Meagan's POV
Hinang-hina ako kanina nang magising ako. Pagkatapos akong halikan kanina ni Van, nawalan na naman ako ng malay. Ilang buwan din siguro akong comatose kaya latang-lata ang mga binti ko, pati ang boses ko nanginginig. Parang napakatagal kong hindi nakapagsalita.
Nagising nalang ulit ako dahil sa ingay ng paligid. Nakahiga na naman ako. Ngawit na ngawit na ang likod ko sa kahihiga.
"Hi, wifey."
Boses 'yon ni Van. Ramdam ko ang mga palad niyang nakahawak sa akin. As usual, mainit pa rin ang mga ito katulad ng dati.
"H-Hi, M-My Man." Pinilit kong mangitian siya. Halik sa noo naman ang iginanti niya sa akin.
"Hi, chicha. Haw ar yu poooooo?"
Matinis na boses ng batang lalake ang narinig ko sa kaliwa ko. Nilingon ko siya. Malawak ang pagkakangiti niya sa akin.
Hindi ko siya kilala.
"He's Kobe." Saad ni Van.
Nangunot naman ang noo ko. Wala akong maalalang Kobe.
"He's the son of Mr and Mrs San Andres. Anak nila Abbi, My wife."
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko at saka napatitig sa batang kanina pa nakangiti sa akin.
Shocks!
Kamukha nga siya ni Kurt na kahawig ni Abbi!
Paanong?!
"I-Ilang buwan lang a-akon—"
"You're 22 today, My wife. It's been 2 and a half years since the accident." Sabi ni Van.
Para akong natuyuan ng laway sa narinig ko.
Akala ko 18 pa rin ako.
2 and a half years?! Nasayang ang buhay ko nang mahigit dalawang taon!
"M-My Man..."
"Ate ko!!"
Napatigil ako sa pagsasalita nang marinig ko ang kung sinomang nagsisisigaw habang tumatakbong papalapit sa akin.
Tinitigan ko siya at halos mapamura na ako sa isip ko nang makilalang siya si Luke. Nagbago na ang boses at pangangatawan niya.
Binata na siya!
"Ate! Sa wakas naman at gumising kana. Akala ko ipapabunot mo na sa amin yang mga makinang nakakabit sa 'yo e." Sabi niya sa akin.
"Myghad, L-Luke! Binata kana."
"Compliment ba 'yan?"
"S-Syempre."
Hindi talaga ako makapaniwala. Ang laki ng ipinagbago ng mukha niya.
"Baklaaaaaaaaa!!"
Halos mabingi naman ako sa nagtititili na 'yon. Si Abbi. May hawak siyang tray ng inumin at nagmamadali ring makalapit sa akin.
"Jusko, bakla, akala ko matutulog ka nalang panghabambuhay. Nakakagulat ka!" Sabi pa niya.
Medyo tumaba siya. Sexy pa rin pero nagkalaman nang kaunti.
"Mamshie! Si Chicha dyi ako kilala." Sumbong ng anak niya sa kanya.
I still can't believe this! Nauna pa siya sa akin!
"Tulog mantika kasi 'yang tita mo. Hayaan mo pagbalik ng lakas niya, pwede mo na siyang sapakin."
Wow ha! Napakasupportive -_-
"D-Daddy, gusto kong...tumayo." Hiling ko sa kanila. Kaagad naman nila akong inalalayan.
"Ang dami na ho palang nangyari n-noong tulog ako. Akala ko buwan lang ang sinayang k-ko sa pagtulog."
"Marami na talagang nangyari, Babs!!"
Nandiyan na yung anim. Sabay-sabay pang nagsalita.
"Si D-David?" Wala kasi si David. Diba kagrupo na nila 'yon?
"May inasikaso sa gang. Huwag mo nang intindihin 'yon, kasal ka na e. Magseselos si Uno riyan." Nakangisi si Carlo na nakatingin kay Van.
"Kasal ka riyan -_-"
Pagkasabi ko non, nagsititigan naman sila sa akin. Binigyan ko naman sila ng nagtatanong na tingin.
"Wifey, we're married." Itinaas ni Van ang kamay ko at ipinakita ang magkaparehas naming mga singsing.
Matagal ko iyong tinitigan hanggang sa marealized ko lahat.
"P-Paano? Tulog ako...diba?"
"Hindi ko sigurado kung babalik ka pa sa akin kaya nagsabi na ako kanila Mama na pakakasalan na kita. Clueless ako sa mga susunod na mangyayari sa atin. Alam kong hindi 'yon ang gusto nating mangyari sa kasal natin pero mas gusto ko nang makasiguro na akin kana...habambuhay."
"Madaya ka." Nakasimagot na sabi ko. "Ni sa panaginip, hindi ko nakitang ikinasal tayo dalawa."
