"Sigurado ka bang dito na lang?" sambit ni Travis ng makarating kami sa kanto ng tinutuluyan kong bahay. Medyo malapit lang ito na pwede namang lakaring papunta sa pinagtatrabahuhan ko pero nagpumilit parin si Travis na ihatid ako gamit ang sasakyan niya.
"Oo naman. Tsaka mababait yung mga tao dyan. Wag kang mag-alala" nakangiting sambit ko sakanya kaya ngumiti na rin siya.
"Oo na. Sige magiingat ka ha? Goodnight" nakangiting sambit niya.
"Goodnight"
Tuluyan ng pumasok sa kotse niya si Travis. Kumaway pa ito sakin saka mabilis na pinaandar ang kotse niya. Napabuntong hininga naman ako at naalala ko nanaman ang pagkikita namin ni Xander. Ewan ko ba. Ginugulo nanaman niya ang isip ko. Sa susunod na linggo ang pasukan nanaman namin. Hindi ko pa alam kung papasok pa ako o hindi na. Hindi pa naman malaki ang tyan ko kaya siguro hindi naman nila mapapansin. Mahirap na dahil alam kong mga tsismoso at tsismosa ang mga tao roon. Isang maling pagkakamali mo lang huhusgahan at tatapakan na agad ang pagkatao mo. Iisiping malandi ka agad dahil nabuntis ka agad. Hays.
Tinahak ko na ang kalye na papunta sa apartment na inuupahan ko. At dahil mabait ang landlady sa pinakataas pa niya ako binigay ang kwartong tutuluyan ko. Limang palapag ito at nasa fifth floor pa ang tutuluyan ko at nasa pinakadulo pa.
"Miss" napalingon ako ng makita ko ang tumpok ng mga kalalakihan na nagiinuman sa harap ng tindahan. Iniwas ko agad ang tingin ko sakanila ng tawagin ko sila. Kinikilabutan na ako kaya mas binilisan ko ang paglakad ko. Pakiramdam ko kasi ay sinusundan nila ako ng tingin.
"Snob si ate" rinig kong sambit ng isa sakanila saka sila nagtawanan. Kinakabahan na ako kaya doble pa ang paglalakad ko pero rinig na rinig ko pari ang tawanan nila na parang napakalapit ko parin. Biglang nanigas ang katawan ko ng may humawak sa pulsuhan ko.
"Miss, Ang sungit mo naman" sambit ng isang lalaki na nakahawak sa akin. Pinilit kong tinatanggal ang hawak niya pero mas lalo niya pa itong diniinan.
"Aray! Ano ba nasasaktan ako" sambit ko dahil mas humihigpit ang pagkahawak niya sa akin.
"Pakipot ka naman! Sumama ka muna samin panigurado sasaya ang gabi mo" nakangising sambit nito at namumula na rin siya dahil sa kalasingan.
"Ano ba! Bitawan mo nga ako!" sigaw ko sakanya ngunit mali ata ang ginawa ko dahil bigla niyang hinila ako palapit sakanya. Naaamoy ko na ang hininga niyang amoy alak at katawan niyang amoy araw. Gabi na amoy araw parin ang bwisit na to.
"Nakakainis kana ah! Napakapakipot mo!" Sigaw niya kaya agad akong napapikit dahil takot na takot na ako. Narinig ko namang naghihiyawan ang mga kainuman niya at parang chinicheer pa ang unggoy na to. Sobrang lakas naman ng pintig ng puso ko dahil sa sobrang kaba. Nakahawak parin siya ng mahigpit sakin at wala ata siyang balak bitawan ako. Sana bumalik si Travis. Sana iligtas niya ako sa mga unggoy na to. Nilapit niya ang mukha niya sakin na kinatayo ng balahibo ko. Tumapat naman ang labi niya sa tenga ko ang bumulong. Napapikit na lang ako sa sobrang kaba at takot.
"Saglit lang naman miss. Wag kan-"
"Tarantado!"
Isang malakas na sigaw at kalabog ang narinig ko kaya agad akong napadilat ng makita ang lalaki na nakahandusay na sa lupa. Kitang kita ko rin ang pagdurugo ng ilong niya. Napatingin ako sa lalaking sumuntok sakanya na kinalaki ng mata ko. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko ngayon. Parang boltaboltaheng kuryente ang dumaloy sa katawan ko. Sari saring emosyon ang raramdaman ko ng makita ko siya. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko kanina dahil sa takot pero mas dumoble ito ng makita ko siya. Hindi na ako makagalaw sa tinatayuan ko dahil na sakanya lang ang atensyon ko. Halos isang buwan na hindi ko siya nakita pero ganon ang parin ang itsura niya. Siya parin yung taong minahal ko at ang ama ng batang dinadala ko.
"Ang tapang mo naman bata" nakangising sambit ng lalaking nakaupo sa lupa. Napatingin ako kay Xander at nanlilisik ang mata niya habang nakatingin sa lalaki. "Mga repa! Resbak na!" Nanlaki ang mata ko ng tumayo ang anim na kakalakihan sa tindahan. Ang lalaki pa ng katawan nila kaya alam kong di iyon makakaya ni Xander. Isa lamang siya ang pito ang kalaban niya.
