ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ေရွ႕ရပ္ကာ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ေသခ်ာျပန္ၾကည့္မိေတာ့ ေနမေကာင္းျဖစ္လိုက္တဲ့ ၃ ရက္၄ ရက္အတြင္းမွာ နဂိုမျပည့္တဲ့မ်က္ႏွာေတြသိသိသာသာက်သြားကာ ေမးရိုးခြ်န္ခြ်န္ေတြကပိုထင္ရွားလာတယ္ ေက်ာင္းမတတ္ျဖစ္တာလဲ ဒီတပတ္လံုးနီးနီးျဖစ္ေနၿပီ ေနျပန္ေကာင္းေပမယ့္ကြ်န္ေတာ္တမင္မသြားဘဲေနမိျခင္း။
မသိစိတ္ထဲကေန Han ကိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႕ရႈက္ရြံ႕ခက္ခဲေနမိတာရယ္ သိစိတ္ထဲကေန ကြ်န္ေတာ္ဘက္ကအၿမဲလုပ္ေဆာင္ေနၾကအတိုင္းေတာင္းပန္ခ်င္မိေနေပမယ့္ Han လက္မခံဘဲ ခါးခါးသီးသီးေတြထပ္ေျပာလာျပန္ရင္ ကြ်န္ေတာ့္ခံႏိုင္ရည္ေတြအကုန္က်ဆံုးသြားမွာရယ္ကို စိုးထိတ္ေနမိတာ
ဒါေပမယ့္လဲေလ ကြ်န္ေတာ္ Han ကိုရူးေလာက္ေအာင္လြမ္းေနမိတယ္။
စာသင္ခန္းထဲေျခခ်မိၿပီဆိုတာနဲ႕ မ်က္လံုးေတြကအက်င့္ပါစြာ Han ေနရာေလးဆီၾကည့္ေတာ့ Han ေရာက္ေသးပံုမေပၚ အင္းေလ Han ကအၿမဲေနာက္က်တတ္တဲ့လူပဲ
"Sehunnie ေနေကာင္းသြားၿပီလား"
အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့ Kai ကကြ်န္ေတာ့္ေဘးထိုင္ခံုမွာေျပာင္းထိုင္ရင္းႏႈတ္ဆက္စကားဆိုေတာ့ အသက္မပါေလာက္တဲ့အျပံဳးတခုနဲ႕သာေခါင္းညိတ္ျပမိတယ္
အတန္းခ်ိန္ေတြတခုၿပီးတခုသာကုန္ဆံုးသြားတယ္ Han ေရာက္မလာေသး Tutorial တခုရွိတာေၾကာင့္အခုခ်ိန္ေတာ့ Han ေရာက္သင့္ေနၿပီ
အတန္းေတြပ်က္တတ္တာ Han အက်င့္တခုေပမယ့္ Tutorial ေတာ့မွန္မွန္လာေျဖတတ္တာေၾကာင့္ အခုထိေရာက္မလာေသးတာကို ကြ်န္ေတာ္စိတ္ပူမိလာတယ္
"Luhan မလာေသးလို႔လား"
မ်က္လံုးေတြလဲဂနာမၿငိမ္သလို စိတ္ပူေနတာေၾကာင့္ ဖုန္းဆက္ရေကာင္းမလား မဆက္ရေကာင္းမလားဟူ၍ လက္ေတြကလဲဖုန္းကိုကိုင္လိုက္ ျပန္ခ်ထားလိုက္လုပ္ေနတဲ့ကြ်န္ေတာ့္ကို Kai ကသေဘာေပါက္သလိုေမးတယ္
"အင္း"
"မင္းမလာတဲ့ရက္ေတြအတြင္း Luhan လဲေပၚလဲေပ်ာက္လိုက္ပဲ"
"ဘယ္လို Han ဒီရက္ပိုင္းေက်ာင္းမမွန္ဘူးလား"
"Luhan ပံုမွန္မဟုတ္ဘူး Sehun"
ေျပာရေကာင္းမလားမေျပာရေကာင္းမလားခ်ိန္ေနတဲ့ပံုနဲ႕ Kai ကတံု႕ဆိုင္းဆိုင္းေျပာတယ္
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ Han ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ဟင္ Kai"
