Arah's POV
Matagal kong pinagmasdan ang sarili sa salamin.
I'm confident naman that I'm beautiful, you know. It's just that, na se-self conscious na ako these past few days for unknown reason.
Kung puriin nga ako ng mga tao sa labas, mas maganda pa daw ako sa mga sikat na commercial model ng shampoo dahil sa makintab at mahaba kong buhok.
May time nga, habang nag g-grocery ako, may biglang lumapit sakin na isang babae. She told me she's one of the biggest CEO of a modeling company ng bansa and want me to be her international muse.
Dahil sa facial feature ko, balingkinitang katawan, maputi, makinis, matangos ang ilong, makakapal na kilay at mahabang pilik matang mayroon ako.
Can't argue with that dahil isa namang dayuhan ang papa ko sa mga litratong pinapakita ni mama.
But even though mukha akong mayaman at malaki ang chance kong maging successful dahil sa mga offers sakin sa modeling and even entertainment industry, mas gugustuhin ko pa rin ang maging simpleng tao.
"Ate, ang ganda mo na ok? Baka mabasag pa ang salamin na yan kung hindi ka pa aalis sa harap nyan." Napa baling naman ako sa kapatid kong lalaki na si Steve. Gwapo din ito at kamukhang kamukha si papa kung si mama ang tatanungin.
I'm sure maraming babae ang nagkaka gusto sa isang 'to. Sana lang wag sya matulad sa unggoy na yun na napaka hangin at arogante.
Ikalawang nakababata kong kapatid si Steve na nasa 4th year highschool na. Habang grade six naman ang bunso na si Fina.
Napahalakhak naman ako saka sya nilapitan at inakbayan. Halos magkasing tangkad lang din kami ni Steve.
"Kunwari, pag nagka bf ang ate, payag ka ba?" Tanong ko dito.
"Oo naman, basta 'di ka lang sasaktan at paiiyakin. Kundi, makakatikim sya sakin ng suntok." Napangiti naman ako sa sagot nya.
"Naks naman Steve ha!"
"Bakit ate? Do you like someone? May nanliligaw na ba sayo?" Curious nyang tanong dahil alam nya kasing sa dami ng manliligaw ko, ni isa sa mga ito ay wala akong nagustuhan.
Isa kasi sa greatest turn off ko when it comes into boys eh yung may hikaw sa tenga, mataas ang kuko tsaka may mabahong amoy.
Like, I'm a girl who also had my own standards din naman.
First is yung ear piercing, may mga guys naman na nababagay sa kanilang ang piercing pero mas prefer ko walang abubot sa tenga o mukha except for bracelets, rings, or necklace.
Second is yung hindi ginugupitan yung kuko, its eww. Mas gusto ko yung malinis ang kuko. Nakaka attract yun para sakin.
Lastly, the smell. I hate the smell of bungang araw or whatever na amoy that will definitely prove na ilang araw walang ligo. Mas prefer ko yung amoy ni Dave– wait nope. Mas prefer ko mababango. Basta, they take care of their body.
"Wala naman.. pero malay mo 'diba? May manligaw sakin at magugustuhan ko." I shrugged.
***
Today's Wednesday– our club day to be exact and I was thinking on how can I have an interview sa taong kinaiinisan ko at the same time ayaw mawala sa utak ko.
Before I forgot, I am also a member of our school news paper. Editorial at sports title ang naka assign sakin ngayon.
And yeah, unfortunately, Dave is the MVP of this school which I need to have an interview with para naman daw may papansin sa column ko sabi ng president namin. And besides, malakas ang hatak ni Dave sa mga estudyante lalo na sa mga girls.
"San ba kasi nagsususuot ang unggoy na yun?" Bulong ko sa sarili saka nag simulang mag tanong tanong sa mga 4th year na nasa field baka sakaling maituro nila kung nasaan ang unggoy na yun.
Sabi ng isang estudyante na sa tingin ko ay kaklase nya, baka daw nasa waiting sheds dahil duon daw nila ito nakikitang naka tambay kapag walang klase o practice kaya naman pumunta na ako doon at nakita ang unggoy habang naka side view ito at may hawak na saging– I mean, gitara.
Nag simula naman akong lumapit dito habang may kaunting kaba sa dibdib.
"Umayos ka Arah." I scolded myself as I took a breathe in and out saka humakbang papalapit sa pwesto nya.
Obviously, hindi nito kasama ang mga kaibigan dahil sya lang naman ang nakikita ko at kumakanta habang nag gigitara.
Bigla itong huminto sa ginagawa ng mapansin ako.
"Yes?" Kunot noo nitong bungad.
