Brianna's POV
"Sinisugurado ko pa ang nararamdaman ko sakanya. I.. I'm not sure if I really love him. Sana hindi ko na lang s'ya pinayagan manligaw muna. Sana sinigurado ko muna ang nararamdaman ko."
Naramdaman ko ang pangingilid ng mga luha ko ng sinabi ko ang mga salitang 'yan. Nanlalabo ang paningin ko habang pinapanood si Caleb na dahan-dahang maglakad palayo.
What am I doing with my life? Nasasaktan ako hindi para sa sarili ko kundi para kay Axl.
Last night... I was so happy last night. Nakuha ko ang confirmation na gusto nga ako ni Caleb. Hindi ko alam kung bakit ako sumaya. Dapat hindi. Dapat wala akong pake kahit magustuhan n'ya ako dahil andyan naman si Axl.
Pero.. Last night.... Nakapag-isip ako. Ang totoong dahilan kung bakit nanligaw sa akin si Axl at ang dahilan kung bakit hindi ko pa s'ya sinasagot.
Ang sakit isipin. Napakasama kong tao. Pero kaya ko pinayagan manligaw si Axl ay dahil akala ko nagkabalikan si Caleb at Regina at gusto kong makamove-on agad sa feelings ko kay Caleb.
Parang.. Parang ginamit ko lang s'ya para makamove-on. But he failed. Akala ko na sa panliligaw n'ya, baka mapamahal na rin ako sakanya. Pero hindi pala. Dahil sa loob ng tatlong buwan ng panliligaw n'ya, hinihintay ko si Caleb.
*RIIIIINGGG* *RIIINNGGG*
Agad kong sinagot ang phone kong nagring dahil nasa library ako ngayon. Pinagalitan din ako ng librarian namin dahil sa lakas ng ring ng phone ko. Lumabas nalang ako ng library.
"Hi this is Heartbreak Hotline how may I help you?" Bungad ko. Oo, si Caleb ang tumawag. "Sir?" Tawag ko dahil hindi s'ya sumasagot.
Nakaramdam ako bigla ng parang may tao sa likod ko kaya tumalikod ako bigla at halos lumuwa ang mga mata ko ng makitang si Caleb pala iyon.
Shocks! Ano 'to!? Nakatapat ang phone n'ya sa tenga n'ya. Tumingin s'ya sa phone ko na nakatapat rin sa tenga ko. K-Kanina pa ba s'ya d'yan? N-Narinig n'ya ba ang pag-'sir' ko? Gaaahh, I'm totally busted!
"Weird." He said.
*KRIIIIIINNGGGG*
Nakahinga ako ng maluwag nang magring na ang bell. Hindi na ako sumagot sakanya at dumiretso na ako sa unang klase ko. Hayss.
***
"Mamaya Brynn, ah? Sunduin kita sainyo ng 6:30 PM." Said Axl. Tumango nalang ako at napabuntong hininga.
Ayoko s'yang lokohin. He doesn't deserve all of this. He doesn't deserve me. I don't want to hurt him pero tingin ko ay lalo lang s'yang masasaktan kung papatagalin ko pa.
Tama. Mamaya sasabihin ko na.
"He loves you." Napatingin ako sa likod ko nang may nagsalita. Si kuya pala. "Simula noon, hanggang ngayon. Ikaw padin ang gusto n'ya. Mukhang tama nga sila na first love never dies."
"Kuya do you like him for me? Kasi kung ayaw mo sakanya pwede naman akong umiwas at--"
"Sino nagsabing ayaw ko? I like him for you, Brynn. Lahat kami gusto. Seryoso si Axl sayo. Sana 'wag mong sayangin 'yon, Brynn." Oh. I was hoping he'd say na ayaw n'ya kay Axl. Kasi kapag ayaw n'ya, baka mabawasan ang guilt na nararamdaman ko kapag sinabi ko kay Axl na ayaw ko sakanya.
Nginitian ko nalang si Kuya Brix at umakyat na ako sa kwarto ko. Naguguluhan ako.
Nakikinig lang ako sa music habang nasa kwarto ako, hinihintay mag 5:30 para makapaghanda na.
Nang mag-5:30 na, naghanda na ako. Hindi naman sa inaabangan ko pa itong 'date' namin ni Axl pero.. Talaga namang dapat akong maghanda, ah?
Simple lang ang damit na sinuot ko. Something very casual and comfy. I did my makeup simply, too. Ang buhok ko naman ay tinali ko lang into a bun.
Nang matapos na akong maghanda, bumaba na ako at hinintay si Axl.
Hanggang sa dumating na nga s'ya. Sumakay na ako sa kotse n'ya. Hindi ako makatingin ng diretso sa mga mata n'ya.
That smile on his face... Hindi ko kayang tignan. Hindi ko kayang makitang unti-unting mawala 'yon kapag sinabi ko sakanya ang totoo kong nararamdaman.
Hininto n'ya ang sasakyan ng makarating na kami sa isang fancy at mamahaling restaurant dito sa lugar namin.
Hindi pa ako nakakapunta dito. Medyo madilim sa loob at walang tao. Ang tanging ilaw lang na bukas ay ang chandelier sa gitna na kulay pula ang ilaw.
Kahit madilim dito... I can tell that this is a really nice place.
