"Oh, anak? Bakit namamaga 'yang mata mo?"
Iyon ang unang tanong ni mama pagkauwi ko. Agad akong nagtungo sa kwarto at hindi pinansin ang boses ni mama. Gusto kong maubos ang luha ko. Gusto kong mapawi ang sakit at dismaya sa puso ko. Ayokong iwan si Lux, kasi sa totoo lang, mahal na mahal ko siya.
Pakiramdam ko ay mas doble ang sakit kapag makita ko siyang nasa piling ni Kleya. I want him. Very exact him. Hindi ko kayang magkagusto sa iba dahil gusto ko ay siya! Is it wrong to love and give it to someone who deserves it? But damn, I don't deserve Lux anymore! Kasi, sa umpisa palang, it was Kleya who loves him first. Hindi ako.
Naramdaman kong gumalaw ang kumot na hinihigaan ko. Alam ko kung sino iyon.
"Sige lang anak, makakatulong ang pag-iyak para maibsan ang sakit. Normal lang iyan." Ang mga kataga ni mama ang nagpapanumbalik sa luha ko. Damn!
Ramdam kong tumabi si mama sakin. Hindi ako nag-alinlangan na bumangon at harapin siya. Tiningnan ako ni mama na tila isang batang sanggol na humihingi ng saklolo sa ina. Through her eyes, I know how much my mon loves me and Francis. Noong bata palang ako, mom was there to understand me. Ina-alalayan ako sa tuwing nadadapa. And now, I'm here in front her to get my tears and give me a warm hug.
"Sabihin mo sakin, si Lux ba'yan?" Ang mata ni mama ay nanatili sakin. Binabasa ang ekspresyon ko.
Imbes na sumagot ay umiyak ako lalo. Agad akong siniil nang yakap ni mama at pinapahid ang takas kong luha. Just, damn! Damn feelings!
"Sshh, it's okay, anak. Walang masama sa pag-iyak. Ang masama ay iyong nagpapanggap na masaya kahit hindi." Iniharap niya ako sa kaniya. "Proud na proud ako sa'yo, okay? Bukod sa matalino at masipag ka, mapagmahal kang anak at kapatid! Sapat na iyon para masabi kong, napakaswerte ni Lux sa iyo." Hindi ko mapigilan ang ngiti saking labi. Pinunasan ko ang takas na luha at maayos na humarap kay mama.
"Hindi ko po alam ma. Natatakot po akong sumugal ulit. Natatakot po ako na baka isang araw, iwan ako ni Lux. Baka ipagpalit niya ako sa iba, baka hindi niya ako ipaglaban katulad ng paglaban ko sa kaniya." Nanghihina man dahil sa walang humpay na pag-iyak, I did my very best to say those words na kanina pa nakatago sa kalooban ko.
Hinawakan ni mama ang pala-pulsuhan ko at hinaplos ito. "Anak, ang pag-ibig ay hindi basta-basta. Maraming pagsubok, maraming susuongin. Ngunit kapag alam mo sa sarili mo na gusto mo ang ginagawa mo, nababalewala ang sakit. Kasi, ang pumapaibabaw ay ang pagmamahal at kagalakan." Ngumiti nang kay lawak sakin si mama. Her smile really gives me a good conviction.
"Pero ma, paano kung sa pagsabak ko, may masaktan? Paano kapag sa pagpilit kong lumaban ay makasakit ako ng iba? Is it still worth it to fight for?" Sa wakas ay walang pagdadalawang-isip itong lumabas sa bibig ko.
Umiling si mama. "Hindi pananakit ang tawag sa pagsulong ng pagmamahal anak. Lagi mong tatandaan na lahat ng tao ay nakakalikha ng kasamaan at ang kasamaan na iyon ang magbubuklod sa reyalisasyon ng bawat isa. Kung mahal mo talaga si Lux, hindi ka magdadalawang-isip na mahalin siya at ipaglaban ang namamagitan sa inyo. Kung may masaktan, ehdi bangon! Ganyan ang siklo ng buhay anak, kapag nadapa, bumangon ka at laban ulit. Hindi pwedeng sa isang agos ay matatangay kana bigla."
Napangiti ako sa haba ng sinabi ni mama. Lahat ng iyon nakatatak sa isipan ko. Lahat ng iyon ay gusto kong mangyari sakin.
"Ma, gusto kong layuan si Lux. Gusto kong sabihin sa kaniya na may nagkakagusto sa kanyang iba -"
Humalakhak si mama. Nagtaka ako. "Iyan ba ang kinapoproblema mo anak? Asus, hindi ka dapat naniniwala agad anak. Eh, ano naman kung may nagkakagusto kay Lux? Normal iyon dahil gwapo ang batang 'yon. Ngunit kung mahal ka ni Lux, mas pipiliin ka niya. Kung mahal ka niya, babalik at babalik siya sayo." Tugon niya sabay pahid ng pisnge ko.