ခ်က္ခ်င္းပ်ာယာခက္သြားတဲ့ကြ်န္ေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္တဲ့ပံုနဲ႕ Kai ကသက္ျပင္းခ်ရင္း
"အဲလိုျဖစ္မွာစိုးလို႔ ငါမင္းကိုမေျပာခ်င္တာ"
"ဟာ ေျပာစမ္းပါ Kai ရာ Han ဘာေတြလုပ္ေနလို႔လဲ ဟင္"
ကြ်န္ေတာ့္ကိုေျပာမႏိုင္လို႔လႊတ္ထားရတဲ့ဟန္နဲ႕ Kai ကေျဖးေျဖးခ်င္းေျပာျပတယ္
"ေရွ႕တရက္ကသူ ေန႔ခင္းပိုင္းtuto လာေျဖတယ္ ဝတ္ထားစားထားလဲမသပ္မရပ္နဲ႕ အိပ္မႈန္စုန္ဖြားနဲ႕ ေက်ာင္းျပန္ေတာ့သူ႔ကိုမိန္းကေလးတေယာက္လာေစာင့္ေနတယ္ အဲ့မိန္းကေလးနဲ႕သူပါသြားတယ္ ငါေျပာလို႔ေတာ့မေကာင္းဘူးကြာ အဲ့မိန္းကေလးကေဆးဆိုးပန္းရိုက္ပံုနဲဲ႕"
"Yoon ဆိုတဲ့တေယာက္မ်ားလား"
ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ Han ေနာက္ဆံုးေတြ႕တဲ့အေခါက္က Han မ်က္စိက်ေနေသာမိန္းကေလး Han ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကေတာင္ ထိုနာမည္ထြက္ခဲ့ေသးတာ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ Han ရာ ကိုယ္စိတ္မခ်ေအာင္ ဘာေတြေလ်ွာက္လုပ္ေနျပန္ၿပီလဲ
ညစ္ညမ္းလာတဲ့စိတ္တို႔နဲ႕ ကြ်တ္ခနဲစုတ္သတ္မိတယ္
"မင္းသိလို႔လား Sehun အဲ့တေယာက္ကို"
"အင္း"
အရွည္ႀကီးမရွင္းျပခ်င္မွန္းသိသာေအာင္ အင္းတခြန္းသာဆိုမိေတာ့ အရိပ္အကဲသိတဲ့ Kai ကလဲ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ရႈပ္သြားတာသိေနတာေၾကာင့္ ဘာမွထပ္မေျပာ
"ဝင္ခြင့္ျပဳပါ ဆရာ"
Tuto တဝက္ေလာက္ေနမွ ေရာက္လာေသာ Han
ကြ်န္ေတာ့္ေနရာဆီ Han တခ်က္လွမ္းၾကည့္ေတာ့ စူးစိုက္ေငးၾကည့္ေနတဲ့ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားတယ္
အခုကြ်န္ေတာ့္ကို Han ကသတိတရလွမ္းရွာတယ္ေပါ့ ကြ်န္ေတာ္ေက်နပ္သင့္တာလား
"ေနာက္က်ျပန္ၿပီလား Luhan"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"သြားသြား ေနာက္တခါဆိုမရေတာ့ဘူး"
"nae"
ခပ္သုတ္သုတ္အတန္းထဲဝင္လာၿပီးအျမန္ေျဖေနတဲ့ Han ကိုကြ်န္ေတာ္သတိထားၾကည့္ေတာ့ အရင္ေတာက္ပစြာလင္းလက္ေနတတ္ေသာ Han မ်က္လံုးမ်ားက ယခုေတာ့သိသိသာသာမိႈင္းေဝေနသလို ၾကည္လင္ေနတတ္တဲ့ Han မ်က္ႏွာႏုႏုကလဲ နဲနဲညိဳ ေနတယ္ Han ေနမေကာင္းဘူးလား?
