Η μέρες περνούσαν. Σήμερα ήταν Σάββατο. Είχα πολύ καιρό να βρεθώ με την παρέα μου. Μόνο γιατί έχω μαλώσει με τον Γιώργο δεν σημαίνει πως έχω ξεχάσει και τα αλλά παιδιά. Χθες το βράδυ κοιμήθηκα πάλι στο σπίτι μου. Ήταν η πρώτη φορά μετά από εβδομάδες.
Κοιτάχτηκα μια τελευταία φορά στο καθρέφτη πριν αρπάξω τα κλειδιά, το πορτοφόλι και το κινητό μου. Επιτέλους φορούσα πάλι τα αγαπημένα μου σκισμένα τζιν και τις μαύρες μου μπλούζες. Δεν μπορούσα να συνηθίσω τα φορέματα και όλο αυτό το υπερβολικό.
Μόλις βγήκα από το σπίτι κατευθήνθηκα προς το Ροκ μπαρ. Αυτή την ώρα δεν ήταν και πολύ γεμάτο.
Πίσω πίσω αντίκρισα τα παιδιά της παρέας μου. Όλοι κάθονταν σε ενα κυκλικό τραπέζι, εκτός τον Πάρι και τον Γιώργο. Όταν με είδαν σηκώθηκαν όλοι για να με χερετήσουν.
"Που είσαι ρε Μυρτώ! Σε χάσαμε" είπε ο Λευτέρης παίρνοντας με αγκαλιά.
"Έχω πολλά να κάνω αυτές της μέρες." απάντησα και έκατσα δίπλα του.
Τα παιδιά μου κέρασαν το πρώτο ποτό.
"Για πες. Καλό περνάς βλέπω με τον γκόμενο." είπε ο Μάριος και πήρε μια γουλιά.
Του έριξα ένα δολοφονικό βλέμμα.
"Πως είναι να τρως κάθε μέρα σε ένα διαφορετικό, ακριβό εστιατόριο; Να διοργανώνεις κάθε σαββατοκύριακο ένα από αυτά τα πάρτι; " ρώτησε περίεργος ο Λευτέρης.
"Χρειάστηκα λίγο καιρό για να το συνηθίσω." απάντησα αδιάφορα.
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι και σήκωσε το ποτήρι του για να πάρει μια γουλιά.
"Ο Γιώργος που είναι;" ρώτησα.
"Έχει δουλειές γιαυτό δεν μπορούσε να έρθει σήμερα."
Όταν τελείωσα με το ποτό μου έβγαλε ο Λευτέρης το πακέτο με τα τσιγάρα και πήγε προς την έξοδο. Εγώ τον ακολούθησα γιατί ήμουν η μοναδική που είχε τελειώσει ήδη.
Έξω με ρώτησε ανάβοντας το τσιγάρο.
"Η μικρή φιλενάδα σου τι κάνει;"
Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να καταλάβω πως εννοούσε την Μαρίνα.
"Καλά... Δεν την βλέπω συχνά." απάντησα και του πήρα το τσιγάρο από το χέρι. Πήρα και εγώ μια ρουφηξιά και του το έδωσα πάλι.
"Γιατί ρωτάς;"
"Εε... δεν ξέρω, την θυμήθηκα μόλις τώρα" είπε και κατέβασε το βλέμμα του προς τα κάτω.
"Γιατί δεν την βλέπεις συχνά;" προσπάθησε να κρατήσει την συνομιλία.
"Όλοι μέρα με το αγόρι της είναι..." είπα και τον κοίταξα για να δω την αντίδραση του. Στραβοκατάπιε και πήρε μια τελευταία ρουφηξιά πριν πετάξει το τσιγάρο στο πάτωμα και το πατήσει με το πόδι για να σβήσει και άρχισα να γελάω. Με κοίταξε παράξενα. Τότε έπρεπε να γελάσω ποιο δυνατά.
"Μην ανησυχείς. Η Μαρίνα δεν έχει αγόρι...από ότι ξέρω." είπα. Τότε χαμογέλασε και ο Λευτέρης.
"Που και που ρωτάει για σένα. Και κανονικά θα σου έλεγα να μαζεύτης γιατί είναι 2 χρόνια μικρότερη σου αλλα είσαι καλό παιδί." είπα και τον χτύπησα φιλικά στην πλάτη.
Το υπόλοιπο βράδυ πέρασε γρήγορα. Φτάνοντας στο σπίτι πήγα αμέσως για μπάνιο. Ύστερα κάθισα στο κρεβάτι μου και άνοιξα την τηλεόραση. Πήρα το κινητό μου στα χέρια για να τσεκάρω αν έχω κάποια μηνύματα. Και πράγματι είχα δύο μηνύματα από τον Αχιλλέα.
«Πώς πέρασες με την παρέα σου σήμερα;»
«Το σπίτι είναι τέλειος άδιο χωρίς εσένα.»
Χαμογέλασα με το που είδα τα μηνύματα του. Απάντησα γρήγορα και ξάπλωσα πάλι. Ξαφνικά χτύπησε κάποιος την πόρτα μου. Ενοχλημένη ρώτησα ποιος είναι. Τότε μπήκε η μητέρα μου.
"Ο Γιώργος είναι κάτω. Τον κάλεσες;" είπε σηκώνοντας το φρύδι. Αναστέναξα και πέρασα από δίπλα της για να κατέβω. Στεκόταν στη πόρτα, ενω είχε το το βλέμμα του στραμμένο στο πάτωμα.
