Chapter 19
Silently, she opened her eyes and she realised how miserable she was...
Her eyes are like crystals, shining because of glassy eyes and soon her tears are running through her cheeks.
"Nagising ka na rin sa wakas..." she stopped thinking about her past.
At base sa kanyang nakikita ay mukhang nasa hospital nga sya, tumingin sya sa lalakeng nakaupo sa tabi.
"Nasa hospital na naman ako." bulong ng dalaga, nakarinig sya ng mahinang tawa na nanggagaling sa lalakeng nakaupo sa upuan na ngayo'y nakatayo na at lumakad papalapit sa kanya.
"Are you disappointed?" he asked, tinignan lang ng dalaga ang katabi nito.
"Dahil gusto mo na talagang magpakamatay? Hindi ka ba nag-iisip Myle kung ano ang mangyayari kung sakaling nagawa mo?" hindi nakasagot ang dalaga, pilit nyang maghanap ng dahilan ngunit tila nablangko ang kanyang utak.
"A-akala mo ba hindi ako nahihirapan William?" awtomatikong lumabas sa kanyang labi. Para sa kanya, wala syang karapatang pagsabihin syang ganyan. Dahil hindi nya alam ang dahilan kung bakit sya napunya sa ganitong sitwasyon. Napailing na lang ang binata, tumalikod ito at pumunta sa may water dispenser at kumuha ng isang basong tubig.
"Maybe, I don't know about Ms. Myle... But I know about the real Myle." he mocked, napayukom na lang ang dalaga. Muntik nya ng kalimutan kung sino at ang estado ng kausap nya ngayon.
Kinuha ng binata ang monoblock na upuan at inilagay sa tabi ng kinaroroonan ng dalaga. Umupo ang binata habang hawak ang isang basong tubig na may ilang pirasong ice cube.
Tumingin ang binata sa dala nitong baso at nagsalita.
"This water is pure that has no color, taste, or smell na pwedeng ikumpara sa mga taong mahihina at inosente. Soft but weak..." ininom nya ang tubig hanggang sa ilang ice cube na lang ang natira. Sa kabilang banda naman ay nagtatakang nakatingin ang dalaga sa kanya.
"But you know, the ice becomes water and the water becomes ice. Bago maging yelo ang tubig, kailangan mo munang patigasin ito. Like you, in your current situation you must first fix yourself. That's why I'm here Newena, I can help you." he explained while staring at newena's face.
Nakita ni William ang naging reaksyon ng dalaga.
"Alam kong mabuti kang tao pero hindi ba't masyado na? If I were you, maghihiganti ako Newena lalong lalo na muntik ka na nilang patayin at ang mas malala pa don ay nawala ang batang dinadala mo." He added,
"P-paano?" she suddenly asked, inikot ng binata ang hawak nitong baso.
He shrugged "As I said, I will help you at ang kapalit ay tutulungan mo ako. In short pareho tayong makakakuha ng benepisyo dito. Deal?"
Napabuntong hininga na lang ang dalaga.
"Why should I trust you?" she asked
"Sabihin na nating ikaw si Cinderella at ako si Fairy Godmother---." naputol ang sasabihin ng binata ng sumabat ang dalaga.
"Fairy GodFATHER."
"Why you---!"
"O sya, okay tama na~ Sasama ako sayo pero may dalawa akong kundisyon."
" Gusto kong pumunta sa Pampanga, gusto kong puntahan ang lola ko." She requested.
"And?" tanong muli ng binata.
"I will take my vengeance, hayaan mo akong gawin kung ano ang gugustuhin ko. As you said, tutulungan mo ako at tutulungan kita." tumango ang binata.
"Deal?" he asked nag-ooffer ng handshake, tinanggap naman dalaga ang kamay ng binata atsaka tumango.
"Alright deal."
Myle/ Newena's POV
Sinabi sa akin ni William na dalawang araw akong tulog, sa una ay nagtaka ako kasi parang ilang oras lang ako nakatulog pero sa totoo pala ay mahigit dalawang araw na. Kaya ilang saglit pa ay may pumasok na nurse upang tignan siguro yung IV.
Habang si William naman ay nakaupo ulit sa upuan at nakasalamin. Napansin ko namang tumitingin sa kanya ang babaeng nurse, napatawa na lang ako.
"S-sorry po." nahihiyang sambit nito, mabilis naman itong natapos kaya naiwan muli kaming dalawa.
"Nasaan pala sina Mother Marissa?" gusto ko silang pasalamatan sa mga ginawa nilang pagtulong sa akin.
