DARLYN P.O.V
"Sorry, I came late.'"
Lahat kami nabaling ang atensyon sa harap ng Pinto. base palang sa boses niya kilala ko na.
Late si Seb.
"Ok, Mr. Dejos occupy your Seat." Iiling iling na sabi ng Prof. namin na nawala na sa pagsusulat sa white board.
"Thank you, Sir." malamig na tugon niya rito.
Naramdaman ko naman ang diritsong pagdaan niya sa gilid ko papunta sa likod na kinauupuan niya.
kung hindi siya Absent palagi siyang late.
Ito na ang nakasanayan naming dalawa dahil sa hindi na nabigyan ng pagkakataon na makausap ko siya. parang yung 6 na taon na pinagsamahan namin sa Elemtarya ay naglaho nalang bigla. masasayang alaala nagsisimula ng mabura.
'Fuck it's hurts. Bestfriend turns into Strangers.'
That in my point of view, Once trust is Broken. It can't be repaired. mahihirapan ka ng ibalik ang buong tiwala niya.
Pero ano pang magagawa ko? Tapos ko ng sirain ang tiwala niya.
Kahit maliit na pagsi sinungaling lang yun ay kayang sirain ang buong tiwala at sa tuwing tinatapunan niya ko ng tingin ay malamig na ang pakikitungo niya sakin.
"CLASS, DISMISS." Biglang sambit ng Professor namin bago nagpatiunang lumabas.
Napatuyo narin ako sa kinauupuan ng magsimula ng magsialisan ang iba papunta sa Cafeteria at hindi ko sinasadyang mapatingin kay Seb na naiwang nakahilata sa Lamesa niya.
Kahit gustuhin ko mang makausap siya ay hindi niya ko gustong kausapin. mapait akong ngumiti sa kawalan bago siya iwanan at magsimulang maglakad papuntang cafetetia.
Pagkatapos kong makapila ay naghanap nako ng bakanteng upuan kahit may mga matang nakabantay sakin marahil napapansin nilang palagi nakong mag isa at wala na si Seb. Itinuon ko na lamang ang buong atensyon ko sa pagkain. Akma n sana akong susubo ng mapatigil dahil sa may biglang umupo sa harapan ko.
"Hi Darl, your alone. why didn't join us?." nakangiting bungad ni Stacy sakin. "Even how many times you ignore us."
Hindi ako nakaimik.
"Parang wala tayong pinagsamahan sa Bar hangout, remember." Pagpapatuloy niya dahilan na magsi tawanan ang ibang kasama niya.
Simula ng mapaginipan ko sila ay sinimulan ko ng dumistansiya sa kanila. Kahit Masamang bangungot ang napaginipan ko hindi ko pa rin makakalimutan ang pangyayaring iyun.
Maganda naman ang pakikitungo nila sakin dahilan na maisama nila ko sa malapit na bar kahit labag sakin na sumama ay napilit nila ko bagay na hindi alam ni Zsig. Hanggang sa hindi ko lang talaga magawang sabayan sila kaya mas minabuti kong kay Seb sumama.
"Anong kailangan mo, Stacy?" Tanong ko ng maibaba ang kutsarang hawak ko.
"I really thought you forgot my name." Sipat na saad niya. "Well, to be straight forward. I want to invite you for tonight. It's my Birthday Party, Darl." kasabay ng pag abot niya ng imbitasyon sa lamesa.
"Hindi, salamat nalang." Mabilis na pagtanggi ko dahilan na mapatayo nako mula sa pagkakaupo.
Sa akmang paghakbang ko ay siyang pagharang niya sa harap ko.
"Oh c'mon. Darl, don't be Kj." ngusong saad niya.
"Hindi, ako pwede Stacy." saad ko ng lampasan sana siya ang kaso pinigilan niya ang braso ko.
"It's my birthday, Darl. It's so rude of you to declined it. I'm gonna be sad forever. knowing i thought you as my one Friend here in College." litanya niya sa malungkot na boses. "So please accept my invitation.." pakiusap niya ng ilagay sa kamay ko ang naglalaman ng imbitasyon niya.
"Per------"
"See you after class, Darl.'" sibat na sabi niya bago umalis kasama ng iba niya pang kaibigan.
