Ya siz ne güzel insanlarsınız böyle, inanın o güzel ve içten yorumlarınızı sırıtarak okuyorum ve içim içime sığmıyor!Böyle yorumlar gelince hemen bölüm yazasım geliyor, ama sınavlar felan gerçekten çok yoğunum.Bir de diğer bölüm 500 oy aldı, rüyada falan değilim değil mi?Eğer, rüyaysa beni uyandırmayın :D
Bu arada yalvar yakar, babamsa yeni bilgisiyar aldırıyorum, onun için bilgisayar aldıktan sonra bölümler daha uzun bir şekilde gelecek.
Ayrıca yeni kapak ve afiş için; "beautiful_girl2" ye çok teşekkürler.
Senin için bilgisayar bulup, ithaf yapıyorum.Bölüm senin için, canım :)
Hepinizin yeni yılı musmutlu geçmesi dileğiyle!Mutlu yıllar.. Nice yıllara beraber.
"S-sen nasıl u-uyandın?" Diye şaşkınca sordu Zeynep.
"Hiç uyumadım ki!" Dedi Kerem sırıtarak.
Zeynep kaşlarını çattı."Nasıl uyumadım ya?Sen trafik kazası geçirmedin mi?"
"Sen.. Bana hissettiklerini söyle diye, böyle bir şey yapmış olabilirim." Dedi Kerem ensesindeki saçları karıştırırken, Zeynep'in onu sevdiğini biliyordu, ama onun ağzından duymak istiyordu, ve istediği oldu da.Zeynep de onu delice seviyordu!
Zeynep, öfke ile yerinden kalktı."İnanmıyorum sana ya!Benim ömrümden ömür gitti burada," dedi."Ya sen, sen nasıl böyle bir oyun oynarsın bana!"
Kerem yataktan kalkıp, Zeynep'in yanına geldi."Ya tamam biraz abartmış olabilirim, doktordu, hemşiresiydi, makyajdı... Ama ben senin bana cevap vermeye niyetin yok gibiydi, ben de böyle bir şey yaptım.Ama ne güzel oldu değil mi?Hani biz şimdi..."
Zeynep hiddetle konuştu "Ya ben neler hissettim haberin var mı?Telefonda o kadının kaza geçirmiş dedikten sonra yaşayan bir ölü gibiydim ben!Şu iki saattir neler çektim sen biliyor musun?Kalbimin ne kadar acıdığını biliyor musun?Benim canım çok yanarken, sen burada sadece oyun mu oynuyordun, pes!" Zeynep sinirle tekrardan ağlamaya başlarken.
"Zeynep, biliyorum abarttım, ama ben artık senden uzak durmak istemiyorum." Dedi Kerem ellerini Zeynep'in yanaklarına getirip, akan göz yaşlarını silerken."Şişt, ağlama." Dedi.
Zeynep sinirle Kerem'in ellerini yüzünden çekti.
"Ya sen nasıl yapabilirsin bana bunu!Canım çok yandı, çok!Bana bunu yaşatmaya ne hakkın vardı senin?"
Kerem yalvarırcasına baktı."Zeynep, lütfen." Dedi."Şimdi az önceki olanları unutsak, şu an sadece ikimizi düşünsek."
Zeynep, Kerem'e inanamıyormuş gibi baktı. "Kerem!Ya nasıl bir oyun oynadığının farkında mısın sen!Amacın sadece seni sevip, sevmediğimi öğrenmek miydi?Seviyorum, evet!Hem de deli gibi!Ama neden beni sevgimle, aşkımla canımı yakıyorsun!"
"Zeynep, özür dilerim!Ama ben dayanamıyorum artık tamam mı, beni sevmene, ilgine, aşkına, gülüşüne, sesine, bakışlarına, dokunuşlarına, kısacası sana ihtiyacım var!Ben sevdiğim kadını beni sevdiğini duymak istedim... Kalbi ile söylediğini, dili ile bana itiraf etmesini istedim!Evet, çok abarttım!Ama beni de anla Zeynep, sensiz olmuyor!" Kerem yalvarırcasına konuşmuş, Zeynep ise Kerem'in yeşilin en güzel tonun da olan gözlerine çevirmişti.
Zeynep bir an da yumuşadı, ama bu yumuşaklığını ne kadar belli etmek istemese de Kerem tarafından çoktan anlaşılmıştı."Çok kızgınım sana!"
