"လွှတ်ဦး ကလိမထိုးနဲ့"
ကလေးလေးက တခစ်ခစ်ရယ်ကာ
ကလိမထိုးရန်တောင်းဆိုနေသော်လည်း
ကျွန်တော်တစ်ယောက်ကတော့
ရင်ခွင်ထဲကကောင်ငယ်လေးအား
အတင်းဖက်ကာကလိထိုးနေမိသည်။
ကုတင်ပေါ်သို့တွန်းချလိုက်ပြီး
မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးသာမက
ပခုံးသားလေးများနှင့်လည်တိုင်လေးအား
ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တော့
ကျွန်တော့်အောက်ကကောင်လေးက
ကျွန်တော့်မျက်နှာအားအတင်းတွန်းထုတ်ကာ
ရယ်နေလေသည်။
"ယားတယ်ဆိုနေ ကိုကိုလွှတ်"
"မလွှတ်ဘူး မင်္ဂလာဦးညနော်။
ကိုကို့ကိုလာမတားနဲ့ ။ ဒီညကိုကိုပိုင်တယ်"
စကားအဆုံး၌ကောင်လေးအားဆက်နမ်းလိုက်တော့
"တော်ပြီဆိုနေ ယားတယ်။
ကလိမထိုးနဲ့တော့ တခြားဟာလုပ်"
"ဘာလုပ်ရမှာလဲ "
သူ့မျက်နှာလေးအားစိုက်ကြည့်ပြီးမေးလိုက်တော့
"ညစ်ပတ်တယ်ကွာ မသိဘူး"
"မသိဘဲနဲ့ ဘာတွေလုပ်ခိုင်းနေတာလဲကလေးက"
ထပ်စနေရင်ကောင်လေးငိုတော့မည်။
အခုလည်းမျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲနေပြီ
နှုတ်ခမ်းကစူပုတ်လျက်။
သူ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာအားကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းပါးတို့ဖြင့်မိတ်ဆက်လိုက်တော့ ကလေးက တုံ့ပြန်ပြီးနမ်းလာသည်။
ကျွန်တော့်လက်ကသူ့ရင်အုံပေါ်ရှိအသီးလေးအား
ချေနေမိသည်။သူကတော့ကျွန်တော့်ဆံပင်များကို
ဖွလိုက်ကာ တိုးတိုးလေးညီးညူနေသည်။
အနမ်းမိုးများအဆက်မပြတ်ရွာသွန်းပြီးနောက်
ကောင်လေးအားမောက်ရက်လေးဖြစ်အောင်
ခါးလေးအားလက်နှင့်ကိုင်ကာပြုပြင်လိုက်တော့
Prem က အလိုက်အသင့်လေးနေပေးသည်။
ကျွန်တော့်အလိုကိုလိုက်နေတဲ့ဒီကောင်လေးအား
တုန်နေအောင်ချစ်နေမိသည်။
"အာ့ ကိုကိုဖြေးဖြေး"
အိမ်မက်ထဲမှာဘဲစိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဖူးတဲ့
ဒီကောင်လေးကို အခုတော့အမှန်တကယ်ကြီး
ထိတွေ့ခွင့်ရလိုက်သည်။
"ဖြောင်း "
သူ့တင်ပါးအား တစ်ချက်ရိုက်လိုက်တော့
"ဟား ကိုကိုဘာလုပ်တာလဲ"
"အိမ်မက်လား တကယ်လား
သိချင်လို့စမ်းကြည့်တာပါ။"
ကျွန်တော့်အဖြေကိုကြားလိုက်တော့
"တိုင်နဲ့ခေါင်းနဲ့ဆောင့်ကြည့်ပါလား
အဲလောက်သိချင်နေရင်"
သူ့ခါးလေးအားအနောက်ကနေသိုင်းဖက်ကာ
"စတာပါကွာ ချစ်တယ်"
"တော်ပြီမထည့်နဲ့တော့ မခံနိုင်ဘူး"
"ခဏလေးပါကွာနော် ..."
"မရဘူး မဆံ့ဘူးနာတယ်"
"ကိုလည်းထိပ်လေးတွေနာတာဘဲ
ကလေးကလဲ နဲနဲသည်းခံပါကွာနော်"
နောက်ကျောလေးကိုပွတ်သတ်ကာပြောလိုက်တော့
သူဘာမှပြန်မဖြေဘဲ တိတ်ဆိတ်နေသည်။
"အာ့ ကိုကို အဲနားမနမ်းနဲ့
ငရဲကြီးမယ်"
ခေါင်းကိုအတင်းတွန်းထုတ်နေသည်။
"မိုးကြိုးပစ်လဲခံလိုက်မယ်"
ဟုဆိုကာဆက်နမ်းတေလိုက်သည်။
"အာ့ ကိုကို ယားတယ် မလုပ်နဲ့။
ကလေး ..မခံ.နိုင်ဘူး ဆိုနေ"
မှောက်ယက်လေးရှိနေတဲ့ကောင်လေးအား
ပက်လက်အနေအထားပြုပြင်ပြီး
ပေါင်နှစ်ခုကြားနေရာ၀င်ယူလိုက်သည်။
သူ့ရဲ့အထိပ်လေးအား အာခံတွင်းရဲ့
ပူနွေးစိုစွတ်မှုကိုပေးလိုက်တော့
အရည်ကြည်လေးများချက်ချင်းစိုတက်လာသည်။
တစ်ခုလုံးပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်တော့
"အား ...."
