#Έυα
Ξύπνησα από ενα θόρυβο λογικα το ξυπνητήρι μου θα ειναι. Το έρειξα στο πάτωμα, αλλα το γαμήδι χτυπούσε ακόμα τοτε το πήρα και το πέταξα έξω απο το παράθυρο, πρεπει να πέτυχα και κάποιον αλλα αυτή την στιγμή δεν με νοιάζει καθολου.
Βλέπω το δωμάτιο πως ειναι και προσπαθω να μην ξεσπάσω σε κλάμματα ξανα, αλλα οχι θα κρύψω τα συναισθηματα μου όπως πάντα άλλωστε.
Πηγένω προς την ντουλαπα και ψάχνω τα παλια μου ρούχα, ευτυχώς δεν τα έδωσα ολα στους φτωχους.
Έχω κάτι νευρα που άνετα σκότωνα κάποιον. Φόρεσα τις φορμίτσες μου και κατέβηκα κάτω.
"Ωχχχ δεν μ'αρεσει." Λέει μια ο αδερφός μου.
"Δεν με νοιάζει αν σου αρεσει ή οχι αλλα πάρτε το χαμπαρι πλεον. Απλως ξυπνησα από ενα πολύ καλό ονειρο. Επιστροφή στην πραγματικότητα δεν λενε;" Παίρνω 4 τοστακια, μην ξεχνάμε ειμαι και έγγυος και δεν προκειται να ρίξω αυτή την ψυχουλα εξαιτίας ενός μαλάκα που εμπιστευτηκα.
Αυτό το παιδί θα μεγαλωσει και θα το μεγαλωσω εγώ η ίδια, αν χρειαστει και μονη μου.
Πλέον δεν θα εμπιστευτώ κανεναν πια, ουτε πια τους κοντινους μου ανθρώπους.
Ειδα τις κλείσεις που εκανε και τα μηνυματα αλλα δεν απαντησα σε τίποτα. Πλέον έχει πεθάνει για μενα ή πολύ απλα ξύπνησα από ενα όνειρο και δεν ειναι τίποτα αλλο περα από εχθρος μου.
Με τις σκέψεις ουτε που καταλαβα πως έφτασα στο σχολείο. Παρκαρα την μηχανή μου, το μωρο μου. Το μόνο μωρο που δεν θα με προδωσει ποτε.
Μπήκα μετά στο σχολείο και ολοι με κοιτούσαν και ήταν σε φάση 'ωχχχ'. Δεν έδωσα και περισσότερη σημασία.
Με τα μάτια μου προσπαθουσα να διακρίνω την Μαρια και τον Κωστα. Ετσι, όμως, που τους έψαχνα το μάτι πέφτει στο Νικος και στην παρέα του.
Ο Νίκος με κοιτουσε σαν να με παρακαλουσε να ερθει να μου μιλήσει, απλά τον προσπέρασα και προσπαθούσα να βρω τους κολλητους μου.
Ειδα μετά ενα παιδί να καθεται με το ηλεκτρονικο του και μια αλλη απεναντί του να μιλάνε. Τους πλησιασα και μόλις με ειδαν εμειναν άφωνοι απο την εμφανιση μου.
"Ωχχχ τι έγινε και αλλαξες εμφανιση εσυ;"
"Για να αλλαξες εμφάνιση εσυ κάτι σοβαρο έγινε."
"Παιδια ξερετε τι; Δεν έπρεπε να αλλαξω καν εμφάνιση. Οποιανου δεν του αρεσω να σηκωθει και να φυγει. Αυτη ειμαι και αυτη θα ειμαι. Δεν θα αλλαξω για κανεναν μαλακα." Ειπα πολυ δυνατα, θα μπορουσα να το χαραχτηρίσω. Ολο το σχολειο με κοιτούσε.
"Κοριτσι δεν σου ειπαμε τίποτα, απλα ξαφνιαστηκαμε. Τι έγινε; Κατι έγινε και σοβαρο κιόλας."
Έπεσα στην αγκαλια της και αρχισα να κλαίω, ενώ ο Κώστα μου χαίδευε τα μαλλία και προσπαθουσε να με ηρεμίσει. Μετα πηγα και αγκαλιασα αυτον. Εκλαιγα πλεον βουβα.
"Κοριτσι μου τι εγινε; Ποιος σε πειραξε;" Μου ειπε.
"Με απατησε."
"Τι;;;" Ειπαν ταυτόχρονα και κοίταξαν τον Νίκο με μίσος.
"Πως; Τι;" Ρώτησαν παλι μαζί.
"Με την πουτάνα την Δέσποινα και ξέρετε το χειρότερο;"
Βγηκα μετά από την αγκαλια του Κώστα, ώστε να τους κοιτάω.
