ဒီေန့ေက်ာင္းေရာက္ၿပီးကတည္းက
ကြန္ေတာ္သိပ္အဆင္မေျပ။
ေခါင္းကိုက္သလိုလိုေခါင္းမူးသလိုလို
ရင္တုန္ၿပီးေျခဖ်ားလက္ဖ်ားမ်ား
ေအးစက္ေနသျဖင့္တကၠသိုလ္ရဲ့
ေဆးေပးခန္းမွာကြၽန္ေတာ္လာလွဲေနမိသည္။
ေနမေကာင္းတဲ့ေက်ာင္းသားမရိွလို႔ထင္ပါရဲ့
တိတ္လို႔ဆိတ္လို႔။တိတ္ဆိတ္ေနရင္
အေတြးမ်ားလည္းဟိုးအေဝးကိုပ်ံထြက္ဖို႔
လြယ္ကူေနတာေပါ့။
ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိသြားပါၿပီ။အကို႔ကိုကြၽန္ေတာ္
Heat တက္ေနတုန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတာင္းဆိုခဲ့မိတာ။
အကိုကကြၽန္ေတာ့္ကိုညီတစ္ေယာက္လိုခ်စ္ေတာ့
အကုန္လံုးလုပ္ေပးမွာေပါ့ေလ။အေတြးလြန္တာက
ကြၽန္ေတာ္ပါ။
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပါဘူးဗ်ာ။
အဲအေၾကာင္းေတြေတြးလိုက္တိုင္း
မ်က္ရည္ကအလိုလိုက်လာၿပီးသား။
ဟိုေန့ကမားဆီကဖုန္းလာတယ္။
ထိုင္းမွာရိွတဲ့ဆိုင္ကလြဲရင္က်န္ဆိုင္ခြဲေတြအကုန္
မားကေရာင္းပစ္လိုက္ၿပီတဲ့ေလ။
ရလာသမ်ွပိုက္ဆံရဲ့တစ္၀က္ကို
စားေသာက္ကုန္လုပ္ငန္းတစ္ခုမွာ
ရွယ္ယာထၫ့္ၿပီးက်န္တဲ့ပိုက္ဆံ
အကုန္လံုးကိုဘဏ္မွာစုထားတယ္တဲ့။
ပါးကလည္းပင္စင္ယူလိုက္ၿပီ။
အခုပါးနဲ႔မားက ထိုင္းျပန္ေရာက္ေနေတာ့
ကြၽန္ေတာ့္ကိုအိမ္မွာျပန္လာေနေစခ်င္တယ္တဲ့ေလ။
က်ံန္ေတာ္ အကို Boun ကိုလည္းမခြဲႏိုင္။
ဘယ္လိုမ်ားေျပာၿပီးအိမ္ျပန္ရမလဲ။
မားတို႔ဖက္ကေတြးရင္လည္မွန္ပါတယ္။
အလုပ္ထဲဘဲအာရံုေရာက္ေနလို႔
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေနဖို႔အခ်ိန္မရိွခဲ့ဘူး။
အဲတာေၾကာင့္တစ္မိသားစုလံုး
အတူတူေနဖို႔ကြၽန္ေတာ့္ကို
အိမ္ျပန္လာေစခ်င္ေနၾကတာေလ။
.............................................................................
