Kabanata 7:
Miss
I ignored his question and continued my walk to pass by him. Pero hindi niya ako hinayaan at hinawakan ang palapulsuhan ko. Mabilis kong binawi iyon sa kanya dahilan para humalakhak siya. May paghanga sa mga mata na para bang gulat na kaya kong gawin iyon sa kanya.
"Tinatanong kita. Bastos ka rin noh." I don't know if it was a mocked or a sarcasm but it seems both. Hindi ko nagugustuhan na makabangga ang lalaking ito. Bakit ba ang malas malas ko pagdating sa mga nakakabanggang tao.
First Kuwai and now this man.
Hindi talaga maganda ang pakiramdam ko sa kanya. Sa dating pa lang ng itsura niya alam ko na agad ang ugali niya. He looks like a man who almost did a crime and always run on it at the same time.
"Hindi ko obligasyon na sagutin ang tanong mo, Kuya." diniinan ko ang huling salita na tinawag sa kanya para bigyan man lang siya ng galang. He looks years older than me anyway.
Humalakhak siya na para bang isang kalokohan ang sinabi ko.
"Damn feisty. Paano ka nakapasok rito? Are you one of the head's daughter and you pull some strings to get here? Naghahanap ka ba ng pagkakatuwaan Miss?" mukha ba akong ganoong babae sa kanila?
Lahat ay iyon ang hinuha ng pumunta ako rito? Do I look like some spoiled brat in their eyes? Halos wala nga akong accessories sa katawan kundi ang relo na nasa palapulsuhan at mga hikaw sa kanan kong tenga.
My clothes are not that branded also.
"Hindi." simple kong sagot at maglalakad na sana para lagpasan muli siya ng iharang niya ang mga braso sa daanan ko. Tamad ko siyang binalingan.
"Not so fast, Miss. I'm free and there's a lot of empty restrooms here. We can do it quickly or it depends in you. Wala namang tao. Ito naman ang gusto mo hindi ba?" I almost scoffed on what he said. I feel so disgusted to him.
First, he thinks that I'm a spoiled brat and now he's thinking that I'm a slut.
"I'm not interested. Let me go." kahit na nangangati na akong pabilisan ang lahat para makaalis na ay pinigilan ko na lang ang sarili.
"Umaarte ka pa? Bakante ako Miss at walang gagawin." aniya at napasinghap ako ng bigla niya akong hilahin papalapit roon sa isang boys restroom.
Malakas kong binawi sa kanya ang braso pero mas hinigpitan niya ang kapit roon. Kumalabog ang puso ko bigla dahil hindi ko inaasahan na ganito siya kapursigido sa gagawin.
Malaki ang katawan niya kaya inaasahan ko na malakas siya pero mas lalong hindi ko inaasahan na hindi ako makakawala sa hawak niya. I shake my head to vanish those dark though slowly creeping my mind.
"Bitawan mo ako bago mo pagsisihin ang lahat ng 'to." sabi ko habang hinihila ang sarili para makawala sa kanya. Bahagya siyang bumagal sa paglalakad at lumingon sa akin.
"Walang tutulong sayo rito. Walang magtatangka na banggain ako." nagtangis ang bagang ko sa sinabi niya at hindi maiwasang mapangisi kahit nagsisimula nang manginig muli ang buo kong katawan.
Damn the anxiety I'm having right now because of his hold! I just calm myself minutes ago and now it's attacking me again.
"Hindi mo magugustuhan ang kaya kong gawin." I almost cursed when I notice that my voice is near to shaking too.
His eyes landed on my trembling hands. Napamura na ako sa isip.
"Really? You think I will be scared on that when I can see your obvious trembling? Don't worry, Miss you'll like what I'm going to do with you. Hita mo na lang ang manginginig mamaya." halos mamilog ang mga mata ko sa mga bulgar niyang salita.
Hinila niya muli ako at halos hindi ko mahanap ang sariling lakas na parang bigla akong tinakasan bigla dahil sa panginginig na nararamdaman.
I hate how anxiety and tension dominate my whole body!
"Fucking let me go or I won't have a second though to defend myself." mariin kong saad. Pilit winawala ang panginginig na nararamdaman.
Mas lalo lang lumaki ang ngisi niya at natakpan ng tunog ng pagpupumiglas ko ang malakas niyang halakhak.
"Ano bang kaya mong gawin? Sa sobrang hina mo kusa kang susuko sa akin." my jaw almost dropped on his remark. Mas dumoble ang kapit niya sa palapulsuhan ko na halos mapapikit ako ng mariin sa pagbaon ng kuko niya sa akin.