"Έιμαι εγκυος." Και μετά εκεί ήταν που τα έδωσα ολα. Δεν με ένοιαζε αν με κοιτουσαν.
Τα παιδια με κοιτουσαν σοκαρισμένοι μπορω να πω. Μετα με πήραν αγκαλια και μου λέγανε να ηρεμίσω.
#Νίκος
Δεν μπορω να την βλέπω να κλαιει, σπαράζει η καρδια μου.
"Τι της έκανες ρε μαλάκα; Με ποια πηγες και σε τσάκωσε η άλλη;" Λέει ο Λουκάς.
"Με την Δέσποινα, αλλα δεν φταίω εγω αυτή ήρθε στο σπίτι μου."
"Αστα αυτα φίλε. Καλα και να ήρθε σου άρεσε." Λεει ο Μάριος και μου κλεινει το μάτι.
"Θα πάω να της μιλήσω."
"Μαλακα όχι μην πας." Προσπαθουσαν να με κρατήσουν πισω αλλα δεν μπορουσαν.
"Έυα σε παρακαλώ ασε με...."
#Έυα
Ααα έχει το θράσσος να έρθει κατα δω.
"Έυα σε παρακαλώ άσε με..."
"Να μου πεις τι ρε; Ότι δεν ειναι αυτό που νομίζω;" Λέω ενω τον σπρωχνω προς το κεντρο του προαυλίου. Τα παιδία μου λέγανε να ήρεμισω και οτι δεν κανει στην κατασταση μου, αλλα δεν μπορουσα να τους ακουσω μέσα στο θυμο μου. Φούντωνα παλι.
"Ευα θελω να σου εξηγήσω."
"Δεν θελω να ακούσω τίποτα όμως απο σενα. Ξερεις τι κατάλαβα ότι ηταν ενα πολύ καλο παραμύθι, από το οποιο ξύπνησα επιτελους. Τι περιμενα και εγω ότι θα μπορέσω να αλλάξω εναν bad boy; Ηταν ολα ενα πολύ καλοσχεδιασμενο παραμύθι." Γυρνάω μετά προς τα παίδια που ειχαν σχηματισει εναν κύκλο. "Το ακουτε ενα πολυ καλόσχεδιασμενο παραμυθι. Πλεον όμως έχω ξυπνησει και η πραγματικότητα ξερεις πια ειναι κυριες Σωτηριου;" Γυρνάω παλι προς αυτόν. "Ότι εμεις οι δύο εχθροί ειμασταν και εχθροί θα παραμείνουμε.;
Φεύγω με τα παιδια χτυπωντας με τον ωμο μου στον ώμο του. Τελειωσε πια. Αυτό ηταν.
#Νίκος
Γιατί; Γιατί δεν με αφήνει να της εξηγήσω; Θέλω μόνο να της εξηγήσω. Θέλω να της πω, οτι ολα ήταν ενα λάθος.
Ηταν ενα γαμημενο λαθος που μαλλον δεν θα με συγχωρεσει ποτε.
Πρωτη φορα. Πρώτη φορα μετά από τόσο καιρό που επιτέλους άρχισα να νιώθω κάτι. Πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό δεν είμαι αυτό το κολοπαιδο που όλοι έλεγαν. Πρώτη γαμημένη φορα που έγινα φυσιολογικος, είχαν την σχέση μου και δεν ήμουν αυτός ο μαλάκας που παίζει με τις γυναίκες. Και εγώ τι έκανα; Κατέστρεψα την μια και μοναδικη αληθινή μου σχέση. Κατέστρεψα την κοπελα που με αγαπησε πραγματικα.
Δεν έχω όρεξη για μάθημα μετά από όλα αυτα. Παίρνω την τσάντα και σηκώνομαι και φεύγω. Πρέπει κάπου να ξεσπάσω.
#Έυα
Δεν μπορω να συγκεντρωθώ καθόλου. Λέω στην Μαρία ότι θα φυγω. Πάω παίρνω την τσάντα μου και πάω σπίτι έτσι και αλλιως πρεπει να ετοιμασω και τις βαλιτσες μου. Ήρθα και μανα μου και κανονισε τα χαρτια και ότι χρειάζονται και είμαι κομπλε.
Δεν είπα στα παιδια ότι θα φυγω Γερμανία. Θα τους το πω όμως όταν έρθουν σπιτι μου το απογευμα. Η πτήση είναι βράδυ οπότε μια χαρα.
