"Πώς πιστεύεις κάτι που δεν έχεις δει με τα ίδια σου τα μάτια..."
"Γιατί σκοτείνιασε το πρόσωπο σου ;" Ρώτησε αδιάφορος. Η Καταλινα αναρωτήθηκε αν ήταν χαζός η αν το έπαιζε. Δεν υπήρχε περίπτωση να μυρίζεις γυναικείο άρωμα και να μην το καταλαβαίνεις... έκανε στην άκρη κάθε υποψία που είχε και σκέφτηκε πως σε έναν τόσο μεγάλο χώρο όπως το κλαμπ ήταν αρκετά εύκολο να μείνει πάνω του μια μυρωδιά.
Εκτός αυτού ήταν ο Ίαν. Ο δικός της Ίαν... ο έρωτας της ζωής της .
"Τίποτα μια αδιαθεσία αυτό είναι όλο. Έχεις φάει τίποτα;" Ειπε πιο χαλαρή κι εκείνος γέλασε.
"Αδιαθεσία; Λες να ...." έδειξε πονηρά την κοιλιά της αλλά η Καταλινα ήξερε αρκετά καλά πως δεν είχε καμία αδιαθεσία , πόσο μάλλον να ήταν έγκυος . Οι πιθανότητες για σύλληψη ήταν σχεδόν μηδαμινές...
"Μην ενθουσιάζεσαι αγάπη μου... Το ξέρω πως το θέλεις πολύ αλλά..." Ο Ίαν σφράγισε τα χείλη της με ένα φιλί. Δεν ήθελε να την ακούσει να λέει ξανά και ξανά πόσο δύσκολο ήταν. Για εκείνον ακόμα και το 1% ήταν αρκετό...
"Λοιπόν πάω να κάνω ένα μπανάκι και λέω να ξαπλώσουμε μετά. Να βάλουμε καμία ταινία και επιτέλους να σε χορτάσω λιγάκι. Αυτές τις μέρες νιώθω πως η δουλειά με πνίγει" Και δεν είχε και άδικο. Είχαν έρθει καινούρια εμπορεύματα και παράλληλα είχαν και απογραφή στο κλαμπ οπότε η επαφή τους δεν ήταν και συνεχής.
"Θα το ήθελα πολύ.Ξέρεις η Εμιλυ σκέφτηκε να κάνει τα γενέθλια της φέτος στο κλαμπ. Θα δουλεύει και ο Μαξ οπότε καταλαβαίνεις τι έχει να γίνει. Ελπίζω απλά να μην υπάρχει κάποιο πρόβλημα..." του απάντησε . Γενικά αν και δεν είχε πρόβλημα προτιμούσε η Εμιλυ να μην πηγαίνει με την Καταλινα στο Κλαμπ. Ήξερε καλά την επικινδυνότητα μιας τέτοιας επιχείρησης και δεν ήθελε για κανένα λόγο να προκύψει κάτι μη αναστρέψιμο.
"Είσαι με τα καλά σου ; Θα ετοιμάσω το καλύτερο! Το Σάββατο που αλλάζει η την Κυριακή; " Ενθουσιασμένη η Καταλινα με την απάντηση του ορμηξε και τον φίλησε. Αν και το άρωμα τρύπησε ξανά τα ρουθούνια της δεν το άφησε να μετριάσει την χαρά που αισθανόταν.
"Το Σάββατο λέμε..." Είπε απαλά και χάιδεψε τα μαλλιά του.
"Υπέροχα, πάω για το μπανάκι και έρχομαι κατευθείαν μωρό μου..."
Τον είδε να ανεβαίνει την σκάλα και αναρωτήθηκε αν ήταν ικανός να την απατήσει ποτέ. Ναι μεν οι πειρασμοί της νύχτας ήταν αρκετοί αλλά της ειζε ξεκαθαρίσει πως είχε ζήσει μια αρκετά γεμάτη ζωή. Δεν του έλειπε τίποτα παρά μόνο η οικογένεια. Η γλυκειά θαλπωρή που του προσέφερε απλόχερα εκείνη κάθε φορά που γυρνούσε σπίτι και την έβλεπε.
Ταρακούνησε το κεφάλι της.
"Ανοησίες Καταλινα... όλο ανοησίες σκέφτεσαι!" Μουρμουρησε και ξάπλωσε στον καναπέ....
