(LONG CHAPTER AHEAD!⚠️)
THIRD PERSON'S
Nang mag-ring ang bell ay kaagad na inayos ni Stell ang gamit nito at dali-daling pumunta sa park.
"Stell, hindi ka sasabay samin?" Tanong ni Ken sa nakatatanda.
"Hindi muna. Una na kayo. Magkikita pa kami ni Rachelle" nakangiting sabi ni Stell.
"Naks, kaya naman pala laki ng ngiti mo eh" pang-asar ni Josh sa kanya.
"Oh siya una na kami. Goodluck boi" tumango lang si Stell at humiwalay ng direksyon papunta sa park kung saan sila magkikita ni Rachelle.
Pag dating niya ay umupo ito sa may bench at hinintay na dumating si Rachelle. Tumingin ito sa orasan niya at 5:30 na ng hapon.
-
Muli itong tumingin sa orasan niya. 7:30 na ng gabi at hindi parin dumadating si Rachelle. Pinapasaya niya lang ang sarili niya para makalimutan na baka hindi na nga ito pumunta.
"Stell" napalingon ito at hindi mapigilan ang ngiti sa kanyang labi. At the same time, nasaktan ito dahil sa ginawa ng dalaga sa kanya.
"You came" masayang sabi ni Stell at tumayo din.
"Dalian mo. Uuwi na ako" blankong sabi nito kay Stell. Bahagyang sumikip ang dibdib nito sa inasta ni Rachelle.
"Rachelle may problema ba? Bakit mo ko iniiwasan?" He tried to straighten his voice at hindi halatang malapit na itong umiyak.
"Wala" tipid na sagot nito.
"Pero bakit ganito tayo?" Napatingin lang si Rachelle sa kanya. Hindi ito nagtangkang magsalita.
"May ginawa ba akong mali? May nasabi ba akong hindi mo nagustuhan? Sorry kung meron man pero wag naman ganito, Leigh" he tried to control himself pero masyadong masakit para sa kanya at tuluyang umagos ang luha niya.
"Yan lang ba sasabihin mo? Aalis na ako" akmang maglalakad na ito nang hablutin ni Stell ang kamay nito.
"Rachelle, mahal kita" nasabi na lang nito. But then she doesn't show any expression in her face nanatili lang itong walang reaksyon.
"I love you so much. Why are you doing this to me?" Napaharap sa kanya si Rachelle. Sa totoo lang kanina pa masakit ang puso niya dahil nakikita niya kung paano umiyak si Stell.
"Nalilito ako sa pinapakita mo. Bakit ka ba ganyan? May times na susungitan mo ko, tapos bigla kang manlalambing. Rachelle, nahihirapan na ako. Bakit mo ba ako nililito ng ganito? Pinaglalaruan mo ba ako?" Umiiyak na tanong nito. Tuloy tuloy pa din ang pag-agos ng luha niya.
"Sa tatlong taon, akala ko paghanga lang pero Rachelle masyado akong nadadala. Ni hindi ko man lang napigilan yung sarili ko. Ang sakit lang kase after ng lahat parang mawawala ka pa sakin. Sorry kung may nagawa man akong mali. Pero wag naman ganito please? Nagmamakaawa ako sayo" para bang nanghina ang tuhod nito at napaluhod na lang sa sobrang sakit nararamdaman ng puso niya. He was indeed suffering.
"Sa sobrang pa-fall ko, mukhang ako ata yung na-fall sayo"
"S-stell"
"Naka-karma na ba ako? Kaya ba ako nasasaktan ng ganito?" this time hindi na napigilan ni Rachelle at umagos na din ang luha niya. Nasasaktan ito na makitang ganito ang binata.
"Rachelle, mahal na mahal kita. Please. Pag-usapan natin 'to" she smiled at niyakap si Stell. It was the words she wanted to hear. Nung una natatakot ito na baka one sided love lang ang lahat pero hearing this words from him, it makes her more than satisfied.
"Sorry, Stellvester. Sorry for hurting you. Patawarin mo ako kung pinag-alala kita. Mahal din naman kita eh" napatigil sa pag-iyak ang binata at humarap kay Rachelle
"W-what?" Hindi makapaniwalang tanong nito.
"Sabi ko mahal na mahal din kita, Stellvester" nakangiting pag-ulit nito.
"Natakot lang ako kase knowing you, hindi ka naging seryoso sa mga babae. Sorry kung hinusgahan kita agad. Pinilit kong i-deny sa sarili ko pero the more na dinedeny ko yung feelings ko, the more na nahuhulog ang loob ko sayo. Sorry kung nasaktan kita" sa sinabi nito ay unti-unting napalitan ng saya ang puso ng binata.
"Sus, kunwari ka pa dyan. Nalaman mo lang hinalikan mo ko kaya iniwasan mo ko eh" pang-aasar ni Stell changing the mood of the atmosphere.
"Oo na. Wag mo na nga ipaalala yun" tumayo na si Stell mula sa pagkakaluhod niya at inalalayan din si Rachelle na makatayo.