Θα πάρω λιγα ρούχα. Θα πάρω περισσότερα απο εκεί. Αν χρειαστει θα πιάσω και δουλεια για να συντηρίσω εμένα και το παιδι ΜΟΥ. Θα το μεγαλώσω σωστα και χωρίς πατέρα. Δεν φον χρειαζομαι τον πατέρα. Αν ειναι κορίτσι, θα της μάθω να ειναι ανεξάρτητη. Να μην έχει ανάγκη κανεναν άντρα. Να μπορεί να τα καταφέρνει και μόνη. Να κάνει ότι της γουστάρει χωρις να δίνει λογαριασμό σε κανεναν. Αν πάλι ειναι αγόρι, θα του μαθω πως να μην πληγώνει κοριτσια, θα του μάθω να ειναι και εκείνου ανεξάρτητος.
Στην Γερμανία θα πάρω επίσης και την μηχανή μου. Δεν την αφήνω με τίποτα εδω την αγαπη μου. Η μόνη αγαπη που δεν θα με προδοσει.
Αφου έκανα την βαλίτσα μου, πρέπει να ξεκουραστώ. Όμως εκεί που πήγε να με πάρει ύπνος, μπαίνει μεσα η μανα μου.
"Τι θες ρε μαμα χρειάζομαι υπνο;"
"Αγαπη συγνώμη, αλλα ήρθε ο....." Δεν πρόλαβε να ολοκλήρωσει επειδή μπηκε μέσα στο δωματιο μου ο Νίκος.
"Εγώ και δεν θα κουνηθείς μέχρι να σου εξηγήσω." Τα πηρα στο κρανιο. Έχω και τις ορμόνες της εγκυμοσύνης, έχω και τα νευρα μου τα καθημερινα. Εεε δεν θα βγει ζωντανός.
"Χαχα αγοράκι μου δεν έχω να ακούσω. Τι έχεις να μου πεις δηλαδή; Ότι ολα αυτά ήταν λάθος; Ότι σε παρέσηρε η Δεσποινα και έπεσες στα δύχτια της; ΟΤΙ ΣΟΥ ΠΗΡΕ ΠΙΠΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΣ; ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟ ΘΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ;" Είχα πλεον εξοργιστεί, ο Νίκος με κοιταγε και δεν μιλαγε και ήταν έτοιμο κιολας να του ξεφύγει ενα δάκρυ.
Μετά από μια σιωπή που επικράτησε την εσπασε εκείνος."Π-πως το ξέρεις;"
"Μου έστειλε μήνυμα, μαλακα. Μου ε..." Ξάφνικα δεν μπορούσα να αναπνεύσω, είχα αρχισει να ζαλιζομαι. Είναι λόγο της εγκυμοσύνης. Δεν κανει να ταράζομαι και εγω μολις ταράχτηκα και πολύ.
"Έυα; Ευα;" Άκουγα τον Νίκο να φωνάζει, αλλα δεν μπόρεσα να απαντήσω. Μετά ολα μαύρισαν.
Ξύπνησα σε ένα άσπρο δωμάτιο. Πέθανα; Πλακίτσα να ελαφρύνω την κατασταση ΓΙΑ ΜΕΝΑ. Λογικα σε νοσοκομειο ειμαι.
Ανοίγει η πόρτα και βλέπω την Μάρια, τον Κώστα και τον αδερφό μου.
"Κορίτσι μου, εισαι καλά;" Πλησιαζει η Μαρια τρέχοντας, για να με αγκαλιάσει.
"Τι έγινε;"
"Κρίση πανικου και λυποθύμησες μετά." Λέει ο Κώστας.
"Ποιος με εφερε εδώ;"
"Ο Νίκος." Αναφερει μετά ο Μιχάλης.
"Ο Νικος;"
"Ναι." Ειπαν ολοι μαζί.
" Και μετά μας ειδοποιήσε ολους. Θες να τον φωναξω; Δεν μπηκε μεσα, επειδη ξερει ότι θα διώξεις."
"Όχι δεν θέλω." Γυρισα για να προσπαθήσω να κοιμηθώ. Για λιγα λεπτα επικρατουσε σιωπή, ωσπου η Μαρια την εσπασε.
"Έυα μας ειπε το τι εγινε..."
"Μην τολμησεις και μου πεις τιποτα να τον συγχωρεσω και τετοια γιατι η απαντηση θα ειναι αρνητικη."
"Οχι αυτό αγαπη μου αλλα να του πεις για..." Σκυβει λιγο για να μην μας ακουσει απ'εξω. "για το παιδί."
"Και για αυτο η απαντηση ειναι αρνητικη."
"Κορίτσι μου ειναι ο πατερας..." Την διέκοψα.
"Ειπα οχι."
"Οπως επιθυμεις. Κάτσε να ξεκουραστεις."
"Εμμ Μαρια θελω και Κωστα να σας πω κάτι. Ο Μιχαλης το ξερει."
"Πες μας."
