Axel's POV
It's all my fault! Sana pala hindi ko na muna siya pinakilala kay Mommy kung magiging ganun lang ang pagkikita nila!
"Masyadong nasaktan yun si Kyla" sabi ni Ash.
"I know" Maikli kong sagot.
"Buti nalang andun din ako kahapon sa park kaya medyo nadamayan ko siya" sabi ni Keith.
Nasa bahay kami ngayon at maaga sila pumunta dito para sabay-sabay na kaming pumasok. Gusto rin naman nilang malaman kung ano ang nangyari kahapon kila mommy and Kyla.
"Damn! Kasalanan ko 'to eh!" Inis kong sabi!
"Bro. Hindi mo naman alam na ganun ang mangyayari diba? Wag mong sisihin ang sarili mo" Sabi ni Ash.
"Yeah. At hindi mo rin naman alam na ganun ang mga sasabihin ni Tita" Sambit rin ni Keith.
"Sir may naghahanap po sa inyo" Sabi ni Yaya Remy.
"Sino---"
"Papasukin mo" Maikli kong sabi. Hindi ko na pinatapos ang sasabihin ni Keith kala mo naman siya ang hinahanap.
"Hey"
Napatingin kami sa nagsalita. Kita ang gulat sa mga mukha naming tatlo.
Anong ginagawa niya dito?
Kyla's POV
Mabagal akong naglalakad sa hallway ngayon.
Hindi ko parin kasi matanggap yung nangyari kahapon ang sakit kaya pagsabihan ng mga ganung salita!
Ng makarating ako sa room ay agad akong umupo.
Tumingin muna ako sa bintana. Ako pa lang kasi yung tao.
Naramdaman ko nalang na may umupo sa tabi ko.
Diretso lang siyang nakatingin sa harap na para bang hindi ako nakita.
Mukha ba akong hangin para hindi mapansin? O mukhang multo na parang hindi maramdaman na andito ako?!
Kasunod niya sila Keith na parang ang seseryoso ng mukha.
Natapos ang dalawang subject ay ganun parin. Wala parin kaming pansinan. Dahil ba sa nangyari kahapon? Eh dapat nga magsorry pa yung Mommy niya dahil sa sinabi sakin eh.
Lunch na pero mas nauna na siyang umalis kaya kaming tatlo nalang ang natira nila Keith at Ash.
Nakatingin sila sakin ng seryoso na para bang may gustong sabihin.
Tinawag ng prof si Ash kasi may pinautos kaya kami nalang ni Keith.
"K-k-keith" tawag ko dito bakit ba kasi nauutal ako!
"K-kyla" tawag niya rin. Para kaming tanga dito na hindi alam kung paano magsisimulang magsalita.
"S-si A-axel galit b-ba siya?" Nauutal talaga ako letse!
"H-hindi." Maikling niyang sagot.
"Ah S-sige pala" nilagpasan ko na siya. Kasi naman parang hindi niya gustong magkausap kami eh.
"Ah Kyla wait" hinawakan niya ako sa braso kaya hinarap ko siya na seryoso ang mukha.
"Bakit?"
"Sorry"
"Ah dahil ba kanina? Na parang ang cold mo na ewan? At parang ayaw mo akong kausap? Okay lang" sabi ko.
"Hindi. Sorry"
"H-huh?" Ano bang sinasabi niya. "Okay nga lang eh."
Hinila niya ako at niyakap.
"Sorry bestfriend. Sorry"
Pagtapos niyang sabihin iyon ay umalis na siya.
Pero ako natulala. Ano bang meron? Ano bang nangyayari?!
Kailangan kong makausap si Axel.
Pumunta ako agad ng cafeteria para hanapin siya pero wala kahit si Ash at Keith wala.
Pumunta rin ako ng rooftop pero si Ash lang ang tao doon.
"A-ash? Si A-axel?"
Hindi niya ako sinagot at nakatingin lang siya sakin.
"Ash? Hello? Si Axel?"
"Hindi ko alam eh" Walang emosyon niyang sabi.
"S-salamat"
"Sorry Kyla"
Rinig kong bulong niya. Bago ako umalis.
Nasan kaya yun? Sa garden?
Mabilis akong pumunta sa garden at nakita ko si Amanda paalis. Hindi ko siya pinansin at hinanap si Axel.
Sabi ko na nga ba eh. Andito siya lumapit ako sa kaniya at tumabi.
"A-axel?"
"Hm?"
"G-galit ka ba?"
"Nah."
