Οι διακοπες εχουν γινει μια συνηθισμενη μονιμη ρουτινα για μενα προσωπικα. Κοιμαμαι γυρω στις 3 καθε μερα, συνηθως αποκοιμιεμαι με το κινητο στο χερι και αφηνω ξεκρεμαστη την Κατ ενω αλλες γινεται το αντιθετο.
Περιμενα κατι να συμβει που να μην σχετιζεται με την εως τωρα βαρετη και επαναλαμβανομενη καθημερινοτητα. Δεν χρειαστηκε να περιμενω πολυ για να δω αυτη την αλλαγη, η οποια ξεκινησε απο ενα απλο μηνυμα.
"Εμιλυ..Θελω να το πω στην Κελλυ..".
Η αντιδραση μου απο την πρωτη κι ολας στιγμη που διαβασα το μηνυμα ηταν ξεκαθαρα θετικη. Αν επρεπε να γνωριζει για εμενα και εκεινη ενα ατομο τοτε αυτο ξεκαθαρα θα επρεπε να ειναι η Κελλυ. Η Κελλυ ηταν ο ανθρωπος που καταφερε να κανει την Κατ να ψαξει μεσα της και να ανακαλυψει τι ενιωθε και για ποιον. Οι δυο τους γνωριζονται απο δυο χρονων αλλα ειχαν χαθει καπως για ενα διαστημα. Πιστευω οτι αν η Κατ της μιλησει για εμας οχι μονο θα εχει καποιον διπλα της να την καταλαβαινει, οπως εχω εγω την Γκρεις, αλλα και θα συσφυχτουν οι σχεσεις τους ξανα.
-Ναι πες της το δεν εχω προβλημα! ,αποκριθηκα.
-Σιγουρα;;
-Ναι ρε χαζο μην ακουω βλακειες!.
-Ενταξει!!
Στο μυαλο μου επικρατουσαν διαφορα σεναρια οσον αφορα την αντιδραση της Κελλυς. Κανενα ομως δεν πλησιασε τοσο κοντα στην απροσμενη πραγματικοτητα. Η Κελλυ το πηρε ξεκαθαρα πολυ καλα και μαλιστα χαρηκε απιστευτα που η Κατ ηταν πλεον πολυ ευτυχισμενη.
Η προταση ομως που μας εκανε η Κελλυ ηταν κατι που δεν περιμενα ουτε εγω αλλα ουτε και η Κατ
"Μια φιλη μου η Κρίστι εφτιαξε μια ομαδα στο facebook και μου πε να βαλω ατομα μεσα να γνωριστουμε. Το γαματο ειναι οτι σε αυτη την ομαδα κανεις δεν κρινει και μπορεις να λες οτι γουσταρεις. Να βαλω εσενα και την Εμιλυ;"
Η Κατ εκανε σκρινσοτ την συνομηλια και μου την εστειλε. Και μονο στην ιδεα οτι θα μπορω να λεω το τι νιωθω για εναν ανθρωπο χωρις να γινομαι θεμα συζητησης και επικρισης λυγισα. Δεχτηκα αμεσως την προταση της Κελλυς και μου ρθε ειδοποιηση στο κινητο: Ο χρηστης Κελλυ Φ. σας προσθεσε στην ομαδα "Κατεστραμενοι Πηγασοι".
Το γελιο μου οταν διαβασα το ονομα της ομαδας ακουστηκε σε ολο το σπιτι. 'Ωραια θα περασουμε' , σκεφτηκα και αποφασισα να δημοσιευσω κατι σαν "Χελοου δεν ξερω κανεναν φμλ" αλλα περιμενα να μπουν κι αλλα ατομα και να μην ειμαστε μονο τεσσερα πεντε οπως οταν μας εβαλε η Κελλυ. Οταν γιναμε καμια εικοσαρια εκανα την πρωτη μου δημοσιευση και η ανταποκριση των ατομων ηταν σοκαριστικη. Κατι μου ελεγε οτι αυτη η ομαδα θα χαραξει ιστορια. Ηταν απλα μια διαισθηση.
