အိမ္မက္ဆိုးေၾကာင့္ ညသန္းေခါင္တေရးႏိုးၿပီးထဲကျပန္မအိပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ကြ်န္ေတာ္ မနက္မိုးလင္းမွေမွးကနဲျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ သို႔ေသာ္ေက်ာင္းသြားရမည္ Han ကိုေတြ႔ရဦးမည္ဟူေသာအသိေၾကာင့္ေနအလင္းေရာင္စူးစူးအိပ္ရာေပၚထိုးလာခ်ိန္မွာ မ်က္လံုးတို႕ကအလိုက္တသိျပန္ပြင့္လာျပန္သည္။
"၉နာရီေတာင္ရွိၿပီ Aish အၾကာႀကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ"
အိပ္ခ်ိန္ကိုးလို႔ကန္႔လန္႕ျဖစ္မႈေၾကာင့္ မ်က္ခြံေတြေလးၿပီးမ်က္လံုးေတြေအာင့္ေနသလို စိတ္လဲသိပ္မၾကည္ခ်င္ Han မ်က္ႏွာေလးေတြ႕လိုက္ရၿပီး Han အသံေလးတခြန္းေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ၾကားလိုက္ရရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အရာအားလံုးအဆင္ေျပသြားႏိုင္မည္ထင္ပါရဲ႕
ေက်ာင္းခ်ိန္ေနာက္က်ေနၿပီလဲျဖစ္တာေၾကာင့္ ေန႔ခင္းနားခ်ိန္ေရာက္မွသြားေတာ့မည္ေတြးကာ Han အတြက္ေန႔လည္စာထမင္းဘူးေလးယူသြားဖို႔မီးဖိုေခ်ာင္ထဲအလုပ္ရႈပ္ေနမိတယ္
Han အတြက္ရည္စူးၿပီးလုပ္ေပးေနလို႔လားမသိ ေစတနာေတြတစိမ့္စိမ့္ေပ်ာ္ဝင္ေနေသာ ၾကက္ဥလိပ္ေၾကာ္ အသားကင္ ထမင္းလိပ္ တို႕ကကြ်န္ေတာ္နာမည္ႀကီးဆိုင္ေတြမွာစားဖူးတာထက္ေတာင္ အရသာရွိေနသေယာင္ေယာင္
"Oh Sehun မင္းလဲစာဖိုမႈးလံုးလံုးကိုျဖစ္ေနပါေရာလား"
ကိုယ့္ကိုကိုယ္သေဘာက်စြာ ခပ္ျပံဳးျပံဳးမွတ္ခ်က္ေပးမိျပန္တယ္
ထိုသို႕ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ရသူအတြက္ လုပ္ေပးေနေသာအခ်ိန္တြင္ ယခင္ရက္မ်ားက Han ကိုစိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္မိျခင္းမ်ား Han ရဲ႕တမင္တကာ အရြဲ႕တိုက္မႈမ်ား Han ေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္မိခဲ့ျခင္းမ်ား ကုန္ကုန္ေျပာရင္ ေန႔စဥ္ရက္စက္မျပတ္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕နာက်င္မႈ ဒဏ္ရာမ်ား အားလံုး အားလံုးကို ေမ့ေနတတ္တဲ့ကြ်န္ေတာ္ပါေလ။
ေန႔လယ္ break နားခ်ိန္ကြက္တိေရာက္ေအာင္ထြက္လာၿပီး Kai ကိုဖုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ သူတေယာက္ထဲ canteen မွာ Luhan လဲဒီမနက္အတန္းလာမတတ္ဘူးဟူသည့္စကားေၾကာင့္ အတန္းထဲမသြားဘဲ Kai ရွိရာ canteen သို႕သာအရင္သြားမိတယ္။
Han ေက်ာင္းအလာကို canteen ထဲကေစာင့္ေနလို႔လဲရတယ္မွတ္လား။