"Axl.." I called him. I need to tell him this. Hindi ko 'to pwedeng itago pa ng matagal. Lalo lang s'yang aasa.
"Shh, Brynn." Pagpapatahimik n'ya sa akin. "Alam mo ba kung bakit dito kita dinala?" Hindi n'ya na ako hinintay sumagot at nagsalita na s'ya agad. "Kasi dati.. Dito dapat kita dadalhin para sa first date natin. Dadalhin kita dito pero ayaw mong sumama sa akin. Dahil sabi mo.. Sabi mo gusto mong itago ang relasyon natin."
Napapikit ako ng mariin dahil sa sinasabi n'ya. Naalala ko yun. Yung time na una kong sinabi na gusto kong itago 'yon. Gosh.. "A-Axl.."
"Shhh, ako nalang muna ang magsasalita." Pagpapatahimik n'ya ulit sa'kin. "Kahit ayaw mong ipaalam sa iba, I still loved you. Hanggang sa isang araw... The darkest day of my life happened." He paused for a while. "I... I broke up with you. You were 14. Naisip ko na baka ayaw mo pa naman magka-boyfriend kaya gusto mong itago ang relasyon natin. Naisip ko na baka pinapahirapan lang kita at baka sa ating dalawa, ako lang naman yung seryoso.. Naisip ko na bilang isang 14-year old.. Naisip ko na nahihirapan ka na kaya tinapos ko na."
"Ah. So you broke up with me 'cause you think I'm still a child and I can't handle a relationship yet." I replied. I respect him so much for doing that.
"Pero.. Pero nang makita ko ang mga luhang dahan-dahan na pumatak mula sa mga mata mo at nang ipaliwanag mo sa akin ang nararamdaman mo at ang dahilan mo... Naisip ko na baka nagkamali ako. Gusto kong bawiin ang sinabi ko pero hindi pwede. Kaya naging kami agad ni Gretchen. Para makamove-on agad ako. Peor hindi effective. Mahal parin kita. Hanggang ngayon. Nakakatawa nga eh. Gano'n kalakas yung epekto mo sa'kin."
"Axl, please stop..." I said. Naramdaman kong may luha na pumatak mula sa mata ko dahil sa mga pinaalala n'ya. He loves me so much.. Feeling ko ang sama sama ko dahil hindi ganun ang nararamdaman ko sakanya.
"Brianna.. I want to continue that love story of ours. Gusto ko na hindi 'yon ang maging dulo ng relasyon natin. Please allow me to continue that love story with you." Napapikit ako. Please don't.... "Brianna...."
Sunod-sunod ang mga luhang pumatak sa mata ko. Hindi ko alam ang sasabihin ko.
Nagulat ako nang biglang bumukas lahat ng ilaw. Wow... Music suddenly started to play. There were petals everywhere. Pero hindi 'yon ang nakapagpagulat sa akin.
Halos lahat ng kaibigan namin ay andito. Mary, Harmony, Kuya Brix at marami pang iba.
This place... It was so romantic. I don't deserve this.
But then... The guy standing at the back caught my attention. Caleb... He was smiling but I could tell he's not happy. He was smiling bitterly.
"Brianna..." Axl called my name to catch my attention. "Brianna will you be my girlfriend?"
There was a moment of silence. Hindi ako makasagot. Um-oo ba ako? Hindi ko alam. Natatakot ako na baka lalo s'yang masaktan. Saan nga ba s'ya mas masasaktan? Kapag um-oo ako kahit hindi ko s'ya mahal o kapag sinabi ko ang totoo?
Lalo nalang akong napaiyak. I'm so confused. "A-Axl... Can I talk to you? Outside?"
Nakita ko na unti-unting nawlaa ang ngiti ng mga tao sa paligid namin nang sinabi ko 'yan. Naglakad nalang ako palabas at sumunod naman sa'kin si Axl.
"B-Brynn.. May problema ba?" Pansin kong nangingilid na ang mga luha n'ya. Siguro nakakahalata na s'ya sa sasabihin ko.
"A-Axl.. I... I love you, okay? But I'm afraid I don't love you the way you love me. I love you as a f-friend, Axl."
And with those words, tears escaped from his beautiful eyes.
Pinunasan n'ya ang mga luha n'ya at nagsalita, "N-Naiintindihan ko. Brianna... S-Si Caleb. S'ya ba..?"
"I'm so sorry.. I want to love you. Pinilit kong ibalik ang nararamdaman ko, it just wouldn't. I'm so sorry. You don't deserve any of this. You deserve a girl that will love you back. I'm sorry. That girl isn't me. I hope we can still be friends."
He smiled and walked away.
Napaiyak nalang ako lalo. I hate myself. I'm so mean. I don't think I can forgive myself after this.
"Brianna--" Hindi ko na pinatapos si Kuya Brix sa sasabihin n'ya dahil nagsalita na ako.
"I know. I'm so mean. Sinayang ko ang lalaking mahal na mahal ako. Pero kuya what about me? I don't want to lie to myself. Kailangan kong magpakatotoo sa nararamdaman ko." I paused to wipe my tears and continued, "What you said earlier... First love never dies. It depends on the person. I'm sorry. Pero hindi 'yon nag-apply sa'kin."
End of Chapter XXVI...