"Kaya huwag ka ng malungkot diyan. Mahal ka ng lalaking 'yon, anak. Huwag kang mag-alala. At huwag kang magpapadala sa sabi-sabi ng iba diyan. Sa dami nang napagdaanan ninyo, ngayon kapa magpapatibag anak?" Iyon ang sabi ni mama at tinapik ang balikat ko.
"What the heck, Tiffany? Kung ako sayo sinampal mo agad 'yon! Sinabunutan mo! Sus, kung ako lang nando'n talaga!"
Kanina pa nagwawala itong si Chette at panay ang pangaral sakin. I can't even blame her anymore. Alam niya ang ugali ng babaeng iyon dahil sabi niya, nung lumabas ako ng mansion at umiyak, sinisiraan na ako ni Kleya sa magulang ni Lux. And Lux always defending my side.
"Ayaw ko kasi ng gulo, Chette eh. Kung tutuosin tama naman si Kleya, e. Siya ang nauna at ako itong siksik nang siksik sa buhay ni Lux -"
"Ay wait lang Tiffany ah? May kukunin lang ako! Bye!" Nagtaka ako ng iwan ako ng babaeng 'yon. What was that for?
"What's your problem, Tiffany? Why didn't you even reply to my texts!" Nagulat ako nang tumambad sa harapan ko si Lux habang nakatitig sakin.
Kaya pala panay ang lingon ni Chette sa likod, nandito pala siya.
"Uhm, nabusy lang -"
"Damn! Nabusy? Huh! Talaga? Kailan kapa nawalan ng oras sakin, huh?" Halos lumabas ang ugat sa leeg niya. Habol niya ang kaniyang hininga. Galit na galit siya. Kita ko sa mga mata niya ang iritasyon doon.
Tumikhim ako tsaka nagbalik sa pagkain ng spaghetti.
"Kausapin mo nga ako! Damn! Baby..."
Ilang boltahe ng elektrisidad ang bumalot sakin nang hawakan niya ang kamay ko. Ramdam na ramdam ko ang init ng kamay niya.
Hinarap ko siya. He want me to talk him? I'm ready! "So sabihin mo sakin, bakit ka nag-aaral? Graduate kana diba? Bakit ka bumalik? Bakit tinakasan mo si Kleya? Bakit?" Ang mga kataga na binabanggit ko ay nagpapanatili sa sakit na nararamdaman ko ngayon. Damn! Hindi na dapat ako nagsalita pa!
"Gusto mong malaman ang totoo? Fine." Seryoso niya akong tinitigan. "Kleya was my ex, Tiffany. Ngunit nagsawa ako sa kaniya, iniwan ko siya. She contact me. Find me, chase me every place in states pero hindi niya alam na umuwi ako ng Pinas. And that moment, I found you. Sa coffe shop, remember? Iyong galit na galit ako sayo noon. At doon sa serpent bar? Inalok ko ang may-ari doon ng isang babaeng birhen pa. Hindi ko alam na ikaw pala 'yon. Pinagtagpo tayo ng tadhana, Tiffany." Nanginginig ang kamay ko habang hawak-hawak niya. I couldn't help but just to believe on him!
"Doon nagsimula ang interest ko sayo. I even ask the owner of the bar kung saan ang address mo at kung saan ka nag-aaral. All about you. Doon mas humanga ako nang malaman kong iskolar ka, wala ng ama, masakiting ina, at kapatid. I got distracted because of your presence, aren't you aware about that? At ayun, nag-paregister din ako sa school na pinapasukan mo. I gave money to the principal upang hayaan akong makapasok araw-araw. Alam ng teachers at ibang staffs ang pagkaka-graduate ko, ngunit dahil sa pag-alok ko ng pera ay pumayag sila." Lumunok siya tsaka kinagat ang pang-ibabanglabi. "Now tell me, hindi kapa rin ba naniniwalang hindi kita ipaglalaban?" Aniya sa banayad na boses.
Yumuko ako. Nahihiya akong tingnan siya dahil sa sakripisyo na ginawa niya noon. "Paano si Kleya?" Iyon ang tanging nagbabagabag sakin ngayon.
Humalakhak siya tsaka pinisil ang pisnge ko. "She will have her flight to States, baby. Two days from now. Huwag kang mag-alala, hindi na tayo magkakahiwalay pa. I love you." Pinisil niya ang ilong ko dahilan ng pagkurot nito.
"Damn! I'm in love with you, too." Ani ko tsaka kinagat ang pang-ibabang labi.
Damn, this man! Wala na akong pake sa sasabihin ng iba, I will love him! Heaven knows how much I am ready to take risks to fight for ours.