Kabanata 16:
Abandoned
I bit my lower lip as the buzzer boomed in the whole floor of the mall starting to the first floor up to the sixth floor. Halos magsiksikan ang mga tao sa railings sa bawat palapag. Hindi ako makapaniwala na ganito karami ang manood sa kanilang dalawa. Hindi na sila magkasya sa espasyo na nakalaan para manood.
Bahagya na nga akong kinakabahan na baka bumigay ang bawat palapag sa dami ng tao. Wala na akong makitang establisyamento o store dahil naharangan na nilang lahat. Basketball ito pero karamihan ng manood ay babae. I couldn't blame them though, all of the players are good looking so it's not a doubt to have this big crowd.
Helix is the captain of his team. He's wearing a gray jersey with a number 14 in his back and a bold letter TREVINO. He's wearing a bandana in his head that make him look so good and a professional basketball player. Xerox is dashing in his jersey too with the number 23 in his back and also is behind him a bold letter CARDIEL.
While Brix and Caleb is wearing a black shirt as Kuwai who's the captain in their team. Brix is number 17 with a bold letter Nicodemuz in behind and Caleb's number 5 and a Montejo in his back.
It's just a three x three basketball game. Kaya tig tatlong players lang ang nasa loob ng half court na gagamitin nila.
Nakila Helix ang unang possesion ng bola. Kasama nila iyong lalaking number 7, Estrella para sa grupo nila. Helix bounced the ball to start the game. Nagsimula nang maghiyawan ang mga taong nanonood.
Binabantayan ni Brix si Estrella, si Caleb naman ay kay Xerox habang sila Kuwai at Helix ang nagtapat. I bit my lower lip again and heaved a sigh. I'm alone here in the bench, a reserve seat that's given to me as a VIP since I knew the players. I don't know if I'm lucky to be here and have a good spot to watch the game this close. Hindi ko alam pero parang gusto ko sa mas malayo nakapuwesto at hindi ganito kalapit ang distansiya sa kanila.
Sobrang rahas ng kalabog ng puso ko at hindi ko na maiayos ang tamang bagal ng paghinga. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa akin o dahil ba ito sa presensiya ng isang tao sa court.
Helix passed the ball to Xerox who dribbled it and run towards the court. Mahigpit ang bantay ni Caleb sa kanya kaya hindi siya masiyadong makaporma. He passed it on Estrella and Brix lift his arm like a tower. Sobrang tangkad niya na kung susubukan niyang itira iyon ay siguradong huli.
Xerox run towards him and Estrella give the ball to him immediately. Naroon naman agad si Kuwai para bumantay. Tumakbo si Xerox patungo sa ring. Tumalon siya at mabilis siyang nasabayan ni Caleb. Ngumisi ito sa kanya dahil mabilis siyang nakasabay sa kanya.
Xerox smirk and I thought he's going to release the ball but I'm wrong, he passed it in his side without losing an eye contact to Caleb. Kita kong nabura ang ngiti ni Caleb lalo na ng sabay na dumapo muli ang paa nila sa lupa. Gulat pa ako sa magaling na pagpasa ni Xerox at napasinghap ako ng mapagtanto na kay Helix niya pala pinasa na nasa three point line na ngayon.
Kuwai watch his move immediately. Helix dribbled the ball and step one ahead. Tinaas niya ang kamay at bahagyang umangat ang katawan niya kaya sinabayan siya ni Kuwai. Akala ko papakawalan niya na rin ang bola pero nagkamali ulit ako. He made a fast side step and lift his arm immediately. Hindi na nahabol ni Kuwai dahil sa bilis.
Helix lift his arm swiftly and release the ball. My eyes followed the ball until it shoot smoothly in the ring. Naghiyawan ang mga tao.
"Trevino made the first three point shot for the Gray Team!" sabi ng commentator at napangiti ako. Kita ko pa ang mayabang na ngisi ni Xerox kay Caleb na inilingan lang. I shouldn't conclude already who's gonna win since I didn't know yet how Kuwai plays.
Kanina ay sa pageensayo ko lang napanood at bigla akong napalunok ng maalala kong paano siya gumalaw kanina sa court.
Kila Kuwai naman na ngayon ang bola. Brix bounced it to start their turn now. Mabilis na kumilos si Caleb patungo sa ring na matinding binantayan ni Xerox. Agad naman na pinasa sa kanya ni Brix ang bola kaya nasapo niya.