"Sa lahat ng babaeng dumaan sakin, ikaw lang ang sineryoso ko. Ikaw lang yung iniyakan ko ng ganito. I just want you to know na kahit pa-fall ako kaya kitang seryosohin, Leigh" napangiti naman si Rachelle sa kanyang narinig.
"I love you" biglang sabi ni Stell. Ngumiti naman si Rachelle at piningot ang ilong ng lalaki.
"I love you too"
"Well well well, mukhang nagkaayos na kayo" parehas silang napatingin sa pinanggalingan ng boses.
"Anong ginagawa mo dito?" Seryosong tanong ni Stell at hinawi papunta sa likod niya si Rachelle.
"Remember what I've told you? Giving her a punishment" nakangising sabi nito.
"Pwede bang tumigil ka na? Wag mo na kaming guluhin parang awa mo na!" Sigaw ni Rachelle sa kanya ngunit tumawa lang ito na para bang isang baliw.
"No, you shut up bitch! Sa tingin niyo ba hahayaan ko na lang kayong maging masaya?" Natakot naman ito. Ibang Cassandra ang nasa harap nila. Puno ng inggit at galit.
"Wag mong gagalawin si Rachelle. Saktan mo na ako, wag lang siya please" napatingin naman si Rachelle kay Stell. He was serious about it.
"Isa sa inyo ang dapat mamaalam. You choose Stellvester. Si Rachelle o ikaw?" Nakangising sabi nito at saka itinutok sa kanila ang dala nitong baril.
Walang makapagsalita sa dalawa. Napaluha na lang si Rachelle. Hindi niya maiwasang sisihin ang sarili niya.
"I'll give you 5 seconds to think, Stellvester. Si Rachelle o ikaw!?"
"5" panimulang bilang ni Cassandra habang nakatutok parin ang baril sa kanilang dalawa.
"Stell naman" hearing her voice for the last time. Napaluha na din ang lalaki but then he was still staring straight to Cassandra
"4"
"Please, Stell. Don't do this. May iba pa namang paraan diba?" Naiiyak na wika nito.
"3"
"2" bumuntong hininga si Rachelle. Kinuha nito ang kamay ni Stell.
"I'm sorry" bulong ni Rachelle.
"1!" Sa huling bilang ay napapikit na lang si Stell inaasahan ang balang tatapos sa buhay niya ngunit napadilat muli ito ng maramdaman niya ang paggalaw ni Rachelle papunta sa harap.
"L-leigh" nauutal na sabi nito nang makitang si Rachelle ang tinamaan ng bala at hindi siya.
"L-leigh!" Akmang babagsak ang katawan nito sa lupa pero sinalo ito ni Stell.
"B-bakit mo naman ginawa yun!? Dapat ako ang sasalo niyan eh!" Nauutal na ito at halos hindi na makapagsalita nang may tumulong muli ang luha niya.
"S-sabi ko sayo na po-protektahan k-kita diba?" Nakangiting sabi nito sa kanya.
"A-and now I did it. M-masaya akong naprotetahan k-kita, S-Stell" nang makita niya ang pag ngiti nito ay bumuhos ang luha niya at hinawakan ang parteng nadali ng bala para pigilan ang pag-agos ng dugo niya
"L-leigh naman eh! P-please be strong. H-hihingi ako ng tulong okay? Wag kang matutulog please" natataranta nitong kinuha ang cellphone niya at nag-dial sa number ni Ken.
"Oh bro, kamusta? Napataw-" naputol ang sasabihin ni Ken nang biglang magsalita si Stell
"Tumawag kayo ng ambulansya please. Andito kami sa park" sabi nito pero nanatili ang mata nito sa nanghihinang si Rachelle.
"Bakit? Anong nangyare?"
"Mamaya ka na mag-tanong please! Kailangan namin ng ambulansya!" Naiiyak na sigaw ni Stell.
"S-sige. Pupunta na rin kami dyan. Saglit lang"
Binaba na ni Ken ang phone. Samantala, hinawakan ni Stell ang kamay ni Rachelle.
"Be strong, Leigh. Paparating na sila" she chuckled at pinunasan ang luha na umaagos mula sa mata nito.
"D-don't cry. P-patawarin m-mo ako kung nasaktan kita. K-kung sakaling m-mawala ako, tandaan mo na m-mahal na mahal kita, S-stellvester" umiling si Stell habang patuloy na umaagos ang mga luha nito.
"Wag ka ngang magsalita ng ganyan! Mabubuhay ka pa okay? Magpagaling ka. Kahit eto na lang, Leigh"
"S-stell, i-inaantok na ako" she said with a small smile on her face. Hindi makapag-salita si Stell at patuloy pa din sa pag-iyak. Ilang sandali lang ay napabitaw na ang kamay ni Rachelle na nakahawak sa kamay ni Stell nang tuluyan na itong mawalan ng malay.
TO BE CONTINUED..