İyi okumalar;
Bütün mutluluklar bizimle olsa ya. Bebeğimiz iki gün önce ilk kez kendini belli etmiş tekme atmıştı. Ben ne zaman elimi karnıma koysam hissetmezdim. Ama Fırat koyunca hemen tekme atardı. İki gün önce herkes Meyra 'nin hamile olduğunu öğrenmişti. Buğra bu habere hem sevinmiş, hemde üzülmüştü. Üzüntüsünü belli etmesede anlamıştım. Ona neden üzgün olduğunu sorduğumda 'ya çocuğuma iyi bir baba olamazsam' demişti. Ona benle Fırat biraz teselli etmiş üzülmemesi söylemiştik. Sibel anne ve İrem yengem uysal baba ve amcam bunu kutlamak için akşam yemeği vermişti. Benimkini kutlamamazin sebebi herkesin benim çocuğumu aldırmamı söylemeleriydi. Ama bebeğim iyiydi, sadece idrar kesemde oluşan delik her seferinde büyüyormuş. Anlicaniz tedavi daha fayda etmemişti. Fırat bu süreçte hep yanımda olmuş işleri de Sedat 'a yüklemişti. Bu benim yararıma iyi olmuştu. En azından çocuk doğana kadar yanımda olup bana destek vermesi iyi olurdu. Fırat elinde iki kupa ile gelip yanıma oturdu. Elinde ki kupayı bana uzatınca elinden alıp ne olduğuna baktım. Hayda yine mi bitki çayı? Bu aralar yeme içmeme dikkat etmem gerektiğini söylemişti doktor. Fırat ' da her yemekten sonra bana ya süt ya meyve suyu yada bitki çayı verirdi. Ne kadar düşünceli bir kocam var benim. Bitki çayı çok sıcak olduğu için masanın üzerine bıraktım.
"Içsene."
"Canım istemiyor."
Fırat elinde ki bardağı masaya bırakıp benim bardağımi eline aldı. Yanıma geçip bardağı zorla ağzıma koymaya çalıştı. Sıcak dedim dimi meğerse fazla sıcak değilmiş.
"Ya Fırat içmicem tadı midemi bulandırıyor."
Bebeğim daha dört aylık olmasına rağmen iyi geçmiyordu hamilelik dönemim. Fazlasıyla aşersemde her gece Fırat 'ı yatağından alıkoyamazdım. Ama bazen ısrarcı oluyordu. Mecbur kaldırıyodum.
"Canın bişey çekiyor mu? Söyle hemen gidip alayım."
"Sadece uyumak istiyorum."
Yanımdan kalkıp beni kucağına aldı. Hadi ama yine mi? Her seferinde kucağına alarak yukarı çıkarmaktan bıkmadı mi? İki gün önce merdivenlerden düşecektim diye beni kucağında taşır oldu. Odaya gelince kapıyı ayağı ile açıp içeri girdi. Beni yatağın üzerine yavaşça uzatıp üstüme pikeyi örttü. Tam gidecekken kolundan tutup çektim. Üstüme birden düşünce ağzımdan istemsizce bir inleme çıktı.
"Kızım manyak mısın? Beni yatağa çekmek noluyor. Ya bebeğimize bişey olsaydı."
"Özür dilerim. Ben sadece gitmeni istemiyorum."
"Bunu dile getirebilirdin güzelim."
Fırat bana gülümseyince yanıma uzandı. Çocuğumuza dikkat ederek kolu ile beni sarıp sarmaladi. Bende gözlerimi kapadım.
*******
"Defne dikkatli ol düşeceksin. Hayır seni düşündüğümden değil. Bebeğimiz için öyle diyorum."
"Tabi canım bana bişey olcak diye çok korkuyorsun."
Kayalıklarin üzerine oturup nefesimi düzene koydum. Fırat da yanıma geçip oturdu. Fırat ile uyandığımızda koşu yapmak için dışarı çıktık. Bende dayanır mıyım? Tabiki de hayır. Fırat 'ı beklemeden koşup durdum. Fırat 'a yüzümü çevirip baktım. Üzgün duruyordu.
"Neyin var senin?"
Fırat yüzünü bana değilde denize çevirince bişey olduğunu anladım.
"Bu çocuğu doğurmani istemiyorum. Doğum esnasında ölme ihtimalin var Defne."
