"Έμαθα να βγάζω τα σκουπίδια έξω από το σπίτι!"
Έβρισε και πάρκαρε το αυτοκίνητο. Το ψιλοβροχο που άρχισε να ρίχνει δεν την βοηθούσε καθόλου. Άνοιξε την τσάντα της. Από το πρωί ήταν προετοιμασμένη. Έβγαλε την μαύρη κασετίνα και την άνοιξε. Το μικρό πραγματάκι που βρισκόταν μέσα ήρθε η ώρα να κάνει δουλειά. Μπορεί τόσες μέρες να μην κατάφερε να φύγει από το πλευρό της Καταλινας αλλά πλέον από το ξημέρωμα είχε ανεφοδιαστει.
Το έβγαλε και το κράτησε σφιχτά στην χούφτα της. Βγήκε και έτρεξε προς το αυτοκίνητο του Μαξ. Το τοποθέτησε γρήγορα κάτω από το πορτ μπαγκαζ και μπήκε στην πολυκατοικία.
"Το χεις κορίτσι μου!" Μονολόγησε και πάτησε το κουμπί του ασανσέρ. Μόλις έφτασε, άνοιξε και τον βρήκε να κάθεται στην κουζίνα. Ήταν ντυμένος.
"Καλώς την !" Είπε και σηκώθηκε. Πλησιασε και την φίλησε
"Που θα πας πάλι ρε μωρό μου ;" Αποκρίθηκε ενοχλημένη κι εκείνος ξεφυσηξε
"Κάποιος πρέπει να κρατάει τα πάντα υπό έλεγχο ρε μάτια μου ...Η Καταλινα ;"
"Καλύτερα. Δύσκολα μεν αλλά το παλεύει..."
"Ωραία, να τελειώσουμε με όλα και να παμε αύριο να την δω ; Μίλησα και με τον Ντάμιεν. Θέλει να της μιλήσει"
"Να της μιλήσει;"
"Ναι ,ήθελε να της προτείνει να πάει να μείνει εκεί για να την προσέχει..."
"Νομίζω δεν χρειάζεται προστασία..."
"Με τόσους εχθρούς εκεί έξω χρειάζεται ! Δεν καταφέραμε να εντοπίσουμε τον Ίαν κι αυτό μας βάζει σε κίνδυνο. Δεν μπορώ να καταλάβω πως έφυγε χωρίς καν να τον καταλάβουμε ! Ακόμα αναρωτιέμαι...." Χάιδεψε την μέση της κι εκείνη τραβήχτηκε...
"Ούτε εγώ μπορώ... Πάω όμως να κάνω ένα μπάνιο και βγάλε τις προστυχες σκέψεις από το μυαλό σου ! "
Ο Μαξ αναστέναξε
"Το βράδυ δεν γλιτώνεις...." της ψιθύρισε και χτύπησε τα οπίσθιά της...
"Ούτε εσύ..." ανταπέδωσε πονηρά και απομακρύνθηκε
"Λοιπόν φεύγω. Θα κοιτάξω να γυρίσω νωρίς ..." Είπε και εκείνη σήκωσε το χέρι της
"Αν δεν γυρίσεις νωρίς..." Είπε και έκανε μια στροφή κοιτάζοντας τον πονηρά. "Εσύ θα χάσεις..." Συμπλήρωσε και του έκλεισε το μάτι
"Πίστεψε με μωρό μου ...θα γυρίσω!" Της απάντησε και βγήκε. Η Εμιλυ έσφιξε τις γροθιές της και έτρεξε στο δωμάτιο. Έβγαλε γρήγορα ένα μαύρο παντελόνι. Πήρε το όπλο της και έναν σιγαστηρα , έβαλε τις αρβύλες της και μάζεψε τα μαλλιά της. Άνοιξε το συρτάρι και έβγαλε από μέσα το κινητό της δουλειάς. Το ενεργοποίησε και μπήκε στο πρόγραμμα.
"Σε τσακωσα γαμημενε !!" Είπε μόλις είδε το πράσινο σηματακι να κουνιεται στην οθόνη.
Πήρε τα κλειδιά από την μηχανή της και βγήκε. Είχε σίγουρα ασφαλή απόσταση. Κατέβηκε και φόρεσε το κράνος. Κάλυψε την οθόνη με ένα διάφανο πλαστικό και τοποθέτησε το τηλέφωνο στην ειδική βάση. Πάτησε συμπλέκτη και έβαλε μπροστά
20 λεπτά αργότερα
Ο ουρανός ήταν πιο σκοτεινός από ποτέ αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να διασχίσει τον άγνωστο δρόμο. Έσβησε τα φώτα της και πήγαινε στα τυφλά. Ο Μαξ είχε ακινητοποιήσει εδώ και 15 λεπτά το αυτοκίνητο πράγμα που έδειχνε πως είχε ήδη φτάσει στο προορισμό.