Prem တစ္ေယာက္အေတြးေပါင္းစံုႏွင့္
ေသာကမ်ားေနစဉ္အခန္းထဲ
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္၀င္လာကာ
ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ေဘးခ်င္းကပ္ရပ္ကုတင္ေဘး၌
၀င္လွဲလိုက္ကာ သူ႔ဖက္ကစၿပီးစကားေျပာလိုက္ပါသည္။
လက္ႏွစ္ဖက္ကို ယွက္ၿပီးရင္ဖတ္ေပၚတင္ကာ
မ်က္ႏွာက်က္ဆီဦးတည္ေနေသာ ဒီလူ က
"မင္းက ေဆး ပထမႏွစ္က prem
ဟုတ္တယ္မလား"
သူ႔စကားေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္
အေတာ္ပင္အံ့ဩသြားရပါသည္။
ထိုလူဖက္သို႔မ်က္ႏွာလွၫ့္ၿပီးၾကၫ့္လိုက္ေတာ့
"အကိုက Law third year က Win "
သူစမိတ္ဆက္လိုက္ေတာ့
"ကြၽန္ေတာ္အကို႔ကိုမသိဘူးဗ်"
ကြၽန္ေတာ့္စကားကိုသေဘာက်သြားဟန္ျဖင့္
"ဟား...ဟား"
သူ႔ရယ္သံေၾကာင့္
"ဘာလဲဗ် ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘယ္လိုသိလဲ"
ေမးလိုက္ေတာ့
"Beskball အသင္းကမလား
Boun ရဲ့အခန္းေဖာ္"
သူကကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းဘဲလာေျပာေနသည္။
"ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္တာကအကို႔ကိုေလ
ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းေတြက
ကြၽန္ေတာ္သိၿပီးသားေတြ "
လွဲရင္းကေန ေငါက္ခနဲထထိုင္လိုက္ၿပီး
အကို Win ရဲ့အေျဖကိုနားေထာင္ေနမိသည္။
Win ကေတာ့ၿပံဳးလို႔ အူျမဴးလို႔။
"အကိုက Boun ရဲ့ သူငယ္ခ်င္း
Basketball အသင္း လက္ေထာက္အသင္းေခါင္းေဆာင္ အဲတာေၾကာင့္မင္းကိုသိတာေပါ့"
"ေအာ္ "
"အကိုကေနမေကာင္းလို႔လား
ဒီမွာလာေနေနတာက "
ကြၽန္ေတာ္ေမးလိုက္ေတာ့အကိုက
"မင္းအိပ္ေနတာငါ့ကုတင္ေလ"
"ဟင္ 🙄"
"စတာ စတာ အကိုက ပ်င္းရင္
အတန္းခ်ိန္မတက္ေတာ့ဘူး
ေဆးခန္းထဲမွာဘဲလာအိပ္တယ္
ကန္တင္းလည္းမထိုင္ခ်င္လို႔ေလ
မင္းအခုအိပ္ေနတဲ့ကုတင္က
ငါအိပ္ေနက်ကုတင္ "
"ေအာ္ "
"မင္း က ေရာ "
"မအီမသာႀကီးျဖစ္ေနလို႔
အနားယူေနတာ "
ကြၽန္ေတာ့္အေျဖၾကားလိုက္ေတာ့
အကို win က တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ပီး
"ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့မလား basketball ကြင္းကို"
"ကြၽန္ေတာ္မွမေဆာ့တတ္တာ"
"မနက္ျဖန္ first year ေတြကို စ train ေတာ့မွာ"
အကို႔စကားေၾကာင့္
ကြၽန္ေတာ္စိတ္လႈပ္ရွားေနရပါၿပီ။
တစ္ခါမွမေဆာ့ဖူး တဲ့ basketball
အကို Boun သင္ေပးမယ္ေျပာလို႔သာ
အသင္း၀င္လိုက္ရတာျဖစ္တယ္။
အခု အကို Boun အေပၚ
ကြၽန္ေတာ္မရိုးမသားျဖစ္ေနေတာ့
လိပ္ျပာလည္းမလံု
အရင္လိုသိပ္လည္မၿပံဳးျပခ်င္
ခပ္ခြာခြာဘဲေနခ်င္တယ္။
"အကို win "
ကြၽန္ေတာ္မ်က္ႏွာေလးပ်က္ၿပီး ေခၚလိုက္ေတာ့
"အင္း"
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုသင္ေပးလို႔ရမလား
