***Chapter 2***
HINIHINGAL NA PINAGMASDAN ko ang sarili sa salamin pagkatapos kong inumin ang gamot ko at mahigpit kong niyakap ang sarili.
"Anong gagawin ko?" Humihikbing tanong ko sa sarili.
I was always like this after what happened one year ago. And I knew that my life won't be the same anymore.
Isang taon na ang nakakaraan at hanggang ngayon ay pinagdudusahan ko pa din ang pangbababoy ng mga lalaking iyon sa katawan ko.
Pagkatapos kong ipatakas si Christine noon ay dinala ako sa isang mansyon at doon nag umpisa ang kalbaryo ko.
Ang limang kalalakihang iyon ay pinagsawaan ako, binaboy at sinaktan. And until now I can still remember those faces. I even memorized their names.
And one of them was Arthur Lewis, the only son of General Henry Lewis. And General Lewis was the one killed my father.
One month of being molested and tortured, I was always begging to God to take my life away. And sometimes I'm begging to God to save me from that hell.
And I was heard. Someone came. Someone saved me.
Pero hindi ako nabigyan ng pagkakataon na masilayan man lang ang mukha ng lalaking nagligtas sa akin dahil nakatakip ang mukha nito. He was wearing all black and I can't see his face clearly.
He brought me to the hospital. I wasn't given a chance to say a words for him, at least to say thank you for saving me because he left. And I was so weak and wasn't able to speak.
I was so scared that time. Iniisip ko na baka hanapin ako ng mga lalaking iyon kaya tumakas ako sa ospital at pinilit ang katawan kahit pa sobrang masakit ang pakiramdam ko. Kahit halos mamatay na ako sa sobrang pambubugbog.
I was fast to contact my mother. She helped me and she was thankful that I am alive. I can still remember how she cried a lot when she saw me and my situation.
She did her best to keep me safe. Even Mr. Leandro Smith helped us. He was my father's good friend. Akala ko ay magiging maayos na ang lahat. But things never been the same anymore.
One time I saw the guy gardener in our house and I suddenly felt hot. I couldn't control it. It was killing me. I was screaming and craving for one thing.
A sex.
I want someone to touch my body and pleasure me. And that feeling was really killing me. It was so hard and I feel like that I was cursed.
My mom don't know what to do and she brought me to the hospital. And the doctor said that I have a nymphomania. I was diagnosed as a nymphomaniac.
Nymphomaniac is an excessive sexual desire of a woman. It's a mental and emotional condition. It's an excessive preoccupation with sexual fantasies, urges or behavior that is difficult to control. And there is no cure for a nymphomania.
And I decided to hide from the world. And here I am now, hiding in this secret house. Hiding from the people. Hiding from my loved ones because I can't stay with them and I am living with my four lady bodyguards.
I am still suffering from my sickness. I was only taking medications. An antidepressant.
And I can't sleep well every night. Palagi kong napapaniginipan ang mga kahayupang ginawa sa akin katulad na lang ngayon. Nagigising ako mula sa panaginip na iyon at nagiging iba ang pakiramdam ng katawan ko. I am craving for sex for a year now.
And my antidepressant wasn't enough. Sometimes, the antidepressant can't helped me to ease the pain and my sexual desire. And it's been torturing me.
Minsan ay inaatake ako ng sakit ko kapag nakakakita ako ng lalaki na may kahalikang babae sa mga palabas o nakakarinig ng ungol. O kaya naman kapag nakikita ko sa litrato. Maliban na lang sa ama ko dahil alam kong hindi ako nito sasaktan. He was my father who loved and adore me so much when he was alive.
Kaya simula noon ay bawal na ang TV sa loob ng kuwarto ko o sa kahit saang sulok ng bahay.
Sa madaling salita, I can't stand seeing a man. It was my trauma from what happened in my past. It is because of those monsters who molested me.
"Miss Rox." Narinig ko ang nag-aalalang boses na iyon mula sa labas ng kuwarto ko.
I composed myself and let out a sighed.
"I'm okay. Don't worry." I said.
It was Namiah. They knew my sickness and the four of them was always there for me. Hindi ko lang basta-basta bodyguards ang mga ito. Nakakita ako ng kaibigan sa pagkatao nila. They were always there to take care of me.
"Just go back to sleep, girls. I'm okay now." Muling sabi ko.
"Did you already took your medicine?" Namiah asked.
Tumango ako na para bang kaharap ko ito.
"I already did. I'll go back to sleep now." Sabi ko at muling humiga sa kama.
"Miss Rox, do you want us to sleep with you there in your room?" Freih asked.
Bahagya akong napangiti sa naririnig kong concern sa mga boses ng mga ito.
"I'm okay. Bumalik na kayo sa kuwarto niyo." Pagtataboy ko sa mga ito.
Hindi umimik ang mga ito pero narinig ko ang pagbuntong hininga nila. Narinig kong naglakad papalayo ang mga ito at alam kong napipilitan lang sila na iwan ako.