"Ama beni seviyorsun, hem de çok." Dedi Kerem sırıtması yüzüne yerleşirken, Zeynep, aşık olduğu, delice sevdiği kadın ona az önce aşkını itiraf etmişti.Tabi, şu an ne kadar Kerem'e kızgın olsa da onun içi de içine sığmıyor, Kerem'e sarılmamak için kendisi ile üstün bir efor sarf ediyordu.
Zeynep hafif bir utanç ile başını eğip, yüzünde ki gülümsemeyi söndürmeye çalışıyordu. Kerem'e fazlası ile kızgındı, ama karşısında ki adam bir bakışı ile tüm kızgınlığını sildiriyor, yerine güm güm atan bir kalp ve heyecandan eriyen bir Zeynep geliyordu.
"Ben zaten cevabımı çoktan aldım." Dedi Kerem sırıtmasına devam ederken.
Zeynep, hızla başını kaldırıp, gözlerini kıstı."Evet, nasıl aldığını gördük!Bir daha sakın yapma bunu!" Dedi Zeynep sinirden dudaklarını büzerken.
Kerem'in bakışları dudaklarına kayarken, bedenine arzu duygusu tavan yapmış, Zeynep'i şu an öpmemek için kendisi ile büyük bir mücadele veriyordu.
Kerem, yüzünü kontrol dışı Zeynep'in yüzüne yaklaştırmaya başladı."Yapmam." Diye fısıldadı nefesini genç kadının yüzüne üflerken.
Zeynep, yüzünde hissettiği sıcak nefesle, bedeni titredi, olduğu yerde donup kaldı.
Kerem bir az daha yaklaşıp, arzusuna yenik olup, konuştu,"Şuan seni öpmemem için bir sebep söyle, Zeynep."
Kerem'in istek dolu sorusu ile Zeynep, kontrol dışı dudaklarını aralamış, sesli bir şekilde yutkunmuştu. "H-hastanedeyiz." Dedi Zeynep, zor çıkan sesiyle.
Kerem biraz daha yaklaştı sevdiği kadının yüzüne,"Bu bir sebep değil güzelim, sen benimsin, benim kadınımsın ve ben kadınımı öpmek istiyorum ve öpeceğim de," deyip ellerini Zeynep'in beline getirip, onu kendine çekti.Yüzleri arasında milimlik mesafe varken, Kerem daha fazla dayanamamış, dudaklarını genç kadının sıcak dudakları ile buluşturmuştu.
Zeynep, dudağında ki baskı ile gözlerini yumdu.Şu an gerçekten çok farklı hissediyor, aşık olduğu adamın onu öpmesi onu bulutlara çıkartıyordu.
Kerem, Zeynep'den 'itme' gibi bir hareket gelmeyince, bundan cesaret alarak dudaklarını vahşice öpmeye başladı.
Zeynep, ne yapacağını biliyordu, ona karşılık verecekti, çünkü o onun delicesine sevdiği adamdı!
Zeynep, dudaklarını aralayıp, kıpırdatmasıyla Kerem inlemesini tutamayıp, Zeynep'i duvara yapıştırmıştı.Zeynep, sırtında ki hafif sızıyı aldırmayarak, dudaklarını büyük açlıkla öpen adama, karşılık veriyordu.
Kerem'in elleri Zeynep'in ince belini daha da kavrarken, Zeynep nerede duracağını şaşırmış ellerini Kerem'in omzuna çıkardı.Nefessiz kaldıklarında, Kerem birkaç saniye dudaklarını, aşık olduğu kadından ayırıp, tekrardan birleştirdi.
Alt dudağını iki dudağının arasına alıp, emerken Zeynep kendinden bile beklemeyen bir şey yaparak, zevkle inledi.
Kapının açılması ile hızla ayrıldılar.Doktor gelmiş Zeynep ve Kerem'i hiç uygun olmayan bir zaman da yakalamıştı.
Zeynep, üzerinden anının şokunu atamamıştı.Biraz önce öpüşmüşler, hem de arzu, şehvet, tutkuyla...
"Bir şey mi oldu Mehmet Bey?" Dedi Kerem, sinir dolu sesiyle.Az önceki tutkulu anlarını bölen, münasebetsiz herife şu an çok sinirliydi.