Πλησίασε τόσο όσο ήθελε και παράτησε τη μηχανή πίσω από κάτι μεγάλους θάμνους. Είχε αλλά 5 λεπτά περπάτημα με τα πόδια. Μπήκε από το δάσος και άρχισε να τρέχει. Μόλις είδε μπροστά της το παλιό κτήριο σταμάτησε και κρύφτηκε. Το αυτοκίνητο του Μαξ ήταν παρκαρισμένο απ έξω αλλά προς μεγάλη της έκπληξη δεν υπήρχε κανένα άλλο.
Έλεγξε προσεκτικά την περιοχή και πλησίασε. Πήγε από το πλάι και κοίταξε προσεκτικά μέσα από το παράθυρο. Τίποτα. Συνέχισε ώσπου στο τελευταίο παράθυρο τον είδε...
Έπιασε το στόμα της για να μην ουρλιάξει. Ο Ίαν βρισκόταν αλυσοδεμενος σε μια καρέκλα, με το κεφάλι χαμηλά. Ο Μαξ απέναντι του γελούσε. Έδενε στα χέρια του μια αλυσίδα και τον πλησιαζε. Μιλούσε αλλά της ήταν αδύνατο να καταλάβει...
Έσκυψε και έβγαλε το όπλο. Το κράτησε σφιχτά μόλις άκουσε το ουρλιαχτό του Ιαν απασφαλισε και ετοιμάστηκε να μπει στο κτήριο.
Τα φώτα από το διερχόμενο αυτοκίνητο φώτισαν όλη την περιοχή..
"Γαμωτο !!!" Ψέλλισε και έβγαλε το κεφάλι της. Ειδε τον Ντάμιεν να παρκάρει. Δεν ήταν μόνος. Είχε μαζί και ένα μικρό παιδάκι. Η Εμιλυ σφιχτηκε . Σκούπισε τα μάτια της και όσο πιο ησυχα μπορούσε απομακρύνθηκε....
2 ώρες αργότερα
Η πόρτα ξεκλειδώσε. Εκείνη ξάπλωσε αμέσως και γύρισε πλευρό.
"Μωρό μου ;" Ρώτησε ο Μαξ και πήγε στην κρεβατοκάμαρα. Η Εμιλυ δεν απάντησε. Ο Μαξ έφυγε και σε λίγο άκουσε το νερό από το μπάνιο. Σηκώθηκε γρήγορα και έριξε μια τελευταία μάτια γύρω από το κρεβάτι. Όλα ήταν έτοιμα... Μόλις το νερό έκλεισε ξάπλωσε ξανά. Τον άκουσε να περπατάει στο διάδρομο και μόλις μπήκε στο δωμάτιο γύρισε πλευρό.
Ο Μαξ πλησίασε στο κρεβάτι και ξάπλωσε.
"Εμ ; Ήρθα μωρό μου ..." της είπε σιγανά και φίλησε τον λαιμό της. Εκείνη κουνήθηκε λίγο και κατέβασε επίτηδες το σεντόνι.
"Πω πω πω .... " μουρμουρησε ο Μαξ και άρχισε να της χαϊδεύει το μπούτι
"Μμμμ...." μουγκρισε και εκείνος συνέχισε να την χαϊδεύει . Έσκυψε και δάγκωσε τον λαιμό της ώσπου άνοιξε τα μάτια της
"Άργησες...Δεν έχει τίποτα για σε να σήμερα " Είπε νυσταγμενα
"Έλα ρε μωρό μου ...Λυπήσου με !"
"Θέλω να σε δω να προσπαθείς..."
Ο Μαξ χαμογέλασε και έβγαλε την πετσέτα του. Έπιασε τα μπούτια της και τα άνοιξε
"Τς τς τς ... Όχι έτσι ..." του είπε λαγνα κι εκείνος γέλασε. Με μια απότομη κινηση τον γύρισε και ανέβηκε από πανω του .
"Πω πω αγριαδες!" Είπε κι εκείνη έβαλε τα δάχτυλα της στα χείλη του.