Naiwan akong napabuga ng hininga sa kawalan.
UWIAN na ng maghintay ako sa waiting shed sakaling sunduin ako ni Zsig. matapos ng nangyaring pagdukot sakin ni Miguel naging mas mahigpit na siya sakin ultimo kailangan ko agad mag text at tumawag sa kanya kung anong sasakyan ko pauwi sakaling hindi niya ko masundo. hanggang ngayon palaisipan pa rin sakin lahat kung may tinatago ba si Zsig sakin.
Nang mailigtas niya ko laban kay Miguel ay hindi ako nabigyan ng tyansang tanungin anong meron sa kanila. sa paguwi namin sa bahay nakita ko kung paano siya sunod sunod na lumagok ng alak.
kahit hindi lang iyon isang beses na nangyaring uminom siya ay matagal ko na siyang nakikitang palihim na umiinom sa gabi. Saksi ko kung paano siya nagpapakalasing kahit hindi ko sinasadyang makita.
Naiisip ko tuloy kung pabigat na ba ko sa kanya.
Dahil hindi ko man lang magawang Komprontahin siya samantalang sobra sobra na naitulong niya sakin. Mahirap ba talagang sabihin sakin ang problema niya? o kung anuman ang bumabagabag sa kanya baka sakaling matulungan ko siya kahit sa simpleng bagay lang.
Sana man lang hindi niya sinasarili lahat.
balak ko sanang magtipa para itext si Zsig ng makapag paalam na rin sa kanya pero siya namang paghila ng kung sino sa phone ko at hatakin pasakay sa sasakyan ng walang pasabi.
"Stacy..." sambit ko ng makilala siya sa loob ng kotse.
"Darl, did i said to you afterclass right." napasipat na mga mata niyang saad habang itinaas ang Phone ko na hawak niya.
"Kasi Stacy, uuwi mo nako sa-----"
"You don't need to Change, Darl. baka hindi mo pa ko siputin.'" sabat niya sa sasabihin ko.
"Pero ka------"
"No, more buts. your presence is more important." Putol niya sakin na may malapad na ngiti.
Natahimik na lang ako ng mawalang mawala para pigilan siya ng magsimula ng umandar ang sasakyan niya. Si Zsig ang inaalala ko hindi na naman ako nakapag paalam sa kanya lalo pa hawak ni Stacy ang phone ko.
Huminto ang sasakyan sa isang subdivison village Marahil ito na nga ang bahay niya. Sabay kaming bumaba ng sasakyan ni Stacy para pumasok sa bahay nila at kasabay ng pagbungad samin ang naghihinalong kulay ng ilaw sa loob.
"Happy Birthday, Stacy."
"Happy Birthday, Stac."
"Happy Birthday, Echavez."
Samu't saring pagbati ang natatanggap ni Stacy habang hawak ako sa braso halos lahat ng nagku kumpulan ay kilala siya. May iilang pamilyar na Senior at Sophormore na former students sa universidad.
"Thank you, please excuse us." Sagot niya sa mga nakakasalubong namin sa daan.
Marami pala siyang inimbita.
Nakakahiyang uniforme ang suot ko kumpara sa kanila na magagara ang suot ng mga nakakahalubilo namin ni Stacy sa loob. Kilala pa naman siya dahil sa pagiging pala kaibigan niya kahit na bad habbit ang nakasanayan niya.
"Darl, here." kaway niya sakin ng maiwan ako sa kawalan.
"Darlyn remember, Johan, Mike, Kim, Andrea, Allyssa and Grace." Pagpapakilala niya ulit sa mga nakasama namin noon.
Tumango na lamang ako bilang pagtugon.
"Happy Bornday, Stac." Bati sa kanya ng hindi nalalayong agwat nila.
"Oh. Raven your here. when did you arrive?" Masiglang pagbati rin nito.
I am out of place.
"Just a while ago, riding with my bike." Malapad na ngiti ng lalaki.
"Really, i hope to see it then."
Tawanan ang namutawi sa kanila pagkatapos magkasagutan habang ako hindi alam kung saan lulugar dahil hindi ako sanay makasalamuha sa marami. Bigla namab nabaling ang atensyon ng lalaki sakin dahilan na matigilan sila at napansin agad yun ni Stacy.