"Hayır Kerem Bey, ben sadece siz göremedim, uzun zamandır odada olunca bir şey oldu zannettim, kusura bakmayın müsait olmayan bir zaman da geldim," dedi Doktor.
Zeynep, az önce ki olan şey için hala şaşkındı.Kerem'in dudaklarını dudaklarının üzerinde hissetmesi, onun içini titretmiş, tüm bedeni arzu ile dolmuştu.
"Çıkıyorduk biz de..." dedi Kerem, elini uzatarak.Zeynep, gülümseyerek elini tuttu Kerem'in.
Zeynep'in elini kavrayarak, parmaklarını birbirlerine kenetlediler.
"İyi günler," dedi Kerem.Doktor da ona iyi günler diye karşılık verdi.
Zeynep, gözlerini kısıp, doktora baktı. "Seni unutmayacağım, bugün ki bana yaptığınız şeyi de, gudubet suratını da!" Dedi Zeynep.Doktor şaşkınca baktı.Kerem gülmemek için dudaklarını birbirine bastırırken, Zeynep'in elini 'hadi gidelim' dercesine sıktı.Şu an sevdiği kadının elini tutması o kadar güzel bir şeydi ki..
-
"Zeynep benim beyaz gömleğim nerede?" diye sordu Kerem, çantasını hazırlayan kadına doğru.
"Kerem bilmem kaç tane beyaz gömleğin var, hangisinden bahsediyorsun?"
"Tamam da... Benim en sevdiğim beyaz gömleğim, kollarında ki gri renk olan var ya o.."
"He, anladım.O en alt çekmecede," dedi Zeynep.
"Ben baktım oraya, yoktu." Dedi.
Zeynep, derin bir nefes alarak dolabın yanına gelip, çekmeceye doğru eğildi.
Beyaz gömleği bulunca zafer nidasıyla gülümserken, ensesinde hissettiği sıcak nefesle, tüm tüyleri diken diken oldu.
"O kadar güzel kokuyorsun ki..." dedi Kerem, Zeynep'in saçlarını koklarken.
Zeynep, hızla yerinden kalkıp, döndüğün de Kerem'le burun buruna gelmişti.Kerem'in gözleri arzudan yeşilin en koyu, en can alıcı rengine bürünmüştü.
Kerem, Zeynep'in dudaklarına bakması ve dudaklarını birleştirmesi saniyeler almıştı.Zeynep tekrardan hissettiği bu duygu ile tekrardan sersemlemiş, onun aksine beceriksizce karşılık vermeye başlamıştı.Kerem, ellerini genç kadının ince beline yerleştirip, kendine daha da çekti.Zeynep ellerini Kerem'in sırtına yerleştirip, hafif dokunuşlarla Kerem'in arzusuna arzu katmıştı.
Zeynep'i birden yatağa fırlatıp, üzerine çıktı.Kerem, aşık olduğu kadını deli gibi istiyordu, ve kadına delice dokunmak, tüm hücrelerin de onu hissetmek istiyordu.Zeynep, Kerem'in aç davranışlarına beceriksizce karşılık veriyordu.Şuan oldukları pozisyon çok fazla utanç vericiydi ama.. Onlar karı kocaydılar ve bazı şeyler yaşamaları gerekiyordu.Ama şu an.. sabah.. pek olacak gibi görünmüyordu.Belki.. Belki şu içlerindeki yanar dağları bir nebze su serperdi şu an yaşadıkları.
Kerem, Zeynep'in boynuna yönelip, etkileyici öpücükler kondurmaya başlamıştı.Zeynep, bedenini esir alan, duyguyla boynunu yana yatırıp, Kerem'in öpmesi için daha yer açmıştı.Kerem, daha da sertleşmiş, daha da vahşice davranmaya başlamıştı.Dilini boynunda gezdirmeye başlayınca Zeynep tüm bedeni kasılıp, kalçasını kaldırınca Kerem sesli bir şekilde inledi.Zeynep, ne yaptığını fark edince utanç ile dudaklarını dişledi.Kerem, Zeynep'in dudaklarına bakıp, tekrardan öpmeye başladı.Alt dudağını emdikten sonra kendini zar zor geri çekti.
"Dudaklarını bir daha ısırma, bunu bir tek ben yapabilirim."
