(A/N: Planado na 'tong End Of All The Endings, ang dami kong pinagsasabi sa harap ng salamin na lines tapos punyeters ang ganda no'n and in just a blink of eye NAKALIMUTAN KO LAHAT huhu. Kung nasaan man ngayon yung mga linyahan na 'yon, be happy wherever you guys are.)
End Game 4
"Just one hit of you I know I'll never be the same"
Sheliah Santibañez
I still can't process my brain correctly, did we just landed here in Paris, France?!
"Hun halika na, may binili akong condo dito so don't worry." Tinanggap ko ang kamay ni Art at bumaba na kami ng eroplano.
Pagbaba namin ng eroplano I punched Art's face. Nagsinghapan ang mga tao do'n. "Okay? What the f*ck?" He said at hinawakan niya ang pisngi niya.
Galit ko siyang tinignan. "Why the hell you brought me here?! Are you out of your mind Art? 'Cause if you're not, well I am!" Napahawak na lang ako sa noo ko.
"Sumama ka naman eh!" He said.
"Because I was shocked! 14 hours ko nang pilit iniintindi ang mga nangyayari." He kissed my forehead at hinawakan niya ang kamay ko nang mahigpit.
"This is for our own good. If you're worrying about our career, I filed a leave at sa June na tayo babalik."
Hinayaan ko na lang siyang dalhin ako sa condo niya. Tahimik ang naging byahe namin dahil naka-tulog ako. Para namang tanga kung kakausapin niya ako nang tulog diba?
Pagbukas niya nang pinto my jaw dropped. "Nandito na ang mga gamit natin?" Tsaka ko lang naalala na Wala kaming dalang maleta.
Kinindatan niya ako. "As a former campus player, I move fast hun." Tumaas ang gilid ng labi ko.
This is suspicious. "Why I feel like you planned everything?" Tanong ko.
"Because I really planned everything--before they move." Hindi ko na narinig pa ang sinabi niya sa huli dahil agad akong dumaretso sa may terrace.
The view is breath taking at tanaw na tanaw dito ang Eiffel tower.
Cherish every moment...
Humigpit ang hawak ko sa railings nang marinig na naman ang boses na 'yon. Please stop bothering my head!
"Hun?" Lumingon ako kay Art. "You looked pale? May sakit ka ba?" Umiling ako. Hindi niya pwedeng malaman, mag-aalala lang siya.
I smiled at him, sinubukan kong pagmukaing totoo 'yon. "Nah, I'm perfectly fine Art. Malamig lang kasi dito and I miss here." Lumapit siya sa akin and he embraces me.
"Sana wala nang gumulo sa atin." He whispered in my ear. Meron Art... Meron.
Natulog kami ni Art dahil pagod kami sa byahe, and hindi namin namalayan mag-gagabi na pala. Kaya agad akong bumangon at ginising si Art.
"Art gising." Yinugyug ko siya pero tulog pa din. "ART GISING! GISING! GISING!" I yelled and nothing's change. Pinanliitan ko ito ng mata at huminga ako nang malalim.
"ART CANCELLED ANG KASAL!" Bigla siyang dumilat at yinakap ako nang mahigpit
"Ayan ang 'wag na 'wag mong gagawin Sheliah Santibañez! You are mine. Mine alone." He said at umirap ako.
"Whatever, stop being possessive hindi bagay okay?" Bumangon ako sa pagkakadagan sa kanya.
"Don't leave me in our wedding okay?" He mumbled and I nodded. "Mababaliw ako Sheliah."
"Matagal ka ng baliw. Hindi kita iiwan sira." Napa-iling na lang ako. "Kain tayo sa labas, wala pang laman ref mo."
Matapos naming mag-ayos ni Art, pumunta kami sa isang restaurant near our condo. We ate our dinner. As usual, no one talked while eating.
"Hun bili tayo sa grocery?" I said.
Tumayo na siya sa upuan niya and I held his hand. "Let's runaway now." He grinned and I chuckled.
Lumabas kami ng restaurant at naghanap ng isang grocery store, when we found one, agad kaming pumasok doon.
Art is the one who pushes the cart at ako naman ang kumukuha ng mga kailangan namin.
We reached the meat section and we heard a group of teens talking. "Guys is it true na nandito sila Liah at Art sa France?" Tumalikod kaming dalawa sa kanila.
"Oo nandito daw sila! Sana makita natin sila."
"Sana nga."
Mabilis akong kumuha ng mga karne. "Mag-ingat ka hun." Art said.
"Okay na siguro lahat ng 'yan 'no?" I asked while looking at the cart.
"Baka may gusto ka pang bilhin? Like snacks?" I smiled at parang batang sabik na sabik akong pumunta sa chocolate and snacks section. "Go buy whatever you want, basta 'wag mo lang ubusin agad dahil it's not healthy." Hindi ko na siya pinansin and I grabbed whatever my eyes see.
Mga 20 chocolate bars at 13 chips din ang nakuha ko.
Bumuntong-hininga si Art. "Mapapasabak wallet ko ah?" He said at tinitigan ko siya nang masama. "Uy biro lang hun, mayaman tayo." He laughed.
"Art naman, why didn't you tell me? Pwede namang magtipid ako or ako na lang magbabayad." I said at umiling siya.
"Nah my honey, I'm your soon to be husband and you're my responsibility." My heart melted. Hinawakan ko ang cart and we pushed it together.
I love this man so much.
Binayaran na namin ni Art ang mga pinamili namin at umuwi. Sabay naming linagay ang mga iyon sa ref at sa cabinets sa kusina. We're like newly weds.
But in the back of my mind, there's a voice who keeps telling me that I need to move slow. Because... I don't know.
Nagulat ako nang sabay na mag-ring ang mga cellphone namin ni Art. Nagkatinginan kaming dalawa and there's a fear crept into my face.
Sabay naming sinagot ang tawag. We didn't say a single word.
"Lovely couple, madly in love together. But the two will immediately suffer." And the line ended.
Nanginginig kong tinitigan ang cellphone ko and Art hugged me tight. "Did you received a call yesterday?" I asked and I felt he's nod. "So is that why you brought me here?"
Hinawakan ni Art ang dalawa kong kamay at daretsong tinignan sa mata. "They can't break us apart anymore. If anything happens, always remember that I love you to the infinity and beyond. Hindi na ako papayag na may manakit sa'yo. Dadaan muna sila sa akin and if they deserves to die then I will gladly accept the honor of killing them."
Shocked painted over my face. "No Art! Don't kill..."
He gave me a sad smile. "I can break every rule just for you."