Sınıftan çıkmıştım. Kapılara bakınca 10 adım sonraki sınıfın kendi sınıfım olduğunu anlamıştım.
Kapı kolunu kıvıracakken elimi bir el tuttu.
Kim bey?
"H-hocam"
Sınıfın kapısından uzaklaştırarak beni biraz daha boş olan koridonun kenarına doğru çekiyordu.
"JungKook mu?"
"Bu konunun sizi ilgilendireceğini zannetmiyorum kusura bakmayın"
Biraz terslercesine konuşsamda evet onu ilgilendirecek bir konu yoktu.
"Eğer JungKook ile-"
Bizim sınıfın kapısı hızlı bir şekilde açılınca irkilmiştim. Kolumu Kim beyin elinden çekerek. Kapıya bakmıştık ikimizde.
Gelen değerli MATEMATİK öğretmenim ve kocam Jeon JungKook'tu.
İkimize sinirli bakarken ;
"Ne yapıyorsunuz burda?"
Ardından gözlerini bana kenetleyerek ;
"Gözlerin... bir şey mi oldu?"
Ah bide soruyor!
"Hocam kusura bakmayın dersinizi böldüm"
Kim hocanın önünde saygı selamı verip sınıfıma girdim. Arkamdan da JungKook girdi. Hiç bir şey demeden Taehyung'un yanına oturdum. Taehyung 'noldu?' Dercesine bakarken MATEMATİK testimi çıkarıp geldiğimiz konunun sayfasını açtım kimseyi takmamak üzere.
Taehyung kulağıma eğilerek "İyi gözükmüyorsun neyin var?" Fısıltı şeklinde söylemişti. "Bir şeyim yok kafam dağınık biraz" sadece kafasını sallamıştı. Kollarını bana sarmış ve sıcacık bir sarılma bırakmıştı vücuduma. Aynı şekilde bende.
•
Nerdeyse 20 dakikadır 40 soruyla beynimi yemek üzereydim. Kafamı testten kaldırmıştım gözlerimi ovalamak için bide şu MATEMATİK hocasına bakıcaktım. Kafamı kaldırmaz olaydım. Kafamı kaldırır kaldırmaz gözleri bendeydi.
Ne yani beni mi izlemişti ders boyunca? SAÇMALIK!
Gözlerimi ondan çekip boynumu kıtlattım, gözlerimi ovalayıp suyumdan bir kaç yudum alıp sıramın üzerine tekrar koydum. Hissedebiliyorum hâlâ bana bakıyordu. Ben hiç hoşlanmam böyle şeylerden. Yanımdaki Taehyung'un omzunu pat patladım "Kaç soru çözdün?" Kafasını testinden kaldırarak "Sanırım 37 soru" kafamı sallayarak "Süper biraz mola verelim" kafasını sallayıp boynunu kıtlatı ve dudaklarını aralayıp ;
"JungKook hocayla alakâlı mıydı?"
Sadece kafamı sallamıştım. Gözlerim yavaşca JungKook'un gözlerini bulmuştu ki hâlâ gözleri üstümdeydi. Bu sebepten dolayı konsantremi sağlayamıyordum.
Zaman nasıl geçti anlayamadan zil çalmıştı. Sonunda çalmayı başarabilmişti. Taehyung'u da yanıma alarak JungKook'un yanından hızla geçip gitmiştik kantine. 2 küçük sandiviç ve 2 içecek aldıktan sonra boş bir masaya oturmuştuk. Bizim okulumuzun kantinini öğretmenlerimizde kullanabiliyordu. Bu yüzden çok sevdiğimiz HoSeok hocada buraya gelirdi. Kendisi edebiyat dersimize giriyordu ve cidden dilimizi çok iyi kullanabiliyordu. Muhakkak ikimizi gördüğü zaman selam vermedin geçmezdi yanımızdan. Şimdi ise tekrar görmüştük.
Hemen eğilip selam vermiştik.
"Nasılsınız gençler" yine neşeli sesi kulaklarımızı şenlendirmişti.
"Sağ olun seonsaengnim. Sizler nasılsınız" gülümsemesini yüzünden silmeyerek ; "Bende iyiyim gençler. Şimdiki 2 derste birlikteyiz." İkimizde gülmüştük. Taehyung "bu yüzden çok mutluyuz seonsaengnim" "Bende bende. Şimdi iyice karnınızı doyurun beni iyi dinlemeniz gerekecek. Görüşmek üzere*" diyip selam verdikten sonra yanımızdan uzaklaşmıştı.
Birden yanımızda tanımadığımız bir çocuk gelmişti. Orta boylu, güzel dudakları ve gözü olan yakışıklı biriydi.
"Selam, ben JiMin Park"
Taehyung "Ohw Selam ben Taehyung Kim" "Bende Yoojung Lee memnun olduk"
"Bende memnun oldum"
Tae "Sen burda yenisin sanırım pek görmedim seni"
"Aslında evet senenin başında geldim"
"Ohw Anladım"
"Ben hemen konuya girmek istiyorum izninizle. Dans konusunda ikinizinde çok başarılı olduğunu duydum ve bende aslında fena değilimdir. Acaba beni kulübe alabilir misiniz?" O kadar kibardı ki çocuk gibiydi.
"Oh tabi tabikide okullar arası yarışmalar oluyor. Bizde bu sene katılırız diyorduk. Bu iyi oldu. " dediğimde Taehyung onaylar şekilde kafasını sallamıştı.
