Chapter 23
KATH’S POV
Ano naman kaya ang nakalimutan ni Brent. Pumasok ako sa conference hall. Malinis na nga ang buong kwarto. Sabi ni Ate Susi, janitress namin, may naiwan ngang panyo sa conference hall. Sabi niya pa nga ay dalawa ito. Dalawa?? Eh bakit miski isa walang naiwan?? Asan na yung panyo ko?? Pinabanguhan ko pa naman yon. Sayang naman pero di bale na marami namang kapareha yon eh.
Magaalas –syete na ng napagpasyahan kong umuwi. Sinalubong ako ni Auntie Thelma ng marating ko ang bahay. Pinagbuksan niya ako ng gate.
Bumaba ako sa kotse. Kinuha ko ang mga gamit ko sa compartment at pumasok na. Tinulungan rin ako ni Autie sa pagbitbit ng gamit ko.
Thelma: Kath, nagugutom ka? Gusto mong ipaghain kita? Sabi niya habang kasabay kong umakyat ng hagdan papunta sa kwarto ko.
Kath: Hindi na po muna, gusto ko pong magpahinga na.
Pagpasok ko sa kwarto ay ibinaba ko ang gamit ko at nagpalit na. Bumaba na rin si Auntie. Humiga ako at nakatulog na kaagad.
BRENT’S POV
Pagkahatid ko kay Aria ay bumalik na ako kaagad sa bahay. Dumerecho ako sa kwarto ko. Nagugulo ang isip ko dahil sa amoy ng panyo na naiwan sa conference hall kanina. Agad kong kinuha ang panyong nasa bulsa ko mula kanina pa. Inamoy ko ulit ito. Perfume ng babae, mild lang ang amoy nito. Nakaramdam ako ng saya sa pagkakaalala sa amoy na iyon pero sino sino o ilan ba ang empleyado sa Brandworks na ganoon ang pabango? Paano ko siya hahanapin?
KATH’S POV
Alas-onse na ng magising ako. Mahihirapan na naman akong makatulog nito mamaya. Bumaba ako sa sala ng maramdaman kong kumakalam ang sikmura ko, hindi pa pala ako nagdi-dinner.
Naabutan kong nanunuod si Auntie Thelma ng TV.
Thelma: Nagugutom ka?
Kath: Oho...hindi pa pala ako nagdidinner.
Thelma: Gusto mo ipaghain kita? Tanong niya sa akin.
Kath: Ay wag na ho...ako na lang, mukang tutok kayo sa pinanunuod ninyo eh.
Ngumiti siya.
Thelma: City Hunter....parang feeling ko bumabata ako.
Ngumiti ako. Si Auntie kasi lulong talaga sa mga Korea Novela.
Kath: Sige Auntie, ako na lang.
Tumango siya.
Sinigang at piniritong isda ang ulam,....nako mapaparami ang kain ko talaga. Miss ko na kasi ang mga simpleng pagkaing tulad nito.
Pagkatapos kong kumain ay pinuntahan ko si Auntie. Tumabi ako sa kanya. Tutok pa rin ito sa pinanunuod niya. Tiningnan ko ang bida...infairness gwapo ang bidang lalake at maganda rin naman ang bidang babae.
Kath: Auntie pwede niyo ho ba akong samahan sa simenteryo bukas?
Tumingin siya sa akin.
Kath: Para po sa Friday kahit mag-isa po kayo eh alam niyo po kung saan.
Thelma: O sige. Pero ano bang meron sa Friday?
Kath: 8 year anniversary po namin, kaso nasa Palawan naman ako noon. Gusto ko po sanang kayo ang magsindi ng kandila para sa akin sa araw na iyon.
Thelma: Kelan naman ang balik mo?
Kath: Indefinite pa ang araw kung gano katagal pero minimum of three days po ang pag-stay namin. May event na naman kami roon.
Tumango ulit siya. sandali ko pang pinanuod ang palabas. Nakakatuwa dahil kinikilig ako sa mga eksena nila. Sungit sungitan ang lalake at matapang naman ang peg ng babae. Nice! Kinikilig na ulit ako. May naalala ako sa mga ganitong eksena yon ang totoo. Isang tao lang naman talaga ang nagpapakilig sa akin eh.
Pinatay na ni Auntie ang TV, umakyat na rin ako sa kwarto ko. Sa pagkakaalala ko, ngayon na lang ata ako ulit nakapanood. Humiga ako sa kama. Sa loob ng limang taon, ano ano pa ang namiss ko?