My skin is so sensitive. Na sa kahit isang simpleng kamot lang ay namumula na agad iyon at nawawala ng matagal. My skin is so white as snow that I can see the red mark already on it. Kung mas babaon niya pa ang kuko niya ay siguradong magkakasagutan na iyon.
Ramdam ko ang pag-ipit ng laman sa kamay ko dahil sa mahigpit niyang hawak.
"Bitawan mo ko!" I exclaimed. Pero hindi siya nakinig sa akin at marahas akong hinila para mapasunod sa kanya. Halos mapasubsob ako sa bawat hakbang na ginagawa namin.
Marahas na kumalabog ang puso ko. I also breathing heavily now that I'm holding my chest to save myself. This is the second stage of my anxiety attack. Hindi ko magugustuhan kong mas lalong lala ang pag-atake sa akin.
"Sinabi nang huwag ka nang magpumilit na makata---" before he can even finish his sentence someone drag his collar and give him a strong punch.
He stumble in the floor in the sudden attack. Dahilan para mabitawan niya ang pagkakahawak sa akin. Bago pa ako matumba sa sahig dahil sa paghihina ng mga tuhod ay may mga bisig na marahang sinakop ang bewang ko.
I gasped and I blink my eyes to adjust my blurry vision. A familiar scent filled my nostrils and my heart suddenly pounded so fast.
Dahan dahan kong inangat ang tingin ko at parang huminto ako sa paghinga ng makita si Kuwai sa likod ko. My breathing hitched when his dark menacing eyes filled with intense danger went down on me.
His eyes is screaming war and death. He looks like he can kill someone right now without even thinking twice. My systems are turning wild suddenly.
My hands tremble because of sudden nervous. Even his eyes seems so scary, I can't feel any fear but peace only. Nakakagulat na sa nakakatakot at napakadilim niyang mga mata ay nakahanap pa ako ng kapayapaan.
"Ang lakas ng loob mong subukang hawakan si Raiven." napigil ang pagtitig ko sa kanya ng marinig ang mariin na tinig na iyon. Lumingon ako sa likod ko at umawang ang labi ng makita si Helix na nagbabaga ang mga mata. Bakas na bakas ang galit at handang bigyan muli ang lalaki ng isa pang mabigat na suntok.
Mariin ang pagkakahawak ni Helix sa kuwelyo ng lalaki habang sapo nito ang mga labi na pumutok na dahil sa lakas kanina ng suntok ni Helix. He's hawk like eyes full of rage is so ready to beat the prey in his hold. He's fuming mad.
Kitang kita ko ang panggigil niya sa paraan ng riin ng paghawak niya sa kuwelyo ng lalaki. Napahinto lang ako saglit sa tensiyon na nararamdaman ng makarinig ng nga yapak na papalapit sa amin. Saglit akong kinabahan dahil baka mamaya ay kasama iyon ng lalaki.
Nawala lang ang pangamba ko ng makita sila Xerox sa unahan at ang iba pang Last Section. My breathing calm down somehow but it turn heavy again when I feel Kuwai's hand in my waist tightens.
"Anong nangyayari--" si Caleb na agad napasinghap ng makita ang tagpo ni Helix at noong lalaki.
"Mabuti na lang talaga at si Helix ang sumuntok. Kung hindi ay baka bumalik ka sa hospital kung si Kuwai, Keano." Xerox said and the man named Keano smirk.
"Are you okay?" saglit na nawala ang tingin ko sa may tensiyong tagpo nila nang magsalita si Kuwai sa likod ko.
My heart twitched on his hot breath on the side of my ear.
"Ayos l-lang. Bitawan mo na a-ako." marahan kong saad at tumaas lang ang kilay niya.
"You're still trembling." madilim niyang bulong at dumapo naman ang tingin ko sa sariling katawan na bahagyang nanginginig pa. Hindi pa lubos na nakakabawi sa lahat ng nangyari.
I cleared my throat and his brows furrowed and intensity doubled in his eyes when he look at my wrist with a red bruise on it. Iyon ang nahawakan kanina ni Keano na sobrang higpit. Nakaramdam ako ng bahagyang hapdi roon. Mukhang nagkaroon pa ng sugat.
"Sinaktan ka?" mapanganib na ang tono ng boses niya ngayon at bahagya akong napalunok. Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa kanya ang totoo dahil baka makadagdag lang iyon ng mas matinding tensiyon.
Iiling na sana ako sa kanya ng maunahan ako ni Keano na magsalita.
"What a disgusting concerned, Kuwai." Keano mocked. I gasped when his eyes turn more sharp that whoever he will look at might die in getting a stab.
