Ding dong ding dong
မနက္အေစာႀကီး ျမည္ေနတဲ့ အိမ္ေရွ႕က bell တီးသံေၾကာင့္ ညေနာက္က်မွအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ကြ်န္ေတာ္ မဖြင့္ခ်င္ဖြင့္ခ်င္မ်က္လံုးေတြကို အတင္းပြတ္ဖြင့္ကာ အိမ္တံခါးသြားဖြင့္ေတာ့
"Morning Hun"
လက္ထဲမွာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုင္ထားတဲ့ Han က မ်က္ဝန္းေတြေမွးသြားတဲ့အထိႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ျပံဳးကာႏႈတ္ဆက္ေနတယ္
မေန႔တေန႔ကဘာမွမျဖစ္ခ့ဲသလို Han မ်က္ႏွာေလးၾကည္လင္ေနတာ တကယ္ပဲစိတ္ထဲဘာမွမထားတာလား သူ႔မူအတိုင္းမ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ျပတာလား မေသခ်ာ
"Han အေစာႀကီးဘာကိစၥရွိလို႔လဲ"
"သူစိမ္းဆန္လိုက္တာေမးပံုက ဒီေန႔ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔မင္းဆီလာေနတာ ဖယ္ေပးဦး ေလးလာၿပီ"
ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးကို မဲ့ရြဲ႕သလိုေျပာရင္းက ကြ်န္ေတာ္ကိုတိုက္ဖယ္ၿပီးအိမ္ထဲအတင္းဝင္သြားျပန္တဲ့ Han
"မင္းအခုမွႏိုးတာမွတ္လား မ်က္ႏွာသြားသစ္ေလ ငါဒီမွာ မနက္စာတခါထဲဝယ္လာတယ္ ၿပီးရင္စားရေအာင္"
"Han ဘာေတြလုပ္--"
"ငါေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္စမ္းပါ Hun ရာ သြားသြား"
ကြ်န္ေတာ့္ကိုမီးဖိုေခ်ာင္ထဲကအတင္းႏွင္ထုတ္ေနတဲ့ Han
မသိရင္သူ႔အိမ္သူယာက်လို႔
အာ ဟုတ္သားပဲ Han ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ေရာက္ဖူးတာ တခါႏွစ္ခါမွမဟုတ္ဘဲ
Han စကားအတိုင္း မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးျပန္ထြက္လာေတာ့ ထမင္းစားပြဲေပၚမွာ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ရယ္ ဘာဂါႏွစ္ခုရယ္ အဆင္သင့္
"ငါကမင္းလိုမခ်က္တတ္ေတာ့ fast food ေတြပဲဝယ္ခဲ့တာ မင္းအဆင္ေျပပါ့မလားဘဲ"
အခု Han ကကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မနက္ေစာေစာထ ျပင္ဆင္လာေပးေတာ့ အရင္က ကြ်န္ေတာ္ Han အတြက္ ကိုယ္တိုင္ေကာ္ဖီေစ့ေတြကိုႀကိတ္ ကိုယ္တိုင္ႏွပ္ၿပီး ေဖ်ာ္ခဲ့ေပးဖူးတာကိုသတိရတယ္
ဒါေပမယ့္ အဲ့တုန္းက ေကာ္ဖီကို Han နဲနဲေလးေတာင္မျမည္းစမ္းပဲ တျခားသူကိုေပးပစ္လိုက္တာပါ ျပန္ေတြးမိေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႕က အက်င့္ပါစြာ နာနာက်င္က်င္ျပံဳးမိတယ္
"ဘာေတြျပံဳးေနတာလဲ"
"ဒီအတိုင္းပဲ ေကာ္ဖီပူပူတဘူးကိုသတိရမိလို႕"
Han မ်က္လံုးေတြကိုစိုက္ၾကည့္ရင္းေျပာေတာ့ မ်က္ႏွာပူသြားသလို Han ကအၾကည့္လႊဲတယ္
"sorry Hun"
"sorry တခြန္းေျပာလိုက္တာနဲ႔ အကုန္ေမ့ပစ္လို႔ရသြားမယ္လို႔ Han ထင္ေနတာလား"
"မင္းငါ့ကို အဲ့ေလာက္ေတာင္မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတာလား Hun"
ဟင္? ကြ်န္ေတာ္က Han ကိုစိတ္နာေနခဲ့တာလား?
ကြ်န္ေတာ္ဘာလို႔ အခုလို Han ကိုရန္စကားေတြေျပာမိေနတာလဲ?