"Bumalik sila ulit sa Orphanage para kunin na ang mga gamit mo kasama narin si Zekene." he answered, nag-alala naman ako kay Zekzek. Paniguradong mahihirapan na naman itong makisalamuha sa mga ibang tao.
"Do you want something to eat? I will contact Sarg dahil nagugutom na rin ako." sabay labas ng cellphone nya.
Pinandilatan ko sya,
"Totoong Duke ka ba? Baka pinagloloko mo lang ako." I asked suspiciously, because right now kung makikita mo sya ngayon naka maong at red hoodie lang sya nakikita ko pang may white t-shirt ito na panloob.
Inalis nya ang suot nitong shades at tinaasan ako ng kilay.
"Well guest me~"
tumingin ulit ito sa kanyang cellophone at nagdial na.
"What do you like? Italian dish, Russian? Western?" umiling na ako.
"Jollibee." napahinto ito sa pagdidial at nakakunot na tumingin sa akin.
"Jolly Bee? Do you mean Masayahing bubuyog? You want to eat a bee?!" he asked,
"Pfft! Ahahahahaha!" hindi ko na mapigilan pang tumawa grabe.
Duke ba talaga to?
Masakyan ko nga.
"Yup! Yung bubuyog na pinirito (fried chicken) at binurger na bubuyog (burger) ." I said while still laughing, habang sya naman ay nakatingin lang sa akin hanggang sa tumango ito ng dahan dahan.
"I want to try it too..." narinig kong bulong nya.
"Sarg, buy us some jollibee thing? The prito and the binurger---" he said, okay seryoso nga sya.
"Nooooooooo!" I shout, tumingin ito sa akin jusko walang sense of humor!
"Just kidding, buy us some Italian food the one I ordered before." what the?
"Yes, Do you still remember the restaurant? Okay." he clicked the end call at tumingin na sa akin. Ang tingin na parang baliw 😂😑.
"You can't fool me because sometimes my son wanted to eat there! Nyahahaha! You're face is priceless."
he laughed.
Hindi na ako kumibo pa, baka kasi masakal ko sya ng wala sa oras. Hanggang sa tumigil na ito sa kakatawa at nangalikot na ng cellphone.
Umupo ako at naghanap ng pwedeng gawin. Bakit walang t.v?
Napaisip na lang ako--- wait...
"William, pahiram ng cellphone mo." may gusto akong marinig.
Hindi na nagsalita pa si William at inabot nya na lang sa akin ang hawak nitong cellphone.
Dinial ko ang mga numerong iyon, nagbabasakali akong sa loob ng tatlong taon ay hindi pa rin nya pinapalitan ang home number.
Nagdadalawang isip pa akong pindutin ang call sign. Tinignan ko muna kung anong oras na.
9:26 pm
Susubukan ko lang, kung nagriring---bahala na!
Pinindot ko na at itinapat ko sa aking tenga, nakapikit lang ako at halos napahinto ang pagtibok ng puso ko ng nagsimulang magring ito.
"Low Taddy? (Hello Daddy)"
A-anong...
Boses batang babae yung sumagot. H-hindi kaya bago na yung nakatira? Pero yung numero ng bahay---
"I miss you Taddy. *huk *sniff"
Biglang bumigat yung pakiramdam ko, bakit umiiyak yung bata? Sya lang ba yung mag-isa sa bahay?
"Mommy said you will never come home *sniff... Pis (please) taddy... Mommy is here taddy (Daddy)... pis taddy...*huk... I'm hungry---"
"What are you doing?!" ibang boses na ang narinig ko, wait...
"Mommy...*sniff"
Mama ng bata?
"Sino ang tinawagan mo huh?!"
May mga narinig akong may bagay na nabasag. Kasabay non ay ang lalong paglakas ng iyak ng batang babae.
"Nasan ang telepono?! You little bitch what did you do!"
"Taddy! Pis help me! Mommy's gonna hurt me--"
~tooot tooot tooot
"Hey, are you alright? You looked pale--" nakita ko si William na lumapit sa akin at kinuha sa kamay ko ang cellphone nito.
"Sinong tinawagan mo?"
Tumingin lang ako sa kanya at unti- unting lumalabo ang paningin ko.
Klarong klaro...
Ang boses ng babae...
Ang nanay ng batang babae...
ay ang boses ni Cheska.
Anak ba nila yun? P-pero bakit ganun ang trato nya sa bata.
"She needs help..." I whispered