"Pakibantayan 'to." hindi ko sigurado kung sino sa last section ang sinabihan niya noon. Umawang lang ang labi ko nang marahan niya akong bitawan at naglakad papalapit kay Keano.
Nanlaki ang mata ko ng mapagtanto ang gagawin niya. Sa sobrang dilim at mapanganib ng mata niya alam kong hindi siya magdadalawang isip na mas puruhan pa si Keano.
"Kuwai---" sinubukan kong pigilan siya at hawakan ang braso niya pero mabilis akong pinigilan ni Lexus.
"Huwag Raiven. Hindi na yan mapipigilan." seryoso niyang saad habang ang mga mata ay na kay Kuwai na malalaki ang hakbang. Ngumisi lang si Keano na para bang hindi nababahala at natatakot sa paglapit niya.
My heart pounded in nervous. He has lean and tight muscles in the right places. Sa ganoong edad niya ay hindi na birong ubusin ang pasensiya niya. He's so scary and I'm certain that he's punch is too heavy that the pain is not a joke.
"Gago, awatin niyo! Babaha ng dugo riro panibago!" si Eldon at huminga ng malalim si Zillah para lapitan si Kuwai.
"Calm down man, you know the rules..." malamig niyang saad kay Kuwai at bahagya siyang huminto sa paglalakad at bumaling kay Zillah.
"I don't fucking care." he said sternly and was about to walk pass by Zillah when someone interrupted the scene.
"Hindi niyo naman sinasabing may suntokan rito. Dapat ay inimbitahan niyo man lang ako." napalingon kaming lahat sa nagsalita. Kumunot saglit ang noo ko sa pamilyar na lalaki. Kilala ko ang mukha niya pero hindi ko nasaulo ang pangalan.
"Kennard." Keano acknowledge the man's arrival. Mas lalong lumaki ang ngisi noon at pinatunog ang mga kamao.
"Hindi mo naman sinabi na narito ka pala. Hindi ko inaasahan ang mabilis na reunion sa last section."
The sections here are sorted randomly and not on the average. Kaya walang rankings kung first ka o last. So it doesn't matter where section you're in. Pero nang makita ko ang dalawang ito, parang nagpapasalanat ako na napunta ako sa last section.
They look normal than this two.
"Iyong yabang mo Kennard hanggang salita lang. Bakit hindi ka lumapit rito at nang magkaalaman tayo." si Rolfe at tumawa lang ang dalawa na para bang isang kalokohan ang sinabi ni Rolfe.
"Nanggaling sa isang utusan. Ang tapang mong hamunin ako. Wala ka lang naman kung para sa puwesto ko, Rolfe."
"Mahanimik ka na Kennard kung ayaw mong gamitin ko ang kamao ko para tumigil ka." si Rexson.
"Angas ah. Porket lahat lang kayo ay narito. Bakit hindi natin alamin sa biyernes yan." ngumisi si Kennard.
"Mabuti pa nga at nangangati na ang nga kamay ko na dumapo sayo." si Yoske.
"Pakibatawan na iyan Helix. Hindi mo magugustuhan ang mangyayari kapag napuruhan si Boss." si Kennard na nakabaling na kay Helix ngayon.
Hinigpitan niya muna ang hawak roon at saka marahas na binitawan. Halos matumba si Keano pero humalakhak lang. Iisipin ko na nababaliw na siya sa mga kinikilos niya.
"Mabuti na lang at puwede pang ayusin ang kusot sa kuwelyo ko. Kung hindi ay baka umangat na itong kamao ko sayo Helix." si Keano at tamad lang na lumingon si Helix sa kanya.
"Bakit hindi mo gawin ngayon kung ganoon." he arrogantly said and Keano's eyes was filled with irritation in a snap. Mabilis lang na nawala iyon at tinakpan niya sa isang paghalakhak.
"Gago ka rin no. Tignan natin kung hanggang saan yan." si Keano.
"I'm afraid you're vomiting blood already before you can even see how long it will be." Helix at tumatawa si Xerox na lumapit sa kanya at minasahe ang balikat.
"Masiyado ka nang mainit Master. Kalma ka lang!" si Xerox at tinapik ang balikat niya.
"Leave Keano." Kuwai's cold voice echoed in the whole hallway. Napalingon ang dalawa sa kanya at nagtitigan sila ni Keano na parang naguusap sa mga tingin.
"Let's see each other again this Friday, Kuwai." sabi niya bago naglakad para talikuran kami pero bago iyon ay tumingin muna siya sa akin.
