Eftalya'dan:
------
Saçlarımı tararken telefonuma gelen bildirimle telefonu elime aldım. Pembe mini mauseli kabı parmağıma dediği için düzgün tutamadım. Bu yüzden diğer elimle düzelttim.
Atakan'dan mesaj gelmişti. Ne çeşit mesaj olduğunu bilmesem de kalbimde bir hızlanma olmuştu.
Bildirime tıkladığımda şunlar yazıyordu.
'Selam, aşkım. Bu haftasonu okulda olmayacağım. Kardeşim hastalanmış. Kendine iyi bak! :)'
Ben de ona üzüldüğümü söyleyerek geçmiş olsun dileklerimi ilettim.
Yanıma Zümrüt oturunca biraz sola kaydım.
"Naber?"
"Eftalya, bana Atakan'dan bahset."
"Neden ki?"
"Üzülmeni istemiyorum. "
"Merak etme Zümrüt. O iyi biri."
"Başta anlamazsın. Erkekler böyledir. "
"Zümrüt, fazla abartma. Erkekler hakkında böyle genelleme yapamazsın."
"Nasıl konuşacağımı iyi biliyorum. Doğru düzgün birbirinizi tanımıyorsunuz Efta. Dünkü sohbetinizi saymazsak pek bir şey konuşmadınız, birbirinizi tanıyacak vakit geçirmediniz. Sen kırılgan ve duygusal kızsın. Ahenk yada Bediz gibi odun ruhlu olsan... Her neyse. Bu yüzden dikkatli ol. "
"Erkeklere karşı temkinli olmanı anlıyorum Zümzüm ama endişe ederek hayat geçmez ki. Senin başına geleni Atakan bana hayatta yapmaz."
Elimle Zümrüt'ün omzunu sıvazlayıp gülümsedim. Tavrıma afallasa da hızlı toparladı. Yanımdan kalkarken kafasını ranzanın üst tarafına çapınca kıkırdadım.
Göz devirip üst tarafa geçti.
Bu sırada Ahenk ve Bediz yerde güreşiyorlardı. Her seferinde ikisi de yere devrilmelerine rağmen 'ben kazandım' deyip itiraz ediyorlardı. Erva ise başının ağrıdığını söyleyerek yatağında dinleniyordu.
"Ahenk! Bediz! "
"Buyrunuz Matmazel Hazretleri Erva beyfendi?"
Ahenk bunu söyleyince Erva yukarıdaki küçük yastığı kafasına fırlatmıştı.
"Ulan bir sessiz olun dedim!"
Ahenk kendi yerine geçerek bağdaş kurunca Bediz de kendi yatağına girdi ve başucundaki GALATASARAY bayrağını öptü.
Ben de saçımı taradıktan sonra tarağımı çantama koyarak yerimde sallanmaya başladım.
"Eee? "
"Ne eee?"
"Çok sıkıcı değil mi bize göre bugün? "
"Aynen. "
"Neden ki?"
"Çünkü erkekler yok."
Verdiğim cevaba karşın hepsi garip sesler çıkarmaya başlamıştı. Erva da yorganının altından böğürüyordu.
"Tamam, sizinle röportaj yapacağım. "
Ayağa kalkarak ciddi bir şekilde Zümrüt'e döndüm.
"Polat zeki değil mi?"
"Ben kadar olmasa da eh işte. "
"Yani kabul ediyorsun."
"Yani."
"Pekii, Polat sana aşık olsaydı ne yapardın? Mantık olsa var, tip de var."
"..."
"Zümrüt? "
"Susma hakkımı kullanıyorum. "
"Tamam, Bediz!"
"Tam adım şu: Mükemmel harika olağanüstü esrarengiz havalı Bediz. "
"Peki mükemmel harika olağanüstü esrarengiz havalı ve egoist Bediz, Pars hakkında ne düşünüyorsun?"
"O kim?"
"Oha! Bediiz!"
"Tek bildiğim şey şu."
Heyecanlı bir şekilde beklerken cevap verdi.
"Galiba o bir erkek. "
"Yuh ama! Seni pas geçiyorum. Gelelim Ahenk'e."
"Hoşgeldiniz. "
"Hoşbulduk. Utku sence yakışıklı mı? "
"Yoo."
"Aheenk,"
"Benim tercihim her zaman sarışın olmuştur. Utku da azcık sarışın. "
"Yani az önce Utku Bulut'a yakışıklı dedin! Dimi?"
"Bunu asla bir daha tekrarlamayacağım."
"Peki ya Utku ile ciddi düşünüyor musun?"
"Aslında evet."
Gözlerimi pörtletince cevap verdi.
"Ne bileyim. Çalışmaları çok kaliteli. Yakında ortak oluruz."
"Ahenk! Dalga geçme. "
"Utku benim,"
"Evet? "
"Dünya ahiret bacımdır."