"Madaya ka rin kaya." Inilapit niya ang bibig niya sa tainga ko at saka bumulong. "Isang taon mahigit kong tiniis na walang honeymoon."
Napanlakihan ko naman siya ng mata. Napatawa naman siya. Pinisil niya ang pisngi ko at saka isinandal ang ulo ko sa balikat niya.
"Sa tingin ko, kailangan na muna natin iwan ang mga lovebirds dito." Saad ni Mommy.
"Humaharot na si Uno porket gising na si Babs. Ilang buwan lang 'yang magpa-family goals na yan." Sabi naman ni Kurt. Buhat na niya ngayon ang anak niya.
"Baybay, chicha! Labyu!"
Nginitian ko si Kobe. Ang gwapo. Ang swerte niyang bata at hindi lumamang ang lahi ni Abbi hahaha.
Nagsibabaan silang lahat. Akala mo mayroong nagbirthday at busying busy sila sa pagluluto ng mga pagkain.
"Imissyou, Wifey."
"Should I call My H-Hubby? Madaya ka talaga, hindi ako informed." Nginusuan ko siya ulit.
"Ayaw mo bang maikasal sa akin?"
"Gusto ko sa simbahan! :3"
"Palakas ka na muna." Diniinan niya ang pagkakahawak sa mga palad ko. "Masayang-masaya ako at nakakausap na ulit kita."
"Thankyou, My M-Man, sa pag-aalaga mo sa akin." Sincere na sabi ko sa kanya.
"That's my duty. To protect and to take care of my wife."
"E...a-anong nangyari kay A-Ash?"
"She's in the m-mental."
"Ah."
Baliw nga talaga ang babaeng 'yon.
"I'm sorry, Wifey. Hindi ko nagawang ipagtanggol ka. Sila Carlo pa ang gumanti para sa akin."
"It's okay. Huwag mo nang isipin 'yon. Magaling na ako ngayon :)"
"Hindi kita nailigtas."
"Hindi ka rin nagsawang mag-alaga at magbantay, Van. Sapat na 'yon para sa akin. Plus," itinaas ko ang kamay kong may singsing "instant Mrs. Alvarez na kaagad ako."
"My Mrs. Alvarez. Meagan P. Alvarez."
"And you're my hubby. My ever caring and lovable hubby."
Kiniss na naman niya ako sa lips. Smack lang.
"I miss that lips. Our kisses, our happy moments. Imissyou all of you." He said.
"Hindi kita namiss :( Feeling ko kasi kahapon lang nangyari ang lahat."
"Madaya! =_="
"Pero syempre, love na love kita."
"Iloveyou more than any thing in this world. Iloveyou, I will love you, and I will still love you forever."
"Ang sweeeeeeeeeeet! o (^‿^✿)ｏ"
"S'yempre hahaha. Anyways, pagraduate na ako. Anong balak mo?"
Halos malaglag naman ang panga ko dahil sa sinabi niya. Shit! Second year palang ako nang mangyari ang aksidente na 'yon. Paggraduate na ngayon si Van (ಥ_ಥ)
"Hahahaha, kawawang bata."
"Tawa ka pa riyan! Graduating na rin sana ako ngayon e! (T⌓T)"
"Gagraduate na naman ang asawa mo. Kaya na niya kayong buhayin ng mga magiging anak ninyo."
"Hindi pa rin masaya! (T_T;)"
"Basta, masaya akong narito ka."
"Layo naman ng sagot mo! Hmp!"
xxx
"Ready kana hija?"
"Yes, Mom. Matagal kong hinintay ang araw na 'to :">"
"Pagkatapos nito, siguradong malalayo kana talaga sa amin. Magkakaroon kana ng sarili mong buhay."
"Magkakasama pa rin po tayo especially sa mga special ocassions."
"Basta, kapag inaway ka ni Van, uwi ka kaagad sa atin."
"Baka siya ang awayin ko, Mommy."
"Alam ko namang si Van ang kawawa sa inyong dalawa e." Tinawanan pa ako ni Mommy. "Pero...hanga ako sa pagmamahal na ibinigay at ibinibigay pa sa 'yo ni Van."
"Ako rin, Mom. Sobrang swerte ko at ng mga magiging anak namin dahil siya ang kasama namin."
"Mapoprotektahan ka niya habambuhay."
"Tama po."
"At ngayon ay ganap na kayong matatawag na mag-asawa. Nawa'y gabayan kayo ng Poong Maykapal sa mga oras ng kasaganaan at kalungkutan. Magparami kayo at magpalaki ng mga batang susunod sa inyong magagandang gawi." Humarap si Father kay Van. "Maaari mo nang halikan ang iyong asawa."
