Harry's POV
"Dad gusto ko na pong matutong magdrive" sabi ko kay Dad habang nagmamaneho siya. Idadaan niya na lang din kasi ako sa school.
"Finally... So ano ba ang nakapagpursige sa anak kong dati eh grabe makatanggi sa birthday gift ko sana sa kanya?" Natatawang tanong niya naman sa akin.
Paano ko ba sasabihin?
Nakakahiya sh*t.
Dapat ba kanina ko na lang sinabi nung nagbebreakfast kami?
Bakit ba ang hirap sabihing may Girlfriend na ako!???
"When are we going to meet that lucky girl?"
"Po?" Gulat kong tanong sa kanya.
"You can't hide it from me son. I was like you, back then. But make sure to invite her for a dinner in our house later, okay?"
"Ah---oh opo... Okay po" nahihiya kong sagot sa kanya.
Sh*t bakit pa ba ako natetense? Tatay ko naman yung kausap ko.
Baka dahil lang ito sa puyat ko kagabi kakaisip sa Cullen ko.
Hindi pa rin talaga ako makapaniwala na kami na at sobrang saya ko talaga.
Seryoso din ako sa sinabi kong liligawan ko pa rin siya kahit kami na hindi nga lang pupwede ngayon dahil naunahan niya na ako ng text niya na wala siya sa condo niya pati sa bahay.
Hayys ano kayang magandang gawin?
To Cullenko<3:
Nasa Skul kna b?
*message sent*
<after a few sec>
*phone beeps*
Cullenko<3:
Yes...
I'll just wait for u here ok?
Me:
OK Cullen ko! :-*
Hinintay ko naman ang reply niya. Pero ilang segundo na ata ang nakalipas ay hindi pa rin siya nagrereply kaya magtatype na sana ako----
Cullenko<3 :
You're cute Leeko
Leeko???
Parang Liko pero sh*t kinikilig pa rin ako!
*phone beeps*
Cullenko<3:
I'll change it with My Lee.
Pangit daw, Trisha said.
Pfft what!? Hahaha.
Parang Miley Cyrus hahaha.
Me:
Mapa Leeko o Miley pa yan bsta sau nanggaling, kinikilig na ako <3
Cullenko<3:
Miley? Who was that?
Ow. Sh*t ano ba yan Harry!
Me:
Ay sorry Cullen ko.
Namali lang po :(
"Uhm Dad okay lang po ba na sa malapit na coffee shop na lang po ako bababa?" Baling ko naman kay Dad.
"Sure son" nakangiting sagot niya naman.
Inihatid din naman ni Dad sa malapit na coffee shop sa school tulad ng request ko.
I need to buy something for my Cullen...
...
"Let us welcome the GROOM!!!" Nagulat naman ako ng salubungin ako ni Trish pagpasok ko ng room namin.
Woah kompleto ata sila...
"Uyy ano yang dala mo!???" Biglang lumapit naman sa akin si Via at tiningnan ang bitbit ko.
"Hands off Viang sa asawa niya yan ano ka ba!" sabay hila naman sa kanya ni Trish. Kuno't noong napasulyap na lang ako sa kanilang lahat.
"O ano pang hinihintay mo? Lapit na sa bride ng maumpisahan na ang ceremony..." Dagdag pa ni Trish.
"Woy tama na nga yan. Halika na rito Ison. Upo ka na. Huwag mo ng pansinin tong si Trish" sumulyap naman ako saglit kay Cullen na para bang tinatanong ko siya kung anong meron pero nginitian niya lang ako kaya napakamot na lang ako sa ulo ko at naupo sa tabi ni Grey na nakangiti rin ng pagkalawaklawak sa akin.
Okay... Ano ba ang meron sa mga ito???
"Tara ladies! Kain tayo! My treat" bigla yaya naman ni Grey.
Ladies???
"Yay! Sige!!!"
Nagdiwang naman yung dalawa sa narinig. Si Ja ay natatawang tumango at nagpahila na lang sa kanila.
And with that, kami na lang ni Cullen ang naiwan sa room.
ANO YUN??? IWANAN NA LANG!???
Bakit hindi kami kasali???
