Eftalya'dan:
----------
Popüler olmak beni lise dizilerinin renkli afişlerinde hissettirirken gülümsedim.
Bediz ve Erva hiç sevinmemişlerdi. Bediz orada bile bulunmadığını söyleyerek neden kendini de çamura batırdığımıza kızıyordu ama onunla alakalı en ufak bir şey söylememiştik. Erva ise eski dershanesinin Fethiye Caddesinde olmasından dolayı İzmitli ruhunu aktifleştirmiş, düşman şehrin düşman öğrencilerinin kendisini popüler etmesine yanıyordu.
Ahenk'in bu işi pek umursadığı yoktu. İnsanlar zerre umrunda olmadığı için ne konuştukları da zerre önemli değildi. Ama Zümrüt için durum tam tersiydi. Aramızda daha önce popülerliği tatmış tek kişi oydu ve morali aşırı bozuktu. Nedenini anlayabilsem de Zümrüt'ün fazla abarttığını, ortaokuldaki insanların burada olmadığını düşünüyordum.
"Siz niye sevinmiyorsunuz be!"
"Ye yo oye' diyecek halim mi var ya benim?"
"Haklısın Ahenk. Sen de sevinmediğine göre diğerlerine sormama hiç gerek yok."
Diğerleri de kafa salladı.
"E, hadi madem. Bahçeye. "
"Kusura bakma ama ne zaman bahçeye çıksak, sevmediğimiz her şeyle karşılaşıyoruz."
"Haklısın." dedim başımı sallayarak. "E, o zaman okulun karşısındaki spor salonuna?"
Hepsi birden onayladı ve giyindik.
•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•○•
Bediz plates toplarını futbol topu gibi kullanmak için jimnastik tarafına gitti. Zümrüt ve Erva iddaya girerek halter tarafına gittiler. Erva hayatımda tanıdığım en güçsüz insandı ama nedense oldukça iddialı görünüyordu. Ben de bir şey bulamadığım için Ahenk'in peşine takıldım. Koşu bantlarının oraya gittiğimizi öğrendiğimde tepkim omuz silkmek oldu.
Ahenk alışmış olarak koşuyorken ben dayanamayıp geri geri gitmeye başladım.
"AHENK!?"
Ahenk yürüyemediğimi görünce kıkırdayarak aletin tuşlarına bastı.
Daha rahat yürüyünce bir oh çekerek Ahenk'e kalp gönderdim.
Ellerimi alete tutma yerine koyduğumda hızlandı. Hangi aptal tuşları oraya koyardı ki?
Bir yandan koşarken diğer yandan hızı düşürmeye çalışıyordum fakat ellerimi bırakmak için de fazla korkaktım.
Makineyle aynı hızla koşarken tökezledim ve arkamdaki insanın üzerine doğru düştüm.
Özür dilemek için sırtımı döndüğümde gülümseyen bir Atakan görmem ile yerimde sıçradım.
"Sen nereden çıktın be?"
"Bunu size sormam lazım."
Salonda Utku ve ondan başka erkek yoktu.
Utku ise eğlence amaçlı Ahenk'in aletini karıştırıyordu. Gittikçe daha da hızlanan alet Ahenk'i zorluyordu.
Ahenk pes etmeyerek daha da hızlandı. Ama Utku Ahenk'in suratına bakarak daha da hızlandırınca Ahenk sol bacağını tutarak yere düştü.
"Ahh!"
Ahenk suratını acıyla buruşturunca Utku hızla yanına oturmuştu.
"Oldu mu istediğin?!"
Utku sesini çıkarmıyordu ama üzülmüş gibi de durmuyordu.
Onun yerine Atakan konuştu.
"Sorunlu o, boşver sen onu. Ben özür dilerim"
Utku kalkarak elini umursamazca Ahenk'e doğru uzattı.
"Kalksam kendim kalkarım muşmula!"
Ahenk ve sözleri...
Atakan bir anda bana çok nazik ve kibar geldi. Be bileyim, hoşuma gitti yani.
"Bunu sen istedin o zaman."
Utku eğilerek Ahenk'i kucağına aldı. Taşıma konusunda pek başarılı görünmüyordu ama en azından denemişti.