"Μην μιλάς!" Υπαγόρευσε κι εκείνος υπάκουσε...Έπιασε τα μπούτια της και τα ζουληξε δυνατά . Η Εμιλυ αναστέναξε...
"Σ'αρέσει έτσι;" της είπε κι εκείνη τον αγριοκοιταξε
"Είπα μην μιλάς!" Ο Μαξ γέλασε...
Έσκυψε κατά πάνω του και σφράγισε τα χείλη της με τα δικά του. Όσο τον φιλούσε είχε ήδη πάρει αυτό που θέλει... Ανασηκωθηκε και τον κοίταξε
"Τι περιμένεις γαμωτο σου ; Δεν βλέπεις πως με έκανες;" της είπε και έπιασε την μέση της. Την σήκωσε και προσπάθησε να την βάλει να κάτσει πάνω στο όργανο του. Πριν προλάβει να την ακουμπήσει , έκλεισε τα μπούτια της και τον κάρφωσε με μια σύριγγα στο λαιμό.
"Τι διάολο...." Φώναξε αλλά αμέσως το κορμί του άρχισε να παραλύει. Η Εμιλυ γελάσε, πάτησε και το υπόλοιπο μισό από το υγρό και σηκώθηκε.
"Κανείς δεν με προδίδει Μαξ...Κάνεις..."Μονολόγησε και πήγε προς το γραφείο. Έβγαλε το όπλο της και εκείνος γύρισε με το ζόρι το κεφάλι. Το μούδιασμα δεν άργησε να παραλύσει κάθε άκρο...
"Σε 1 λεπτό δεν θα μπορείς να κουνησεις ούτε τα βλέφαρα σου. Θα καταλήξουν ανοιχτά να δακρύζουν...Πόσο ειρωνικό έτσι;"
Κουμπωσε το σιγαστηρα και πήγε δίπλα του
"Μακάρι να μπορούσες να μιλήσεις κι όλας μωρό μου ..." Είπε ειρωνικά
"Ξέρεις τι με πειράζει; Που πίστεψες ειλικρινά ότι είσαι πιο έξυπνος...Ωωωω γλυκέ μου Μαξ! Δεν έχεις ιδέα!!" Είπε και τον χαστουκισε. Ένα κρακ ακούστηκε από τους μυς του λαιμού αλλά εκείνος ήταν ανήμπορος να μιλήσει. Ένιωθε...αυτό Η Εμιλυ το ήξερε καλά...
"Πονάει;"Είπε και άρχισε να γελάει σαν την τρελή...
"Δεν θα σε καθυστερήσω...Ξέρω τα πάντα...Είχα ενδοιασμούς ξέρεις, μαχαίρι η όπλο; Μετά σκέφτηκα...σκέφτηκα πως θα μου λερωσεις τα σεντόνια! ΜΗΝ φοβάσαι,δεν θα σε πυροβόλησω χαζούλι!" Η Εμιλυ άφησε το όπλο στο κομοδίνο και εκείνος άρχισε να κουνάει γρήγορα τις κόρες των ματιών του.
Τον αγνόησε και άνοιξε το συρτάρι
"Νομίζω πως να πεθάνει κάνεις από σπασμούς είναι τέλειο! Δεν συμφωνείς; όχι; Τι κρίμα...." Πήρε ένα μπουκάλι με πράσινο υγρό και γέμισε την άδεια σύριγγα. Τον κοίταξε στα μάτια και κάθισε δίπλα του
"Επέλεξα αυτό το τρόπο γιατί δεν ήθελα να ακούσω λέξη από τα χείλη σου... Δεν σου αξίζει να μιλάς, δεν σου αξίζει να αναπνέεις...Ούτε να υπάρχεις. Σε θεωρούσε αδερφό! Σε θεωρουσα σύντροφο! Ένα τίποτα είσαι, ένα τίποτα που θα καταλήξει στάχτη σε λίγη ώρα..."
Τρύπησε την φλέβα του χεριού του και πριν εισχωρήσει το υγρό δάκρυσε
" Πίστεψα πως ήσουν ο ένας...Πόσο έκανα τελικά. Εύχομαι να σαπισεις!" Αποκρίθηκε και πίεσε το υγρό. Δευτερόλεπτα αργότερα το σώμα του άρχισε να κανει ανεξέλεγκτους σπασμούς. Η Εμιλυ απομακρύνθηκε και τον κοίταξε...
"Αντίο Μαξ..." Ψελισσε και κάθισε στην πολυθρόνα. Τον κοίταξε να σβήνει και το απόλαυσε...
Σας φιλώ....