“Hindi mo ako mapipilit Dominador.”
The endless pushing and pulling scene between me and Ador seemed like forever.Mahigpit ang kapit ko sa upuan ng sasakyan niya. Asar na asar na siya sa'kin, na kung lalaki lang ako kanina pa niya ako sinuntok.
“Kapag hindi ka diyan bababa gagahasain kitang babae ka.”
“Oh my gosh! Pinagnanasaan mo pala akong bakla ka.’
“Sinong nagsabing pinagnanasaan kita? Get out of my car, gutom na gutom na ako Vallderama.”
Muntik ko na siyang masipa dahil sa kakulitan naming dalawa. Ang masama niyang titig na nagsasabing pikon na pikon na siya sa'kin ang nakapagpatigil sa pagpupumiglas ko.
Naalala ko pa 'nung grade one kami, nagkaasaran pagkatapos natulak ko siya nang hindi sinasadya. Inambahan ba naman ako ng halik, kung nagkataong siya ang first kiss ko hinding hindi ko matatanggap iyon sa tanang ng buhay ko.
“Good girl Vallderama, now let's go inside.” I am like a dog obeying his will. Nakakatakot kapag si Ador na ang nagbabanta.
“Whatever your reason na iwas na iwas ka sa coffeeshop na ito it won't buy my time and effort treating you here. Bahala ka sa mga personal issues mo sa buhay dahil kapag ako ang kasama mo you can't turn your back to me Rae kahit dalawa naman ang likod mo. ” Ngumuso ako dahil totoo naman ang sinabi niya. Napatingin ako sa dibdib ko na dinaig pa ang kapatagan.
“You and your mouth Ador.”
Nag-aalangan akong itapak ang kaliwang paa sa guhit ng pintuan. My heartbeat doubled when the chimes blown by the wind and made sound. Kapag talaga namatay ako dahil sa kaba isisisi ko kay Ador ang lahat ng ito and swear to grave hinding hindi ko siya papatulugin hanggang sa sumunod din siya sa'kin.
I heaved a sigh. Wala na akong pagpipilian, I can't turn my back and run away. Ayaw kong mahalikan ng isang bakla. I can tolerate this thing but the thought of Ador kissing me, nightmare. I'm not being over acting because seriously this man is really good looking. Kahit na bakla ito ay kaya niyang pasunurin ang mga kababaihan but I'm not one of those girl. Kahit sabihin na siya na lang ang natitirang lalaki sa mundo hinding hindi ko siya papatulan. Maraming umaasang magbabalik loob si bakla pero malabong malabong mangyari iyon, not until now.
“Bakit?” He asked.
“Huwag mo ngang titigan si Maximus,” saway ko sa kanya.
“Gross! That's her name? Maximus?”
I almost laughed but I never did.
“Her? Kailan ka pa nagka interest sa babae?” Malapit na akong sumabog sa kaba at the same time malapit na rin akong sumabog sa tawa. Hindi ko lang alam kung ano ang mauuna. Kanina pa paikot-ikot ang tingin ko, mas mabuti na iyong nag-iingat ako. Handa na rin ang menu na itatakip ko sa mukha sakali mang makita ako ng lalaking itatago ko na lang sa pangalang Sungit.
“Not until I met that sweet nagging woman.” Sabi niya bago humigop sa kanyang kape.
“Too bad may gusto siyang iba.”
" You know her ? " Gulat niyang tanong. Napatakip ako sa bibig.
“No? I just guessed?”
Hindi siya kumbinsido sa sagot ko.
“Now tell me, bakit ayaw mo ngang pumasok dito?”
Umiling-iling ako saka tumayo. Ngumiti ako ng may pag-alinlang.
“Maglilibot lang muna ako.” Escaping was really my thing.
Tumayo rin siya, kumapit sa akin na parang tuko.
“Now tell me all about that thing while strolling around.” Wala akong nagawa nang hilahin niya ako papunta sa hanay ng mga bookshelves. Tikom ang bibig ko habang titig na titig siya sa'kin.