Itinaas na ni Van ang veil ko. Katulad ng dati, napakagwapo pa rin ng asawa ko.
For all the times
I felt cheated, I complained
You know how I love to complain
For all the wrongs I repeated
Though I was to blame
I still cursed that rain
I didn't have a prayer
Didn't have a clue
Then out of the blue
Yung matangos niyang ilong, yung magaganda niyang mga mata, yung mga ngiti niyang ako lang ang madalas na makakita. Yung pagiging malambing niya, yung walang sawa niyang pag-aalaga, at yung walang humpay niyang pagmamahal sa akin.
God gave me you
To show me what's real
There's more to life
Than just how I feel
And all that I'm worth
Is right before my eyes
And all that I live for
Though I didn't know why
Now I do
'cause God gave me you
"Iloveyou, My real Mrs. Alvarez."
"Iloveyou, Mr. Alvarez."
For all the times
I wore my self pity
Like a favorite shirt
All wrapped up in that hurt
For every glass I saw
I saw half empty
Now it overflows
Like a river through my soul
From every doubt I had, I'm finally free
I truly believe
Idinampi ni Van ang mga labi niya sa akin. Isang beses, dalawang beses, tatlong beses. At sa ikaapat, naramdaman ko ang mga halik niyang matagal ko nang namiss.
God gave me you
To show me what's real
There's more to life
Than just how I feel
And all that I'm worth
Is right before my eyes
And all that I live for
Though I didn't know why
Now I do
'cause God gave me you
In your arms I'm someone new
With ever tender kiss from you
Oh must confess
I've been blessed
Naglakad kami Van palabas ng simbahan. Sa labas n'on, nagpalipad kami ng mga kalapati.
Inihagis ko na rin ang bulaklak ko at ang nakasalo...
Si Abbi!
"Hala, Kurt! Sabi sa 'yo pakasal na tayo e!"
God gave me you
To show me what's real
There's more to life
Than just how I feel
And all that I'm worth
Is right before my eyes
And all that I live for
Though I didn't know why
Now I do
'cause God gave me you
God gave me you
"Panibagong level na naman ng buhay natin 'to. Kakayanin natin...kakayanin nating dalawa." Nakangiting sabi niya.
"Kakayanin My Man."
"Oh! Honeymoon na!!" Sabay-sabay na sigaw nung anim.
Sumakay kami ni Van sa sasakyan na maghahatid sa amin sa Batangas.
"Pakasaya ka, Uno! Labyou!" Sigaw ni Kurt.
Pinaandar na ang sasakyan. Kumakalembang ang mga latang ikinabit sa sasakyan.
Kitang-kita ng mga tao sa labas ang malaking banner na inihanda nila.
"Congratulations, newlywed! ♥"
Pinagtitibay ng mga pagsubok ang samahan ng bawat taong nag-iibigan. Hindi sila palaging sweet, hindi palaging okay, hindi palaging masaya. Sa oras na binuksan mo ang sarili mo na mahalin ang isang tao, binubuksan mo na rin ang sarili mo sa lahat ng sakit.
Sa una, mayroong hindi magandang pagkakaunawaan sa ugali ng isa't isa. May kanya-kanyang judgments, may kanya-kanyang hindi napagkakasunduan. Mahalagang kilalanin muna ang isa't isa nang mabuti bago tayo manghusga. Dapat tayong maging mapanuri sa mga ikinikilos nila.
Hindi sa lahat ng pagkakataon ay masama ang mga palaging nadadawit sa gulo. Hindi rin porket palaging nakangiti ay masasabi nang mabait. Hindi natin alam kung sino ang mapagkakatiwalaan sa hindi. Ang mahalaga, yung mga taong nagpapahalaga sa worth natin ay nabibigyan din natin ng sapat na importansya.
Darating ang araw na mayroong taong magsusugal ng lahat para lang maprotektahan at makasama tayo. Sino nga ba naman kasi ang makapagdidikta ng kayang gawin ng isang tao, diba? Wala.
Ito ang unang yugto ng buhay namin ni Van. Bilang mag-asawa, at magiging magulang sa hinaharap, alam namin na mas marami pang pagsubok ang darating. Pero...alam ko namang nandyan lang ang superMAN ko na ngayon ay dakilang HUBBY ko na :)
Makakaasa kayong magkakalat kami lahing kasing ugali niya. Malay niyo, sa susunod na mga araw matagpuan niyo ang isa sa kanila. Maghanda lang kayo mga be :P
Pero...ito na. Ito na ang wakas.
Ang mahaba-habang bangayan, kasweetan, at rambol sa buhay ko kasama si Van. Thanks God that I am still alive. I'm lucky that I have my Man forever and ever.
THE END 03|28|2017; 06:57PM