Xerox is smirking while watching his moves. I saw Caleb saying something but Xerox only chuckle that took the girls breath behind them. Umikot ang mga mata ko. Caleb starting to move, waiting for something. He step back and jump. Mabilis na tumalon si Xerox para pigilan siya. Nakita ko si Kuwai na mabilis na tumakbo.
Caleb smirk now and he passed the ball to the air to nowhere---no to Kuwai. Nanlaki ang mata ko at napasinghap lalo na ng makitang nakatalon na pala sa ere si Kuwai kaya mabilis niyang nakuha ang bola. He's already in front of the ring and he placed the ball in his two hands before dunking it to the basket.
Umawang ang labi ko kasabay ng pagyanig ng marmol na sahig ng mall. The crowd clap and cheer sounds so amuse and surprise in Kuwai's move.
"OOOOH!"
"WOOAAAH!"
Lalo na ang mga lalaki na ang lalakas magcheer. Bigla akong napaayos ng upo lalo na ng bumaling siya sa akin saglit. Ang galing niyang gumalaw!
My cheeks flushed on my praised for him in my head. I don't know but my mind is thinking of something else on that. Mabilis kong pinilig ang ulo para mawala iyon.
Shit, Raiven!
Kita ko ang pag-ismid ni Xerox. Hindi na pinansin ang bawi sa kanyang asar ni Caleb dahil siya na ang magpapasok ng bola. Nakatutok na ang mata ko sa court dahil mas lalo pang naging mainit ang laban sa pagitan nila. Patuloy silang nagpakita ng nakakamanghang galaw na mas lalong nagpapaingay sa crowd.
I feel like I'm in arena and watching a finals in a national basketball game because of the intensity and amusement watching them. This is not a mall anymore. I clap my hand everytime Helix team shoots and make a points and shut my eyebrows and turn silent when Kuwai's team earned a score.
I sigh as the buzzer boomed for a quick break. Napaayos ako ng upo nang makita na papunta na sa direksiyon ko sila Xerox at Helix. Mabilis ko silang inabutan ng gatorade.
Umupo sa sahig si Xerox na katapat lang ng bench na kinauupuan ko habang si Helix ay nasa tabi ko pumwesto.
"Ayos lang ba sayo na umuwi ng gabi na?" bahagyang nag-aalala niyang tanong kahit medyo hinihingal.
"I'm living alone in my apartment." I shrugged his question. Napatingin naman sila sa aking dalawa na parang gulat sa sinabi ko.
"Oh? Where's your family?" medyo gulat na tanong ni Helix. Hindi agad ako nakasagot sa tanong niya. Hindi makapaghanap ng mga dapat na salitang sabihin, pero nagdaan ang mga segundo at walang lumabas mula sa akin. Natahimik ang dalawa at sumeryoso si Helix.
"I'm sorry." nag-aalala niyang sinabi. Guilt is in his eyes and I look at him with still my normal expression. Wala namang pinagbago sa ekspresyon ko sa sinabi niya pero ramdam ko ang pagbabago sa loob.
"It's okay. Wala ka namang ginawang masama." I smiled sheepishly and smiled at him. Hindi pa rin nawawala ang guilt niya sa mga mata habang nakatunghay sa akin.
"Ihahatid ka na lang namin."
"Alright." ngiti ko at saglit lang kami na nagkausap dahil muli nang tumunog ang buzzer para magsimula ang last quarter.
Kuwai's dribbling the ball as Helix watch his moves. Wala si Caleb sa loob at pinalitan noong Santos. Si Brix ay nakabantay sa bagong pasok rin sa team ni Helix. Kuwai passed the ball to Santos and he made a one hand two point shot. Pumasok kaya bumaba sa tatlo ang lamang nila Helix. Xerox is still with me here. Pinahinga rin muna siya saglit.
"Ang dali palang pasukin ng bahay niyo noh? Mag-isa ka lang." tumaas amg kilay ko sa sinabi ni Xerox.
"They breathless before they can even step inside my apartment." tumawa siya sa sinabi ko.
"Mabuti hindi ka kinakabahan na mag-isa?"
"Sanay na ako. Its been years anyway." kita kong bahagyang nawala ang ngiti niya sa sinabi ko. Tumikhim siya.
"Don't worry, we're here already. You won't be alone anymore." nagulat ako sa sinabi ni Xerox. His playful and teasing tone now is gone and changed with a serious one when he said those words. Napasinghap ako, hindi inaaaahan iyon mula sa kanya dahil madalas ay puro pang-aasar lang ang ginagawa niya.