ဟူသောအသံနှင့်အတူ
ခေါင်းလေးပါ မော်တက်လာပြီး
"အကို့....
ကျွန် တော်...."
သူပြီးသွားမှာကိုစိုးသဖြင့်
အထိပ်လေးအားလက်နှင့်ဖိထားလိုက်တော့
"ကိုကို မလုပ်နဲ့တော့
တစ်မျိုးကြီးဘဲ"
"ကိုကိုဘာလုပ်ပေးရမလဲ"
တမင်တကာမေးလိုက်တော့
"ဟင့် ကိုကိုကွာ"
"ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်"
"လုပ်ပေးပါ ကလေးမနေနိုင်တော့ဘူး"
"ဘာလုပ်ရမှာလဲဆို "
မေးလိုက်ပြီး လက်ထဲကသူ့ဟာလေးကို
နှစ်ချက်သုံးချက်လောက် လှုပ်ပေးလိုက်တော့
"အာ့ မေမေနဲ့တိုင်မှာ"
မျက်ရည်များဝဲတက်လာပြီးငိုချလာပါတော့တယ်။
"ကိုကိုနိုင်ကျင့်တယ် ကိုကိုနဲ့မနေဘူး
အီး ဟီး ဗြဲ"
ဟော ဗျာ ငိုချလာပြီ။
လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ
အနောက်လေးထဲထည့်လိုက်တော့
"အာ့ နာ တယ်"
လက်များအား
အသွင်းအထုတ်မှန်မှန်လေးလုပ်ပေးကာ
ကလိနေတော့ ကောင်လေးမှာ
လူးလိမ့်လျက် ကျွန်တော့်ကိုမကျေမနပ်နဲ့
နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာကြည့်နေသည်။
သူ့အနောက်ထဲ
ကျွန်တော့်ထိပ်လေးသွင်းလိုက်တော့
ကောင်လေးကမခံနိုင်ဘဲ
ကုတင်ခေါင်းရင်းသို့ တဖြေးဖြေးရွေ့သွာသည်။
"ဟင့်အင်း မရဘူး နာတယ်"
"အောင့်လိုက်ပါနော်
ကတိပေးတယ်မနာစေရဘူး "
ဖြေးဖြေးချင်းချော့ကာသွင်းလိုက်မှ
အဆုံးထိ၀င်သွားတော့သည်။
လက်ကလေးများအချင်းချင်းယှက်လိုက်တော့
ကောင်လေးကအားကိုးသလိုကြီး
မလွှတ်တန်းဆုပ်ကိုင်ထားတော့သည်။
"အာ့ ကိုကို..."
အရမ်းကိုညည်းညူနေတော့သည်။
လုပ်လက်စကိုမနားလိုက်ဘဲ
သူ့နားလေးအနားသို့ကပ်ကာ
"ချစ်လား "
မေးလိုက်တော့
မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ နှုတ်ခမ်းအားကိုက်လျက်
"အင့် "
ဟုသာဖြေလိုက်သည်။
"အား ......"