Mabilis silang tumakbo papalapit samin at agad na binigyan ng suntok si Xander pero hindi siya natamaan kaya sinikmuraan niya ang lalaking sumugod sakanya at napahandusay na lang sa lupa. Ang iba naman ay sumugod na rin at agad silang binigyan din ng suntok sa mukha ni Xander. Ganon din ang ginawa niya sa iba ngunit ang pinakamalaki sakanila ay may hawak na kahoy na dos por dos at agad na pinalo kay Xander. Napabuo naman agad si Xander. Lalapitan ko na sana siya ng bigla niyang tinapat ang kamay niya sakin na sinasabing wag kong ituloy. Bumagsak na ang luha ko habang pinagmamasdan si Xander na nakaupo. Hahampasin na sana nung lalaki si Xander ng bigla siyang tumayo at inagaw niya ang kahoy at agad na pinukpok ang lalaki. Mabilis din itong nawalan ng malay kaya isa na lang ang natitira. Napatingin sakanya si Xander at agad na tumili at tumakbo.
"MAMAAAA!" sigaw nito habang tumatakbo ng mawala na ito sa paningin namin ay agad akong tumakbo papalapit kay Xander. May dugo rin siya sa ilong at putok din ang labi niya.
"Ano sa tingin mo ang ginawa mo?!" sambit ko sakanya napaupo na rin ako dahil nakaupo na siya sa lupa habang hawak hawak ang tyan niyang hinampas ng lalaki kanina.
Tumingin naman siya sakin at agad na ngumiti.
"Bakit ka ngumingiti diyan?! Tara na at gagamutin kita. Baka magising pa ang mga iyan at mabugbog ka pa lalo" ngumiti ulit siya at agad na tumayo inalalayan ko naman siya at mukhang napuruhan nga tyan niya dahil may lumalabas na dugo sa bibig niya.
Nakarating kami sa bahay at hirap na hirap ako habang akay akay si Xander. Napakataas ba naman ng bahay na to at talagang mapapagod ka. Agad ko naman siyang pinaupo at kumuha agad ako ng first aid kit ng makuha ko na ito ay agad akong lumapit kay Xander at umupo sa harap niya. Nakatingin lang siya sakin kaya agad akong yumuko at kinuha ang bulak. Ayokong tignan siya sa mata dahil alam kong tutulo lang ang mga luha ko. Babalik nanaman ang mga kasinungalingan na sinabi niya sa akin.
"Sinong kasama mo dito?" pagbasag niya sa katahimikan.
"Wala" maikling sagot ko saka dinampi sa sugat niya sa gilid ng labi ang bulak. Napangiwi naman siya sa sakit pero mas lalo ko lang itong diniin.
"Aray. Magdahan dahan ka naman" sambit niya kaya mas lalo ko itong diniinan. "Masakit"
Masakit? Mas masakit yung nararamdaman ko ngayon. Mas masakit yung bigla ka nalang iniwan sa ere.
"Bakit naman kasi naglalakad ka sa ganoong lugar lalo na at babae ka pa. Tsaka bakit ka magisa? Tsaka hindi naman ito ang bahay niyo hindi ba? Nasaan ang mama mo?" Sunod sunod na tanong niya. Aba may pakealam pa pala sakin ang isang to.
"Wala trip ko lang magisa. Bakit may problema ba doon? Tsaka bakit ka nagtatanong? Wala ka naman ng pake diba? Yung totoo Xander? Bakit mo sakin ginagawa to? Yung mga sinabi mo alin doon ang totoo o sadyang peke lang ang lahat? Pinaniwala mo ako sa mga kasinungaling mo. Akala ko totoo hindi naman pala. Sana sinabi mo sakin na trip trip lang yun edi sana hindi ako nasasaktan ng ganito ngayon" tuluyan ng bumagsak ang mga luha ko na kanina ko pa pinipigilan. Tuloy tuloy lang ang pagbagsak nila habang nakaharap ako kay Xander. Nakatingin lang din siya sakin na parang nasasaktan o baka peke nanaman ang pinapakita niya.
"Sorry. Naging duwag ako. Hindi ko alam na masasaktan ka ng ganon. Sorry kung ngayon lang ulit ako nagpakita sayo." Sambit niya na parang naluluha na rin.
"Punyeta naman Xander. Anong tingin mo sakin? Hindi tao para hindi masaktan? Oo yung pangtitrip mo lagi sakin okay lang yun eh. Pero yung ginawa mo ang sakit sakit na nun. Konti nalang mawawasak na yung puso ko. Sana hindi kana lang bumalik. Sana hindi ako nasasaktan ng ganito Tama na Xander. Ayoko na. Ayoko ng maniwal pa sa lahat ng sasabihin mo" garalgal na ang boses ko dahil sa sobrang sikip ng dibdib ko at parang nalabas ko na ata pero masakit parin. Hindi parin pala sapat.
Kinuha niya ang kamay ko ngunit agad ko itong binawi at tumayo na sa harap niya. Hindi ko na kakayanin pa kung mas makita niya pa akong umiyak lalo. Ayokong maging mahina sa harap niya.
Niligpit ko na lang ang mga ginamit ko panggamot sa sugat niya.
"Maayos na ang sugat mo. Gagaling na rin yan. Pwede ka ng umalis"
Yung puso ko kaya kailan maging maayos at gagaling?
Tumalikod na ako sakanya at iniwan siya doon na hindi na nakapagsalita. Ayoko na rin namang marinig pa ang ibang sasabihin niya. Baka maniwala pa ulit ako sakanya.
Dumeretso na lang ako sa banyo at narinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto. Tuluyan na nga siyang umalis. Napahawak na lang ako sa tyan ko. Hindi ko man lang masabi sakanya na magiging ama na siya. Pero mas magandang wag ko ng sabihin para sa ikakatahimik ko at ng baby ko.