"Can I disturb you for a moment?" Tanong ko saka dire diretsong umupo sa harapan nya. Mukhang hindi nya yun inaasahan.
Ako din, hindi. Whatever.
"What do you want?" Tanong nya saka inilapag ang gitara sa tabi.
"Pwede ka bang ma interview saglit?" Mahinahon kong tanong kahit na sobra ang kabog ng dibdib ko.
"Interview? For what?" I waved my folder in front of him.
"School news paper." Tumango naman sya.
"Why me?" Gosh, ang daming tanong ha.
"I'm writing something about sports achievements of the star players ng Blazing Wildcats Team." Sagot ko habang inaayos ang gamit sa mesa. Ramdam ko ang titig nito sakin pero hindi ko na lang pinagtuunan ng pansin.
"Why? Am I the only star player ng team?" Medyo pasuplado nitong tanong. I blow a strand of my bangs before facing him.
I smile at him for a second before it turns into frown.
"As far as I know, you're the only one and the latest MVP of this year. That's why, its more interesting if mag fo-focus ako sa latest. Don't you think so?" Paliwanag ko dito na ikinalawak ng ngisi nya.
Gosh! What's wrong with this unggoy?
"Aha! Pano mo naman–"
"And I think, ikaw lang naman ang ina-idolize ng mga students dito sa campus at malakas din ang hatak mo sa crowd during your games." Putol ko sa sasabihin nya. Mukha kasing 'di papayag ang loko.
"I see. Updated ka pala sakin ha." Nanunudyo nitong wika. Napa hinto naman ako at napa tingin sa kanya ng diretso.
"Sa team nyo, syempre. Hindi naman ako taga ibang planeta para 'di malaman ang nagaganap sa paligid ko lalo na sa school na pinapasukan ko, right?" Saad ko na tinanguan nya lang.
"You know what, hindi naman pala behind sports ang kukunan mo. Well–"
"Oo or hindi. That is the only answer you have to say to me. Nothing more." Naiirita kong saad na ikina ngiti nya.
Gosh, hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa utak ng unggoy na ito.
"Relax. Stay cool." Nang aasar na sabi nya. Kaunti na lang talaga at iisipin kong this guy is getting back at me.
Kung hindi lang talaga ito ang inassign sakin, I wouldn't be here talking with this monkey.
"Ok, fine. Kung ayaw mo, edi don't." Tumayo na ako ng bigla ako nitong pigilan.
"Wait. Ok, payag na akong magpa interview." I stared at him.
"Are you sure? Baka naglolokohan lang tayo dito?" Mataray at naka taas kilay kong tanong.
"Of course! Pero sa isang kondisyon." I crossed my arms.
"What? What is it?"
"I don't think this is the right place for your assignment. Wala ako sa mood." Napa ikot naman ako ng mga mata. Pa special talaga eh.
"So?"
"Have a dinner with me tonight. That's much better for me and you for the interview. Deal?" Tanong nya na may halong amusement.
Saglit naman akong napa isip. Well, isang gabi lang naman yun and it'll be tonight.
And besides, I want this to end na para wala na akong iisipin pa.
"Deal." Para naman itong nagulat sa sinabi ko.
"Ok. Hatid na kita sa inyo pagkatapos ng klase mo para naman alam ko kung saan kita susunduin mamaya." Bigla naman akong nabilaukan kahit na wala akong kinakain.
Geez, this guy is something.
"No need. Just send me the address sa kung san tayo mag di-dinner." Wika ko.
"Nope. Kasi ako ang mamimili kung san tayo mag di-dinner. I'm sure malilito ka lang sa place. And besides, ano naman ang masama kung ihahatid kita? May magagalit ba?" I rolled my eyes at him.
"Wala. My mom's open for any visitors I'll have."
"Eh yung boyfriend mo? Hindi ba magagalit?"
"I don't have one." Irita kong sagot na mukhang ikinagulat nya. Mukha namang lumiwanag ang mukha ng unggoy sa hindi malamang dahilan.
"Ganun naman pala eh, bakit ayaw mong sunduin kita?" Ang kulit ng unggoy na ito!
"Wala lang. Makaka abala lang ako sayo." Sagot ko saka nag iwas ng tingin.
"Tss. No, basta ihahatid kita mamaya. Anong oras ba ang dismissal mo?"
"2pm ang last subject ko. Masyado pang maaga tsaka may practice ka pa right?" Tumango naman sya.
"Yup, pero 5pm pa matatapos ang practice. Can you wait a bit?"
"Yeah sure. May gagawin pa din naman ako sa library eh. Research."
"Ok. I'll see you later."