မနက္ျဖန္အတြက္ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမျပင္ဆင္ဘဲ
မေဆာ့ခ်င္ဘူး အကို ေၾကာက္တယ္ "
"အင္းပါ အကိုလည္းအားေနတယ္
အခုသြားေဆာ့ၾကမလား"
"အင္း သြားေဆာ့မယ္"
"ေနပါဦးမင္းမွာ ေဆာ့ဖို႔ အက်ႌရိွလို႔လား"
အကိုေမးလိုက္မွ သတိရမိသည္။
ဖိနပ္လည္းမရိွ အက်ႌလည္းမရိွ။
"ဟင္ ဘာမွမရိွဘူး ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ"
ကြၽန္ေတာ္ က သိတဲ့အတိုင္းဘဲ
တခုခုဆိုပူပင္ေသာက က မ်ား
ႏႈတ္ခမ္းက ေအာ္တို စူပုတ္။
ကြၽန္ေတာ္ အာေမဍိတ္ "ဟင္" တလိုက္ေတာ့
ဆံပင္ကိုလာဖြကာ
"အကိုနဲ႔အတူ အျပင္သြားမလား
မင္းလိုတာသြား၀ယ္မယ္ေလ"
" အခုလား "
"အင္း "
"ကြၽန္ေတာ္က အကို Boun နဲ႔ လိုက္တာေတာ့
ကားမပါလာဘူး "
"အကိုလည္း ဆိုင္ကယ္ဘီးေပါက္ေနလို႔"
"အဲဆို ဘယ္လိုသြားမွာလဲ"
ကြၽန္ေတာ္စိတ္ပူၿပီးေမးလိုက္ေတာ့
"Bus ကားနဲ႔သြားမယ္
မင္းစီးႏိုင္တယ္မလား"
ကြၽန္ေတာ့္ပံုစံက Bus မစီးဖူးတာ
သိသာေနတာမ်ားလား
"စီးႏိုင္တာေပါ့ ဘာလို႔မစီးႏိုင္ရမွာလဲ"
ကြၽန္ေတာ္ေႂကြးေၾကာ္လိုက္ၿပီး
မတ္တပ္ထရပ္ကာသြားမယ္ဆိုၿပီ
အကို႔ကိုၾကၫ့္လိုက္ေတာ့
အကိုက ကြၽန္ေတာ့္ပခံုးကိုဖက္လိုက္ၿပီး
"အင္း လာသြားမယ္"
ေျပာကာ ႏွစ္ေယာက္သား
Bus ကားမွတ္တိုင္သို႔ထြက္လာၿပီး
ကားေစာင့္ေနတုန္း
Ph ringtone 🎵🎶
"Hello အကို Boun "
"အကို ကန္တင္းမွာမင္းကိုေစာင့္ေနတယ္
ေန့လည္စာ စားမလို႔"
အကို Boun စကားေၾကာင့္
အက်ပ္ရိုက္ေနတုန္း
အကို win က
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီ"
"အကို Boun က ေန့လည္စာစားမလို႔ေခၚေနတယ္"
ကြၽန္ေတာ့္စကားအဆံုး၌
"ေပါက္ဆီ မင္းဘယ္မွာလဲ
အကိုေစာင့္ေနတယ္ ဆို "
"အကို Boun ကြၽန္ေတာ္
အျပင္ေရာက္ေနတယ္
အကိုစားႏွင့္လိုက္ေတာ့္ေနာ္"
"ဘယ္သူနဲ႔လဲ
ဘယ္ကိုသြားတာလဲ
ကားမပါဘဲဘာနဲ႔သြားတာလဲ"
အကို႔မွာေမးခြန္းမ်ားကတန္းစီလို႔
"အတန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔
၀ယ္စရာေလးရိွလို႔
Bus နဲ႔သြားမလို႔ ကားေစာင့္ေနတာ"
"ဘယ္မွတ္တိုင္မွာလဲ
အကိုအခုလာမယ္
လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
ကြၽန္ေတာ္ အေတာ္ေလးထူပူေနပါၿပီ။
ဘာလုပ္ရမလဲ မသိေတာ့ဘူး ။
"ညီ ကားလာေနၿပီ "
အကို win ကေျပာလိုက္သျဖင့္
ကားေပၚတက္လိုက္ၿပီး
"အကို Boun ကြၽန္ေတာ္ကားေပၚမွာအခု
ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္
ေက်းဇူးပါအကို "
ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းခ် လိုက္မွဘဲ
အသက္ရႉႏိုင္ေတာ့တယ္ ဗ်ာ။
စိတ္ ထဲမွာေတာ့ ခုေနတယ္။
အကိုစိတ္မ်ားမေကာင္းဘဲျဖစ္ေနမလား
စိတ္မ်ားဆိုးေနမလား။
စိတ္ပူေနမိတာ အမွန္။
Ch11:end
Win ဆိုတာ until we meet again ထဲက Boun ရဲ့နာမည္ပါ 😁💛