May dumi ba ko sa Mukha?
"Raven since you notice her, she is Darlyn and Darlyn this is Raven my Circle of friends." Pakilala niya samin sa isa't isa ng walang gustong magsimula saming dalawa.
"Hi, Darlyn nice to meet you." mabait na bati niya sakin dahilan na ilahad niya ang kamay sa harap ko para makipagkamay.
Awkward man ay tinaggap ko nalang rin ang kamay niya dahil nakakahiyang pinagmamasdan kami ni Stacy.
"Hi."
Agad rin akong napabitaw ng maramdamang wala na siyang balak bitawan ang kamay ko.
"It's good you'll both know each other." Pumapalakpak pa na kamay ni Stacy ng sabihin samin.
"Calling for Stacy Echavez?." Sambit ng emcee mula sa micropono.
"Rav, ikaw na muna bahala kay Darlyn. I'll entertain for the other guest.'" Paalam ni Stacy na nagmamadaling umalis sa harap namin.
"My pleasure, Stac."
"Ok. i trust you, take good care of her." Tukoy niya sakin.
Hindi ko alam pero kinabahan nako.
"Stac-----" huli na para pigilan ko siya ng makalayo na siya samin.
Ang Phone ko. How can i contact Zsig.
Ang inaalala ko ay si Zsig. Magagalit kaya siya pag nalaman niya? Hindi pa naman ako nakapag paalam sa kanya. wala siyang kaide ideya kung nasan ako.
"How about we talk ourselves, Darlyn." malapad na ngiting sabi niya.
magsasalita pa sana ko ng wala siyang pasabing hatakin ako papunta sa bakanteng lamesa.
"Pasensiya na pero hindi ako pwedeng magtagal rito." Protesta ko ng bawiin ang braso ko na hawak niya.
Naiilang ako sa presensiya niya.
Hinagilap ko naman kung nasaan si Stacy kailangan kong bawiin ang Phone ko na hawak niya baka hinahanap nako ni Zsig. sa aligagang paglalakad ko hindi ko sinasadyang makabangga ng ibang bisita sa daan
"Sorry, po..." hinging paumanhin ko at handa ng tanggapin ang galit niya.
"Next time watch your-----"
"I'm sorry, Miss for her behalf.'" tanggol ni Raven sakin na bigla nalang sumulpot sa harap namin. "Please, excuse us." muling sabi niya bago ako akayin paalis sa nabangga kong babae.
"Salamat.." sambit ko ng makalayo na kami sa mataong bisita.
"For the return let's talk.'"
kahit na naiilang ay nagawa ko nalang tumango sa kondisyon niya. ginayaan ko lang siyang magsalita tungkol sa sarili niya dahil hindi pa rin ako mapakali kung paano ako makakauwi kay Zsig. Kung hinahanap niya na ba ko sa mga oras nato? mabilisan lang rin ang usapan namin ni Raven wala kong balak magtagal dahil madilim na ang kalangitan. Ayaw pa naman ni Zsig na nagagabihan ako ng uwi. Kailangan kong makahanap ng tyempo na makaalis sa kanya.
"Excuse me, Rav punta muna ko sa Comfort room." Dahilan ko ng tumayo mula sa pagkakaupo.
"Sige, take your time."
Iniwanan ko naman siya
para hagilaping muli si Stacy hindi ko pa nababawi ang Cellphone ko sa kanya at laking pasalamat ko ng matanaw na siya.
"Stacy.." tawag ko ng lapitan siya.
"Yes, Darl?" Baling niya sakin na matapos makipagtawanan sa ibang mga kaibigan niya.
"Uuwi nako.." diretsahang saad ko. gusto ko na talagang makaalis rito.
"Why so sudden, Darl. Let' stay for a while and enjoy the Party.'"
"Pero kasi kailangan ko na talagang umuw----
"
"Uuwi ka na, Darlyn?" biglang sulpot saamin ni Raven.
Nasundan niya ko.
Hindi ko siya sinagot alam kong bastos ang pakikitungo ko pero hindi ako sanay sa mga bagong nakikilala ko. i can't trust too much.
Only Sebastian i trust the most.