Their coach called his name. Tumayo siya agad at pinagmasdan ko siya na bahagyang gulat pa rin. Marahan niyang pinitik ang noo ko saka mahina siyang tumawa.
"Seryoso yon. Grabe reaksiyon mo gulat na gulat. Ganiyan talaga ako kasama sa paningin mo?" tumawa siya habang bahagyang ginagalaw ang mga paa.
"Sino ba naman kasing hindi magugulat?" sabi ko habang malalim ang paghinga. My heart warm on his words. I feel so fluttered on his sincere and serious tone. Tumawa siya sa tanong ko at naglakad na papasok sa court. Lumabas iyong pumalit sa kanya at nilinga ko ang score board dahil nawala ang atensiyon ko kanina sa laro dahil sa sinabi ni Xerox.
At halos mahulog ako sa kinatatayuan ko at nanlaki ang mata. Sinubukan ko pang kumurap at kusutin ang mga mata para alamin kung totoo ba ang nakikita ko. I gasped. Kuwai's team are ahead of three points now!
As I landed my eyes back to the court, Kuwai jump in the three point line and release swiftly the ball out in his hand. Sinundan ko ang galaw ng bola patungo sa ring at nakaramdam na lang ako ng yanig dahil sa hiyawan ng tao nang pumasok iyon. Helix jaw clenched and he looks a bit frustrated.
He look at me and I smiled to cheer him up. He smiled back but I can still sense the frustration. Hindi niya naman kailangang mabahala lalo na at laro lamang ito. If they win then I'll congratulate them and If they lose I'll still congratulate them for doing their best.
Helix make a step back and maneuver the ball to shoot on the ring. Pumasok din kaya isa na lang ang lamang nila Kuwai. Magkasalikop na ang dalawa kong kamay habang nanood sa kanila at nagpatuloy na dikit ang laro. Hindi ko maiwasan dahil may malakas ang intensidad ng laro. Dumagdag pa ang maingay na sigawan ng crowd.
Hindi na ako makakurap ng bumaba na ang oras sa huling dalawang minuto ng laro. Hinihipan ko ang dalawang kamay ng marahan para mawala ang panlalamig na dulot ng kaba. Hindi ko alam kung bakit ako nagkakaganoon.
Helix team are ahead of two points now. Caleb made a three point shot, kaya ganoon kabilis na napunta na sa kanila ang lamang. Binawi naman agad ni Xerox ang tatlong puntos na iyon. Helix even steal the ball from Brix that slip in his head. I heard Caleb hissed and Kuwai heaving a sigh. Helix run freely to the ring and dunk the ball without anyone stopping him.
The crowd turn wild again. Apat na ang lamang nila Helix at apat na pong segundo na lang ang natitira. Kila Kuwai ang bola, nahinto lang ng mafoul ni Estrella si Brix kaya mag fre-free throw muna. The referee give him two shots that he both made. Kaya bumaba sa dalawa ang lamang.
Kila Helix na ang bola ngayon. Helix is trying to maneuver a move but he can't step ahead because of Kuwai's firm watch on him. Pinasa niya ang bola kay Xerox na mahigpit ding binabantayan ni Caleb. Xerox seems having a hard time to forward the ball too. He's finding a spot so he decide to pass the ball, but when he release the ball mabilis na natapik iyon ni Brix palayo kay Estrella.
Napamura si Xerox at tumili ang ilang babae dahil roon. Mabilis na tumakbo si Helix para kuhanin iyon pero huli na ang lahat dahil napunta na sa kamay ni Kuwai. Nagbago ang set up ng court bigla nang ma steal iyon ni Kuwai. Caleb urged him to shoot the ball because there's only five seconds remaining.
Napahawak ako sa bibig sa mas lumakas na tensiyon. Sobrang lakas ng sigawan ng tao.
4...
Kuwai dribbled the ball and Helix tried to steal it but he failed.
3...
Helix lips twitched as Kuwai place the ball beside him. Akma siyang hahakbang nang sinundan ni Helix ang galaw niya pero mabilis rin siyang humakbang patalikod at naangat agad ang mga kamay na hindi nasundan ni Helix.
2...
Halos mabingi ako sa sigawan ng crowd ng pakawalan na ni Kuwai ang bola. Lalo na at nasa three point shot siya at dalawa na lang ang lamang. I hold my breath while the ball is in the air. Ang lakas ng sigawan at nang tumama na iyon sa gilid ng ring at nagpaikot ikot roon ay huminto ang paligid ko. Nahigit ko ang hininga ko ng dahan dahang bumagsak ang bola papasok sa ring.
