End Game 40
"It's not a secret I tried to hide"
Sheliah Santibañez
"Bish, Lindsay and Trina are already down there, tara na."
Hinawakan ni Divina ang kamay ko at napatingin ako sa kaniya. She gave me a comforting smile. "Liah, this is your day, your party. People came up because you made them to come. Bumangon ka na diyan, kung nandito lang sila tito at tita baka kinurot ka na ng mga 'yon."
I placed my other hand on my forehead. "I'm not really in the mood, hindi ko alam ba't bigla akong inatake ng ganito. I was completely fine." not really.
Pabagsak na humiga si Autumn sa tabi ko kaya naman napa-angat ang katawan ko. "Bish get up! Sayang mga pagkain sa 'baba kung 'di mo matitikman, luto pa naman ng mga staff ni Divina and herself 'yong mga yun."
"Magtatampo ako sige..."
I sighed. "Can't they just enjoy on themselves? I'm not in the mood... I want to rest--"
"Ano na naman ba ine-emote mo ha? 'Yan na nga ba sinasabi ko eh. Baon ka na sa utang ano? Ang mahal-mahal ng binigay mo sa demonyong 'yon, in fact it should've been less!" panenermon ni Autumn.
"I only paid her 50 million As it should be, 100 million ang nasa cheque but it's a high technology pen Maglalaho din ang 100 million na nakalagay doon at magiging 50 million na lang. That 100ish is not real. I bet, by now alam na ni Monica 'yon. And she won't get the money unless I let her to." kaya naman wala akong kasiguraduhan na mapupunta talaga sa akin 'tong pelikula na 'to.
Hindi sila mapakapaniwala sa sinabi ko. But I have my plans.
"...So you're not yet the official owner of this film?" tanong ni Divina and I nodded.
"THEN WHY DID YOU THREW UP THIS PARTY FOR THE WHOLE CAST AND STAFFS! TAPOS NGAYON HINDI KA MAGPAPAKITA, SIRAULO KA BA?!" nakatakip lang kami ni Divina ng tenga dahil sa sobrang lakas ng boses ni Autumn.
"My God Autumn lower down your voice, hindi lang tayo ang tao sa resort na 'to." dahan-dahang ibinababa ni Divina ang dalawa niyang kamay.
"This is my way of asking for their forgiveness. Dahil sa akin nagkakaganito mga trabaho nila, if I'm not here edi sana wala nang ganito."
"It's Monica's fault and not yours." pagsabat ni Divina at sumang-ayon naman si Autumn. "But now, you really have to apologize to them for lying." dagdag nito and that hits me.
Nanatili akong tahimik sa loob ng mga labing limang segundo. "Then I'll go down then."
Nang matapos akong mag-ayos, sumabay ako kela Autumn at Divina pababa. This resort is breathtaking, no doubt why Trina picked it for us.
Nang makababa na kami, my guests greeted me with their genuine smiles. "Hello Ms. Liah, thank you po sa party na 'to." one of the film's staff approached me.
"You're welcome, please do enjoy." I casually replied at nagpaalam na ito para makipag-siyahan sa kaniyang mga kaibigan.
I wonder my eyes around, scanning each person in the pool area. I can see him in all these faces, pero wala naman siya.
"Liah, I'll just go check out the foods in the kitchen." pagpapaalam ni Divina. Bumalik naman ako sa katinuan.
"Sige lang."
Divina left and then Autumn and I just stared at each other. Ano na naman bang tumatakbo sa isipan ng babaitang 'to?
She squints her eyes at me. "May hinahanap ka 'no?"
"--Si Josephine." mabilis kong sagot.
"Ha! 'Wag ako Liah, I know you too well. Grabe ka naman makatingin sa mga tao eh si Director Josephine lang naman hanap mo."
Inirapan ko siya. "Oh edi sino hinahanap ko?"
She pointed her lips on me. Kumunot ang noo ko. "The freak you're doing?"
Patuloy lang siya sa pagnguso sa akin kaya naman lumingon ako para tignan kung s-sino...
Si Art.
Nasa likod ko.
As in nasa likod.
5 inches apart.
What the f--
"Ms. Sants, we need to discuss few things..."
"We have nothing to discuss Mr.Antonio." I replied.
He stiffed "Sumama ka sa'kin, ngayon na." walang ka-emosyon-emosyon niyang sambit.
Kinalabit ako ni Autumn. "Go on, sumama ka na. I'll be here."
Tumalikod ako kay Autumn at nagulat ako nang naglakad na palayo si Art. ATTITUDE KA HA?!