"ေနာက္က်လိုက္တာ Sehun ရာ ဟာလက္ထဲကထမင္းဘူးက ငါ့အတြက္လား"
သူ႔ေရွ႕ရွိေနသည့္ၾကက္ေၾကာ္ျခင္းႀကီးကိုမွအားမနာ ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲက ထမင္းဘူးကိုဆြဲယူေနတဲ့ Kai
"Han အတြက္"
"ဟြန္းး ထင္သားပဲ"
ကေလးတေယာက္လို ႏႈတ္ခမ္းဆူျပတဲ့ Kai ကိုၾကည့္ရင္းသေဘာက်စြာ ကြ်န္ေတာ္ရီမိတယ္
"ဒါနဲ႕ မင္းမ်က္လံုးေတြရဲေနတာပဲ ေနမေကာင္းဘူးလား"
ပါးစပ္ကလဲေျပာရင္း လက္ကပါ ကြ်န္ေတာ့္ႏွဖူးလာစမ္းေတာ့
"အာ ေကာင္းပါတယ္ အရမ္းအိပ္ထားမိလို႔ရဲေနတာေနမယ္"
ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ရုတ္တရက္ Kai အျပဳအမူကိုေၾကာင္သြားကာ စကားေျပာရတာေတာင္ ထစ္ေငါ့ခ်င္သြားသလို
ထိုအခ်ိန္ ရုတ္တရက္ႀကီး ကြ်န္ေတာ္တို႕ထိုင္ေနရာ စားပြဲကို လက္ညိွဳးေလးနဲ႕ တေဒါက္ေဒါက္လာေခါက္သူက
"Han"
"ငါတို႕ဒီဝိုင္းမွာထိုင္လို႔ရမလား"
ငါတို႕ ဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းေၾကာင့္ Han ေဘးကိုၾကည့္မိေတာ့ Hyejeen
အမွန္တိုင္းဝန္ခံရရင္ ကြ်န္ေတာ္ တဝိုင္းထဲမထိုင္ခ်င္ပါ Han တေယာက္ထဲဆိုတမ်ိဳးေပါ့ ဒါေပမယ့္လဲ
"ရတယ္ Han ထိုင္ေလ"
"ဟိုဘက္မွာဝိုင္းအလြတ္ေတြရွိတယ္ေလ Luhan မင္းတို႔ဘာသာလြတ္လြတ္လပ္လပ္တျခားသြားထိုင္ပါလား"
"Kai yah"
ကြ်န္ေတာ့္အစားမခံႏိုင္ကာ Kai ဝင္ေျပာေတာ့ မျငင္းရက္ႏိုင္သူကြ်န္ေတာ္ကပဲ Kai ကိုဝင္တားမိတယ္
"Sehun မင္းကေလ"
ကြ်န္ေတာ့္ကိုအားမရသလို စိတ္မရွည္သလို Kai ေအာ္ေတာ့ အျပံဳးတခ်က္နဲ႕သာတံု႕ျပန္မိတယ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြ်န္ေတာ္အခု Han နဲ႕တဝိုင္းထဲမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ခြင့္ရေနတယ္မဟုတ္လား
"ဗိုက္ဆာလိုက္တာ"
အေရွ႕မွာဝင္ထိုင္ရင္း Han ဆီကထိုသို႔ၾကားေတာ့ ေဘးကသူ႔ေကာင္မေလးရွိေနရက္နဲ႔ အရွက္မရွိ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တယ္ဆိုဆို ထမင္းဘူးေလးေရွ႕တိုးေပးရင္း
"Han ဗိုက္ဆာရင္ ဒါေလးစားလိုက္ပါလား"
လက္ခနဲအျပံဳးတခ်က္ Han ႏႈတ္ခမ္းေလးမွာေတြ႔လိုက္ရ၍ ေပ်ာ္မည္ၾကံကာရွိေသး
"Hyejeen ေရာမဆာဘူးလား ကို တို႕အတူတူစားမယ္ေလ"
ေဘးကသူ႔ခ်စ္သူကို ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္သူတေယာက္ထဲအတြက္လုပ္လာေပးတဲ့ ထမင္းဘူးေလးဖြင့္ရင္း အတူတူစားဖို႔ေျပာေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္ရသူ Han