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြ ဘာျဖစ္ေနရတာလဲ?
"မဟုတ္ဘူး Han မဟုတ္ဘူး ကိုယ္မွားသြားတယ္"
မသိစိတ္ထဲကကိုယ့္ကိုကိုယ္ထိတ္လန္႔စြာ ကြ်န္ေတာ္ျငင္းဆန္မိတယ္ မရူးနဲ႔စမ္း Oh Sehun
"ဟင့္အင္း မင္းမမွားပါဘူး တကယ္လဲငါ့ဘက္ကလြန္ခဲ့တာပဲ"
"ကိုယ္ေျပာခ်င္တာအဲ့သေဘာမဟုတ္ပါဘူး Han ရယ္ Han ဘာလုပ္လုပ္ကိုယ္ကအၿမဲအရူးလိုလက္ခံခဲ့တဲ့လူပဲ Han မွာအျပစ္မရွိပါဘူး"
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ ႏွစ္ေယာက္သားတိတ္ဆိတ္ေနမိျပန္တယ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ၾကားမွာ ဘာေတြကလြဲမွားေနခဲ့တာလဲ
"မင္းတေယာက္ထဲေနတာၾကာၿပီလား"
"အင္း အေဖနဲ႔အေမ ကြဲၿပီးႏိုင္ငံျခားထြက္သြားကထဲက"
"ေအာ္ sorry"
"ကိုယ္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး Han"
မုန္႔စားလို႔ၿပီးသြားျပန္ေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဘာေတြလႊင့္ေနမွန္းမသိေသာ TV ႀကီးဖြင့္ရင္း ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ေနမိျပန္တယ္
"ငါ့မွာက အေဖမရွိေတာ့ဘူး အေမတေယာက္ထဲဆိုေတာ့ မႏိုင္ဘဲလႊတ္ထားတာ ဟားဟား အဲဒါေၾကာင့္ ငါကဆိုးခ်င္တိုင္းဆိုးေနတာ"
"ဟုတ္တယ္ Han ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္"
ကြ်န္ေတာ့္ဘက္ကေထာက္ခံေပးေတာ့ Han ကသေဘာက်စြာရီတယ္ ထိုအခ်ိန္ခနေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လြတ္လပ္စြာရီေမာမိၾကတယ္
တခါမွမသိခဲ့ဖူးေသာ မေမးျမန္းမစံုစမ္းခဲ့ဖူးေသာ မိသားစုအေၾကာင္းမ်ားကို ဒီေန႔မွေျပာျဖစ္ၾကတာ မယ္မယ္ရရေျပာစရာစကားမရွိ၍ဟုဆိုမလား
"Hun"
"ဟင္"
"date လုပ္ရေအာင္"
ကြ်န္ေတာ့္ေဘးကိုဖ်က္ကနဲတိုးကပ္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို ကြ်န္ေတာ့္ပခံုးေပၚေမွးတင္ရင္း ခြ်ဲသလိုလာေျပာေတာ့ ရင္ထဲရွိန္းတိန္းတိန္းနဲ႕မ်က္ႏွာေတြပူလာတယ္
"အင္း Han သေဘာေလ"
"မင္းဘက္ကေတာ့ စိတ္မပါဘူးေပါ့ အဲ့လိုသေဘာလား"
ကြ်န္ေတာ့္ေမးေစ့ေအာက္နားမွ Han ႏႈတ္ဖ်ားကစကားတခြန္းေျပာလိုက္တိုင္းထြက္လာတဲ့ ေလေငြ႔ေလးေတြ Han အသက္ရႈလိုက္တိုင္း လာေရာက္တိုက္ခတ္တဲ့ ေလေျပေလးေတြကအစ ကြ်န္ေတာ့္ကိုဘာမွမေျပာႏိုင္မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္တယ္ Han မ်က္ႏွာကိုသာေငးၾကည့္မိရင္ ကြ်န္ေတာ္ဆြံ႔အသြားမွာအေသခ်ာ
"ကိုယ္ ကိုယ္လဲ Han နဲ႕ date လုပ္ခ်င္ပါတယ္"
တခြန္းခ်င္းေျပာလိုက္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္စကားသံေတြက ဝိုးတိုးဝါးတားနဲ႔မပီမသ
"ok ဒါဆို မင္းအဝတ္အစားသြားလဲေတာ့ ဘယ္သြားရမလဲငါစဥ္းစားထားမယ္"
Han ေဘးကထထြက္ခဲ့ေတာ့မွ အသက္ရွဴ ဖို႔ေမ့ေနတဲ့ကြ်န္ေတာ္ ေအာက္စီဂ်င္ျပတ္လတ္တဲ့လူလို အသက္ျပင္းျပင္းရွဴ သြင္းရွဴ ထုတ္လုပ္မိတယ္
ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေအာင္ျပဳစားႏိုင္လြန္းပါတယ္ Han ရယ္
"အရင္ဆံုးငါတို႔ ေန႕လည္စာသြားစားရေအာင္"
Han ဆြဲေခၚရာေနာက္သို႔ ကြ်န္ေတာ္တေကာက္ေကာက္လိုက္လာခဲ့ခ်ိန္တေလ်ာက္ ရင္ထဲမွာလဲၾကည္ႏူးသလို တသိမ့္သိမ့္နဲ႕
သူ႕သေဘာနဲ႕သူမွာခ်င္ရာေတြမွာေနတဲ့ Han ရဲ႕ျမဴ းတူးေမတဲ့ပံုစံေလးကိုကြ်န္ေတာ္ၾကည့္မဝႏိုင္ ဒီလိုပံုေလးကို ကြ်န္ေတာ္အၿမဲၾကည့္ခြင့္ရပါ့မလား
"စားေလ Hun ဒီဆိုင္မွာ ဒါေတြအေကာင္းဆံုးပဲ"
"Han စားေနၾကဆိုင္လား"
"စားေနၾကေတာ့မဟုတ္ဘူး ဟိုတေလာက တေခါက္ေရာက္ဖူးတာ"
သေဘာရိုးနဲ႕ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္ေပမယ့္ Han အေျဖက ကြ်န္ေတာ့္ကိုအေတြးမ်ားေစျပန္တယ္
Han ဘယ္မိန္းကေလးနဲ႕ ဒီကိုေရာက္ခဲ့ဖူးတာလဲ
"Han တေယာက္ထဲလာဖူးတာေတာ့မဟုတ္ဘူးမွတ္လား"
ကြ်န္ေတာ့္အေမးေၾကာင့္ Han မ်က္လံုးအဝိုင္းသားနဲ႕တအံ့တၾသေမာ့ၾကည့္တယ္
"ကိုယ္ဒီအတိုင္းေမးတာပါ ဘာမွမျဖစ္ဘူး Han ထားလိုက္"
ပံုမွန္ဆိုအရသာရွိမလားမသိတဲ့ အစားအေသာက္ေတြကလဲ ခံတြင္းမေတြ႕တာ စိတ္မၾကည္ေတာ့လို႔လား
စားခ်င္စိတ္လဲမရွိေတာ့တာေၾကာင့္ သက္ျပင္းရွည္တခုဆြဲခ်ကာ လက္စသတ္လိုက္တယ္
"စားမေကာင္းဘူးလား ဒါဆို တျခားဘာစားခ်င္လဲ"
"ေတာ္ၿပီ Han ကိုယ္မဆာလို႔ပါ"
"ဒါဆို ငါတို႔တျခားေပ်ာ္စရာေကာင္းမယ့္ေနရာသြားၾကမယ္"
Han တကယ္ပဲတက္ၾကြေနတာလား တမင္ဟန္ေဆာင္ျပေနတာလား ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၿပီဆိုၿပီး တာဝန္ ဝတၱရားေတြေၾကာင့္ အခုလိုေတြလုပ္ျပေနတာလား
"Hun nah ကစားကြင္းသြားၾကမယ္"
ကစားကြင္းထဲ ေလ်ွာက္ေဆာ့ေနခ်ိန္မွာေတာ့ Han ကတကယ့္ကေလးတေယာက္လို ဟိုဟာဆိုလဲသူစီးခ်င္သည္ ဒီဟာဆိုလဲသူစီးခ်င္သည္ သူလုပ္သမ်ွလိုက္လုပ္ေပးေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္လဲ လူပင္ပန္းေပမယ့္ ေပ်ာ္သလိုလိုေတာ့ရွိသည္
ကြ်န္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ Han က အခုတေန႕လံုးကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာတတြဲတြဲရွိေနတယ္မဟုတ္လား
ကိုယ့္ေဘးမွာ ဘာမွမေျပာ မလုပ္ဘဲ ရွိေနေပးတယ္ဆိုတာနဲ႔တင္ ကိုယ္ေက်နပ္ေနမိမွာ Han ရယ္ ေထြေထြထူးထူးေတြေလ်ွာက္လုပ္ျပေနစရာမလိုပါဘူး
"ညေနေတာင္ေစာင္းေနၿပီ Han အိမ္ျပန္ေနာက္က်ဦးမယ္"
ကစားကြင္းထဲကလမ္းေလ်ွာက္ထြက္ရင္း Han ကိုစိတ္ပူစြာကြ်န္ေတာ္ေျပာေတာ့
"ငါ့ကိုျပန္ေစခ်င္ၿပီလား"
ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ Han ေျပာျပန္ေတာ့လဲ ကြ်န္ေတာ္မေနႏိုင္
"မဟုတ္ပါဘူး Han ပင္ပန္းေနမွာစိုးလို႔ပါ"
"ငါ ဒီညမင္းအိမ္မွာပဲ အိပ္လို႔မရဘူးလား Hun"
"ဘယ္ ဘယ္လို?"
အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ ကြ်န္ေတာ့္စကားအဆံုးမွာ Han ကအသံထြက္ေအာင္ရယ္တယ္
"ကိုယ့္ကိုေလွာင္ေနတာလား Han"
"အာ မဟုတ္ပါဘူူး မင္းအခုလိုပံုစံေလးက သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔
ို႔ အဲ့ႏႈတ္ခမ္းေသးေသးေလးက ငါ့စိတ္ကိုလာလာဆြေနတယ္"
စကားဆံုးတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေပၚေရာက္လာတဲ့ ခပ္ျမန္ျမန္အနမ္းတပြင့္
"Han ကိုယ့္ကို ကစားေနတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္"
တျခားလူေတြဆိုအခုလို ကိုယ္ခ်စ္ရသူက ျပန္ခ်စ္ျပေပး ယုယေပးေနတာေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးလက္ခံႏိုင္ေနမလားမသိေပမယ့္ Han လုပ္လိုက္သမ်ွအျပဳအမူတိုင္းဟာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြကိုသံသယေတြနဲ႕ေျခာက္လွန္႔ေစတယ္
"Hun မင္းဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ မင္းေခါင္းထဲမွာဘာမဟုတ္တာေတြပဲ စဥ္းစားေနတာလဲ"
ရီေနတာကိုရပ္လိုက္ၿပီး Han ကစိုးရိမ္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ေမးတယ္
"ငါ ဒီအတိုင္းမင္းေရွ႕မွာရီလို႔ေတာင္မရဘူးလား"
မသိဘူး ကြ်န္ေတာ္မသိဘူး Han တခ်က္ရီလိုက္တိုင္း ကြ်န္ေတာ့္အခ်စ္ကို ေစာက္ကားတတ္ခဲ့တာေတြ Han တခ်က္ျပံဳးလိုက္တိုင္း ကြ်န္ေတာ့္နာက်င္မႈေတြကို ေလွာင္ေျပာင္တတ္ခဲ့တာေတြကို အၿမဲအမွတ္ရေနေစတယ္
"ျပန္ၾကမယ္ Han ကိုယ္အိမ္ေရွ႕ထိလိုက္ပို႔ေပးမယ္"
ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲေၾကာင့္ Han ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ေပမယ့္ စူးစမ္းခ်င္တဲ့ တခုခုကိုေမးျမန္းၿပီးအတည္ျပဳခ်င္ေနတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြ Han မ်က္ႏွာမွာအတိုင္းသားေပၚလြင္ေနတယ္
အခုေတာ့ ကိုယ္မသိေအာင္ဘာမွကိုဟန္မေဆာင္ေတာ့ဘူးလား Han ရယ္~~~
*********************
(ျဖစ္ႏိုင္ရင္ daily update ေပးၿပီးျမန္ျမန္ဇာတ္သိမ္းလိုက္ဖို႔စဥ္းစားထားပါတယ္ရွင့္ ႀကိဳတင္စဥ္းစားထားသေလာက္မရွည္ႏိုင္ေလာက္ေတာ့ပါဘူး ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္း ပ်င္းသြားရင္ သေဘာမက်ေတာ့ရင္ အေရးအသားမေကာင္းေတာ့ဘူးလို႔ခံစားမိေစရင္ ႀကိဳတင္ေတာင္းပန္ထားပါမယ္ေနာ္ မည္သို႔ေသာဇာတ္သိမ္းျဖစ္ပါေစနားလည္လက္ခံေပးပါလို႔လဲႀကိဳတင္အသိေပးပါရေစရွင့္😁😁အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္)