Ο τοιχος της ομαδας αρχισε να γεμιζει και τα σχολια πολλων δημοσιευσεων να απαρτιζονται απο σποντες μεταξυ εμου και της Κατ μεχρι που πολλοι αρχισαν να ρωτανε αν εγω και η Κατ ειμαστε μαζι. Η αποκαλυψη δεν αργησε να γινει υστερα απο την δημοσιευση ενος αγοριου με το ονομα Πανος.
"Εμιλυ και Κατ τι παιζει μεταξυ σας δεν εχω καταλαβει!;"
Πηρε θεση η Κελλυ και νομιζω δεν θα μπορουσε να γινει πιο ξεκαθαρη.
-Ειναι μαζι Πανουλη μου τα χουνε τι δεν καταλαβαινεις;;
Ομολογω φρικαρα λιγο στην ιδεα οτι τωρα ο Πανος θα απαντησει με ομοφοβικο στυλ. Επεσα πολυ εξω οταν ειδα την απαντηση του.
-Πλακα κανεις;; Ομγ γαμησε.
Ηταν πολυ πρωτογνωρο να μιλαμε για εμας και να μην λαμβανουμε ουτε ιχνος αρνησης και αποριψης. Αρχισα να νιωθω μελος μιας ομαδας που πρωτη φορα αποτελειται απο ατομα με τοσο μερακι να γνωριστουν μεταξυ τους να αποδεχτουν την διαφορετικοτητα του καθενος και να καταληξουν να θεωρουνται μια μικρη απομιμιση της οικογενειας.
Δεν θελω να γινομαι υπερβολικη. Παντου θα υπαρχουν και ατομα τα οποια δυσκολευονται να ανοιχτουν και να κοινωνικοποιηθουν. Τετοια ατομα δεν ελειψαν απο την ομαδα. Ενα απο αυτα ηταν η Ανδριανα. Η Ανδριανα απο τις φωτογραφιες τουλαχιστον ειναι πολυ ομορφη μακρια πολυ μπουκλωτα μαλλια και απ' οτι διεκρινα κανει χρονια μπαλετο οπως και η Κατ. Λιγο πριν κοιμηθω ειδα μια δημοσιευση απο την ιδια που ελεγε "Γεια σας Πιγασοι". Απευθειας απαντησα με ολη την καλη διαθεση.
-Καλως μας ηρθες!!
-Σχεδον απο οταν φτιαχτηκε η ομαδα ειμαι μεσα, απλα δεν ξερω κανεναν.
-Ααα μην αγχωνεσαι θα μαθεις πολλους! Αν θες στειλε
-Ααμ αστο δεν χρειαζεται
Τι σκατα απαντηση ειναι αυτη τωρα;; Ποσο αγενης και αποτομος μπορει να ειναι καποιος. Ενιωσα αρκετα ασχημα αλλα δεν το αφησα να με παρει απο κατω. 'Τετοιοι ανθρωποι θα βρεθουν στον δρομο μου' , σκεφτηκα. Ανταλλαξα λιγα τελευταια μηνυματα με την Κατ και επεσα για υπνο.
.
.
.
.
.
.
.
.
5 Μαΐου
Καθε πρωι ξυπναω μετα τις 10 και βγαινω βολτα με ειτε με την Γκρεις ειτε με μια φιλη μου που μενει ενα στενο παρακατω, την Μέλανι.
Συνηθως οσοι την ξερουν εχουν να πουν απλα οτι ειναι ενα ατομο που σπανια μενει μονο του. Και ειναι αληθεια αυτο. Ο ιδιοτροπος και μυστηριωδης χαρακτηρας της σε κανει να θελεις να ασχοληθεις μαζι της. Ενστερνιζεται ευκολα συνηθειες και συμπεριφορες αλλων χωρις ομως να χανει την μοναδικοτητα της.