Kerem'in boğuk sesi bile Zeynep'i inletecek vaziyete getirmişti.
Kerem, Zeynep'in üzerinde ki gömleği çözmeye çalışırken, birden kapının tıklanması ile birden küfür savurdu.
Sayıyla mı geliyordu bunlar?
'Yetti ulan artık' dedi Kerem içinden.
"Kerem oğlum, sizi aşağı da bekliyorlar," dedi.
Fatma teyzenin sesini duyunca, "Tamam, geliyoruz." Dedi Kerem nefes nefese kalmış bir şekilde.
Zeynep, doğrulmaya çalışınca, Kerem elini omzuna koyup, Zeynep'in kalkmasına izin vermedi.
"İnmeyelim," dedi.
Zeynep titrek bir şekilde konuştu,"B-bizi b-bekliyorlar."
"Zeynep, dayanamıyorum artık!" Diye feryat etti Kerem.
Zeynep derin bir iç çekip, ani gelen cesaretle Kerem'in dudaklarına derin bir öpücük kondurdu.Kerem ani gelen bu hareketle şaşırmış, alt tarafında ki hareketlenmeler daha da artmıştı.
"Şimdi inmemiz gerek kocacığım!Şu an olmayacağını ikimiz de biliyoruz," dedi sonlara doğru sesi kısılarak.
"Maalesef, ama sen beni delirtiyorsun!Çıldırtıyorsun." Dedi Zeynep'in doğrulmasına zar zor izin vererek.
"Ş-şey hadi K-kerem inelim, biliyorsun beklemeyi sevmezler."
'Ben de sevmem.' Diye geçirdi içinden Kerem.
'Tamam' anlamında başını salladıktan sonra, üzerinde ki kıyafetleri düzeltip, aşağı indiler.
-
"Keşke bugün beraber bir şeyler yapabilseydik," Dedi Zeynep üzüntüyle.
"Güzelim, şu sıralar işler fazlası ile yoğun, ama söz şu yoğunluk bir azalsın, nereye istersen gideceğiz."
Zeynep genişçe sırıttı."Tamam, ama nereye istersem," dedi eli ile hareketler yaparken.
Kerem gülümseyip, dudaklarını öptü."Nereye istersen."
"Kerem!Beni böyle ulu orta yerde öpme, biri görecek." Dedi Zeynep etrafa göz gezdirirken.
"Karım değil misin?Seni her yerde öperim ben." Dedi Kerem hızlıca.
Zeynep, 'karım' kelimesini her duyduğun da içinde ki su aygırları tepinmeye başlıyordu.
Gülümsemesi yüzüne daha da yayılırken, Kerem ellerini yüzüne koyup, tekrardan öptü dudaklarını.
-
"Merve!Artık ruh gibi dolaşmayı kes, git bir hava al!" Dedi Demet Hanım.
Merve gözlerini devirdi."İstemiyorum." Dedi.
Sabır dilercesine nefes aldı, Demet."Sen ne istiyorsun o zaman Merve? Söylesene?"
"Kerem'i.." dedi."Ondan başka bir şey istemiyorum."
"Ya sen ne diyorsun kızım, yeter artık! Bıktım senden," dedi. "Bak Merve, sabır gösteriyorum ama bir yere kadar, eğer böyle davranmaya devam edersen, sonunda hiç iyi şeyler olmayacak!"
Demet Hanım'ın hiddetli konuşmasından sonra Merve alayla karışık kıkırdadı."Ne yapabilirsin ki anne(!) aşkından ölmek üzere olan kızına ne yapabilirsin?" Dedi Merve.
Her gün daha da güçsüzleşiyor, daha da yıkılıyordu.O içinde ki acı hiç geçmiyordu.
"Sana inanmıyorum," dedi Demet hanım yüzünü buruşturarak."Senin ki aşk değil! Senin ki sadece takıntı!"
Hiddetle kalktı yerinden, Merve."Değil, takıntı değil!Ben onu çok seviyorum anne, tahmin edemeyeceğin kadar çok!"
Demet Hanım bir şey demeyerek, çıktı odadan.Kızı nasıl bu hale gelmişti böyle?Yüzün de gördüğü 'nefret' ona hiç yakışmıyordu.