ကောင်လေးရဲ့အော်သံနှင့်အတူ
ကျွန်တော့်ရင်ဖတ်တစ်ခုလုံး
သူ့ဆီမှအချစ်ရည်များပေကျံလျက်။
နှစ်ယောက်သားပြိုင်တူပြီးသွားကာ
ကျွန်တော့်ရဲ့အချစ်သက်သေများကတော့
အနောက်တံခါးလေးထဲမှတသွင်သွင်စီးကျလာသည်။
မောဟိုက်နေသောကောင်လေးနှင့်အတူ
ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးအား သိမ်းကြုံးကြည့်လိုက်တော့
"ဘာကြည့်တာလဲ"
အသက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းရှူကာ
မျက်စောင်းထိုးပြီးမေးလိုက်သည်။
အိပ်ရာဘေကစားပွဲအပေါ်မှတစ်ရှူးကိုယူကာ
အရှေ့ရောအနောက်ပါသန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်တော့
ကောင်ငယ်လေးကရှက်ပြီး
ခေါင်းအုံးကိုမျက်နာပေါ်ဖိကပ်ကာနေလေသည်။
"ရှက်နေပြန်တာလား "
ကောင်လေးကဘာမှပြန်မပြောဘဲ
မျက်နှာပေါ်က ခေါင်းအုံးကိုသာ
အတင်းဖိကပ်ထားတော့သည်။
ခေါင်းအုံးလေးအားဆွဲခွာလိုက်တော့
မျက်မှောင်လေးကျုံ့ကာ နှုတ်ခမ်းစူပြီး
ပါးဖောင်းလေးက
"သွား မလာနဲ့"
ဟုဆိုလိုက်သည်။
"ကလေးကလဲ"
"အဲလိုအကြမ်းကြီးလုပ်ရလား"
ဟုဆိုကာ လက်သီးဖွဖွလေးနှင့်
ရင်ဖက်အားထုလိုက်တော့
သူ့လက်သီးလေးအား ဆုပ်ကိုင်
ထားလိုက်တော့သည်။
"ချစ်တယ် ကို့ကိုကလေးတွေ
အများကြီးမွေးပေးနော်"
"ဟား ဘာတွေပြောနေတာလဲ"
ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့
ကျွန်တော့်အားနောက်ကျောခိုင်းကာ
စောင်ကိုခြုံလျက်
"အိပ်တော့မယ်"
ဟုဆိုလိုက်သည်။
"ဘောင်းဘီကရော၀တ်ထားရဲ့လား"
ဟုမေးပြီး စောင်အောက်ကသူ့တင်ပါးကို
အတင်းကိုင်လိုက်တော့ကောင်လေးက
တစ်ချက်တွန့်သွားပြီး
"ကိုကိုကွာ အိပ်တော့ မထိနဲ့"
ကျွန်တော်လည်းသူစိတ်ဆိုးမှာကြောက်သဖြင့်
ဘာမှမပြောတော့ဘဲသူ့ခါးလေးအားဖက်ကာ
အိပ်လိုက်ပါတော့သည်။
______________________________________
"ပါပါးထတော့
ကျောင်းပို့ပေးရဦးမယ်လေ"
AJ နဲ့ JJ က အခန်းထဲပြေး၀င်လာပြီး
ကုတင်ပေါ်တက်ကာခုန်ပေါက်နေကြသည်။
မက်လက်စအိပ်မက်ကိုအဆုံးသတ်ကာ
"ဟုတ်ပါပြီ ပါပါးဆင်းလာခဲ့မယ်"
သွားတိုက် မျက်နှာသစ် အ၀တ်အစားလဲကာ
အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့ Prem က
ပေါင်မုန့်ထောပတ်သုတ်နဲ့ ကော်ဖီကို
အသင့်ဖျော်ထားပေးသည်။
"ဟော ပေါင်မုန့်လား ဒီနေ့လဲ"
"စားမှာလား မစားဘူးလား "
ခါးတောက်ကာ ဗိုက်ပူပူနဲ့မေးလိုက်တော့
သူ့ရုပ်ကရယ်ချင်စရာကောင်းနေသည်။
"စားပါမယ် စားပါမယ်
ဗိုက်ပူလေးကလဲ"
ကျွန်တော်စလိုက်တော့
"ဘာဗိုက်ပူလဲ ကိုကိုဘဲလုပ်ထားပြီး"
ခါးလေးကိုဖက်ကာ ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်တော့
"သားလည်းထိုင်မယ် "
"သားလည်းထိုင်မှာ"
အမွှာနှစ်ယောက်ပြောလာသဖြင့်
Prem ကိုပေါင်ပေါ်ကချကာ
သားနှစ်ယောက်ကိုတင်ထားလိုက်ရတော့သည်။
#####
ကျောင်းပို့ပြီး ဆေးရုံကိုတန်းလာကာလူနာကြည့်
ညဘက် အိပ်စောစောပြန်( မိန်းမကြောက်လို့ ) ။
နေ့စဉ်ဘ၀ကတော့ ဆေးရုံကိစ္စ
ကလေးတွေကျောင်းကျိုကျောင်းပို့နဲ့
ပုံစံ၀င်နေတော့သည်။
___________________________
၈လခန့်ကြာသော်
ဆရာရေ...
အခန်းရှေ့မှသူနာပြုလေးရဲ့ခေါ်သံကြောင့်
"၀င်ခဲ့ပါ"
"ဆရာ့ အမျိုးသား ဗိုက်နာလို့
အခုဆေးရုံရောက်နေတယ်"
"ဟေ ဟုတ်လား "
မွေးရက်နီးနေပြီဆိုပေမယ့်
အဲလောက်မြန်မယ်ဟုမထင်။
Operation အခန်းရှေ့၌ထိုင်စောင့်ကာ
ခဏကြာတော့ ကလေးကိုချီကာ
ထွက်လာသောဆရာမတစ်ယောက်။
"ဆရာရေ သမီးလေး မွေးတယ်
Prem လည်းကျန်းမာတယ် "
ကလေးကိုချီယူလိုက်ကာ
အနမ်းလေးတစ်ပွင့်ခြွေလိုက်သည်။
အခုတော့ ကျွန်တော်က
ကလေးသုံးယောက်အဖေ
ဦးလေး Boun ဖြစ်နေပါပြီဗျာ။
End ❤️