Ramdam ko yung cold niyang boses pero kinausap ko parin siya.
"Axel may problema ba?"
"Wala"
"Axel humarap ka sakin please"
Pero hindi siya humarap.
"Axel kausapin mo naman ako" Papaluha kong sabi.
"Kinakausap na Kita Kyla"
Napatigil ako sa sagot niya. May tumulong luha sa mata ko. Bakit ganun? Kahit hindi niya sabihing may problema siya ramdam kong meron.
"Axel dahil ba 'to sa nangyari kahapon?"
"Hindi"
"Axel ano ba kasing problema?"
"Wala Kyla wala!"
"Sabihin mo naman Axel! Alam kong meron! Please"
"Damn! Kyla naman eh! Bat ba ang kulit mo?! Wala nga sabi!
Sigaw niya sakin. Hindi ko na napigilan ang luha ko.
"Si Amanda? Nagusap ba kayo?" Tanong ko. Galing dito si Amanda kanina kaya sigurado akong nagusap silang dalawa.
"Hindi."
"Alam kong nagusap kayo Axel!"
"Fuck! Kyla naman! Ano ba?! Kung ano ano yang pinagiisip mo! Gulong gulo na nga ako eh! Please lang wag mo muna akong kausapin!"
Natahimik ako. Parang nawalan ako ng boses at hindi makapagsalita. Tuloy tuloy lang ang pag buhos ng luha ko. Nakayuko siya at ako naman ay nakaiwas ng tingin.
"Sorry" Mahina kong sabi at tumalikod.
"K-kyla"
Naramdaman ko ang kamay niya sa braso ko. Hinarap niya ako at niyakap.
"I will always love you No matter what happens between us" bulong niya.
"Axe--"
"I'm sorry baby. Mahal na mahal kita. Always remember that i love you"
Bulong niya at hinalikan ako sa noo.
"Sorry Kyla. Pero Kailangan kong gawin 'to"
Hindi ko naramdaman ang pag alis niya. Dahil iniisip ko parin ang huli niyang sinabi.
Dumiresto ako ng cr at pumasok sa cubicle.
"Grabe! Ang galing talaga ni Amanda. I'm pretty sure na magkakabalikan nga sila."
Narinig kong sabi ni Kaitlin boses palang alam na. Pero Sinong magbabalikan?
"Yeah! Haha kawawa naman si Kyla! Tsk! Tsk!"
"Yes. At pag nagkabalikan na si Amanda at Axel magiging sakin na si Ash! Yiieee"
Lumabas na ako at hinarap sila nakita ko ang gulat nila.
"Andito ka pala!"
"Anong sabi niyong magkakabalikan sila Axel at Amanda?"
"Poor you! Hindi ba sinabi sayo ni Axel na Ex niya si Amanda and I think. Mahal pa nila Ang isa't isa"
"Yeah! Kawawa ka naman! Tsk"
Tumakbo ako papuntang room at kinuha ang bag ko. Tinawag ako nila Keith pero hindi ko pinansin.
Dumiresto ako sa park umiyak ako ng umiyak. Kaya pala eh! Mag ex pala sila! Hindi manlang sinabi ni Axel 'to sakin?! Nakakainis!
Naramdaman kong may nagtapik sa likod ko kaya tumingala ako.
Pamilyar siya. Teka si Princes Maxxine?
"Are you okay?"
Umupo siya sa tabi ko.
"Alam mo gagaan yang problema mo kung mag s-share ka"
Tama siya.
"Si Axel p-po"
"Oh! Yung kaibigan mo na Mahal mo?"
"O-opo"
"Hmm. So anong meron? Mahal kadin niya?"
"O-opo"
"Really? Eh bakit malungkot ka?"
"Pakiramdam ko po kasi may problema eh. Ang cold niya,tapos nagaway pa kami kanina."
"Kyla if you fall inlove be ready for tears. Pag nagmahal ka masasaktan ka. Love yan eh. Siguro hindi kapa sanay pero alam kong malalagpasan mo rin 'to"
"Salamat po"
"Sige ha. Mauna na ako ikaw rin baka mapano ka pagabi na oh"
"Sige po"
Naglakad na ako papunta sa bahay. Nakakapagod ang araw na 'to. Nakakainis!
"Robert kailangan niya malaman iyon!"
"Alam ko Karen! Pero hindi pa ito ang tamang oras!"
"Robert naman! Kailangan niya malaman na hindi siya tunay na Anak"
"Pero Karen--"
"Nay,tay" tawag ko.
Hindi tunay na Anak?