Σάββατο βράδυ λίγες μέρες αργότερα
"Μπορώ να μπω τώρα;" Ο Ίαν ανυπόμονος περιμενε έξω από την κρεβατοκάμαρα. Του είχε απαγορεύσει να μπει πριν ντυθεί. Ήθελε να του δείξει το καινούριο της φόρεμα όταν θα ήταν έτοιμη.
"Μπορείς!" Φώναξε από μέσα και εκείνος άνοιξε την πόρτα. Η ζεστασιά που πλημμύρισε το κορμί του μόλις αντικρυσε την γυμνή της πλάτη ήταν απερίγραπτη. Ένωσε τα βλέμματα τους μέσα από τον καθρέφτη και με μικρά σταθερά βήματα την πλησίασε.
Έφτασε πίσω της, άπλωσε το χέρι του πάνω στις υπέροχες καμπύλες του κορμιού της και την φίλησε στον ώμο.
"Αν και δεν έχω κολλήματα σαν άνθρωπος..." ξεκίνησε να λέει απαλά " δεν θέλω να σε δει άλλο αρσενικό ντυμένη έτσι..." Συνέχισε και την δάγκωσε. Το κατακόκκινο φόρεμα της την έκανε να μοιάζει με φωτιά. Είχε σχεδόν όλη την πλάτη απέξω. Τα μαλλιά της ήταν μαζεμένα σε έναν ψηλό κότσο.
"Υπερβολές..." του απάντησε. Ο Ιαν εισχωρησε το χέρι του μέσα από το άνοιγμα της πλατης και το τοποθέτησε στα οπίσθια της.
"Θέλω να το σκίσω από πάνω σου..." έβγαλε το χέρι του και την γύρισε απότομα.
"Έχουμε αργήσει κύριε 'δεν μπορώ να περιμένω!' "Είπε πονηρά και έκανε ένα σέξυ κούνημα.
"Μόνο για λίγο... Ελααααα τι θα πάθουν να περιμένουν 10 λεπτάκια; Θα είμαι γρήγορος στο υπόσχομαι!"Ακούγοντας τον να κάνει σαν μωρό παιδί που ήθελε το γλειφιτζούρι του υπέκυψε...
Σηκώθηκε στις μύτες και τον φίλησε παθιασμένα δίνοντας του τον χρόνο που της ζήτησε. Εκείνος την έπιασε απ την λεπτή της μέση και την σηκωσε . Την έβαλε πάνω στο γραφείο της κρεβατοκάμαρας και κατέβασε το παντελόνι του. Εκανε στην άκρη το εσώρουχο της και μπήκε μέσα της.
Την έβλεπε να κλείνει τα μάτια,την άκουγε να αναστενάζει την ένιωθε να φλέγεται στην φλόγα που της άναψε και γέμιζε ηδονή. Ακόμα και μετά από δύο χρόνια κυριαρχούσε στο μυαλό του.
Υπήρχαν στιγμές που μετά από ατελείωτες ώρες στην δουλειά έφερνε στο μυαλό του την γνωριμία τους . Του άρεσε να την σκέφτεται όπως ήταν τότε... Μέσα από όλο αυτό την θαύμαζε ακόμα περισσότερο.
Με τα χέρια του κολλημένα στην μέση της την κρατούσε όσο πιο σταθερή γινόταν. Οι κινήσεις του γρήγορες. Γεμάτες ρυθμό και πάθος. Μόλις την άκουσε να φωνάζει και ένιωσε τα υγρά της , της χάρισε κι εκείνος τα δικά του τελειώνοντας μέσα της.
Η αίσθηση για τον Ίαν ήταν τρομακτική, πόσο μάλλον το γεγονός πως τελείωνε μέσα της . Ένιωθε τα πάντα... Χωρίς προφύλαξη δεν είχε κάνει ποτέ σεξ πριν την γνωρίσει και δεν ήταν διατεθειμένος να το αλλάξει . Ήταν η μόνη γυναίκα που πέρασε από την ζωή του και δεν βαριόταν να της κανει έρωτα.
Λαχανιασμένοι και αναψοκοκκινισμενοι αντάλλαξαν μια πονηρή ματιά.