-
"Hanım ağam, bir şey ister misiniz?Çay, kahve.." dedi Yıldız.
Yıldız, tarlada çalışan yardımcılardan olan Melih'in karısıydı.Yıldız yeni doğum yapmış, Zeynep de Sevim Hanımın zoru ile bebek bakmaya gelmişlerdi.
"Gerek yok canım, otur sen." Dedi yumuşak ses tonuyla.Yıldız, kadının bu kadar yumuşak olmasına afallamıştı.Evet, Sevim Hanım da çok yumuşaktı ama o belli bir seviyedeydi.Ama şu an karşısında ki kadın çok farklıydı.
"Ee, bebek nerede?" Diye sordu Sevim Hanım, sabırsız bir şekilde.Bebeklere olan sevgisi günden güne artıyordu.
Torun sevmek için can atıyordu.Ama Zeynep'e bunu söyleyip, kızın kafaya takmasını istemiyordu.Ama Zeynep, eğer yakın zaman da hamile kalmazsa ya Zeynep'in üzerine kuma gelecek, ya da Kerem'in adı 'kısır' diye çıkacaktı.
"İçeri de hanım ağam, getireyim hemen." Deyip ayağa kalkıp, odaya yöneldi Yıldız.
Yıldız gelince, Zeynep hemen kucağında ki bebeğe baktı.Hemen ayağa kalkıp, kucağın da ki dünyadaki bir kadın için en güzel olan şeye baktı.
"Kucağıma alabilir miyim?" Diye sordu Zeynep, kucağına almak için sabırsızlanırken.
"Tabi, hanım ağam." Deyip bebeği yavaş ve dikkatli olarak kucağına aldı Zeynep.Kolunun altında ki varlık o kadar farklıydı ki.. O an Keremle bebekleri olsa nasıl olurdu diye düşündü Zeynep, ve bu fikrin ne kadar güzel bir fikir olduğu kanaatına vardı.
"Sen ne güzel bir şeysin böyle.." dedi Zeynep, bebeğin alnını öperken."Adı ne?" diye sordu Zeynep.
"Budem." Dedi Yıldız.
"Budem.. Sen ne güzel bir kızsın Budem!Maşallah." deyip tekrardan öptü.
Sevim Hanım ise, gelinin çok güzel bir anne olacağını o an anlamıştı.
-
"Bana bak?Sakın Kerem'le göz göze gelmiyorsun, eğer ona baktığını görürsem seni lime lime ederim." Dedi Demet Hanım, Merve'nin kulağına doğru fısıldayarak.
Merve gözlerini devirmeden edemedi."Tamam be,"
Cihan Ağa, Sayerlere yemeğe çağırılmıştı. Can ve Yağmur konakta kalmayı tercih ederken, Merve Kerem'i görme bahanesiyle hemen gitmek istemişti.
Sayerlerin konağına geldiklerin de Merve'nin heyecan duygusu tavan yapmıştı.
İçeri geçtiklerinde karşılama merasiminden sonra, Sevim Hanım, Kerem ve Zeynep'in gelmediğini fark edince, kaşlarını çattı.
"Fatma!" Diye seslendi mutfakta ki kadına doğru.
Fatma Hanım hemen yanında bitti Sevim Hanım'ın."Buyurun,"
"Kerem ve Zeynep gelmedi, onları çağırır mısın?"
Merve hemen atıldı."Ben çağırırım." Deyip hemen oturduğu sedirden kalkıp, kimsenin bir şey demesine kalmadan merdivenlerden çıkmıştı bile.
Zeynep ve Kerem'in odasının önüne geldiğin de kapıyı tıklama zahmetine girmeden, kapıyı açtı.
O an kalbine hançer yediğini hissetti..
Odaya girdiğin de yatakta öpüşen bir çift beklemiyordu, tabii.
#BölümSonu#
Bu bölüm pek içime sinmedi açıkcası, geçiş bölümü tarzındaydı, ama sonu beğendim ben :D Bu bölüm baya öpüştürdüm ZeyKeri :DYorum ve vote lütfeeeğğn :D Yazım yanlışları olabilir, düzelteceğim.Yeni Bölüm ne zaman gelir inanın bilmiyorum, ama P.tesiden itibaren tam 9 sınava gireceğimi söyleyeyim, yani geçikebilir.
Hepinizi seviyoruuuum.