“I'm not saying anything," I said while raising my hands up. Inirapan niya ako at nilapitan hanggang sa dangkal na lang ang pagitan namin. Ako lang ba ang nasusuka sa ginagawa niya?
“Fine tatanungin ko na lang siya kung bakit para kang baliw ngayon, kahit na iisipin niyang feeling close ako.”
Hihilahin ko na sana siya pabalik nang humarang sa atensyon ang mukha ng lalaking gustong gusto kong iwasan. Kinapa ko ang sarili para maghanap man lang sana ng ipangtatakip sa mukha,.but I failed. I need that menu to save me.
Nag-iwas ako ng tingin, pilit kong tinutuon ang atensyon sa mga librong nakahanay. Ngayon na ang mga mata niya ay nakatutok na sa'kin hindi ko maiwasang kabahan. Parang natural na lang ang ang reaksyon ng puso tuwing malapit ako sa kanya.
Nagawa ko pang gumalaw, slowly escaping from his wrath. Kapag talaga nasa alanganin ka kailangan mong gamitin ang precautionary measure mo, ang problema wala ako nun. Harmless naman siya, hindi naman niya ako gagahasain sa mataong lugar na ito. Hawakan nga ako hindi niya magawa, gahasain pa kaya? Minsan hindi rin pala maganda ang malimit na pagbabasa, nakakalawak my imahinasyon.
Imahinasyon ko na lang yata ang kumikilos ngayon, why can't my logical skill work too? Bakit kaya hindi ako binibigyan ng isip ko ng mabuting paraan kung paano tumakas dito. Kailangan na kailangan ko lang talagang makaaalis dito bago niya ako banatan ng English niya.
Kita ang pagkaasiwa ko sa ngiting binigay ko sa kanya. Wala ng mas mabisang paraan pa sa pagkukunwaring walang nangyaring alitan sa pagitan namin. Minsan talaga gumagana rin ang pagiging matalino ko.
Pinaalis na ako ng nanay niya, ang kapal naman ng mukha ko kung kakausapin ko pa siya. I'm not that stubborn and rude, I know how the etiquette works.
“You really forgot me that fast.” Malamig at may paninidigan niyang saad. Napamaang ako, ano naman ngayon ang gusto niyang palabasin?
“What are you trying to say?” Kinagat ko ang labi para pigilan ang labis nitong panginginig.
“Pinatunayan mo lang sa akin na katulad ka rin nila.” Ngayon ko lang siya nakitang tinititigan ako ng may halong pang-iinsulto. Bigla na lamang uminit ang ulo ko dahil sa sinabi niya. Kahit na may nagawa akong mali sa kanya wala siyang karapatang itulad ako sa iniisip niya.
“You pushed me away from you and now you think I am the bad girl here? ”I rebut. Parang gago rin kasi, ang gulo.
Nakakalito na siya. Hindi ko alam kung gusto niya ba ako sa buhay niya o gusto niyang patunayan na hindi niya ako kailangan sa buhay niya.
Hindi na siya muling nagsalita. He stared at me, I can't tell what he feels. Nagsisimula na akong umayaw sa ideya ng titigan na ito. Bakit kung titigan niya ako pinaparamdam niya sa akin na kailangan niya ko o baka naman nag-a-aasume na naman ako.
“I'm out.”
Hindi na kailangan pang humaba ang usaping ito dahil wala naman itong mabuting pupuntahan.
“What did my mom told you?” He asked while gripping my hands. Mabilis kumalat ang lamig sa buong katawan ko nang mapagtantong nakadikit ang balat niya sa balat ko. Hindi ako makapag-isip nang mabuti, lalo na ngayong ang lapit lapit ng mukha niya sa akin.
Pakiramdam ko bumagal ang oras. Kahit pagbuka ng bibig hindi ko magawa. Nakatuon ang atensyon ko sa lalaking nakakunot noong titig na titig sa suot kong kwintas.
Ngayon ko lang na-realize na lagi siyang nakatingin sa kwintas ko. He even complinted it once. Ayon din sa alaala ko hindi nagtatagal ang tingin niya sa mukha ko, leeg ko talaga ang una niyang tinititigan. May mali ba sa kwintas ko o may naaalala ba siya rito? O baka may pagnanasa siya sa leeg ko.