Pumikit ako...pero ang wierd mukha ni Brent Arellano ang nasa isip ko. Seryoso at nakakunot ang noo. Nakaramdam ako ng takot. Makakasama ko si Brent ng ilang araw. Nakakatakot diba? Dahil baka mabuhay na naman ang isang feelings na pilit kong pinapatay.
----
Kinaumagahan ay maaga kaming gumayak ni Auntie. After lunch na ako papasok sa opisina. Nagpaalam na rin naman ako kay Mr. Rosales at pumayag naman siya. May meeting ulit kami with CGC. Ganito naman talaga pag may event kaming gagawin..patayan sa meeting.
Dumaan muna ako para bumili ng bulaklak at kandila at dumerecho na sa simenteryo. Ilang saglit lang ay narating na namin ang simenteryo. Kinawayan kaming ni Mang Karding.
Nagpark na ako, naglakad kami papuntang puntod ni DJ. inilapag ko ang dala ko. Si Auntie naman ay naupo na.
Thelma: Kath, ilang taon ka ng pumupunta rito, hindi ka ba nagsawa kahit isang beses? Umupo ako sa tabi niya.
Kinuha ko ang picture ni DJ na nakaframe. Hinawakan ang mukha niya.
Kath: Hindi siguro ako pumupunta rito minsan dahil sobrang masakit para sa akin. Para ko na rin kasing paulit ulit na sinasaktan ang sarili ko...pero never akong nagsawa. Hinawakan niya ako sa balikat.
Thelma: Sobra mo siyang mahal.
Kath: Sobra sobra....kasi kahit sarili ko nakalimutan ko na.
Thelma: Kathryn....
Tumayo ako bigla. Alam ko kasing maiiyak na naman ako. Nakita kong palapit si Kuya Tonyo. Sinalubong ko na siya.
Tonyo: Mam Kath.
Kath: Kuya Tonyo, magandang araw...ahm tanong ko lang...yung mga dumadalaw ba nakita mo na ulit?
Tonyo: Hindi pa mam eh.
Kath: Ah sige...ah eh,..kuya Tonyo si Auntie Thelma nga pala.
Sabi ko palapit kay Auntie. Tumango naman si Kuya Tonyo.
Kath: Pupunta siya rito sa Friday...pasasamahan ko sana siya sayo..
Tonyo: Sa Byernes ho?? Baka wala ho ako sa mga oras na iyon.
Kah: Bakit ho?
Tonyo: Kaarawan ho ng aking ina. Pero susubukan ko ho.
Thelma: Ay hindi...okay lang naman..madali namang hanapin ang puntod ni Daniel.
Kath: O sha sha...sige ho kuya Tonyo. Maraming salamat ho.
Iniwan na kami ni Kuya Tonyo,
Kath: Auntie sure po kayo? Kaya niyong mag-isa?
Thelma: Oo naman.
Ngumiti ako.
Pagkatunaw ng kandilang sinindihan namin ay napagpasyahan ko ng umuwi. Sa labas na rin kami kumain ni Auntie Thelma at ibinaba ko na siya sa bahay at ako nama’y dumerecho na sa opisina.
ARIA’S POV
Im on my way sa Brandworks ng tumunog ang phone ko. Brent told me na sa Brandworks na kami magkita. Tiningnan ko kung sino ang tumatawag ng malaman kong daddy pala ni Brent. Si Don Miguel Arellano.
Aria: Hi Dad!
Miguel: Hi Aria. You’re with Brent?
Aria: No Dad.
Miguel: Better. I just want to inform you that I’ll be in the Philippines on Friday.
Aria: Really? But Friday?? I’ll be in Cebu on Friday while Brent will be on Palawan.
Miguel: Is that so?? Can you postpone your flight??
Aria: Okay I will. But Dad, if i may ask...why are you suddenly coming home?
Miguel: I have some important stuff to do. However, I’ll be in La Union to visit a friend on Friday afternoon.
Aria: Do you want me to come with you Dad?
Miguel: Better.
I smiled.
Miguel: Also, please don’t tell Brent about this...
Aria: Sure.
Miguel: My flight back to Manila is 2 AM.
Aria: Okay I’ll pick you up at the airport.
Miguel: Thank you.
Aria: It’s okay Dad.
Then the line was cut.