"Çok mutlu olurum. Bu arada neyin vardı sınıfa birden başka bir öğrenci girince merak ettik"
"Dalgınlığıma gelmiş mâlum yeni matematik dersinden çıkmıştım" dediğimde kahkaha atmıştı kahkahası ile Taehyung'da gülmüştü.
Onlar gülerken gözüm kapıdan giren JungKook'a takılmıştı.
Neyi var bu adamın? Ne diye buraya bakıp bakıp duruyor? Aish yüzüne yumruklarımı geçirmek istiyorum.
Tenefüs boyunca kolları bağlı ve kaşları çatık bir şekilde bu masaya bakmıştı. Ne kadar rahatsız olsamda tepkisiz kalmak istemiştim. Şimdi ise edebiyat dersimize girmiştik. Sabahı kötü geçirsemde Hoseok öğretmen cidden yorgunluğumuzu alıyordu anlatışı ve işleyişi ile.
Neyseki okul bitmişti ve Taehyung sonunda öve öve bitiremediği Restoran'a getirmişti beni. Kalsik ve antik bir restorandı yani tam Taehyung'luktu. Zevkini biliyordu bu çocuk. Jungkook'a saba haber vermiştim ve tekrardan arayıp haber vermeme gerek olduğunu düşünmüyorum zaten aramız fazlasıyla bozukken bide tavırlarını çekemezdim. Bu sebepten dolayı telefonumu sessize almıştım. Sonuçta yıllardır beni her türlü seven biricik arkadaşım taehyung vardı. Beni içten ve salakça seven ilk kişiydi. Abi sevgisini ondan görmüştüm. Anne sevgisini görmedim. Var olan annem sevgi göstermemişti bana. Yıllarca para göz bir kadın olarak üzerimden yararlanmıştı. Şimdi ise 'sana bakmaıyorum. Artık fazla geliyorsun. Seni tanıdığım birinin oğlu bakıcak' demişti. Sanki bebeği bakıcıya veriyor.
"Jung-shi ye artık önündeki rameni"-gözlerini kısarak-
"Yoksa ortamı beğenmedin mi?"
Alâkası yoktu! "Ah hayır taehyung neden beğenmeyeyim çok güzel ve seni lanse eden bir ortam" parmaklarını burnuna sürtüp "ah tabi benim gibi biri olmak kolay değil. Yani böyle ortamların adamıyım" hem böbürlenerek hemde komik ses tonuyla kahkahaya boğmuştu beni. Etraftaki genç bayanlar bir Taehyung'a bir bana bakıyorlardı. Sanırım 'ne kadar da iyi anlaşan bir çift' diyorlardır eminim. Halbuki kardeşten farkımız yoktu. Kan bağım olan insanlar bile yolda yüzüme bakmıyorlardı. Demek ki kardeşlik kan bağı ile olan bir yakınlık değilmiş. Taehyung beni bu konuda yanıltmıştı.
"Şey... ım JungKook hocaya haber verdin mi?"
Umursamaz bir tavırla ;
"Evet sabah çıkışta beklememesini söyledim"
"Peki bunu onayladı mı?"
"İsterse onaylamasın benim için farketmez. Beni sevmeyen biri hayatıma karışmamalı"
"Bilemiyorum Jung senin her zaman iyi olmanı istiyorum"
Kalbi temiz yufka yüreklim benim. Her zaman beni düşünürdü. Yerimden kalkıp şevkat dolu sarılmasına bıraktım kendimi. O gerçek sevgiyle sarılırdı bana. Gerçekten severdi beni.
"Bu arada laura ne zaman gelicek?"
"Bilmiyorum ama yakında gelmesini umuyorum"
Kafasını sallamış önündeki ramen ile aşk yaşıyordu.
"Yoo-sshi söndö yösönö. (Yoo-sshi sende yesene.) Bök no kodordo gozol. (Bak ne kadarda güzel.)"
Ağzı dolmuş nerdeyse taşacaktı salak şeyin.
"Tamam doydum ben. Eğer sende doyabildiysen kalakalım huh?" Kafasını sallayıp ağzını temizlemişti. O hesabı öderken restoranın önünde onu beklerken sessize aldığım telefonun kilit ekranını açtığımda 46 cevapsız çağrı , 48 mesaj bubaramaların hepsini JungKook yapmıştı. Beni cidden bu kadar mı merak etmişti?
Jungkook
YooJung nerdesin?
Jungkook
Hadi bana cevap ver
Jungkook
YooJung eve gidelim
Jungkook
Yapma böyle konuşalım biraz
Jungkook
İyi misin?
Jungkook
Heeyy sana diyorum!!
Bunun gibi 42 mesaj daha vardı. Demekki çok merak etmişti. Taehyung yanıma gelmiş ve koluna girmem için hareket etmişti. Hemen boşta olan kolumu onun koluna geçirerek sabitlemiştim. Fakat kafamdaki sorular bitmek bilmiyordu. Pişman mı hissetmişti acaba? Gerçi pişman hissedecek bir şey yapmamıştı. Oysa ki ona bağıran ve kızan bendim.
Çok mu çabuk benimsemişti koca olmayı? Belkide benim düşüncen böyleydi. Sahiplenme iç güdüsü vardı fakat bilemiyorum. Birbirini sevmeyen 2 kişiydik sonuçta. Ne olabilirdi ki başka? Kim severdi benim gibi her insan tarafından terk edilmiş bir kızı...
Oy verin ballı pankeklerim
Sizleri seviyorum❤
İlginizi yerim pankek gibi😳😬🙄
Kkkkk🤭