Ayaklarımı yere vurarak Erva'yı dürttüm.
"Ender adlı varlıktan bahsedersen üzerine kusarım."
"Belki Ender demeyecektim nereden biliyorsun?" dedim heyecanla
"Ender diyecektin." diyip kestirip attı.
"Ooof! Ben kimse ile elti olmayacak mıyım? Tek başına kaldım! Sap kalmak iyiydi en azından! "
"Gerizekalı biz senin kardeşiniz eltin olmamıza ne gerek var." dedi Bediz söver tonda.
Hepsi de Bediz'e katılan bakışlar yollayınca sinirden köpürdüm artık.
Ben çok çabuk sinirlenmezdim aslında.
Zümrüt her zaman sakin olmuştur. Sinirlenmek yerine mantığını kullanıp karşısındakini alt eder.
Erva çok sinirlendiği zaman kriz geçirebilir ama genel olarak altı kaynarken üstü serin olanlardandır. Öfkesini gizlemeyi bilir.
Bediz kolay kolay sinirlenmez ama sürekli öfkeli gözükür.
Ahenk ancak çok sinirlendiğinde direk karşısındakine dalardı.
"Yeter! Ben gidiyorum. "
Kapıdan çıkınca karşımdaki Atakan'ı görmemle yavaşladım.
"Efta? Tam da sana geliyordum. Ne yapalım, "
"Şimdi olmaz Atakan üzgünüm. "
Surat ifadesi bozulunca dayanamadım. Yanağına bir öpücük kondurup konuştum.
"Bu akşam görüşelim."
"Olur."
Gülümseyince ben de zorla gülümseyerek arkamı döndüm.
Sinirlenince tek yaptığım şey çikolata yemekti. Çok acayip gelse de her ısırıkta biraz daha yatışıyordum.
Arkadaşlarımın gözünde hep kırılgan duygusal gözüktüğüm için benle doğru düzgün konuşamıyorlardı. Tabi bu eski arkadaşlarım için geçerli. Ahenk, Bediz, Zümrüt ve Erva beni hep anlamışlardır. Çok ani çıkışlarım olsa da onları üzdüğümü hissedip özür dilerdim abartmadığım zamanlardaysa onlar benden özür dilerlerdi ya da dilemeseler de belli ederlerdi.
Elimdeki çikolatayı görünce ne zaman aldığımı hatırlayamadım. Omuz silkerek bir parça daha ısırdım.
Tadı çok güzel! Bu hayatta en sevdiğim şey çikolata. Tabi ailem ve arkadaşlarımdan sonra.
Paketi çöp kutusunun içine atınca kenarda ağlayan bir erkek gördüm. Ağlayan insanlar benim en hassas yönüm olmuştur. Ağlayanlara asla dayanamaz, en az onlar kadar üzülürdüm.
Hem de bir erkek olduğu için geçerli bir sebebi vardır elbette.
Yanına gidip omzuna dokunduğumda irkilip bana baktı.
"Neden ağlıyorsun? "
Ellerini daha da yüzüne kapatınca yanına geçtim.
"Korkuttuysam Özür dilerim. Anlatmak zorunda değilsin ama rahatlamak istiyorsan bana güvenebilirsin."
Elleri ağzındayken konuşmaya başladı.
"Bugün ... sevdiğim kız beni terk etti. Sueda, onu çok seviyorum. "
Hıçkırıklarının arasından bunları söyleyince gülümsedim. Sonra bu durumda gülmenin ayıp kaçacağını fark edip kendimi toparladım.
"Babası yazışmalarımızı yakalamış. Çok kızmış. Sueda da bu yüzden benden ayrılmak istediğini söyledi. "
"Anladım. Ama bence bu bir engel değil. Herkesin ailesi bu olaylara sıcak bakmaz. Ama eminim onun ailesi kızının iyiliği için böyle bir tepki vermiştir. Merak etme. Her şeyin muhakkak bir çözümü vardır. "
"Sen benden büyük müsün?"
"15 yaşındayım."
"İnanamıyorum ben daha büyüğüm senden. Ama konuşmaların çok mantıklı. "
"Akıl yaşta değil baştadır akıllım."
"Klişe! "
İkimiz de gününce konuştum.
"Adın ne?"
"Yekta. Sen?"
"Eftalya."
"İsmin çok garip. Yine de çok sağol. "
Bir anda bana sarılınca ben de yavaşça ona sarıldım. Bunu yapmamam gerektiğini hissediyordum ama karşımdaki insan üzgündü ve yaptım işte. Sebebi yok. O an öyle istedim.
"Eftalya!!!"
Uzaktan gelen ses ile Yekta'dan ayrıldım.
İleriye baktığımda Atakan'ı gördüm. Hızlıca buraya geliyordu.