စိတ္ထဲကြပ္ခနဲျဖစ္သြားေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္စိတ္မဆိုးပါ Han ကြ်န္ေတာ့္ကိုအသိအမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႕ သူကြ်န္ေတာ့္လက္ရာကိုစားမယ္မဟုတ္လား
"ကိုကေလ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ"
Han စကားေၾကာင့္အေပ်ာ္လြန္သြားတဲ့သူမ Han ဘယ္ဘက္ပါးျပင္ေလးကို လွစ္ခနဲနမ္းလိုက္ခ်ိန္
မထင္မွတ္ထားတာေၾကာင့္ပဲလား Han မ်က္ခံုးပါးပါးတန္းတန္းေတြ တခ်က္တြန္႔ခ်ိဳးသြားသလို စိတ္ရႈပ္မႈေတြ Han မ်က္ႏွာမွာအတိုင္းသား
သို႕ေသာ္ ခ်က္ခ်င္းပင္ Han သည္ ထိုမိန္းကေလးကိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ရင္း အလွဆံုးျပံဳးျပလိုက္ျပန္္သည္
Han သိပ္ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းပါသည္ေလ။
မ်က္စိေရွ႕မွျမင္ကြင္းကို အစအဆံုးအေႏွးျပကြက္လို ျမင္ေနရတဲ့ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွမစားဘဲ လည္ပင္းထဲတစ္စို႔လာသလို ေအာင့္တတ္လာတယ္ အသက္ကိုျပင္းျပင္းရွဴ သြင္းရင္း စိတ္ေလ်ာ့ဖို႔ႀကိဳးစားျပန္ေတာ့ က်ိန္းစပ္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြကေနရာယူၿပီးသား မ်က္ေတာင္တခ်က္ခက္မိလ်ွင္ပင္ မ်က္ရည္ကက်လာဦးမည္မို႔
"Toilet ခန"
ဟုသာေျပာကာ Han နဲ႕ေဝးရာကို ထြက္ေျပးမိျပန္တယ္
Han သည္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္အနီးဆံုးသို႕ သူကိုယ္တိုင္ေရာက္လာတတ္သလို သူနဲ႕အေဝးဆံုးသို႕ထြက္ေျပးရန္လဲ ကြ်န္ေတာ့္ကိုတြန္းထုတ္တတ္သူေပ မခ်ခ်င္ဆံုးေသာေကာက္ခ်က္တခု Han အေပၚခ်ျပေပးပါဆိုလ်ွင္ Han သည္ သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသည္။
"Sehunnie"
အေနာက္မွလွမ္းေခၚရင္းေျပးလိုက္လာေသာ Kai ေၾကာင့္ toilet ဟုေျပာၿပီး ဦးတည္ခ်က္မရွိ အျမန္ထြက္လာေသာေျခလွမ္းတို႕ ရုတ္တရက္ရပ္တန္႔မိသည္ အခုခ်ိန္ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ႏွစ္သိမ့္မႈတစံုတရာလိုအပ္ေနၿပီလား?
"Sehun ဘယ္သြားမွာလဲ"
ကြ်န္ေတာ့္လက္ေကာက္ဝတ္ရင္းကဖမ္းဆုပ္ရင္း Kai ေမးေတာ့
"မသိဘူး Kai ငါဘယ္သြားရမလဲမသိဘူး ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ Han နဲ႕ေဝးရာကိုငါထြက္ေျပးခ်င္တယ္"
စိတ္ေတြအားလံုးကိုလႊင့္ပစ္ၿပီး အပြင့္လင္းဆံုးဝန္ခံမႈတခုေၾကာင့္လား မငိုပါဘဲႏွင့္ မ်က္ရည္ပူတို႕ကိုအလိုအေလ်ာက္ ပါးျပင္ေပၚက်ဆင္းလာတယ္
"ငါနဲ႕လိုက္ခဲ့"