"Hey stop frowning, will you?" Napatingin naman ako kay Cullen, tumabi na rin siya sa akin.
"Ah hehe sorry..."
"Is that mine?" Napakunot noo naman ako sa tanong niya.
Bigla naman niyang inginuso ang nasa kamay ko. Ay hala! Bitbit ko pa rin pala!
Nagmadali naman akong ilabas yung mga binili ko para sa kanya.
"Pasensya na Cullen nakalimutan kong iabot sayo agad"
"It's okay Lee...
Thanks for the breakfast" Pasalamat niya pa sabay halik sa pisngi ko kaya medyo nahiya ako.
Shoot >//<
Ito na naman itong puso ko.
"Ikaw? Kumain ka na ba?" Tanong niya naman sa akin.
"Ah oo. Oo tapos na ako" sagot ko at bahagya ko lang siyang nginitian.
Hindi ko naman napigilan ang sarili kong mapangiti na ng todo ng mapansin kong enjoy na enjoy na siya sa kinakain niya.
Paano ba ako hindi mahuhulog ng sobra sa babaeng ito? Kung kahit sa isang simpleng bagay lang na nagawa ko sa kanya ay kuntentong kontento na at masayang masaya na siya.
Buti na lang talaga at kahit papaano ay may alam akong hilig niyang kainin.
"Cullen?" Kailangan ko pa siyang iinvite para mamaya sa bahay para magdinner.
"Hmm?"
"I uhm. I just uhm--- paano ba ito?... Ah-" sh*t bakit ba hirap ang sabihin!
Bahagya naman siyang natawa kaya napayuko na lang ako sa hiya.
"Yes" sabi niya naman kaya napatingin din ako sa kanya.
"My answer is YES if you want us to go somewhere or whatever is that..." Nakangiti niya pang dagdag kaya nalinawan naman na ako.
"Uhm okay lang ba na sa bahay? Mamayang dinner?" Nakayukong tanong ko.
"Of course Lee"
"Thank you" nahihiyang pasalamat ko naman sa kanya.
Hayy nako nakakahiya na talaga bakit ba wala akong lakas ng loob magsalita? Yun palang pag-invite sa kanya hirap na ako.
Nagulat naman ako ng hawakan niya ako sa baba at hinarap ang mukha ko sa kanya.
"Hey... I said stop frowning" saway niya pa sa akin.
"I know what you're thinking Lee. It'll takes time... But we can do it slowly, okay? Magiging comfortable ka rin eventually. I'll help you" and there she goes again...her sweet words and her genuine smile.
Masyado na akong nahuhumaling sa---
"Oppssie! Hihi sorry guys! naiwan ko lang ang phone ko. Bye!"
Mabilis din naman kaming nagkaiwasan ng tingin ni Cullen ng dahil doon.
Whooh! Buti na lang...
...
"Lee? What's the matter? Kanina ka pa tahimik" napalingon naman ako sa kanya, she's driving. Pauwi na kami ngayon sa bahay.
"Nagtataka lang kasi ako sa kanila" nagtataka na talaga ako kina Ja. Kakaiba ang kinikilos nila. Kung hindi nila kami pagtitripan ni Cullen ay iniiwan na lang kaming dalawa. Para bang hindi na kami kabilang sa barkada. Nakakatampo na...
"I told them about us..."
Oh.
"But they also want to hear it from you kaya ka nila pinagtitripan" dagdag niya pa.
Napahampas naman ako ng ulo ko sa noo ko dahil dun.
Bakit ba nakalimutan ko manlang yun gawin?
Mukhang nasobrahan ata ako ng saya para makalimutan kong banggitin manlang sa mga kaibigan naming kami na. Kahit nga kay Ja. Nitext hindi ko manlang ginawa.
"Hey don't hurt yourself and cheer up. They're happy about it. Hindi naman sila galit sayo" pagpapagaan niya naman ng loob ko, hawak niya na rin ang kamay ko na kanina'y pinampapalo ko sa noo ko at bahagya itong pinisil kaya napangiti na lang din ako sa kanya.
Hayy ambilis niya talagang pahupain ang kaba, takot at lungkot ko.
Siya na naman ang nagsalba ng araw namin...
End of the chapter.
Comment for update!