"Bana bişey olursa bebeğim sana emanet. Ona bensiz iyi bak olur mu sevgilim."
"Sen olmazsan ben de olmam Defne. Sensizlik beni ölüme götürür. Ben bu bebeğimi istemiyorum. Senin ölmeni de istemiyorum. Gel vazgeç bu inadından aldıralim şu çocuğu."
Yüzünü bir umut ifadesi kaplayinca ona bakmayı kesip bende denize baktım. Çocuğumun sesleri kulaklarıma gelince gözümden yaşlar süzülmeye başladı.
"Bende anne ve babasız büyüdüm. Yengem ile amcam olmasaydı üvey halam alacaktı beni. Üvey halamın tek derdi ben değil paraydi. Zaten bunun için elinden gelen herşeyi de yaptı. Babamın bana bıraktığı mirası duyunca başladı bana yalakalık yapmaya amcama 'bu kadını istemiyorum' dediğimden bana üzgün bakışlarla bakıyordu ve bu benim canımı yakıyordu. Babam ve annem beni amcama emanet etmişlerdi. Emanetlerine yani bana çok iyi baktılar. Kendi çocukları gibi sayıp sevdiler. Amcama bütün babamın mirasını üstüne yapmasını söyledim. İlk başta kabul etmedi ama sonra on sekiz yaşımda kendi üstüme geçiririm diyince amcam kabul etti. Halam artık bizi es geçip yurtdışına gitti. Beni bu yaşıma getiren amcam ve yengeme sonsuz teşekkür ederim. Bana en güzelinden baktılar. Şimdi Fırat sende bana eğer bir gün bişey olursa yavrumuza amcam gibi yengem gibi bakar mısın? Onu koruyup kollar mısın? Buna söz verebilir misin?."
Benim ağladığımı görünce onun da gözleri dolmuştu.
"Hadi kalk bakalım üşüteceksin eve gidelim."
Yine kaçmak istiyordu. Bu sorularıma asla cevap vermek istemiyordu. Bana değil de bebeğime bişey olsa buna ne o ne ben dayanamazdık. Fırat ayağa kalkınca ben ona bakmayı kesip denizin serin sularına gömüldüm. Yavrumuzu doğuracaktim. Ona asla zarar gelmesine izin veremezdim. Onu kendi ellerimle parçalara ayırmazdım.
"Defne hadi kalk üşüteceksin eve gidelim."
Onu umursamayıp denizin mis gibi ferah kokusunu burnuma çektim. Fırat kolumdan çekiştirince kolumu ondan kurtarıp ayağa kalktım.
"Ben soru sorduysam ve sende umursamazsan canını yakmak zorunda bırakma beni. Yürü şimdi eve gidiyoruz."
İki dakikada hemen eski haline dönen bir mafya bozuntusu. Ona meydan okurcasina gözlerimi gözlerine diktim.
"Sen nasıl benim soruma cevap vermeyip takmadıysan bende sana cevap vermek zorunda değilim bay kalas."
Gözlerini gözlerimden çekip ilerlemeye başladı. Onun peşinden gideceğimi zannediyordu ama bende Defne isem onun peşinden gitmeyecektim. O daha çok ilerleyip gözden kaybolunca kayalıklarin üzerine oturup sessizce ağlamaya başladım. Pislik herif resmen beni hamile halimle bırakıp gitti. Ama inat değilmi burda ölsem yine gitmeyecektim. Elimi karnımın üzerine koydum.
"Sen sakın beni baban gibi bir başıma bırakma olur mu? Seni bir an önce doğurup elime almak sevmek istiyorum bebeğim."
Gözyaşlarımı elimin tersiyle silip havanın daha çok kararması beni ürkütmüştü. Kimsecikler yoktu sadece ben ve bebegimden başka kimse yoktu. Ayağa kalkıp gidecekken aniden başım dönmüştü. Geri yerime oturdum. Aniden kalkmamdan dolayı olmuştu bu. Midemin bulanması, başımın dönmesi, altımdan sıcak bir sıvının akması ile altıma baktım.
"Kan."
Elime bulaşan kana bakmaya başladım. Buda neyin nesiydi? Gözlerimi kapamamak için direniyordum. Elimi karnıma koyup ağlamaya başladım.