"Sundan mo na bish." I did what she said. Sinundan ko si Art.
Dinala ako ng mga yapak ko sa suite niya. "You can close the door, or you can leave it open." he said.
Isinara ko ang pinto at tumingin ako sa kaniya. He's staring on the giant window.
"Anong kailangan nating pag-usapan?" mahinahon kong tanong. Hindi siya sumagot. Napasinghap ako sa inasal niya, aba hayop 'to. "Aalis na ako."
"You lied." humarap siya sa akin. "You f*cking lied."
Nabigla ako sa narinig ko mula sa kaniya. F*ck, I'm feeling weak.
"O-on what?"
"You made us all believe that you already bought this movie." mahina ngunit may diin niyang pagsaad. "Pinaasa mo kaming lahat... Ako. Napaka-- bakit mo ginawa 'to?"
I smiled bitterly. "Wow ah? So bakit parang napakalaking kasalanan 'yung nagawa ko? Bakit parang nakasakit ako ng tao? May naapektuhan ba? I'm just doing this in the sake of other people. Ginagawa ko 'to dahil nadamay sila sa katarantaduhang ginawa mo, niyo ni Monica."
I snapped my fingers at tumango-tango ako. "Ah gets... Did Monica made you talk to me?" hindi siya sumagot, nanatili lang ang mga mata niya sa akin. "Kaya nama pala... Well here Mr. Antonio." I raised my middle finger and I salute. "You're a hundred percent f*cker. You got the guts to tell me na pinaasa ko kayong lahat, na nagsinungaling ako. Well oo na! I did lie, masaya ka na? What do you want me to do? Beg on my knees for mercy and forgiveness?"
"Sinabi mo na gagawin nating lahat 'tong pelikula na 'to ulet. Sumaya kami, sumaya ako. Tapos ngayon wala naman palang kasiguraduhan ang mga bagay na binitawan mo? You made yourself looking like a fool. Ako Liah? Masama din bang masaktan ako ha? Masama bang i-point out ko yung maling ginawa mo?"
"Ngayon parang galit na galit ka samantalang hindi ba dapat ako yung magalit kasi I did hold onto something that'll never happen. Wala na din ba akong karapatang masaktan din dahil sa'yo? Ano puro ikaw na lang yung nasasaktan sa atin? Gusto mo laging ikaw yung kawawa tapos ako yung laging masama, ako yung dahilan kung bakit ka nasasaktan? Then t*ngina sige ako na. Sige tatahimik na ako, sige ayos lang na nasaktan mo din ako, ayos na ayos lang na makita kang masaya kahit wala ako." bigla siyang napatigil... He's in tears.
Wala akong masabi... I am lost for words to throw at him.
"I made this story to be alive, I put scenes that did happened on our lives. Special events that I'll never forget, that we used to share. Each lines that I never erased from my memory, each vows that you and I can't commit. Or should I say, my promises that I can't make."
"Nang sinabi mo na ikaw na ang aangkin sa pelikula na 'to, hindi niyo alam kung gaano ako kasaya. F*ck yes! The woman that I wrote this story about will act on it. The woman that I wrote this story about will own the art that I made. You'll own Art."
"Wala pa din ba akong karapatan na magalit kasi may mga posibilidad na hindi na mangyari 'to? Ngayon, hindi mo pa din ako maintindihan?"
Lumapit ako sa kaniya. "Ipaintindi mo sa akin Art!" hinawi ko ang buhok na humarang sa mukha ko. "Ang dami mong sinabi ngayon sa akin pero ni isa sa mga sinabi mo hindi nasagot yung mga tanong sa isipan ko na gumugulo sa akin palagi! What did your statements do? It made me more confused."
"Hindi ako asyumerang tao Art, you know that. Pero ano 'to ha? T*ngina ano ba talaga? Why are you acting like you know nothing? Why are you acting like you still care about our past relationship? About me?!"
His faced softened at napailing ako doon. "Darn it Antonio! I've got no energy to hide shits anymore." bumuga ako ng hangin bago magpatuloy. "What the hell are you hiding from me? From us, who used to be a part of your life."
He seemeds shocked on what I just said. Tama na, ayoko na. Ayoko nang maghintay ng mga sagot. I need to know it now!
"Sheilah." he uttered.
"Anong kinalaman mo sa pagdukot ng mga kaibigan ko?" tears started falling down on my face. "Bakit pagkatapos non, nakipag-hiwalay ka sa akin? Bakit? Bakit ikakasal na kayo ni Monica?"