"Sen kim köpek beni taşırsın? !"
Utku Ahenk'i dinlemiyor onunla beraber ilerliyordu. Ben de olayın şokunu atlatarak peşlerinden gittim.
"Arkadaşımı bırak!"
Ben arkalarından bağırırken Atakan da yetişmişti. Okul bahçesindeki birkaç kişinin anı fotoğrafladığını fark ettim. Bu saçımı düzeltmeme neden oldu.
Ahenk rahat durmuyor, bağırıyordu ve ben de Atakan ile beraber peşlerinden gidiyordum. En son bir odaya girdik. Sanırım bir çeşit revirdi.
Utku Ahenk'i yatağa bırakarak etrafına bakındı.
"Hemşire falan yok mu?" dedi nefes nefese. Eh şekil yapacağım diye Ahenk'i taşımaya çalışmasaydı.
"Dostum burası yatılı okul. Daha okul başlamadı. Dolayısıyla yok."
Atakan'ın cevabı ile Utku omuz silkerek Ahenk'e döndü.
"Kendin halledersin. Bence ödeştik."
Dedi gözünü işaret ederek. Yumruğu hatırlattı herhalde.
Kaba.
Atakan Ahenk'e Özür dileyen bakışlarını atarak bana döndü.
"Ben, gideyim. Tekrar özür dilerim." dedi ve kapıdan çıktı. Ben hala arkasından bakarken Ahenk bana tepik attı.
"Kızım ayağın acımıyor mu senin? "
"Öteki ayağım acıyor. Hayvan!"
Ahenk Utku'ya söverken ben de bacağına beyaz renkli bandaj sardım.
Bir süre sonra bizi merak eden diğer arkadaşlarım büyük bir gürültüyle çıkageldi.
"Lan! Döverim ben onu!"
Zümrüt ellerini yumruk yapmış sinirden kıpkırmızı olmuştu.
"Lan Efta sen niye bir şey yapamadın? İnsan bir ağzını burnunu kırar. "
"Ya nasıl yapayım, sen miyim ben!"
"Ha, bir de Ata mıdır nedir ona bakmaktan beni unuttu. "
"Atakan!"
Diye bağırdığımda 'ooo' sesini çıkardılar
Bediz çoktan ayaklanmıştı.
"Kimse benim minik ananasımı düşüremez lan!"
Bediz'i Erva oturtarak mantıklı bir şey söyledi. Zaten aramızda Zümrüt'ten sonra en mantıklı kişi oydu. "Bence şiddet olmaz. Şiddet kullanırsak hepimizin hali Ahenk gibi olur."
Hepimiz Ahenk'e bakınca Ahenk dil çıkardı.
"O yüzden onları mantığımızla yenelim. Zaten kesin biz kazanırız. Çünkü onlarda mantık kelimesinin 'm' harfi bile yok." diye gaza getirmeye çalıştı bizi Ahenk.
"Haklısın. "
Ben onaylayınca hepimiz gaza gelerek bağırdık.
"Bu bir savaş! "
"Abartmayın."
Kelimesi tabi ki de Zümrüt'ten çıkmıştı. hep oyun bozanlık yapıyor zaten.
º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º
Oturduğum yerden aklıma Atakan gelmişti.
"Aah ahh."
Ben bir ah çekince hepsi bana döndü.
"Noldu lan? "
"Hiç." dedim aceleyle.
"Lan bu yine hayal dünyasına dalmış! '
"O zaman bize uyandırmak kalır."
"Aaa böcek mi o?"
"Aaaaaaaaaaa!!!!"
Ben yerimde ayaklanırken hepsi bana kahkaha attı.
"Kaba şeyler. Hıh!"
"Hadi o zaman TAYFA TİME!"
Ahenk bağırınca hepimiz ayaklandık.
Biz giderken Ahenk bağırdı.
"Lan beni de alın! "
Geri dönerek Ahenk'i oturduğu yerden kucakladık.
Ben ve Erva bacaklarından ( ki Erva'nın bilerek bacak seçtiğine dair haklı şüphelerim var), Zümrüt ve Bediz de kollarından tutarak oturur pozisyona geçirdi.