"Θα σας το πω στο σπίτι καλυτερα. Ποτε θα πάω;"
"Τωρα η μαμά σου ετοιμαζει τα χαρτια και ότι χρειαζονται."
"Ωραια."
Στο σπίτι.
Αχχ σπίτι μου σπιτακι μου. Θα λειψει. Ευτυχως ο Νικος έφυγε πιο νωρις, όταν εγω ήταν ώρα να φύγω και ετσι δεν τον συνάντησα. Απλα τωρα κάθομαι στο κρεβάτι μου και κοιτάω το κενο. Μεχρι που μπαινει η Μαρια και ο Κωστας.
"Θα μας πεις;" Ειπαν μαζί. Ειναι και αυτό.
"Λοιπόν θελω να σεβαστήτε την αποφαση μου."
"Μας έχεις γκαστρώσει πες μας τι είναι;"
"Καθηστε." Υπάκουσαν.
"Λοιπόν...θαφύγωγερμανιαθαγεννησωεκειτοπαιδιθατελειωσωεκεισχολειο." Είπα με μια ανασα και καλυψα τα αυτια μου για να μην ακουσω της φωνες τους, αλλα τελικα το μονο που ηρθε ειναι ενα 'εεε;'
"Θα φύγω στην Γερμανια, οπου θα γεννησω εκεί το παιδί και θα τελειωσω εκει το σχολείο. Φευγω σε 4 ωρες." Και ξανακάληψα τα αυτια μου.
"Πας καλα και μας το λες τωρα; Και τι θα κάνεις εκει που θα πας; Και γιατι φευγεις;"
"Σας ειπα τι θα κανω. Φευγω εξαιτιας του. Δεν μπορω να τον βλέπω. Φευγω για να τον ξεπεράσω. Δεν πρεπει όμως να πειτε τίποτα στον Νίκο."
"Εντάξει δεν θα πουμε τιποτα. Αν εσυ θελεις να φυγεις εμεις θα σε στηρίξουμε." Λεει η Μαρια και με αγκαλιαζει. Με το που με αφηνει η Μαρια βλεπω πως ο Κωστας κάπου πληκτρολογει.
"Κωστα τι γραφεις;"Γυρνάει με βλεπει με ενα ύφος 'τι λεω τωρα;'
"Εε;"
"Τι εε; Που γράφεις;"
"Να μωρε σε ενα γκομένακι που γνωρισα εχθες στο μπαρ και καταλαβαινεις." Λεει και κλεινει το ματι του.
Κατι δεν μου κολλαει εδω, αλλα τελικα στο τελος λέω ενα ξερο 'Α οκ'.
"Παμε κάτω να φαμε;"
"Λεω με μια χαρα."
"Ναιιιι." Φωναζει σαν το 5χρονο που θα της πάρουν καινουργιο παιχνιδι η Μαρια.
"Εμ εγω δεν θα μπορεσω, εχω να συναντηθω με το γκομενακι."
Σίγουρα κατι δεν παει καλα. Ο Κωστας δεν χανει ποτε φαγητο μαζι μας, ακόμα και να παιζει γκομενάκι.
"Ααα οχι αγορι μου. Δεν θα μας παρατησεις για γκόμενα. εχει και πατσίτσιο η μανα μου." Δεν νομιζω να μην λυγισει. Το αγαπημενο του φαγητο ειναι και ειναι και της μανας μου που το υπερλατρεύει.
"Παστιτσιο;"
Καναμε νευμα εγω και η Μαρία.
"Αντε πάμε;" Και πηγαμε.
Θα μάθω τι συμβαινει. Δεν μου γλυτωνεις τοσο εύκολα Κωστακι.
#Κώστας
Ωχχ τι κανω τωρα. Πρεπει να προλάβω να του το πω. Εχει 1 ωρα στην διαθεση του. Δεν θα χαλάσει το πιο ταιριαστο ζευγαρι που εχω δει ποτε μου εξαιτιας μιας πουτανας.
Τόσην ωρα του στελνω και δεν απανταει. Μα καλα τι κάνει; Μας ειπε η Ευα να μην του το πουμε, αλλα δεν γινετε.
Ααα τωρα μας θυμηθηκε.
Από Νικος:
Ελα ρε τι εγινε και θελεις να μου πεις.
Προς Νικος:
Η Ευα φευγει. Παει Γερμανια. Ειμαι στο δρομο για το αεροδρομιο. Ισα ισα προλαβαινεις να ερθεις και να την πεισεις να μην φυγει.
Από Νικος:
Τι; Δεν γινετε αυτο που λες.
Προς Νίκος:
Άσε τα πολλα τα λόγια και τρέχα στο αερόδρομιο.
Από Νικος:
Έρχομαι.