"Bu kim? "
Eli ile Yekta'yı işaret edince elinin titriyor olduğunu gördüm.
"Atakan sakinleş-"
"Eftalya! Erkeklerle ne zamandır bu kadar yakın oldun sen ha?!"
"Arkadaşım yanlış anladın sen. "
"Sus sen!"
"Atakan, bağırma. Yekta-"
"Ne demek bağırma?! Sevgilimle görüşmek istiyorum ama o erteliyor. Anlayış gösterip susuyorum ve sonra sevgilimi bir erkek ile sarılırken görüyorum! Bağırmayım değil mi? Çünkü yanlış anladım! "
"Atakan! Sen böyle biri olacaksan ayrılalım! Yekta'yı ağlarken gördüm. Yanına gittim ve nedenini sordum. Sevgilisi ayrılmış. Babası olumlu görmemiş. Teselli ettim ve o da teşekkür etti! Bizim aramızda hiçbir zor engel yokken sen böyle davranacaksan bu ilişki ilerlemez!"
Omzuna çarpıp kantin kapısına doğru ilerledim. Herkes bize bakıyordu ve aralarında konuşuyorlardı. Merdivenlerden çıkınca odaya çıktım ve içeri girdim. Odadan içeri girer girmez başımdan aşağı simler ve rengarenk kağıtlar döküldü.
Ben şaşkınca etrafıma bakarken arkadaşlarım etrafımdaydı.
Gülümseyerek bana baktıklarını görünce ben de gülümsedim.
"Bu neydi şimdi? "
"Trip atma kraliçesi seçildin."
Erva'nın cevabına karşın kollarımı bağladım.
"Sağolun. "
Hepsini kollarımın arasına alarak sıktım.
"Kağıtlar tamam da simler kimin fikriydi?"
"Ahenk'in!"
"Yoooo."
Ağlamaya başlayınca Erva bana sarıldı. Peşinden Zümrüt ve Ahenk de sarılınca Bediz tepeden elini indirdi ve uzaktan sarılıyor gibi yaptı. Onlara anlatmak istiyordum ama kelimeler boğazıma dizilmişti, anlatamadım. Kızlar bana sarılırken aklımda tek bir düşünce vardı: En azından beni asla bırakmayacak kardeşlerim var.
º•.○●º•.○●º•.○●º•.○●º•.○●º•.○●
Eftalya.
"Atakan?"
Eftalya.
"Efendim?"
Eftalya.
"Atakan cevap ver."
Eftalya
"Atakan!"
Eftalya. Eftalya. Eftalya. Eftalya.
Eftalya. Eftalya. Eftalya. Eftalya
Eftalya. Eftalya. Eftalya. Eftalya
Eftalya. Eftalya. Eftalya. Eftalya.
Eftalya. Eftalya. Eftalya. Eftalya
EFTALYA!!!!
-------
"Hıııh!!!"
Aniden doğrularak etrafıma baktım ve derin bir nefes aldım.
Neyse ki rüyaymış. Göğsüm inip kalkarken hıçkırık sesi duymam ile ayaklarımı yere bastım.
Kaşlarımı çatarak karanlıkta bir şey görebilmeye çalıştım ve sonunda sesin Ahenk'in yatağından geldiğini anladım.
Yanına oturunca bana döndü. Pencereden vuran ışıkla Göz altlarının şişliğini ve burnunun ağlamaktan kıpkıpmızı olduğu belli oluyordu.
Ahenk'i daha önceden hiç ağlarken görmemiştim.
Sonra bir ses daha duydum ve Bediz'i gördüm. O da yanımıza gelince Ahenk yorganın altına girmişti. Bediz yanımıza gelirken Erva ve Zümrüt'ü de dürttüğü için şuan hepimiz uyanıktık. Erva ve Zümrüt de kısa sürede yerini alınca Ahenk'in içinde saklandığı yorganı çektim.
"Ahenk? İyi misin kuzum?"
Erva'nın sorduğu soru ile yatakta doğruldu.
"Hayır. "
"Ne oldu? "
Göz yaşları akmaya devam edince devam etti.
"Babam ve annem boşanma kararı almış. Bir hafta önce. Ama, bana şimdi söylediler. "
Zorlukla söylediği cümleden sonra iki elini de yüzüne kapatınca dayanamayıp kollarımı beline sardım. Benle beraber Erva, Zümrüt ve Bediz de sarıldı.
Bu durumda konuşmak bize düşmezdi. Yanında olmak yeterdi.
Ahenk de kollarını uzatınca kafalarımızı yastığa koyduk. Bir kişilik yatağa 5 kişi sığmıştık.
Ahenk' e baktığımızda uyumuş olduğunu gördük fakat ifademizi bozmadan sarılmaya devam ettik ve sabaha kadar öyle hiç kıpırdamadan uyuduk...
Biraz duygusal bir bölüm oldu.