The net move with the ball as the crowd turn crazy and wild. The half court filled with happiness and cheers for Kuwai's team. I stretched my back. Agad na tumingin kay Helix na nakahawak sa tuhod niya ngayon at hinahabol ang hininga. Brix and Caleb chuckled. Umiling si Xerox.
Kuwai's team win with one point ahead.
"Ang galing mo! Ayos lang 'yon laro lang naman!" pampalubag loob ko kay Helix habang nagpupunas siya ng pawis. He's panting and his chest is heaving back and forth.
I handled him his drink and he smiled as he accept it.
"Thank you. You're words are better than the feels of winning." ngumiti naman ako sa sinabi niya.
"Sa akin, wala kang sasabihin?" si Xerox pagkatapos makipagasaran kila Caleb. Tumawa naman ako.
"Ang galing mo na sana eh kaso pinaagaw mo kay Kuwai." biro ko at kita ko ang bahagya niyang iritado na mukha.
"Ah ganoon."
"Kidding. You're good. I didn't expect you know how to play." sinsero kong saad at mabilis na bumalik ang ngisi niya.
"I know how to play everything even---" bago pa niya maituloy kung anong kalokohan iyon ay tinakpan ko na ang bibig niya. Tumawa si Helix at hinila na si Xerox para makapagpalit sila. While waiting for them a large shadow stop in front of me. Amoy at reaksiyon pa lang ng puso at sistema ko ay alam ko na agad kung sino iyon.
Nag-angat ako ng tingin at tama nga ang hinila ko nang makita ang mga madidilim at puno ng intensidad na mga mata niya. The basketball player Kuwai is gone now and he's now wearing a navy blue plane T-shirt and a black sweat pants partnered with a sneakers. I cleared my throat for the immediate preparation if I'll going to speak.
"Uuwi ka na?" sa malamig at seryosong baritono niyang tinanong. Napasandal muli ako sa likod ng upuan. Hindi ko talaga alam kung bakit ganito siya umakto ngayon sa harap ko.
"Where do you think I'm going after?" I answer his question by an another question. His lips switched and the side of his lips curl up a bit. He's like smirking but suppressing it.
"Right. Uuwi ka na." aniya at tumaas ang kilay ko.
"Bakit ka ba narito sa harap ko?"
"Para sasabihing uuwi na rin ako." nagsalubong ang kilay ko. A smirk is now plastered in his lips. Mukhang hindi na napigilang pakawalan.
"Kailangan ko bang malaman?"
"Hindi, pero gusto kong sabihin." I relocated to my seat. Ngumisi siya at tumalikod na sa akin. Pinagmasdan ko lang siya habang papalayo sa paningin ko. Hindi ko alam kung bakit bahagya akong nakaramdam ng panghihinayang na tumalikod agad siya at hindi pinahaba ang usapan.
Sinalubong siya nila Caleb at Brix na parehas na sa akin ang tingin at nakangisi. Nang nasa harap lang sila ni Kuwai ay mabilis na bumalik ang mga mata nila roon. Tumalikod na sila at siya namang pagbalik nila Xerox at Helix.
Xerox drive me to my apartment. Helix is in a shot gun seat as he step outside to open the door for me. Kumaway ako sa kanilang dalawa at nagpasalamat sa paghahatid. Pinagmasdan kong mawala ang sasakyan ni Xerox bago pumasok sa apartment.
"Did they just work out to impress girls? Tss." I scoffed one afternoon as I carried the trash bag in my left hand a bit annoyed. Hapon na at kasama na naman ako sa naglinis ng room na ginamit para sa huling klase. Kasama kong maglinis sila Lexus, Rylan at Sixto na mga ayaw magtapon ng basura kaya wala akong pagpipilian kundi gawin na.
Kung pipilitin pa sila ay baka matagalan pa kami. Helix and Xerox were out of nowhere suddenly. Wala silang dalawa sa huling klase. Sinabi na sa akin ni Helix na hindi sila makakaattend. Hindi sinabi ang dahilan at hindi ko rin naman tinanong pa. I don't know if they cut class and went somewhere. Ayoko din namang alamin.