"Bırakma beni bebeğim lütfen beni bırakma."
Başımın ve midemin eskisinden daha beter olmasını umursamayarak ayağa kalkmaya çalıştım. Bacaklarımdan akan kanı bile umursamadim. Onu kaybedemezdim. Bebeğimi kaybedemezdim. Aniden yere düşmem ile vücudumu ağırlık kapladı. Sancılarımi bile hissedemez oldum. Gözlerim benden direnmememi söylercesine kapandı. Her tarafı sadece karanlık sardı.
*****
Yazar 'ın anlatımı;
Fırat Defne 'yi öylece bırakıp gidince bir banka oturdu. Onun sorduğu bu sorulara bir cevabı yoktu. Defnesine bişey olursa Fırat yaşayamazdi ki. Defne 'yi rahat görebileceği bir yerdeydi. Ama Defne onu göremeyecek kadar meşguldü. Onun ağlaması, yıkılması ile Fırat daha çok yıkılıyordu. İçten içe her gece ağlayan duygusal bir adam olmuştu. O Fırat Kuzey di. Ünü heryere yayılan bir adamı ağlatan, duygusallaştiran tek kadındı. Defne hayatına girdiğinden beri korku nedir bilmiş oldu. Onun kitabında korku, duygusallık denen şey yoktu. O ablasının ve eniştesinin ölümünde bile ağlamayan acısını milletten çıkaran biriydi. Ama defne sayesinde herşeyi öğrenmişti. En zorunda bu ya Defnesi 'nin yanında güçlü durmaya çalışması. Gökyüzüne doğru kafasını kaldırıp ağlamaya başladı.
"Allahım lütfen sevdiğimi benden alma."
İlk defa bu kadar ağlayıp feryat eder olmuştu. Gözlerini Defne 'ye çevirdi. Yerde uzanmış bir vaziyette yatıyordu. Kafasını kurcalayan soruyu dışına yansıtmışti.
"Defne bu soğukta neden yerde uzanıyor."
Bu soru sinirle yerinden firlamasina neden oldu. Kendi sorusuna bile cevap vermeyecek kadar acizleşmişti. Hızla iskeleye doğru koştu. Defne 'nin bacağından akan kanı görmesi ile gözleri doldu. Suçluluk hissi her tarafını sardı. Elleri titredi, gözleri doldu. Ne yapacağını bilemez haldeydi. Defne 'nin nabzına baktı. Nabzı az atıyordu. Hemen kucağına aldı. Etrafında yardım edecek tek bir insan yoktu. Sessizlik ona haram olmuştu. Defne 'yi kucağına yatırıp telefonunu eline aldı. Bu saatte tek arayacağı kişi Sedat idi. Onun numarasını bile tuşlayamıyordu. Çünkü elleri heran düşecekmiş gibi Defne 'yi tutuyordu. Onun da gözleri buğulanmıştı. Sedat telefonu hemen açınca konuşmaya başladı.
"Alo."
"Soru sorma acil arabayı al ve sahile gel. İskelenin oradayım çabuk ol."
Sedat daha ne olduğunu anlayamamışti. Telefon yüzüne kapatılınca aniden yerinden fırladı. Yanında yatan çakma sarışıni umursamadan gömleğini ve pantolonunu giydi. Pantolonunun cebinden iki yüz lirayı çakma sarışının eline verip;
"Ben gelmeden kaybol."
Dedi ve arabanın anahtarlarını da alıp evden çıktı.
Fırat Defne 'nin soğuktan buz tutmuş yüzüne üstünde ki hırkayı çıkarıp örttü.
"Seni yalnız bırakmamalıydım. Yine yaptım yapacağımı sadece sen görmeden ağlamak istedim. İçimdeki acıları boşaltmak istedim. Beni affet sevgilim. Seni her defasında tek bıraktım. Beni affet."
Bölüm sonu😘
Bölümler düzenleniyor o yüzden geç yazıyorum. Bölümleri uzun tutmaya çalışıyorum. Umarım bu bölümü beğenmişsinizdir. Öpüldünüz güzellerim 😘😘😘😘😍😍😍
Watpad de sorun olduqu için bölümün devamı yuklenmemis. Çok özür dilerim canlarım😘😘😘😘😍😍😍😍😍