"Μωρό μου νομίζω πως το μαλλί σου στράβωσε λιγάκι..." Σχολίασε κοροϊδευτικά και πριν ακουσει την απάντηση της βγήκε από μέσα της. Ήξερε πολυ καλά τι κάνει... γνώριζε κάθε της αντίδραση κι αυτό ήταν που την θύμωνε μερικές φορές. Εκείνη έπνιξε τις λέξεις που ήταν έτοιμες να βγουν και ανατρίχιασε ολόκληρη...
"Έχω ταλέντο τελικά..." μουρμουρησε και πήγε προς τον καθρέφτη. Έφτιαξε τα ρούχα του . Η Καταλινα παρέμεινε πάνω στο γραφείο και τον κοίταξε άγρια.
"Θέλεις βοήθεια αγάπη μου;" Με έντονο ύφος γεμάτο πονηριά της χαμογέλασε. Την πλησίασε, έβαλε τα χέρια του στους γλουτούς της και ανασηκωσε. Την κατέβασε και έστρωσε το φόρεμα της.
"Σαν καινούρια!" Σχολίασε και χτύπησε ελαφρά τα οπίσθιά της.
"Θα σου λεγα τώρα αλλά έχε χάρη που Σ'αγαπάω!" Του απάντησε και έλυσε τα μαλλιά της . Βλέποντας την ακόμα πιο φυσική , θαύμασε την ομορφιά της , το μόριο του σκληρυνε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγη ώρα και δεν πέρασε απαρατήρητο από την Καταλινα .
"Δεν πας κάτω λέω εγώ και έρχομαι; Αλλιώς δεν μας βλέπω να πηγαίνουμε στο κλαμπ!"
"Γιατί με αφήνεις να πάω;"σχολίασε και σήκωσε το φρύδι του
"Κατηγόρησε με κι όλας..." Έστησε όμορφα το κορμί της και σήκωσε το φόρεμα για να φτιάξει το εσώρουχο της.
"Λυπήσου με ..." Της ψιθύρισε και χάιδεψε τα μπούτια της .
"Καμία λύπηση κύριε! Και τώρα κατέβα κάτω..." κάνοντας μια λυπημένη γκριμάτσα την φίλησε στα χείλη και τράβηξε το χέρι του. Βγήκε από την κρεβατοκάμαρα αναστατωμένος και κατέβηκε κάτω για να χαλαρώσει.
Ήταν σίγουρος πως θα περνούσε μια μαύρη νύχτα... Αλκοόλ, Εμιλυ, Μαξ , κλαμπ, κόσμος ,άντρες ,κόκκινο φόρεμα... Όλα αυτά μαζί στο μυαλό του έφτιαχναν έναν άσχημο συνδιασμο...
"Δεν άργησα;" Την άκουσε να λέει από πίσω του και γύρισε προς το μέρος της ...
"Αυτή δεν με λυπάται... Τουλάχιστον καντο εσύ ρε Θεε..." μουρμουρησε.
Η Καταλινα στεκόταν στην σκάλα, είχε αφήσει ελεύθερα τα μαλλιά της και άλλαξε φόρεμα... Αν θεωρούσε το κόκκινο πάνω της λίγα λεπτά πριν προκλητικό πλέον του φάνταζε ιδανικό. Φορώντας ένα ολολευκο αρκετά σέξυ φόρεμα που σκιαγραφουσε σε χειρότερο βαθμό της καμπύλες της έστεκε και τον κοιτούσε χαμογελαστή.
"Κανένα έλεος δεν θα υπάρξει απόψε για σένα μωρό μου... " Είπε και κατέβηκε την σκάλα πλησιάζοντας τον ...
"Αν σε ακουμπήσει κανείς, εστω και καταλάθος να φανταστώ ξέρεις πως θα τον σκοτώσω έτσι;" Τοποθέτησε το χέρι του στην μέση της και την τράβηξε.
"Εγώ το ξέρω... Αυτό που αγνοείς όμως εσύ..." είπε χαμηλόφωνα και έπαιξε με τα μαλλιά του "είναι πως αν εσένα σε ακουμπήσει ποτέ καμία έστω και καταλάθος... Ο Θάνατος θα είναι προσευχή στις σκέψεις της!"
Με ένα αέρινο βηματισμό απομακρύνθηκε από κοντά του κι εκείνος έμεινε να χαζεύει την γυναίκα που του άλλαξε τη ζωή. Μια ζωή που δεν θα άλλαζε για κανένα λόγο...
Έτσι πίστευε τουλάχιστον...
Σας φιλώ ❤❤❤