Pati rin naman si Kuwai, Keilander, Acid, Zillah, Light ay wala sa klase. I don't know if they talk about ditching the class. Mr. Meneses even not bothered by the number of lost presence in his class. Nagturo at pinalinis lang kami.
Nawala na agad ang inis ko habang tahimik na naglalakad. Ang layo pala ng tapunan rito ng basura. Sa pinakalikod pa ng acads building at ilang metrong lakad pa. Si Sir Meneses ang nagturo sa akin. May nakikita na akong lumang gusali roon na may apat na palapag. Ang likod ay maliit na bundok na basura at mga nagpatong patong na sirang armchairs.
Pag-apak ko pa lang sa bitak na semento ay agad na nagtakbuhan ang mga daga at nakita ko ang ilang ipis na nagtatago sa madilim na parte. Huminga lang ako ng malalim at nilapag ang basura sa dapat paglayan. I planned to get back immediately after I do this but I can't help to look at the old and seems abandoned building. Hindi siya mga classroom, sa tingin ko lumang dorm ito. Pero nag-iisa lang itong nakatayo sa dulong bahagi na ito. At hindi engrande katulad noong nakita ko sa dorm nila Xerox at Helix.
Sinubukan kong buksan ang pinto sa harap ko. Namilog ang mga mata ko at napasinghap ng magbukas iyon. Dahan dahan kong tinulak para makapasok at agad akong napaubo sa alikabok na lumipad. Mabilis kong tinakpan ang bibig habang umuubo pero ang mata ko naman ang nairita kaya pumikit ako at kinusot muna iyon. Nagpaypay ako sa harap ko para alisin ang mga alikabok na biglang nagsiliparan dahil sa pagbukas ko ng pinto at dahil na rin sa pagpasok ng hangin.
Ilang minuto pa bago maging maayos ang lahat at nakahinga na ako ng tama. Agad na bumagsak ang tingin ko sa disenyo ng loob nito. Ang mga gamit ay nakaayos habang ang iba ay gulo gulo at halos pugaran na ng alikabok.
The paint in the walls were chipped off. The design become old and it's a pure cement with a faded brown paint. Ang sahig ay semento lang din na mukhang tinanggalan ng linoleum kaya bakas ang pagkaluma at mga dumi roon.
Hapon na at malalaki pa ang puno na nakatayo malapit rito kaya nagiging madilim na ang ibang bahagi sa anino noon. I think its already 5 in the afternoon. Naririnig ko pa ang huni ng ibon na mga lumipad sa sirang kisame. Mukhang pinamamugaran nila iyon. May butas sa taas na bahagi ng kisame kung saan lumabas ang mga ibon.
I don't know how old this building is and how long since this become abandoned. Ang mga yapak ng paa ko ay gumagawa ng bakas dahil sa mga alikabok sa sahig. Nakatakip pa rin ako sa ilong ko para hindi mabahing sa makapal na alikabok.
I don't know but as I roamed my eyes around this room, I suddenly become curious. May double deck bed roon na kinakalawang na ang metal na parte at ang kutson ay naging maliit na sa ngatngat ng daga. Kung ibang babae siguro ang narito ay baka napangiwi na at mabilis nang umalis. Pero kabaliktaran ako ng mga iyon dahil sa kada may makikita akong luma at sirang bagay ay mas lalong nadadagdagan ang kuryosidad ko.
"Bakit naman inabandona 'to ng hindi kinukuha ang gamit." bulong ko ng maglakad papalapit roon sa mga cabinet at study table na may mga ilang libro, notebooks, ballpens, at pencils. Meron ding mga lumang litrato roon na hindi ko makilala dahil sa dumi. Makapal ang alilabok noon pero pinahid ko gamit ang kamay at ang ilong ko ay tinakpan na lang ng braso.
My forehead creased when I saw a two boys in the picture. They features looks very familiar. I squinted my eyes and I gasped when I recognized who's in the picture.
Si Kuwai at Light!
"Oh my god!"
Namilog ang mga mata ko at pinakatitigan pa iyon para kumpirmahin pero hindi ako puwedeng magkamali. I think they're are 10-12 yrs. old in this photo but I can recognized them on their features.
Kuwai is grinning while his arm is leaning in Light shoulder who has a cold expression as he look at the camera. I stared at Kuwai for seconds and I don't know why my skin strike with goosebumps suddenly. Tinignan ko pa ang ibang litrato roon at sila ulit dalawa. Meron na kasama pa si White at nasa gitna nilang dalawa ni Kuwai.
