CHAPTER 21
Boys and Boss Master
REN
"I'm serious here," she pouted, looking as to nearly having to cry.
Hinilot ko ang sintido ko at saka muling inalala kung bakit ako nagpapaipit sa mag-iina.
"Please? You're his only friend. He may even confide in you in the future about it," pamimilit nito.
"Hindi po kami magkaibigan," mahinahong pagtatama ko sa kanya ngunit hindi niya ito pinakikinggan bagkus ay patuloy siya sa pangongonsensya sa akin sa pamamagitan ng pagngunguso at pagbabantang iiyak anumang oras. Ngayon ay hindi ko tuloy masisi kung ganoon ang kilos ni Knight kapag lasing. Baka saka lang niya naeexpress ang ganoon trait na nakuha niya sa mama niya kapag nasa state siya ng mababa ang consciousness.
"Hindi ka ba nagtataka kung bakit ko iniisip na bading ang anak ko?"
Nagtaka ako sa biglaan niyang tanong ngunit kaagad din naman akong umiling. "Wala naman pong kaso kapag ganoon nga hindi po ba?"
Napakamot ito nang marahan sa kanyang ulo bago ngumisi nang mahinhin sa akin. "Actually, wala naman talaga. Kaso may mga punto akong pinanghahawakan kaya ko dapat malaman ang totoo para alam ko ang gagawin para maprotektahan siya."
Napadiretso ako ng upo sa sinabi niya. "Nasa panganib po ba siya?"
She waved her hands toward me and denied my assumption. "Hindi sa ganoon. Pero maaari nating sabihing para sa kanya at sa ibang tao, hindi iyon makabubuti. Unang punto ko, nalalapit nang mapagpasyahan ng asawa ko kung ipagkakasundo siya sa kung sinong tituladong hipokritang anak ng kung sinong mayaman diyan sa tabi-tabi. Naku, ayoko namang mangyari iyon sa mga anak ko. Gusto ko, pagtanda nila, may pera man sila o wala, mapuno ng pagmamahal ang mga puso nila."
Hindi ko siya masundan kung bakit niya ito sinasabi sa akin pero nang mapansin niya ang aking pag-aalangan sa pakikinig sa kanya, tila shinort-cut na niya ang pagkukwento.
"In short, para maiwasan ang arranged marriage, mas mamabutihin ko na lamang na alamin ngayon kung bakla ang anak ko kaysa naman sa itulak siya ng magaling niyang ama sa entitled hypocrites na aali-aligid lang diyan."
It took me all my strength to hold my laughter in my mouth. I like her.
"Kung mapatunayan namang hindi siya bakla, edi ipaglalaban ko siya sa ama niya. Pero may chances talagang bakla ang anak ko eh," pamimilit nito.
"Bakit naman po ninyo nasasabi 'yan?"
"Kasi ang sabi sa akin ng mga pinsan niya noong nasa New York pa siya kasama nila, kapag nalalasing siya, lagi siyang may binabanggit na pangalan ng lalaki. It's like he was asking for the boy to come back to him. Minsan naman, nagmamakaawa siyang huwag siyang iiwan. They couldn't tell me the name but it doesn't matter."
There was a meaningful silence between us for a moment.
When the designer finally entertained Ma'am Charlotte in person, I was surprised with what he gave her. It was a pair of combat shoes. I looked up at her and she noticed the alarm on my face. Natawa ito.
"What do you think am I doing for a living? Palamunin sa asawa?" she then held out a card to me and said, "Think about it, Ren. In exchange, you can call me for anything. Just call me and I'll fly to you right away."
Tahimik akong bumyahe pauwi. Tumanggi na ako sa alok niyang tanghaliang muntik pang hindi ko matakasan, mabuti na lamang at may mahalagang itinawag sa kanya. Tinitigan ko nang maigi ang card sa aking palad.
LtC Charlotte Yyoni Tiu-Romualdez.
Damn, she's hot.
Nakasalubong ko si Lolo sa labas ng bahay at meron siyang bitbit na backpack. "Saan ka pupunta, Lo?"
"Tumawag ang Tito Eric mo, Apo. Wala raw kasama si Jeya ngayon sa bahay kasi umuwi ng probinsya ang kinuha nilang kasambahay. Mga limang araw ako roon, Apo. Sasamahan ko lang ang pinsan mo. Ikakamusta kita sa kanya."
"Eh, ihahatid ko na po kayo."
Tumanggi ito dahil hindi pa raw ako kumakain at kaya naman niya. Gusto ko sana talagang sumama para makita si Jeya kaso mukhang hindi pa siguro ito ang tamang pagkakataon. Pumasok na lamang din ako ng bahay at saka kinain ang natakpang kanin at guisadong gulay.
