Aşiretin Hanımağası

17ஜ "Seni istiyorum."

**Arkadaşlar, size sınavlarım olduğunu belirtmiştim ve yeni bölüm ekleyemeyeceğimi söylemiştim.Lütfen, açıklamaları okuyun ona göre yorum yapın.Kar Tatilinden ben de nasibimi aldım *gülmekten ağlayan emoji* Ama çok kötü grip oldum.Onun için bölüm yazamadım. * ağlayan emoji*

Multi ; Zeynep'in geceliği.

*Herkese desteği için çok çok teşekkür ederim! Keyifli Okumalar.*Hepicinizi çok seviyorum ^_^

-

Zeynep, kapının açılması ile Kerem'in dudaklarını dudaklarından ayırmış, üzerinden hızla itmişti.Kerem, kendine yeni gelmiş, kapının açılmasını yeni idrak etmişti. Zeynep, kapının önünde duran her an ağlayacak kıvam da olan kardeşine dudaklarını ısırıp, utançla bakıp, yerinden kalktı.

"Merve," dedi Zeynep büyük utançla.Merve, ağlamamak için kendisi ile mücadele içindeyken sesinin titremesini bile önemsemeden konuştu, "Rahatsız ettim, kusura bakmayın. Sizi yemek için bekliyorlar." Deyip, merdivenlerden hızla inip, lavaboya girdi. Gözlerini artık yakmaya başlayan gözyaşları, sicim sicim akmaya başladı. Elini sızlayan kalbine götürüp, derin nefesler almaya başladı. Bu nasıl acıdır böyle? Aşık olduğu adamı ve ablasını o şekilde görmek, onu sanki cehennem ateşinde yakmaktan daha kötüydü. Etine iğneler tek tek batmaya başlarken, hıçkırıkları duyulmasın diye, elini kalbinden çekip, ağzına götürerek, kapattı.Yere çöktü, ağlamaya devam etti.. Kalbinde ki derin acıyla.

Zeynep, şu an yer yarılsa da içine girsem diye düşünürken, Kerem umursamaz bir haldeydi.

"Zeynep, güzelim utanmana ne gerek var? Biz evliyiz ve evli bir çiftin odasına o şekilde girilmeyeceğini bilmesi gerekirdi. Senin de utanmana gerek yok," dedi Kerem ayağa kalkıp, karısının yanına gelip, iki elini yanaklarına getirip, usulca okşarken.

Kerem'in dokunuşuyla, bedenini alev alırken, tebessüm etti."Haklısın ama yinede bizi o şekilde görmesi hiç hoş olmadı." Dedi Zeynep sıkıntıyla solurken.

"Bir şey olmaz, hadi aşağıya inelim de bizimkileri bekletmeyelim daha fazla," dedi Kerem."Aa bak aklıma ne geldi," dedi Kerem aklına gelen şeyle, gülümserken.

"Ne geldi?"

"Bağ evine tekrardan gidelim mi? Biraz yalnız kalmış oluruz," dedi Kerem.(Dağ evi Bağ evi olarak değiştirildi.)

"Ne zaman gideceğiz ki?" Diye sordu Zeynep.

"Yarın okuldan seni aldıktan sonra hemen oraya geçeriz, olur mu?"

"Olur," deyip gülümsedi Zeynep.

Merve, ağlamasını son verip, aşağıya inmişti. Kerem ve Zeynep'in masada, görünce, tekrardan gözünün önüne yatak odasında ki halleri geliyor, gözyaşları gözlerini zorluyordu. Titrek adımlarla, masaya yerleşti. Zeynep, Merve'ye utanç ile gülümsedi. Merve, bir harekette bulunmayarak, önüne döndü. Zeynep, Merve'nin hareketini, utançlığına vererek, hareketini görmezden geldi. Kendisi bile şuan çok utanıyorken, onun utanması çok doğaldı.

Sessiz geçen yemekten sonra, Yılmazlar bir süre daha oturduktan sonra, konaklarına geri döndüler. Merve, direkt odasına çıktığın da, ne kadar süredir tuttuğu gözyaşları bir bir akmaya başladı. Usulca yattı yatağına, cenin pozisyonunu alıp, ağlamaya başladı. Başka bir şey yapamayacağı gibi.

-

"Güneş," dedi Zeynep, ellerini gözünün önünde sallayarak."Güneş, iyi misin? Dondun kaldın," diye de devam etti.