"They are really friends before but what relly happened and they look civil now?" nagtataka kong tanong habang tinitignan ang litrato.
I think this room is Kuwai's and Light. They seems best friend and even room mates before. Ano ang nangyari at bigla silang magkaiba na ng sinasamahan ngayon? I don't want to be nosy but I'm so curious now and this is also part of my mission. To get some information. Knowing what happened on that will help me found out who's the real heir in all of them.
I continue browsing the photos. Kaunti lang ang naroon at iyong iba ay hindi ko na kilala. Ibabalik ko na sana ang litrato sa pinagkuhanan ng biglang matigilan ng may mapansin kong may nakasulat roon sa likod ng masinagan ng araw. Binaliktad ko iyon at binasa ang nakasulat sa likod.
"Alpha and Beta." nakalagay sa likod ng litrato nila Light at Kuwai.
I know this terms. If I'm not mistaken this is the rank names for the wolfs. Alpha is the highest ranks and Beta is the second. Hindi ko lang alam kung bakit ginagamit nila iyon at nakasulat pa sa litrato? That term is known on using as a codename in the underground society.
My brows are furrowed because of the things I found out here. Tinignan ko pa ang iba pero wala na akong nakitang nakasulat sa likod noon. Binaba ko na iyon at binuksan ang mga cabinet. Napahinto ako ng makakita ako ng isang yearbook at parang nagliwanag ang paligid.
Hindi ko maiwasang magalak ng makita iyon dahil siguradong kahit papaano ay masasagot ang mga katanungan ko. I was about to flip the pages when I almost had an heart attack when someone speak behind me.
"You won't like what I'll do if you open it." napatalon ako sa gulat at napasapo sa dibdib dahil sa biglaang boses. Mabilis akong napalingon kung sino iyon at kahit na mabilis ang paghinga ko dahil sa pagkasurprisa ay kumunot ang noo ko ng makita ang isang lalaking naka mask.
He's wearing a black mask that hiding the half of his face and his thick brows and eyes are the only thing that I can see. I'm still clutching my chest habang nakasandal sa side table. Nabitawan ko kanina ang year book dahil sa pagsasalita niya. Nakatuon ang mga itim at blanko niyang mata sa akin. Hindi ko magawang mabasa kong ano ang iniisip niya.
I inhale to calm my breathing. He has a bit long messy hair that some strands of it is hiding his brows. He's wearing a white simple shirt and a sweat pants. He's tall like Kuwai I guess because I'm just until his chin. Ilang hakbang ang layo niya sa akin at hindi ko alam kung ano ang dapat maramdaman ngayon na narito siya.
Is he a bad person like Keano? Balak niya rin bang gawan ako ng masama dahil nahuli niya ako? What is he doing here anyway? Nagtapon rin ba siya ng basura at paano siya napunta rito? Mukhang nabasa niya ang mga tanong sa isip ko kaya nagsalita siya.
"I won't do anything bad to you if you'll leave silently." kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
"Who are you?"
"Wearing a mask is useless if I'll answer that." I don't know if that's a sarcastic or a serious answer for my question. His voice are so cold and without any humor.
"Kilala mo ba kung sino ang nanatili sa kwarto na ito dati at pinapaalis mo ako rito ngayon?" he tilted his head lazily and he put his one hand inside his pocket in a cool way.
"I didn't order you to ask me a question. You better shut up and leave now before you regret it." walang pinagbago sa ekspresyon ko sa sinabi niya. Hindi ako nakaramdam ng takot at nanatiling kunot ang noo. Wala na rin ang pagkabigla ngayon.
But his cold presence are giving me some chills down my spine. Umayos ako ng tayo at pinagpagan ang kamay ko na puno ng alikabok.
"Okay." mahinahon kong sinabi at nagsimula nang humakbang palabas. Nanindig ang balahibo ko ng magkalapit kami dahil sa paglagpas ko sa kanya.
"Don't try to step inside again or else I won't think twice on hurting you."
"You even make me want to step inside again." sagot ko. Bahagyang gumalaw ang mga labi kahit magkatalikod na kami.
"Try me then." blanko niyang saad.
"It's my honor, Mister." sabi ko nang tuluyang maiapak ang paa palabas. Tahimik lang ako habang naglalakad papalayo roon. Malalim ang iniisip.
Is he a student here? What he's doing inside that old and abandoned dorm? Namamalagi ba siya roon o nagbabantay lang? Knowing his presence and hearing his threats in my head make me more curious.
I want to go back again.