စကားထပ္မေျပာဘဲ ေရွ႕ကဦးေဆာင္ၿပီးေခၚသြားတဲ့ Kai ေနာက္ အသိစိတ္လြတ္ေနသူတေယာက္လို ကြ်န္ေတာ္လိုက္သြားမိတယ္
"ဆရာမ သူငယ္ခ်င္းေနသိပ္မေကာင္းလို႕ သူနားဖို႕လိုတယ္ ခနေလာက္ကြ်န္ေတာ္တို႔ဒီမွာေနလို႔ရမလား"
ေက်ာင္းေဆးခန္းထဲဝင္လာၿပီး သူနာျပဳဆရာမ ကိုအတည္ေပါက္ေျပာရင္းေရွာင္ခိုင္းေနေသာ Kai
"Kai ငါဘာမွမျဖစ္ဘူး"
"မင္းပါးစပ္ပိတ္ေန မင္းနဲ႕ငါေအးေဆးစကားေျပာလို႔ရတာဒီေနရာပဲရွိတယ္"
Kai ေလသံမွာကြ်န္ေတာ့္ကိုစိတ္ဆိုးဟန္ေတြပါေနတာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ထပ္ဆင္ေျခမတတ္ရဲ
ေဆးခန္းထဲက သူနာျပဳဆရာမ ထြက္သြားေပးေတာ့ ကုတင္တခုေပၚကြ်န္ေတာ့္ကိုတြန္းရင္းအတင္းထိုင္ခိုင္းေနျပန္တယ္
"ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ စိတ္ကိုေလ်ာ့ထား အခုဘယ္သူမွမရွိဘူး မင္းငိုခ်င္လား ငိုလိုက္ တင္းထားစရာလဲမလိုဘူး ဟန္ေဆာင္ၿပီးျပံဳးထားစရာလဲမလိုဘူး ငါေျပာတာနားလည္လား"
ဟင့္အင္း ကြ်န္ေတာ္ဘယ္မွာဟန္ေဆာင္ေနလို႔လဲ ဘာလို႔ငိုရမွာလဲ ကြ်န္ေတာ့္ကိုဒီေလာက္ေလးနဲ႕မ်က္ရည္မက်နဲ႔လို႔ Han ေျပာဖူးတယ္ေလ
"Sehun ငါေျပာတာၾကားရဲ႕လား"
ရဲရဲနီေနမယ့္ မ်က္စိေၾကာင္ေတြနဲ႔ အူတူတူထိုင္ေနတဲ့ကြ်န္ေတာ့္ကို အားမရစြာ စိတ္ပူစြာ Kai ကပခံုးကလႈပ္ရင္းေျပာတယ္
"ငါဘာမွမျဖစ္ဘူး Kai"
"အရူးေကာင္ မင္းသြက္သြက္ခါေအာင္ရူးခ်င္ေနတာလား ဟင္ Sehunnie"
"အဟက္ Han ေၾကာင့္ရူးသြားမယ္ဆိုရင္ ငါရူးရတာတန္ပါတယ္"
"ဘာလဲ အရင္ကျဖစ္ရပ္တခုနဲ႕ မင္းဘက္ကအလြန္ Luhan သူလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေန မင္းခံစားေပးမယ္ေတြးေနတာလား မင္းမမွားခဲ့ဘူး Sehun ရဲ႕ အဲ့တုန္းကမင္းမမွားခဲ့ဘူူး အခ်ိန္အခါလြဲသြားတာ မင္းအျပစ္မဟုတ္ဘူး"
"အခ်ိန္အခါကို မသိခဲ့တာငါပဲေလ Kai"
"တန္ေနၿပီ အရူးေကာင္ရဲ႕ အဲ့တမနက္မွာ Luhan ခံစားခဲ့ရတာနဲ႕ အခုအႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ မင္းခံစားရတာေတြနဲ႔ ေၾကေနၿပီ တန္ေနၿပီ Sehunnie ရဲ႕"
ကြ်န္ေတာ့္အစားမခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ Kai မ်က္ဝန္းမွာလဲ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္မ်က္ရည္ေတြလား
"Kai yah ဒါမယ့္ Han ဘက္ကမေက်နပ္ႏိုင္ေသးဘူးေလ သူေက်နပ္တဲ့အထိ သူဘာလုပ္လုပ္ငါခြင့္လႊတ္ၿပီးလက္ခံေပးေနမွာပဲ ငါက ငါက သူ႔ကိုခ်စ္ရတဲ့လူေလ"
ကြ်န္ေတာ့္စကားကိုေထာက္ခံသလိုႏွလံုးသားက လိႈက္ကနဲခုန္သြားျပန္ကာ မ်က္ရည္တစက္ကလဲသက္ေသဝင္ထူသြားေလတယ္။