Muntik na akong sumubsob sa sahig nang bitawan niya ako. Hindi lang yata sakit sa puso ang makukuha ko sa kanya, pati ba naman sakit sa likod gusto niyang ibigay sa'kin. Mapanakit talaga ang lalaking 'to.
“Wala siyang sinabi sa'kin maliban sa gusto niya lang na mapabuti ka,” sagot ko nang umayos na ang pagtayo ko.
Nahulog siya sa malalim na pag-iisip kaya nabigyan ako ng pagkakataong titigan siya nang mabuti. His thick long lashes still the same. Para ngang walang nagbago sa kanya maliban sa mas mukha siyang naging problematic. Kung ano man ang gumugulo sa isip niya nasisiguro kong malaki itong bagay.
Kung ayaw ng nanay niyang makipaghalubilo ang anak niya sa mga tao, edi sana ikinulong niya na lang ito sa isang isla na walang tao. Kasi it make sense to me now. Hindi naman maiiwasang magkakaron ng taong interestedo sa anak niya. Just looked at him and you are already defining the word “weirdo”. Prone siya mga taong katulad ko, taong mahihilig makialam sa buhay ng iba. Negative ang ugaling iyan para sa akin but I'm not stopping myself doing it again. Hindi ko alam kung bakit ako ganito, siguro pinanganak akong ganito at wala ng pag-asang magbago.Hindi ko lang maintindihan kung bakit hindi ko makuha-kuha ang sagot kung bakit gustong gusto ko siyang tuklasin. May sagot ba si tadhana sa mga tanong ko?
Expensive gem are hard to find, is he one of them?
“You always stare at me like you know me deep inside.”
Umiwas ako sa mga titig niya. Pinapatay niya ang puso ko sa mga sinasabi niya. I admit it, minsan ko na ring naisip na baka attracted lang ako sa kanya kaya hindi ko siya kayang iwasan o baka higit na dun ang nararamdaman ko.
”I'm out, I'm really leaving.”
Sa pangalawang pagkakataon ay hinila niya ako papalapit sa kanya. Nilapit niya ang bibig niya sa tenga ko. The moment his voice hit my ear it sent chills down my spine.
“Gusto kong patunayan mong mali ako, mali si Mommy. Maling mali ang iniisip namin.”
Hindi ako nakapagsalita. Hindi kayang e-proseso ng utak ko ang mga sinabi niya. Gusto niyang patunayan ko na ano? Paano ko papatunayan ang isang bagay na hindi ko naman alam.
“Nililito mo ako lagi, I don't know what to do anymore,” saad ko.
“Kung pagbibigyan kitang silipin ang ang mga iniisip ko, hindi mo lang alam kung ano ang ginagawa mo sa'kin.”
Pareho kaming nahulog sa balon ng katahimikan.
“Lola gusto ko rin po ng prince charming kagaya ni Cinderella,” saad ng pitong taong batang babae sa kanyang Lola.
Nagpalabas isang ng malakas na halakhak si Rosalinda sa narinig mula sa Apo.
“Ang mga malalakas na babae hindi nangangailangan ng prince charming. Pwede ka ring maging katulad ng prince charming, you can be his princess in shining armor. Hindi ibig sabihin na prinsesa ka, ay hindi mo kayang patunayan na pwede ka ring maging sandigan ng kaharian. Tandaan mo lagi apo, kapag dumating ka na sa puntong kaya mong itaya ang lahat para sa kanya, ibig sabihin siya ang taong pinipili ng puso mo."
“Hindi ko po kayo naiintindihan,” malambing na saad ng bata habang sinasandal ang ulo sa dibdib ng kanyang Lola.
“You have your diary right?"
Tumango ang bata saka dali-dali kinuha ang diary sa kanyang cabinet.
“Isusulat ko dito ang mga sinabi ko para balang araw mabasa mo ito. Dadating din ang panahong maiintindihan mo ang ibig kong sabihin.”