Sandali akong natulala sa kisame ng kuwarto ko. I closed my eyes and then I opened it again. I can't go back to sleep.
Napabuntong hininga ako at bumangon. Tinungo ko ang closet at nagsuot ng two piece swimsuit. Nagsuot ako ng roba bago lumabas ng kuwarto at tinungo ang malaking swimming pool na nasa likod ng bahay.
Nang makarating sa swimming pool ay kaagad kong tinanggal ang suot kong roba at lumusong sa tubig. Ganito ang ginagawa ko kapag hindi ako makatulog. Lalangoy ako hanggang sa mapagod.
Pabalik-balik ako sa paglalangoy. Paulit-ulit kong ginagawa iyon. At natigil ako sa paglangoy sa mismong gitna ng pool nang may mahagip ang mga mata ko ng isang anino.
"Namiah? Ikaw ba 'yan?" Malakas na tanong ko pero walang sumagot.
Napakunot ang noo ko pero ipinagkibit balikat ko na lamang iyon. Hindi ako natatakot na maligong mag-isa dito sa swimming pool ng bahay dahil alam kong puro babae lang ang mga kasama ko.
Baka binabantayan ako ng isa mga bodyguards ko. Palagi nilang inuuna ang kapakanan ko. Palagi nilang binabantayan ang bawat kilos ko at alam ko na palagi lang silang nandiyan para bantayan ako.
Nagpatuloy ako sa paglangoy. Hanggang sa naramdaman ko na naninigas ang magkabilang paa ko. Hindi ko maibalanse ang katawan ko at unti-unti akong lumulubog sa ilalim.
Shit this cramps!
Pinilit kong lumangoy pero hindi ako makagalaw. Inaangat ko ang sarili ko pero hindi ko kaya. Hindi ko alam kung gaano na ako katagal sa ilalim ng tubig pero ramdam ko na hindi na ako makahinga.
Mariin akong napapikit. I was hopeless but someone pulled me up from the water. Matitigas ang mga kamay na nakayakap sa katawan ko para alalayan ako.
Walang kahirap-hirap na naiahon ako nito mula sa tubig at naramdaman ko ang paglapat ng likod ko sa semento. I can't open my eyes. Hindi ko kayang gawin iyon dahil nanghihina ako at madami akong nalunok na tubig but I was conscious.
Naramdaman ko ang paglapat ng malambot na labi sa mga labi ko. And I know what she was doing. She's giving me a mouth-to-mouth resuscitation. But why I felt something inside me? Those lips, why it feel so good against mine?
Napaubo ako at naramdaman ko ang pag-angat ng katawan ko. Pinabangon ako nito at doon ko nailabas lahat ng tubig na nainom ko. Naramdaman ko pa ang marahang paghagod nito sa likod ko.
Nagmulat ako ng mga mata at tumingin sa paligid ko. Kumunot ang noo ko nang makitang wala akong kasama.
Until I saw Freih. She was running towards me. May dala itong tuwalya at kaagad na ibinalot ang katawan ko sa tuwalya nang makalapit ito sa akin.
"I-Ikaw ba ang tumulong sa akin?" I asked.
Alanganin itong tumango at umiwas ng tingin sa akin.
"I was worried about you. Miss Rox, sa susunod huwag kang lalangoy sa pool ng hindi mo kami kasama." Pagalit na sabi nito.
"I'm sorry." I murmured.
"Halika na. Ipapasok na kita sa kuwarto mo." Anito at inalalayan akong tumayo.
"Thank you for saving me." Bulong ko habang naglalakad kami papasok ng bahay.
Tumango lang ito at hindi na umimik pa.
At naguguluhan ako. Alam kong hindi marunong lumangoy si Freih. Paano ako nito nailigtas?
At bakit sinasabi nito na huwag akong maligo ng hindi ko kasama ang mga ito? Samantalang kanina ay may anino akong nakita habang lumalangoy ako.
Wala sa sariling napahawak ako sa mga labi ko. Hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin ang malambot na labing dumampi doon. At ang ang mga brasong humawak sa akin, hindi iyon basta-basta babae lang. Matitigas iyon.
Is there someone else in this house with out me knowing? Pero sino at bakit hindi ko ito nakikita?
And that smell earlier. It was familliar. That smell was similar to that man who saved me a year ago.
Naamoy ko na din iyon sa kusina noong nakaraang araw.
May kasama ba ako sa bahay na ito maliban sa mga bodyguards ko?
Nakahiga na ako sa kama ko at tulalang iniisip ang mga nangyayari. Muli akong napahawak sa mga labi ko at mariin na pumikit.
Why I have this feeling that I want to feel that again? It has nothing to do with my sickness. I just liked it.
To be continued...
A/N: I wrote this last night but I was so sleepy so nakatulugan ko na. Hahaha. And I can't post my update early this morning because I have to do my house chores. You know? Linis-linis muna sa bahay.🤭😂
Hope you did enjoy reading. Thank you!😘