Ήξερε πως αυτό ήταν λάθος. Η φωνή της λογικής φώναζε πως έπρεπε να απομακρυνθεί από εκείνον, πως δεν ήταν όπως εκείνη. Δεν υπήρχε κανείς ίδιος σαν εκείνον. Δεν ήταν άγγελος μα ούτε δαίμονας, αλλά και τα δύο.
Φως και σκοτάδι. Λάμψη και χάος. Ησυχία και καταστροφή. Ήταν ένα πλάσμα που βρισκόταν ανάμεσα σε δύο κόσμους, και που ταυτοχρόνως δεν ανήκε σε κανένα.
Έπρεπε να απομακρυνθεί, όμως ήδη ήταν πολύ αργά. Το σκότος του ήταν η καταστροφή της και ήταν αδύνατον το κορίτσι να αποφύγει τις φλόγες της κόλασης που τυλίγονταν γύρω από το κορμί της.