Tuto ၿပီးတာနဲ႔လွစ္ကနဲျပန္ထြက္သြားတဲ့ Han ေနာက္လိုက္ရင္း လွမ္းေခၚမိတယ္
"Han ခန"
ကြ်န္ေတာ့္အသံကိုၾကားမွ ေျခလွမ္းေတြပိုျမန္သြားတဲ့ Han ကိုစိတ္မရွည္ႏိုင္စြာ အျမန္ေျပးလိုက္ၿပီး ေရွ႕ကပိတ္ရပ္လိုက္တယ္
"Han ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေနမေကာင္းလို႔လား တျခားဘာကိစၥရွိလို႔လဲ ဟင္"
ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕ကထြက္ေျပးသြားမွာစိုးတာေၾကာင့္ Han လက္ေကာက္ဝတ္ေလးကေနဖမ္းကိုင္ထားရင္းေမးမိေတာ့
"လက္ကိုလႊတ္ Sehun"
"လႊတ္မယ္ ကိုယ္နဲ႕စကားေျပာဖို႔လိုက္ခဲ့ေပးမွာလား"
မ်က္လံုးခ်င္းအတင္းစံုေအာင္ၾကည့္မိရင္း လမ္းလယ္ေခါင္ေမးမိေတာ့ မလႊဲမေရွာင္ႏိုင္သလို Han ကေခါင္းညိတ္ျပတယ္
"ကိုယ့္ေနာက္လိုက္ခဲ့"
စာသင္ေဆာင္ထဲကေနထြက္ရင္း အျပင္ဘက္လူရွင္းရာ ေခၚလာေတာ့ Han တေယာက္အံ့ၾသစရာေကာင္းေအာင္ ၿငိမ္ၿပီးလိုက္လာတယ္
Han တခုခုျဖစ္ေနပါတယ္ေလ။
"ျမန္ျမန္ေျပာ Sehun ငါမအားဘူး"
"Han ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ"
Han မ်က္ႏွာေလးကိုေမးကကိုင္ကာေမာ့ရင္းေမးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အၾကည့္ေတြကိုသိသိသာသာေရွာင္ရင္း လက္ေတြကိုဖယ္ခ်ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္
"မင္းဒီေန႕ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ အဲ့လက္ေတြဖယ္ထား"
"ok Han ေျပာသလိုကိုယ္လုပ္ေပးမယ္ ကိုယ္ေမးတာလဲ Han ေျဖေပး ၿပီးေတာ့ ဘာမွမေမးခင္ ကိုယ္ Han ကိုေတာင္းပန္တယ္ ဟိုေန႔ကကိုယ္လြန္သြားတယ္"
တကယ္ေတာ့ကြ်န္ေတာ္အဲ့ေန႕ကအမွားလုပ္မိတယ္လို႕မထင္ပါ Han ဘက္ကသာအလြန္ သို႔ေသာ္လဲကြ်န္ေတာ္ကမွမေတာင္းပန္ရင္ ဆက္ဆံေရးေတြကနီးစပ္လာဖို႔ထက္ ေဝးကြာသြားဖို႕ေတြခ်ည္း မဟုတ္လား။
"Han ပံုစံကဘယ္လိုျဖစ္ေနရတာလဲ ဘာေတြလုပ္ေနျပန္တာလဲဟင္"
လက္မပါဖို႔ Han ေျပာတာေၾကာင့္ စိတ္ထဲရွိသလို ပခံုးႏွစ္ဖက္ကကိုင္လႈပ္ရင္းအားမလိုအားမရေမးခ်င္ေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ခါးကိုအနဲငယ္ကိုင္းကာ Han မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲကိုငံု႔ၾကည့္ရင္းသာေမးမိတယ္
"ငါဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ မင္းအေနသာႀကီးပါ Oh Sehun ရာ"
"Han! ကိုယ္ေအးေဆးစကားေျပာခ်င္တယ္"
အရင္က Han ဘာေျပာေျပာ Han ဘာလုပ္လုပ္ အၿမဲငံု႕ခံၿပီး သူ႔အလိုက်ေနတတ္ခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ကြ်န္ေတာ္ Han ကိုစိတ္မခ်ႏိုင္မႈမ်ားစြာနဲ႕အုပ္ထိန္းသူတေယာက္လို စိုးမိုးေနခ်င္မိတယ္ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းႏိုင္တယ္လို႕ Han ေတြးၿပီးပိုစိတ္ပ်က္မည္လား