Nang pumasok na naman siya sa isip ko bumabalik na naman sakin ang pagsisisi. i break his trust for me. hindi ko alam kung kailan ko ulit maibabalik ang tiwala niya.
"Stacy, kailangan ko na talagang umuwi. nag aalala na mga magulang ko." pagsi sinungaling ko sakaling makumbinsi ko siya. "Baka hinahanap nako saamin..." patuloy ko.
Please, let me go home.
"Hmm." napapaisip na tugon niya hinintay ko naman ang susunod na sasabihin niya "How about Raven will send you home?" dugtong niya.
"Hindi na mag co-commute nalang ako." mabilis na protesta ko.
"Don't worry, Darl. since Rav have a motorbike it's good if he's the one to send you home. right Raven?" Saad niya ng balingan si Raven na tahimik lang.
"Sure, why not." Sagot naman nito pabalik.
"Pero kasi-------"
Tinapik na lamang ako ni Stacy sa balikat. "Sorry for keeping your phone Darl, it's ended being lowbat." Kasabay ng pag abot niya sa phone ko.
Inabot ko na rin at sinubukang i-on pero hindi na talaga kinayang buhayin ang cellphone ko.
I sighed.
"I gotta go now and Rav will send you." paalam niya ulit at iniwan na naman ako kay Raven.
"Shall we?" Tanong niya sakin.
Nagdadalawang isip ako kung magpapahatid nga ba ako sa kanya.
Hindi na niya hinantay ang magiging sagot ko ng siya na mismo ang nagpumilit na hilahin ako palabas.
Tama bang magpahatid ako sa kanya?
"Hop in. Darl, i'll send you home." sambit niya ng makaangkas na sa motor niya. "At isa pa gabi na wala ka ng ibang masasakyan rito sa Subdivision." Muling pagsasalita niya sa akmang pagtanggi ko sana.
Pansin kong iba ang daang tinahak namin kumpara sa dinaanan namin ni Stacy kanina.
"Rav, bakit iba ata ang d-----" Hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng bigla niyang ibreak ang Motor.
Bumaba naman ako sa pagkakaangkas sa kanya. Parang may hindi tama. "Bakit tayo huminto?" sinubukan ko pa rin tatagan ang loob ko na maitanong sa kanya.
Masama talaga ang kutob ko.
"Kanina ko pa napapansin panay ang tanggi mo sakin." sarkastikong panimula niya. "Masyado kang hard to get, ako na nga tong lumalapit sayo nagpa pakipot ka pa." iiling na patuloy niya.
Napaatras ako sa biglang inasta niya.
Parang kanina lang ang bait niya sakin pero ngayon lumabas na ang totoong kulay niya. nagsisi tuloy akong sumama sa kanya.
"Ikaw palang ang babaeng tinanggihan ako." Nagtagis ang ngipin niya sakin.
"S-sorry, Rav kailangan ko ng umuwi..." panay ang atras ko sa kanya ng magsimula siyang maglakad palapit sakin.
Dahilan na wala kong maisip na paraan kundi ang takbuhan siya pero agad niyang nahila ang buhok ko.
"Tatakas ka pa kung kailan wala ka ng kawala!"
"Bitawan mo ko!" Sinubukan kong pumiglas pero sadyang malakas siya kaya naihagis niya ko sa pader.
Ramdam ko ang sakit ng pagtama ng likod ko sa Matigas na pader bago niya ko kulungin sa mga bisig niya.
"Rav, pakiusap uuwi nako..." nanghihinang pakiusap ko.
Umusbong ang takot sa dibdib ko ng makita ang pagnanasa sa mga mata niya kasabay ng pagtulo ng luha ko ang paglapat ng labi niya sa leeg ko.
Hindi.
Hindi pwede to. hindi pa ko handa para rito. Ano nalang mukha ang ihaharap ko. sa mapapangasawa ko.
Isang tao lang ang pumapasok sa isip ko na walang iba kundi ang imahe ni Zsig.
"Bakit kasi Sobrang pakipot mo pa hindi sana tayo aabot sa ganito.." bulong niya sa pagitan ng mga tenga ko.
"P-Parang awa mo na, pakawalan mo ko..." garalgal na boses na pakiusap ko na pinipigilang mapahikbi sa ginagawa niya.