Η Μελανι παιζει αρκετα σημαντικο ρολο στη ζωη μου τον τελευταιο καιρο. Παρολ' αυτα ομως δεν εχω το θαρρος να της πω το τι συμβαινει με μενα γιατι φοβαμαι πως λογο της ηλικιας της θα με φρικαρει και θα απομακρυνθει. Καλα εδω που τα λεμε ειναι αρκετα πιο ωρημη απο τα παιδια της ηλικιας της. Ομως το γεγονος οτι ειναι μικροτερη και το οτι συναναστρεφεται με πολλους απο τους φιλους μου με εμποδιζει στο να της ανοιχτω.
Ειχαμε βγει βολτα στην γειτονια εκεινο το απογευμα και αφου καναμε ατελειωτες βολτες στο παρκο συζητουσαμε για το πασυγνωστο "κονε" που της εκανα τις προαλλες.
Πριν 3 χρονια περασα Χριστουγεννα στο χωριο του Τζορτζ και εκει γνωρισα ενα παιδι ενα χρονο μεγαλυτερο απο μενα, τον Κρις.
Μεσα στην βαρεμαρα μας με την Μελανι τον πηραμε με αποκρυψη πριν μερικες μερες και ετσι εκεινη επιασε κουβεντα μαζι του. Για να μην τα πολυλογω, μεσα σε 5 μερες κατεληξαν μαζι. Ομολογω εχει πολυ πλακα να βλεπεις τις "ποιοτικες" συζητησεις τους.
Η συζητηση με την Μελανι δεν με κανει ποτέ να βαριεμαι...ομως με κανει να μην εχω τι να πω. Τις περισσοτερες φορες μιλαει εκεινη για για τα δικα της και γω οταν μου ζηταει να της πω τα νεα μου η μονη λεξη που μου ερχεται στο μυαλο ειναι η λεξη "Κατ". Οποτε απλα κλεινω το στομα μου και αναφερω μοναχα τα επιφανειακα θεματα.
Μια βολτα σαν τις αλλες και η σημερινη, με επιστροφη κατα τις 9. Θελαμε να κατσουμε κι αλλο αλλα ημασταν τοσο κουραμενες που ειπαμε καλυτερα να παμε σπιτια μας. Αφου περαπατησα μεχρι το σπιτι, περασα το πορτακι του κηπου και ανοιξα την πορτα του σπιτιου. Πεταξα τα κλειδια στον καναπε εβγαλα τα παπουτσια και πηγα στο δωματιο μου. Ημουν μονη στο σπιτι οποτε ξαπλωσα, εβαλα μουσικη και εστειλα στην Κατ.
Τσεκαρω τα υπολοιπα μηνυματα που μου χαν στειλει αλλα ατομα και βλεπω οτι εχω μηνυμα απο την Λενα.
"Ποιος τη χαρη σου θα περασεις τα γενεθλια σου μαζι μου!!"
Ειχα καταφερει να σταματησω να σκεφτομαι οτι εχω γενεθλια σε τρεις μερες αλλα η Λενα το ξαναεφερε παλι στην επιφανεια. Προφανως με χαλαει που θα περασω γενεθλια μακρια απο την Κατ...αλλα εχω συμβιβαστει με αυτο. Οποτε τα γενεθλια μου δεν μου κανουν και τοσο αισθηση φετος. Συνηθιζα να μετραω αντιστροφα τις μερες των γενεθλιων μου, να κανω σχεδια για την μερα αυτη και αλλα πολλα που φετος δεν θα ειναι οπως τα επιθυμω.