"Τι έγινε;" είπα κρύα.
"Άκουσα ότι με έψαχνες" απάντησε χαλαρά λες και δεν έγινε τίποτα μεταξύ μας.
"Και ποιος σου το είπε αυτό;"
"Τα αγόρια." απάντησε απλός και πέρασε μέσα.
Στριφωγύρισα τα μάτια μου κλείνοντας την πόρτα. Κατόπιν έκατσε στον καναπέ και με κοιτούσε.
"Σαν το σπίτι σου." είπα ειρωνικά.
"Δεν υπάρχει λόγος να γίνεσαι αγενής." είπε ο Γιώργος και έβγαλε το σακάκι του.
"Ή θα μου πεις τι θέλεις ή θα πρέπει να σε συνοδεύσω έξω." είχα πάλι αυτό το ψεύτικο χαμόγελο δείχνοντας προς την πόρτα.
"Μου έλειψες τίποτα άλλο."
"Κόψε της αηδίες και πες τι θέλεις. Δεν έχω όρεξη να χάνω το χρόνο μου για σένα." Ύψωσα αυτή την φορά τον τόνο της φωνής μου.
"Θέλω να τα βρούμε πάλι." Μόλις άκουσα τι είπε τον κοίταξα παράξενα.
"Ναι... πολλά θες." Απάντησα. Δεν είχα όρεξη να χάνω το χρόνο μου.
"Ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη για όλα. Ξέρω ήμουν μαλάκας και δεν έπρεπε να σου μιλήσω έτσι."
"Επιτέλους το κατάλαβες και εσύ."
"Σε παρακαλώ. Ξέρω, κανονικά δεν αξίζω άλλη ευκαιρία όμως δεν θέλω να πετάξω έτσι απλός τόσα χρόνια της φιλίας μας." τα τελευταία λόγια του με έκαναν να σκεφτώ. Δεν άξιζε δεύτερη ευκαιρία, σε αυτό είχε δίκαιο. Όμως περάσαμε τόσα χρόνια φιλίας και θα ήταν κρίμα να το τελειώσουμε έτσι. Όμως δεν θα του απαντούσα αμέσως.
"Έχεις δίκαιο. Είναι κρίμα να χαθεί η φιλία μας. Εσύ την χαλάς όμως με την συμπεριφορά σου. Μόνος σου είπες πως θέλεις να σώσεις την φιλική σχέση μας, αλλά τότε πρέπει να αλλάξεις την συμπεριφορά σου. Και να είμαι ειλικρινής δεν νομίζω να καταφέρεις να αλλάξεις τον εαυτό σου." είπα και άνοιξα την πόρτα του σπιτιού. Σηκώθηκε περνώντας το σακάκι του και πήγε προς την ανοιχτή πόρτα.
"Δηλαδή τελειώσαμε;" ρώτησε κοιτάζοντας με στα μάτια.
"Χρειάζομαι χρόνο ."
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι και βγήκε έξω. Όταν έφυγε έκλεισα την πόρτα και πήγα στη κουζίνα για να πιω ένα ποτήρι νερό. Ήταν κάπου 9 το βράδυ. Πήρα το κινητό μου στο χέρι και πληκτρολόγισα το νούμερο του. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα το σήκωσε.
"Τι έγινε; Όλα καλά;" ακούστηκε η ζέστη φωνή του από το μικρόφωνο.
"Ναι όλα καλά. Μήπως θα μπορούσα να έρθω;" ρώτησα κατευθείαν.
"Εννοείτε" απάντησε.
"Εντάξει"
Έπιασα την ζακέτα μου, τα κλειδιά μου και έφυγα αμέσως. Είχα αφήσει ήδη τα βασικά πράγματα στον Αχιλλέα. Μετά από 20 λεπτά έφτασα μπροστά από το σπίτι του. Όταν είδα το πρόσωπο του χαμογέλασα. Ανταπέδοσε στο χαμόγελο. Πέρασα μέσα και πήγαμε στο δωμάτιο του.
"Ο κύριος Αργυροπουλος θα έρθει σε κάνα μισάωρο και θα πρέπει να κατέβω για να συζητήσουμε."
Τότε τον θυμήθηκα πάλι. Ο κύριος που ήρθε και την περασμένη φορά. Το όνομα του μου θύμιζε κάποιον. Τότε αποφάσισα να ψάξω λίγο στο διαδίκτυο. Ο Αχιλλέας ήταν κάτω με τους επισκέπτες του και εγώ έβγαλα το κινητό. Πρώτα έψαξα για την ιστοσελίδα της φίρμας του κυρίου Μαυρίδη. Ύστερα τσέκαρα της επαφές. Είχε το νούμερο του γραφείου, είχε κάποιες οδούς αλλά πουθενά για έναν κύριο Αργυροπουλο. Έψαξα παντού μέχρι που βρήκα ένα ενδιαφέρον θέμα.
<<Σκάνδαλο στην φίρμα του Αργυρόπουλου! Θα βοηθήσει η συνεργασία με τον κύριο Μαυριδη;>>
Τότε θυμήθηκα τα πάντα.
-------------------------------------------------------
Γεια σας και παλι! Συγνώμη που Αργούμε να ανεβάσουμε αλλά μας έτυχαν παρά πολλά αυτές της μέρες. Εύχομαι με αυτό το κεφάλαιο να σας το ξεπληρώσουμε. Τα φιλία μας~Ρ.Μ 💖