Mas lalo akong nanginig ng umakyat ang halik niya papunta sa pisngi ko dahilan na manlaban ako. "R-rav, huwag mong itul------" naputol ang sasabihin ko ng marahas niyang ilapat ang labi niya sakin.
"IBUKA MO ANG BIBIG MO!" Sigaw niya sa harap ko ng maging tikom ang labi ko.
Diring diri ako sa ginagawa niya.
"Ibuka mo sabi!" Utos niya na nagtitimpi na sa galit.
Ni minsan hindi ako pinag samantalahan ni Zsig ng ganito. ni minsan hindi niya pinaramdam sakin ang ganito. pero siya malayang ginagawa ang nais niya. Bakit? Bakit Lagi nalang pagdurusa ang natatanggap ko sa mundo.
"Walangy--------"
Aambahan niya nako ng suntok ng pangunahan ko siyang Sipain ang hinaharap niya dahilan na makawala ako sa kanya.
Sa halo halong emosyon ay taranta akong natalisod ng bato sa kalsada. ganun na lamang ang pangamba ko ng makabawi si Raven mula sa pamimilipit ng hinaharap niya.
"Ginalit mo na talaga ko ngayon!" tikom na kamaong lumapit siya sa dinapaan ko.
Bago niya pa maabutan ang buhok ko ay mabilis kong pinulot ang nakita kong nag iisang bato sa daan para ihampas sa mukha niya.
"Motherfuck!" Mura niya ng masapo ang ulong tinamaan ko.
Pati ako ay nagulat rin sa ginawa kong paghampas sa mukha niya.
'Zsig, help me.' sambit ko sa kawalan.
Ginawa kong pagkakataon na makatakbo palayo sa kanya na hindi magawang tignan ang dinaraanan ko. Ang tanging nasa isip ko ay lilitaw si Zsig sa harap ko.
si Zsig na magliligtas sakin.
hanggang sa bumangga ako sa katawang tao at mapaupo sa kalsada. ganun na lamang ang pasasalamat ko na dininig ng diyos ang panalangin ko na darating siya.
Wala pasabing niyakap ko siya ng mahigpit ng pumantay siya sa harap ko. "Z-zsig..." umiiyak na sambit ko sa pangalan niya.
Sobra sobra ang tuwang nadarama ko ng lumitaw siya sa harap ko. tipong wala ng bukas ang luhang naglalandasan sa mga mata ko. "D-dumating ka..." Idiniin ko pa ang sarili ko mula sa pagkakasubsob ng mukha ko sa dibdib niya.
"S-salamat at dumating ka..." paulit ulit na sambit ko "m-muntik n-na kong m-magahasa..." hagulhol ko sa harap niya ng tahimik lang siyang nakikinig sakin.
"H-hindi ko alam ang gagawin ko, Zsig..." higpit na kapit ko sa kanya na patuloy sa paghikbi. "N-natatakot ako..."
Naramdaman ko ang mabigat na hininga na pinakawalan niya. Galit ka na ba ngayon sakin Zsig? Pagagalitan mo na ba ko? Dahil sinuway ko ang patakaran mo. wala kang ibang ginawa kundi protektahan ako pero ako tung pabigat sayo.
"A-ako tung uto uto sa ibang tao ultimo ang dali kong maloko. Hindi mo ba ko pagagalitan, Zsig?" gaya ng ginagawa ni Papa sakin. Hindi mo ba ko pagsasalitaan ng masasakit na salita o pagbubuhatan ng kamay.
Zsig, magsalita ka sabihin mo sakin ang bilis kong maloko ng ibang tao.
"M-masyado na ba kong pabigat sayo, Zsig?"
Wala kong nakuhang sagot sa kanya dahilan na angatin ko siya ng tingin pero laking gulat ko ng makilala kung sino ang taong kayakap ko.
"Shh. Your safe now." alo niya sakin ng yakapin ako pabalik.
"Seb..."
It was Sebastian.
Sa hindi ko na kinayang ibuhos lahat ng luha ko sa kanya. buong akala ko si Zsig ang kayakap ko. si Zsig ang nakikinig sa mga sinabi ko. ang totoo mali pala ko.
' I wish for the same person but it turns into a different person.'
Where are you Zsig?
---END OF CHAPTER 30---