Jamaica Villanueva
Mabilis lumipas ang oras, ang isang araw ay naging dalawa, tatlo, hanggang isang linggo na ang lumipas.
Nakayuko akong naglalakad papunta sa Library dala-dala ang mga pagkain na kakainin ko. Parati nalang kase akong binibiwisit ng mga estudyante dito sa Academy. Pinipilit nilang pumunta ako sa Dark Dimension at isang akong ispeya mula sa dark-- where in fact, never in my life pa akong napunta rito.
Mabilis ang naging hakbang ko. Manginig-nginig. Nakakatakot manually dito, kagit gaano ka katapang, legit, luhod sa lupa ka agad. Grabe ang mga students dito, walang awa.
Nakahinga ako nang maluwag nang marating na ang destinasyon. Akmang uupo na ako nang mapansin ang presensya mula sa iba't-ibang sulok ng library.
Agad gumapang ang kaba sa aking sistema. I dont know how to defend myself, knowing the heir of different clans has the power to manipulate things through magic and money, I dont know what to do.
Huminga ako nang malalim at sinimulang magdasal nang taimtim.
"Hey, Dark's Spy." Napalingon ako sa nagsalita. Her aura is not intimidating but once she moves, I will be staying in the healing dorm for good.
"L-lady T-tassandra.." nauutal kong sagot. Nanlalamig at nanginginig na ako dito. Jusko po, wala bang magliligtas sa'kin? Di'ba it happens that way palagi?
"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. Light has been my home ever since I opened my eyes. This place is so important for me, that's why I want you dead. Mabait naman ako kung di ka lang nanggaling sa Dark e." She was calm but authority was embraced in her voice.
"I swear I'm not a spy..." mahina kong depensa sa sarili.
"Sabagay, wala namang spy na aamin. Right, girls?" Sabat naman ni Lady Marie na akala ko ay mabait at walang bitchy side.
"Hindi po.... hindi talaga.." I was begging for them not to touch me but it was late. They started to move and make their own power balls.
"I-im n-not.... s-spy...." huli kong sabi nang maramdaman ko ang malakas na pagbangga ng ulo ko sa pader habang natamaan ako ng mga kapangyarihan nila.
"Saan mo ako dinala?! Sino ka?! Tulong! Please!"
"Fuck. Stop shouting! I'm not doing anything." Mahinahon na sagot pero halata sa tono nito ang pagkainis.
"Nasaan ako?" Mahina Kong tanong. Sa di malamang kadahilanan, nararamdaman ko na nandito ako nabibilang. The air here is better then Light.
"Dark Dimension." Simple nitong tugon. Agad nanlaki ang mga mata ko.
"B-bakit.... p-paano--- a-ano?" Hindi na ako nakakapagsalita bang maayos dahil sa sobrang pagkabigla.
"B-bakit... g-ganon?" Nagtataka akong tumitig sa mage na kagarap. I felt a sudden guilt covering my system. I'm guilty because I feel this mage in front of me is a villain of Light.
"Long story."
"P-pero.."
"Shh. Stop asking and let me take back your energy." Agad niyang dinapo ang kamay sa noo ko at bigla Kong naramdaman ang init mula sa kamay niya. Couple of seconds when I
I finally feel full of energy.
"Ayan. You're welcome by the way, princess." Naguluhan ako sa kaniyang tinawag sa akin.
"Princess? Weh." Palihim Kong pinaikot ang mata. Parang kailan lang nuong kinidnap niya ako.
"Yep. You're my princess."
"Share mo lang."
"Tss."
The mage invited me to the dining hall as he lead me the way there. Nang marating ang destinasyon, agad dumapo ang tingin ko sa mga pagkain na nakalapag. Nanubig tuloy ang bagang ko.
"Upo ka." The mage said as he offered me a seat. I realized we are not only the mages in the dining room. There was a man with a luxurious crown, sitting straight and looking powerful.
What the shet?
Agad akong napatitig sa mata nito na nakatitig din pala sa akin. At sa di malamang rason ay nadarama ko ang matinding kaligayahan at parang nabuo ang ilang piyesa ng puso kong wasak. I never met this man but he's existence isn't a stranger to me.
"Is she my daughter, Mr. Phiro?" Maotoridad ang boses nito, pag nagtatanong, patay ka kung di mo sasagutin.
Daughter? Are they pertaining to me?
"Yes, your highness."
"My princess...." he said casually, not looking at me but in the food in the table. Prinsesa niya yung table?
Omygod!
Napalingon ako kay Keith na sumesenyas na rumesponde ako. Naguguluhan man ay nagsalita ako.
"A-ako po b-ba?" Kinakabahan Kong tanong, anxiety attack kumbaga. Malay ko, hindi pala ako ang tinutukoy nito.
"Yes." Parang Mahal ang salitang binibi
tawan nito. "Eat. We'll talk later." Utos niya, back with being boss again.
Tango lang ang responde ko at nagsimulang ngumuya. "Princess Jamaica, he is King Gabriel, Dark Dimension's current king." Pakilala ni Keith sa lalaki.
"Ahh..." sarado.
Lumipas ang mahabang minuto at natapos na kaming kumain. Halos hindi ko rin nagalaw ang pagkain dahil sa nerbyos na nararamdaman.
"Follow me, dear."
Agad akong tumalima. Para akong maamo na magandang tuta habang nakasunod sa Dark Dimension's current King.
"Bakit po?" Kinakabahan Kong tanong nang makaabot kami sa destinasyon. Nakatalikod ito at agad akong napaigtad nang bigla itong humarap at sinalubong ako ng mainit na yakap.
"M-my princess.... my daughter..." Gone the authority and strong man. What I see now is a father, hugging her child and that child is... me. I can feel it!
"D-daughter?" The word "shock" filled my system while feeling confused on what is he saying.
"Y-yes.. you're my child." Without authority, he replied. His voice was so soft that I couldn't control myself to hug him back.
I can feel warm liquid on my shoulder. This man is making me cry in so much pain and sympathy. No one did ever made me feel so important that they have to hug and look at me with so much sympathy--- which this man in front of me doing and this man just happens to be my 'father'.
"P-pano? B-bakit?"
My mind went blank and all I could ask is how and why. I'm super ultra mega shock with the data I earned today, and I have a father?
"P-papa..." nakangiti akong umiiyak. 8 never felt this happy for my 17 years of existence. Only today. That type of happiness that makes your heart melt.
"My princess, Dark King's Princess... my most precious person. I love you, princess." Naramdaman ko ang paghalik nito sa nuo ko.
"S-si mama? S-saan si mama?" Napatigil ito sa pagyakap sa akin at naramdaman ko ang bahagya nitong panginginig. His eyes watered and filled with sadness and loneliness.