"Lambot ng labi niyan." napasinghap ako sa sinabi niya. Kita agad ang pagkuyom ng kamao ni Helix pero agad nahawakan ni Xerox. Si Zillah at Keilander naman ay mabilis na nahawakan si Kuwai na handa ng sumugod kay Keano.
Humalakhak ng malakas si Keano bago tuluyang maglakad paalis. Uminit ang ulo ko sa iritasyon dahil sa kasinungalingan na sinabi niya.
"Fucking calm down you two, Helix and Kuwai!" si Light at hindi pa agad huminahon ang dalawa.
"Tangina naman ang hirap pigilan nito!" batid ko ang sobrang paghihirap ni Xerox sa paghawak kay Helix at ni Keilander at Zillah kay Kuwai.
Huminga ako ng napakalalim.
"Itigil niyo na yan." sa mahinahon kong tinig at sabay na huminto ang dalawa pero halos huminto ako sa paghinga ng sabay silang lumingon sa akin sa nagbabagang tingin. Inilang hakbang nilang dalawa ang pagitan namin.
"Hinalikan ka?" sabay nilang sabi sa napakadilim na mga mata. Bakas na bakas ang galit roon na halos matakot ako.
"H-Hindi." nanginig ang boses ko. I can't help it because of their burning stare that full of rage.
"Huwag kang magsinungaling Raiven. Makakapatay ako ng tao." si Helix at napapikit ako ng mariin.
"Hindi nga. Nagsinungaling lang siya! Dudugo muna ang mukha niya bago niya magawa iyon." pero mukhang hindi sila kumakalma sa sinabi ko.
"Sigurado ka ba?" mariin na tanong ni Kuwai at halos manginig ang buo kong katawan nang bumaba ang tingin niya sa labi ko. Mabilis akong nag-iwas ng tingin.
"Hindi nga. Ilang beses ko bang sasabihin. Hindi ako nagpapahalik sa kung sino lalo na ang lalaking iyon." matagal na katahimikan ang namayani at ang titig nilang lahat ay nasa akin lalo na ang dalawa na mukhang dahan dahan ba kumakalma.
"I think Keano just said it to pissed you two. Ang dali niyong asarin." si Treyton na binasag ang katahimikan sa paghalakhak niya.
"Tsaka hindi naman mukhang nakagat ang labi ni Raiven. Hindi namumula hindi katulad ng pisngi niya." si Brix at nanlaki ang mga mata ko. Mabilis kong tinakpan ang pisngi at mukhang nadale nila ako roon dahil nagtawanan silang lahat.
Ngayon ay tuluyan nang nag-init ang pisngi ko.
"Hindi ka ba talaga nahalikan?" si Kuwai muli at hindi nagpapadala sa halakhakan ng iba. Si Helix ay seryoso lang din. Si Zillah, Light, Acid at Pierce ay seryoso lang din ang mga mukha.
"No." pinal kong sagot sa kanya at halos mapatalon ako ng may mga kamay na pumatong sa balikat ko. Bumungad sa akin ang malaking ngisi ni Xerox.
"Bakit ayaw niyong maniwala kay Raiven? Gusto niyo ba totohanin ko?" nakangisi si Xerox at halos umikot ang mga mata ko sa kalokohan niya na naman.
"Puwede naman basta bubugbogin ka muna namin bago mo magawa 'yon." si Helix at malakas na humalakhak si Xerox.
"Pikon amp!" bulong niya.
"May sugat ka." si Kuwai sa madilim na mga mata pa rin na para bang hindi nagbago ang ekspresyon niya mula pa kanina. Napatingin naman ako sa palapulsuhan ko na may sugat ngayon. It has some blood but its bearable.
"Its just a scratch. I'll just wash it." simple kong sinabi.
"Let me help you then." he simply said and my eyes widen. I almost choked but it immediately stop when Kuwai grab my elbow gently and drag me to nowhere.
"Hoy nangaagaw ka ah!" si Xerox at hindi ko na alam kung ano pa ang reaksiyon ng iba dahil ang mga mata ko ay nakay Kuwai na sobrang seryoso ngayon.
Xerox is drumming his hands in the table. While Helix is staring at my wrist with a band aid. What happened yesterday and the man I encounter still lingers in my mind.
"Ayos na ba iyang sugat mo?" marahan niyang tanong habang nakatitig roon. Si Xerox ay kinakalabit ako na parang ginagawa niya lang para malibang.
"Hindi na masakit at hindi naman iyon ganoon kaseryoso." sagot ko.
"You should always take care of yourself. Hindi ako matatahimik kapag nangyari ulit iyon."