Kahit walang muwang ay masayang tumango-tango ang bata habang pinapanood ang kanyang Lola na nagsusulat sa kanyang diary.
“Hindi ko pa rin maintindihan ang ibig mong sabihin,” pagkakausap ko sa mga letrang nakalimbag sa diary. Madaling basahin at intindihin ito gamit ng mababaw na pag-iisip ngunit alam kong may iba pang ibig sabihin si Lola. Paano ko ipagtatanggol ang isang kaharian kung sa una pa lang hindi ko alam kung saang kaharian ako nabibilang.
Siguro maiintindihan ko lang ito kung kusa ko nang maramdaman ang tibok ng puso na kayang itaya ang lahat para sa pagmamahal.
“Her mother fired you? Tapos ano? Ngayon sasabihin niyang patunayan mo na mali siya? Ate gurl para na rin niyang sinasabing patunayan mo na mali ang solving niya sa math equation na alam kong wala ka ring alam kasi bobo tayong dalawa dun.”
Inilayo ko muna ang cellphone sa tenga dahil sa pagsigaw ni Magie.
“Mag naman kasi, nakakalito na siya. Parang noong isang araw lang sabi niya hinding hindi niya makikita ang halaga ko sa buhay niya, tapos ngayon naman sinasabi niyang subukan ko kung mali ba siya.”
“Gurl pinaglalaruan ka lang niyan. Naku hindi ka naman nag-inform na may topak pala ang mga tao diyan.”
“Paano mo naman nasabi at saka mukha naman siyang seryoso sa sinabi niya.”
“Galawang pampogi 'yan gurl. Kasi alam mo ang mga lalaki ma pride yan. Hinding hindi nila sasabihin na ayaw ka nilang mawala sa buhay nila lalo na at ikaw ang naghahabol, dadaanin ka nila sa mga style nilang bulok. Hamon , hamon my ass akala talaga nila! Beterano na ako sa mga ganyan.”
“You don't know this weirdo. Maaaring ganyan sa ibang lalaki pero sa kanya, mukhang mahirap hulaan kung ano ang gusto niya.”
“Gurl kahit saan mo siya ilagay lalaki pa rin 'yan kaya kung ako sa'yo daanin mo na lang sa style ko. Landiin mo ganun!"
“No way, baka ipa-salvage na ako ng Mama niya kapag ginawa ko 'yan."
“Wait lang gurl tinatawag ako ni Mama. Talk to you later labyahhh.”
“Love you too.”
Nilapag ko ang cellphone sa aking tabi. Hindi ko maalis sa isip ang sinabi ng lalaking iyon sa akin.
Kailangan kong ilabas ang frustration ko ngayong araw. I dialed his number.
“Huwag mong subukang tumawag ulit may kasalanan ka pa sa sa'kin .” Bigla niyang pinatay ang tawag kaya naman napatawa ako nang kaunti.
Kasalanan ng dila ko na nabanggit nito ang pagiging bakla ni Ador. Ang sabi ni Ador hindi niya alam kung magagalit siya o magpapasalamat na dahil sa ginawa ko, nakuha niya kasi ang loob ni Vanessa. Hindi rin nagkukwento sa akin si Ador kung paano niya nakilala si Vanessa. Sabi niya patas lang kami dahil ko rin naman sinasabi sa kanya kung bakit feeling ko raw kampo ng kaaway ang coffeeshop na iyon.
Umupo ako sa dulo ng aking kama. Kinuha ko sa bag ang notebook na binigay niya sa akin. Sabi niya ilagay ko raw ang mga sikreto ko rito at ibigay sa kanya. Kapag trinaidor ko raw siya may panghahawakan siya sa akin.
Hindi niya ba alam na pwede akong magsinungaling dito. I can tell all my lies here.
Kinuha ko ang ballpen. Sinimulan kong isulat ang mga sikretong ngayon ko lang inaamin sa sarili.
Para siyang bata mag-isip. Hay naku Canerato Boy.
A/N: Sorry for some grammatical error hehehe.