Mukhang gising na si Knight dahil may mga naririnig akong kaluskos na nanggagaling sa kwarto. Bigla namang pumasok sa aking isipan ang mga sinabi ni Ma'am Charlotte.
Habang nag-iisip ay napagpasyahan kong pumasok para kumuha ng pagbibihisan nang salubungin ako ng sobrang gulong sitwasyon sa silid. Nakalabas ang lahat ng gamit ni Knight at pakalat-kalat sa sahig. Unti-unti siyang humarap sa akin at hindi ako nakapaghanda sa talas ng tinging ipinukol niya sa akin.
Lalong hindi ako nakapaghanda nang bigla siyang sumugod at hila ang mga brsao ko at saka marahas na inalog. Nakabibingi ang lakas ng boses niya at ramdam ko sa aking mukha ang init ng hanging hinihinga niya nang dahil sa galit.
"Where is it?!"
"LAGOT SA'KIN YANG gagong 'yan," galit na usal ni Jomari nang matapos kong ikwento lahat ng nangyari sa bahay pagkauwi ko pa lamang. Hindi ko kinaya ang takot na gumapang sa akin, sa pangalawang beses pa lamang niyang hanapin sa akin ang kung anong hinahanap niya. Kaagad akong tumakbo habang nagpipigil ng luha sa takot at gulat hanggang sa maaninag ko ang mga kaibigan ko sa bahay nina Mois. Naistorbo ko pa ang mga ito sa paglalaro ng Mobile Legends.
Akma nang tatayo ang mga ito nang makiusap akong manatili lamang sila rito.
"Anong 'wag? Ang tagal na nating magkakasama, hindi ka pa namin pinaiiyak. Ang lakas ng apog ng taong iyon. Tara mga tol tutal wala si Lolo."
Namumula sa galit ang mga kaibigan ko. Hinayaan ko silang magsalita dahil talagang hindi ko sila mapipigilang maglabas ng damdamin. Mapipigilan ko silang makipagsuntukan pero hindi ko mapipigilan ang mga bibig nila. I've learned it long time ago.
"Did you mean to say he looks like he woke up few moments before you arrived," Xyve elaborated. "And then he suddenly lashed at you as if you took something from him?"
I nodded.
Duke then added, "I don't see why he could yell like that. It's not likely to be him. He's actually polite last night with us," as he turned to me. "Unless something happened last night."
Natutop bigla ang dila ko nang maalala ko ang mga ginawa ni Knight kagabi. Inagaw ko ang tissue box sa palad ni Kris at saka suminghot. "Bakit parang nagbebenefit of the doubt kayo sa kanya?"
Hindi ko man inaasahan ay biglang nagsalita si Garnett. "Hindi naman sa hindi ka namin kakampihan at hindi rin sa sinasabi naming kakampihan namin siya. But any person wouldn't act like that naman siguro without any reason, right? What happened?"
Napakunot ang noo ko at saka tinimbang ang mga sinasabi nila.
I nodded.
"Binalaan ako ng kapatid niya dating hindi siya pwedeng malasing," I stated. I noticed their faces change slowly as if realizing what took place last night. "Unang beses niya yatang matikman ang Red Horse kaya ang lakas ng tama niya. Inasikaso ko pa yun kagabi kasi halos hindi niya maitayo ang sarili niya. Suka siya nang suka. Di nagtagal, naging weird yung mga kilos niya."
"What do you mean?"
"Para siyang bata. Para siyang batang nagpapaasikaso."
"Hindi kaya arte lang niya iyon?"
"Iyon din ang inisip ko kaso nung oras ding iyon, biniro ko siyang bayaran niya ako para alagaan ko siya."
"And then?"
"Hinubad niy—
"Papatayin ko yung gagong 'yon!"
"Hinde! Yung kwintas niya ang hinubad niya, patapusin niya nga ako," inirapan ko si Jomari na mula pa kanina ay siya ang may pinakamainit ang ulo. "Yung kwintas niya parang makapal na sinulid yung tali tapos ang pendant eh lumang piso."
"Binayaran ka ng piso?"
"Ewan ko ang sabi lang niya, kunin ko raw." Doon ako napahinto at nakapag-isip-isip. Itinago ko nga iyon sa—oh shit. Tinignan ko sila at tila maging sila ay alam na rin ang nangyayari.
"Lasing nga siya," Ison commented.
Tumayo ang mga ito at nagsimulang magtawanan.
"Halika, Warden," hila sa akin ni Kris palabas. "Dalhin mo kami sa ampon mo."
"Kailangan na niyang makita anglakas ng hukbo ni Boss Master," pabirong dagdag ni Caloy habang naglilislis ng manggas.