"Hindi ko naman inaasahan na mangyayari iyon. Nagkataon pa na walang tao sa hallway."
"I'll give you my number so you can call me whenever there's an emergency." he said smoothly and my lips twitched. I don't know if that's a move but I know Helix is just concern.
"Sige." kinuha ko ang phone sa bulsa at binigay sa kanya. He immediately type his number on my phone.
"Hoy ano yan! Ano yan bakit may palitan ng number?" tsismosong sabi ni Xerox. Ang lakas pa ng pagkakasabi niya kaya ang iba ay napalingon sa amin maging si Kuwai na kausap ngayon si Zillah at Keilander.
They seems talking something serious but they stop midway on hearing Xerox.
"Ang epal mo." sabi ko at pabiro siyang sinampal sa pisngi.
"Tsk tsk tsk. Nagseselos na talaga ako. Bakit si Helix hinayaan agad bakit ako hindi?" nakangusong aniya.
"He's giving his number for emergency."
"Let me give my number to you then." si Xerox ng ibigay na ni Helix ang phone at para matahimik na siya ay nilahad ko sa kanya.
I'm writing something to my notes and Helix and I are talking something. Hindi ko namalayan na matagal na palang hawak ni Xerox ang phone ko.
"Sino iyong Colvin? Kita raw kayo sa The Exid kung kailan ka puwede." napasinghap ako sa malakas niyang pagbasa noon. Mabilis kong inabot sa kanya ang phone ko pero hindi niya ako hinayaan.
"Akin na!" singhal ko at nahihiyang tumalon para abutin iyon sa nakatayo nang si Xerox ngayon. He's tall that I'm just until the tip of his nose. Bakit ba kasi ang tatangkad nilang lahat.
"Snobber ka ah. Manliligaw mo ba 'to? Bakit ang daming text?' aniya pa at halos mag-init ang mga pisngi ko.
"Xerox give it back to her." utos ni Helix pero tumawa lang si Xerox.
"Ayoko. May nakauna na pala sayo, Helix. Ang tagal mo kasi." sabi niya at kinalikot pa ang phone ko. Namilog ang mga mata ko.
"Puwede bang huwag kayong maingay?" natahimik kaming lahat ng marinig ang malamig na tinig na iyon ni Kuwai. Bumaling ako sa kanya at kita kong salubong na ang kilay niya.
I took a sigh and Xerox give me my phone again. Malakas ko siyang hinampas sa braso na ikinatawa niya lang.
"Ang sakit ah! Nakakarami ka na!"
"Bakit may angal ka?"
"Oo, sapakin kaya kita..." namilog ang mga mata ko.
"....Gamit labi ko." ngumuso pa siya at humalakhak sila Russel at Sixto nang mag duck face siya. Napangiwi ako at sinapak siya ni Helix ng pabiro.
"Ayusin mo salita mo." aniya.
"You're thorn betweeb Seloso and Pikon, Raiven tsk.'' si Xerox at sumalampak sa mesa ng upuan para bumalik ulit sa pagtulog.
Minutes pass and the classes starts. Nagulat lang ako sa pagpasok ng teacher sa klase na ito. Siya ang guro na nakaleave ng pumasok ako at pinalitan mo na siya ng temporary teacher at ngayon ang balik niya.
I was just surprise because I thought all of the teachers here is male but seeing her I think we'll have a female teacher. She's fair and slender. Have the curves in the right places that very evident in the navy blue dress she's wearing. She looks so young, I think in mid or late 20's.
Her eyes is chinky, narrow nose and lips are red as cherry. Her cheeks are are pinkish. She looks so sexy and beautiful. I think I'm a bit taller than her. We're now equal in height because she's wearing heels.
Pero ang pinagtataka ko sa lahat ay nasuri ko na ang lahat sa kanya pero wala akong narinig na kahit anong ingay mula sa klase. I look around and everyone is just staring at her without any sensual expression on their faces.
Walang pagkapilyo ang mga mata nila na para bang tumitingin lang sila sa isang normal na tao. No one even dared to whistle or smirk seeing a goddess in front of them.
Hindi ganito ang inaasahan kong makikitang reaksiyon mula sa kanina lalo na at ibang iba ang reaksiyong nakita ko nang ako ang dumating rito.
Baka naman matagal nang guro ang babae na ito kaya normal na lang para sa kanila ang hindi magreact. But this woman is a head turner that I can't resist to check every part of her.
Bakit tahimik sila kung ganoon?
"Good afternoon everyone. For our new student I want to introduce myself." she turn her head on me and flash her angelic smile but still no one dared to react or even did a noise.
"I'm Miss Feronia."