Πανω στις μελαγχωλικες σκεψεις που με ειχαν γεμισει χτυπαει το κουδουνι και σηκωθηκα αποτομα για να ανοιξω. Ηταν οι γονεις μου με τον αδερφο μου. Ειχαν παει σινεμα οι τρεις τους. Τελευταια δεν πολυ εμπλεκομαι στα σχεδια τους. Εχω τις δικιες μου εγνοιες και ομολογω τους εχω παραμελησει πολυ. Δεν προλαβαινω να χαιρετησω τους δικους μου πρωτου ακουστει ο σηνηθισμενος ηχος του τηλεφωνου μου. Ετρεξα μεσα για να το σηκωσω. Ηταν εκεινη.
-Ναι;;
-Εμιλυ;;
-Ελαα..
-Τι κανεις;;
-Καλα ειμαι εσυ;;
-Καλαα..εχω να σου πω.
-Πες μου
-Τα καραβια εχουν απεργια την ημερομηνια που γυρανω Αθηνα, οποτε ή θα γυρισω καμια βδομαδα αργοτερα οταν τελειωσει η απεργια ή θα γυρισω νωριτερα.
-Αργοτερα ξεχασε το! Θελω να σε δω!
-Κι εγω αυτο σκεφτηκα. Αν γυρισω νωριτερα θα φυγω αυριο βραδυ και αυτο μονο εαν βρουμε εισιτηρια.
-Κατσε..δηλαδη..θα εισαι εδω στις 8 Μαΐου;
-Αν γυρισω Παρασκευη ξημερωματα ναι!!
-Ομιτζι ναι ναι ναι!!
-Η μαμα θα κοιταξει για εισιτηρια και θα σε παρω τηλεφωνο!
-Μακαρι να εχει...
-Κι εγω αυτο ελπιζω!
Αφου εκλεισε το τηλεφωνο αρχισα να χοροπηδαω σαν τρελη στο κρεβατι μου απ' τη χαρα μου. Τεταρτη σημερα και θα την δω με το καλο την Κυριακη. Θα την εχω διπλα μου στα γενεθλια μου...Το μονο που εκανα ηταν να ευχομαι να μην παει τιποτα στραβα. Ξανα χτυπαει το τηλεφωνο και το σηκωνω απευθειας.
-Ελαα! , ειπα ανησυχη.
-Ποσο μ' αγαπας;;
-ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ!! ,ειπα πλημυρισμενη απο χαρα.
-Αντε τρεις μερες εμειναν.
-Ναιι! Θες να ερθεις σπιτι μου Κυριακη απογευμα;; Το μεσημερι θα ερθει απο δω η οικογενεια του Τζορτζ να φαμε και υπολογιζω θα χουν φυγει κατα τις 6.
-Ναι εννοειται απλα καλυτερα να πεις στην μανα σου να παρει τηλεφωνο την δικα μου για να της το πει.
-Οκευ παωωω!
-Καλα οχι τωρα. Τωρα ειμαστε ακομα Παρο. Αν θυμασαιιι!
-Ναι σορρυ μου χει ερθει πολυ ξαφνικο ολο αυτο!
-Χαχαχ το ξερω..Αν παρες σπιτι δεν θα το σηκωσει κανεις. Εκτος αν εχουν μπει κλεφτες μεσα.
-Το τερματισες!
-Σκασε!! , μου ειπε γελωντας. Ποσο μου χε λειψει αυτο το γελιο.
-Πρεπει να κλεισω..Θα μιλησουμε τσατ. Σαγαπαω!
-Ενταξει..κι εγω σαγαπαω. Μου λειπεις!
-Κι εμενα μου λειπεις!
-Μπαι.., ειπε γλυκα και εκλεισε.
Αφησα το κινητο στο μαξιλαρι και πηδηξα αποτομα απο το κρεβατι για να παω να πω τα νεα στη μαμα. Με τη φορα που ειχα παρει δεν καταφερα και πολυ και κρατηθω στα ποδια μου και σοριαστηκα κατω. Εμεινα να γελαω σιγανα και να κοιταζω το ταβανι.
'Μεχρι και στα πατωματα για παρτη της' , σκεφτηκα και γελασα.