"မင္းအဲ့ေလသံျပင္လိုက္ရင္ေကာင္းမယ္"
စကားတခြန္းနဲ႕တခြန္းအေျပာမွာ Han ေလသံထဲေဒါသေတြေပ်ာ္ဝင္လာတယ္
"ဒါဆိုကိုယ္ေမးတာကိုေကာင္းေကာင္းေျဖေလ အခုစိတ္တိုရမွာ Han မဟုတ္ဘူး ကိုယ္ ကိုယ္မင္းကိုစိတ္တိုသင့္တာ ဘာေတြလုပ္ေနရတာလဲ Han ရာ"
"အမွန္တိုင္းေျပာရမလား"
မ်က္ခံုးကိုပင့္ရင္းထီမထင္မ်က္ႏွာေဘးနဲ႕ Han ေျပာျပန္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အလိုမက်စြာမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္မိတယ္ မင္းကိုယ့္ကိုဘာေတြအရြဲ႕တိုက္ၿပီး ဒဏ္ရာေတြေပးဦးမွာလဲ Han ရယ္
"ေတာ္ၿပီ Han မေျပာနဲ႕ေတာ့ ကိုယ္မသိခ်င္ေတာ့ဘူး မဟုတ္တာေတြေတာ့ေလ်ွာက္မလုပ္ပါနဲ႕ Han ကိုယ္မင္းကိုလံုးဝစိတ္မခ်ဘူး"
Han ပါးစပ္ဖ်ားကထြက္လာမည့္ အမွန္တရားဆိုတာႀကီးကို ကြ်န္ေတာ့္ရင္ဘက္ထဲက ႏွလံုးသားေလးကထိတ္လန္႔စြာနားမေထာင္ႏိုင္ျပန္
"ဟ ေမးတုန္းကေမးၿပီးမွ အခုဘာျဖစ္ရျပန္တာလဲ"
Han စကားသံေတြက ကြ်န္ေတာ့္သည္းခံႏိုင္စြမ္းကိုလာလာၿဖိဳ လွဲေနတယ္
ေမးမိတာကြ်န္ေတာ့္အမွား ဥေပကၡာလဲျပဳမထားႏိုင္ လ်စ္လ်ဴ လဲမရႈႏိုင္ မသိခ်င္ေယာင္လဲေဆာင္မေနႏိုင္တာေၾကာင့္ လ်ွာရွည္မိျပန္တာ တကယ္တမ္းသူ႕အတြက္ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေပးေနလဲသူမသိျခင္းလား
"ဒီလို Oh Sehun ရဲ႕ "
"မေျပာနဲ႕ Han ကိုယ္ဘာမွမေမးမိဘူးထားလိုက္"
"ငါနဲ႔ Yoon အခုတြဲမိသြားေတာ့ သူက evening နဲ႔ night ပဲအဲ့ဆိုင္မွာ duty က်တယ္ သူရွိတဲ့အခ်ိန္ေလးပဲငါတို႕ေတြ႕ရေတာ့ အင္းး ငါညဘက္ေတြလဲသူ႔ဆီသြားျဖစ္တယ္ ဒီေလာက္ပါပဲ"
ေသြးေအးေအးနဲ႕ရွင္းျပေနတဲ့ Han ကြ်န္ေတာ့္ကိုရင္နာလြန္ၿပီးေသေအာင္သတ္ေနတာလား သူ႔စကားကဘယ္အဓိပၸာယ္ေရာက္ေနၿပီလဲ
"Han မင္း ဘာလို႕"
"ညဘက္ေတြသြားစရာလား မသြားရဘူး Han မင္းလံုးဝမသြားရဘူး အဲဒါဘယ္လိုေနရာမွန္းမင္းမသိဘူးလား အဲ့လိုမိန္းမနဲ႕မင္းဇာတ္လမ္းကိုမရႈပ္သင့္တာ ေတာက္!!"
ဝုန္းဒိုင္းႀကဲၿပီးထြက္လာတဲ့ေဒါသမီးေတြကိုမထိန္းႏိုင္စြာ Han ကိုကြ်န္ေတာ္ပခံုးကဆြဲကိုင္ရင္းေအာ္မိတယ္
"Han ရယ္ အဲ့ကိုမသြားနဲ႕ေတာ့ေနာ္ ကိုယ္စိတ္မခ်လြန္းလို႔ပါ ေနာ္"
ေအာ္ဟစ္၍တုပ္တုပ္မလႈပ္တဲ့ Han ေၾကာင့္ စိတ္ေတြျပန္ေလ်ာ့ကာ ေလေျပထိုးေတာ့ Han ကေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးျပံဳးတယ္
"မင္းေျပာတိုင္းငါလက္ခံဖူးလို႔လား Sehun"