Hala spor kıyafetleriyleydik.
"Böyle mi çıkacağız dışarı? "
"Evet Efta? Bi sorun mu var?"
Kafamı 'neyse' der gibi salladım.
Koridora çıkınca Ahenk kahkaha attı.
"Ahaha! Çok havalı lan!"
"Yalnız Ahenk, kaç kilosun sen?"
Erva Ahenk'in moralini bozmak için sorduğu soruya Ahenk kaşlarını çattı.
Ağır falan değildi sadece şaka yapıyordu.
"Erkeğe kilosu, kadına da maaşı sorulmaz."
Hepimiz Ahenk'e saçma bakışlar yollayınca Ahenk kafasını kaşıyarak konuştu.
"Karıştı galiba. Neyse. "
Elini yumruk yaparak ileri götürdü. Yani uçuyormuş gibi yaptı.
"Kaptan Ahenk konuşuyor! İstikamet: kuş beyinsizler!"
Hepimiz Koridorda kahkaha atarak deli gibi koşarken öğrenciler de bize 'aptalmışız'
gibi bakıyorlardı. Buna artık alışmıştım. Türk insanı eğlenen insanlara genellikle aptal muamelesi gösteriyordu.
Sonunda bahçeye çıkınca hala kıkırdamaya atmaya devam ediyorduk.
Bankta oturan ve keyifleri gayet iyi olan erkeklerin yanına ilerleyerek yaklaştık.
Ahenk'i yavaşça masaya oturttuk.
"Naber turşu kafalar? "
Ahenk'in sorusuna karşın hepsi beyinlerini yemiş gibi tepki verdiler.
Utku hızlıca Ahenk'i çekerek yanına oturttu.
"Ne vardı?" dedi Polat.
Zümrüt surat ifadesini bozmadan cevap verdi. "Hep siz bizim moralimizi bozuyordunuz ya biz de sizi şaşırtarak adımı biz attık bu sefer."
"Bu bizim moralimizi bozmaz ki aksine."
Ahenk yerinde kıpırdanarak homurdandı.
"Ne biçim kızlarsınız siz? Biriniz hep somurtur. Biriniz partide salak kızlara laf atar. Biriniz hele birine yumruk atarak bileği sakat olduğu halde dinlenmek yerine bahçeye çıkar? " dedi Ender.
Hayır, sana ne yani?
Ahenk sıkılmış gibi kafasını avucuna yerleştirdi. Ardından da ağzını kapatma gereği duymadan esnedi.
"Bizim tayfa böyledir. " dedim. Çünkü gerçekten öyleydik. Biz birbiri ile makyaj alışverişine çıkan kızlar değildik. Yani ben tek başıma giderim ama olsun. Biz çok tuhaftık.
"Ayrıca siz çok farklısınız sanki. "diyen Bediz'e ilk defa hep susan çocuk cevap verdi. Adı Pars'tı galiba. "Biz sizin gibi değiliz."
"Olamazsınız zaten isminde 'i' harfi eksik olan çocuk. "
Ahenk'in dediğini anlamaya çalıştık. Par'İ's
"Haaa anladım hani ismi Pars ya i getirince Paris oluyor! " diye bağırınca hepsi bana sus bakışı yolladı.
"Şuna bakın. "
Erva telefonunu uzatınca bağırdım.
"Rezil olduk!"
Spor salonundaki Utku'nun umursamaz halleri ve Ahenk'i sırtlaması, ve benim çığlıklarım ve pozlarım. Hepsi...
Atakan ne kadar aptal göründüğümüze dair bir espri yaptığında, tepkim sinirlenerek çığlık atmak olmuştu.
Sonra iki grubun birbirine girmesi...
Ve Ahenk'in oturduğu yerden Utku'ya attığı tepik ve yumruklar, Erva'nın Ender'in üzerinde zıplayarak kafasını ellerinin arasına alması, Zümrüt'ün Polat'a vurmaya çalışmaları, Bediz'in elini sürmek istemediği için Pars'a attığı plastik şişe ve benim takma tırnaklarıma dikkat ederek Atakan'ın yüzünü tırmalamam.
Hepsinin sonucunda müdürün odası...
Ne harika (!)