KATH’S POV:
“Anak ng kuto. Anong ginagawa mo dito?!”
Kung pwede ko lang sanang isigaw yan sa mukha niya, nagawa ko na. Kaso hindi pwede. Kasi andyan si Daniel. Tapos sisigawan ko yung napakasama niyang girlfriend ng ganun? Good luck sa’kin. Baka mapalayas pa ‘ko sa sarili kong bahay. Si Carmen malamang ang kakampihan niya kahit ako ang kapatid.
Tinaasan ko lang ng kilay si Carmen nang pumasok ako sa bahay. Si Manang naman, dahil kakampi ko siya, tinatarayan niya rin si Carmen.
“Baby oh, si Kee…” Sinumbong na naman ako ni Carmen kay Daniel. Role play? Pulis si Daniel at ako ang criminal? Hmmm… Pwede din. Ninakaw ko raw kasi ang puso niya. Push ko yan! Komplikado na nga eh nagawa ko pang magbiro ng ganun.
“Oh, I’m sorry. Ang alam ko kasi, kami lang tatlo yung andito. Wait, wow! Oh my God! Kinakausap ko yung hangin!”
Napatawa naman si Manang sa inasal ko kay Carmen. Si Daniel naman, seryoso ang tingin sa’kin. Dumiretso ako sa table at nilapag yung paper bag. Kumuha ako ng mga dalawang piraso ng pandesal at yung buong Dairy Crème. Paakyat na ako ng kwarto nang pigilan ako ni Daniel.
“San mo dadalhin ang Dairy Crème?”
“Pakiramdam ko kasi kailangan ko ‘tong ipalaman sa tinapay eh.” Napatingin ako ng diretso sa kanya. “Problema mo? Sorry ah? Di ata sanay ang girlfriend mong ganito ang umagahan niya. Good morning.” Pumasok na ako sa kwarto at sinara ang pinto.
Wala na ‘ko sa mood. At lalong lalo nang wala ako sa mood magshare. Kagagaling niya lang dito kahapon! Tapos, andito na naman siya? Pambihira! Abuso na yun ah?!
Umupo na lang ako sa kama at kinuha ang ballpen at notebook ko. Kumain na din ako. Nagsimula akong magscribble at magsulat ng kung ano ano. Napagisipan kong magsulat na naman ako ng bagong entry.
Dear Kuya,
Gusto mo ng Dairy Crème? Bumili ka! Bwahahaha! Oi, bakit nga pala pabalik balik yang girlfriend mo? Ang sarap niyang batukan! （。_°☆＼(- – ) Tss. Nakakapagpasakit siya ng ulo. Oh lupa, lamunin mo na si Carmen! Please lang kung naniniwala kang mahal ko siya! Wag mo na siyang ibalik! God. Nakakastress siya. Daniel, alam mo bang gusto ko siyang sipain palabas ng bahay natin? Ngayon na? /( .□.)\┗┐ヽ(･∀･ )ﾉ Pwede bang itaboy mo na lang yan? Masaya naman tayo di ba? Kahit tayong dalawa lang?
Sinara ko naman ang notebook at napabugtong hininga na lang. Naisip ko lang bigla si Tita Olive. Ewan ba kung bakit. Parang sumagi lang sa isip ko yung thought na nakilala ko si Tita Olive. May kakaiba sa kanya. Di ko lang matukoy kung ano.
Bigla namang nagring ang cellphone ko. Natigil ang pagmuni-muni ko, Kinuha ko naman ang cellphone ko at sinagot ang tawag ni Kaye.
“Hello?”
[Labas tayo ! ]
“Saan naman?”
[San ba pwede?]
Mayroon namang isang bagay na gumapang sa mukha ko.
“Dito sa bahay. Sama mo silang lahat ah?”
[Sige! Teka, ba’t naisipan mo naman na dyan na lang?]
“Andito yung tipaklong.”
[Oooh. Hahaha. Sige. Party crashers, here we come. Bwahaha!]
“Hahaha. Sige. Abangan ko na lang kayo.”
Binaba ko na yung tawag niya. Ang sama sama ko ba? Mahal ko eh! Anong magagawa ko? Natural lang na ipagdamot ung taong mahal mo di ba? Di ba? Mahal mo, kaya gusto mo, sa’yo lang. Madamot na kung madamot pero sa akin lang si Daniel.
May kumatok naman sa pinto ko. Pinagbuksan ko naman siya. Pumasok naman siya sa kwarto.
“Hi Kee.” ui, ung bruha ! “Look, ayoko ng gulo.”
“Ayaw mo ng gulo? Eh di sana, di mo na sinimulan. Bakit Carmen, tama ba? Tama bang paglaruan ang kapatid ko? Tama bang pahirapan ako dahil ayoko sa’yo?”
“Di ko siya pinaglalaruan.”
“Tapos ano? Ako pa rin ang masasaktan pag nagdusa si Daniel? Ganun ba Carmen ang gusto mo?”
“Di ko niloloko ang kapatid mo. Mahal ko siya.”
“Sigurado ka ba dyan sa sinasabi mo Carmen? Wag mo akong lokohin. Dahil kayang kaya kitang basahin.”
“Hindi mo alam kung ano ang pinagsasabi mo.”
“Alam ko kung ano ang sinasabi ko, Carmen. Ngayon, umalis ka na lang ng kwarto ko kung sasayangin mo lang ang oras ko.”
Tinitigan niya muna ako bago siya lumabas. Sa simula’t simula pa lang, di na talaga maganda ang pakiramdam ko kay Carmen. Parang ang dami niyang tinatago kahit may palambing lambing siya. Si Daniel naman, ayan. Uto uto. Di ba dapat kong pigilan si Daniel? Masaya siya. Masaya siya sa taong ayaw ko. Balang araw, malalaman niya rin ang totoo. Hindi siya ang taong inaakala niyang ‘siya’.
“Kee, you need a break-“
“Have a KitKat!“ Sigaw naman nila. Baliw ‘tong mga kaibigan ko.
Andito kami sa van. Papunta kaming resort nina Micole. Di na natuloy ang planong susugod sila sa bahay. Umalis na kaagad si Carmen pagkatapos naming mag-usap.
Mageeenjoy daw muna kami. Napabugtong hininga ako. Daniel naman. Mawala ka muna sa isip ko. Kahit saglit lang.
Tumigil naman ang sinasakyan namin kaya bumaba na kami ng van. Nagsimula na kaming lumakad sa isang pathway na puro bato.
“Welcome to The Cove!” Sambit naman ni Micole. Habang gumagawa ng kung ano-anong hand gestures.
“Okay. Approved na sa taste ko. Gorabells na! Dali!” Tumakbo na si Krisna kaya napatakbo na din kami.
Nakarating naman kami sa pool area. Grabe! Ang ganda! Parang may apat na pool at madaming cottages. Mayroon din silang recreational center. May parang mini bar and restaurant pa. This is heaven! ＼(~o~)／
DANIEL’S POV:
Hay… Boring ng buhay. Wala si Kath. Dalawang araw pa ata sila dun ng mga kaibigan niya. Miss ko na siya. Waaaa! Mag-isa ako! ｡･ﾟﾟ･(>д<)･ﾟﾟ･｡
“Sir Jarett, san ko po ilalagay ang mga album na ito?” Pinakita sa’kin ni Manang yung mga album. May malalaki, maliliit. Yung iba, inaamag na.
“Manang, dyan na lang po sa table.”
Nilapag naman ni Manang yung mga album sa table. Magiging masaya ‘to. Oh yeah, oh yeah~ ₍₍ ◝(・ω・)◟ ⁾⁾