İyi okumalar;
"Gercek mutIuIuk maI ve muIke sahip oImak iIe degiI, akiI ve erdeme sahip oImak iIe mumkundur."
Sabah yüzüme güneşin eşsizce aydınlatması sayesinde uyanabilmistim. Bugünün güzel geçmesini ve bir sakarlık tabikide sakar biri değilim sadece ufacık yaramazlıklarim yüzünden Allah tarafından cezalandırılıyor olabilirim ay tövbe tövbe sabah sabah yine ne saçmalıyorsam neyse yataktan kalkıp günlük rutin işlerimi önce halletmeli sonrada valizimi toplamalıydim.
Bugün Türkiye 'ye dönüyordum çünkü okul bitmişti ve çalışmam için amcam beni yanına çağırıyordu, tabi bu kesin yengemin planıydi çünkü anne ve babamın vasiyetinden sonra yengem ve amcam beni yanlarına almıştı. Yengem ne kadar annem gibi olamasada bana annesizligi asla yaşatmadi, kendi çocuklarından daha çok severdi beni ah ne kadar özledim yengemin annem gibi kokan o mis kokusunu kaç yıldır uzaktaydik ve hepsi burnumda tüter olmuştu.
Günlük rutin işlerimi hallederken giyeceğim kıyafetleri çıkarmıştım. Bunu söylemeli miyim? Neyse söyleyeyim o zaman siyah dizde biten dantelli eteğimi üzerimede beyaz baskılı tişörtümü giyebilmistim. Kemerimde belimdeki yerini almıştı, beyaz spor ayakkabımida ayağıma gecirecekken telefonumun calmasiyla elimde ayakkabım sekerek komidinin üstündeki telefonumu alıp kimin aradığına bakmadan açtım.
"Kankaa çok özledim seni ne zaman geliyorsun? Keşke seninle dönseydim durumları biliyosun erken dönmem gerekti ve döndüm."dedi telefondaki şahıs. Ah bu kızın enerjisinden bende istiyorum diyemeyeceğim çünkü ikimizde aynı enerjiye sahip insanlarız. Duru'nun sabah sabah başımı şişireceginden konuşmak yerine sadece onu dinlemeyi tercih ettim. Şimdi diceksiniz ki Duru kim? Hemen anlatayım o zaman kendisi benim küçüklük arkadaşım, ailemi kaybettikten sonra Duru ile okumak için Hollanda'ya gelmiştik ama burayı mahfettik çünkü ne zaman yaramazlık yapsak ceza üstüne ceza yerdik. Üstelik alçak müdürüm sırf Üniversitedeki arkadaşları rahatsız ediyoruz diye amcama şikayet ederdi tabi amcamın kesin emri bizden her hareketimizden haberdar olmasıydı. Öyle böyle beş yılı devirmistik.
Şimdi diceksiniz ki üniversite dört yıl nasıl beş yıl oluyor bi senemiz boşa gitmişti çünkü kaçamak yapardık ve amcamın oğlu Meriç bizi her defasında yakalardi. Sınavlarada girmeyince malesef tekrar okumak zorunda kalmıştık. Telefonu tamamiyle unutur olmuştum yahu hemen Duru 'ya cevap verecekken odamın kapısı tıklanmisti.
"Kanka orda mısın? Sana diyorum öldün mü kız cevap versene be? Ayol bu dilini yuttu bensiz konuşsana kızım sana anlattıklarımı dinlemedin dimi? Seni cadoloz hayın şırfıntı konuşsana ya!" Diye cırlıyordu Durucum. Ve bir yandanda kapımın önünde bağıran bir adet Meriç.
"Defne çık artık şu odadan! Senin yüzünden holdingte toplantım var geç kalacağım hadisene!" Dedi çok saygılı sevgili hoşgörülü Meriçcim. Telefona geri dönüp Duru'ya kapatmam gerektiğini sonra arayacağımi söyleyip kapadım bir elimde ayakkabım düşme tehlikesi geçirerek seke seke kapıya ulaşmıştım. Kapıyı açar açmaz Meric 'in bir adet sinirli yüz hatlarıyla karşılaşır olmuştum. Beni ilk tepeden tırnaklarıma yani ayaklarıma kadar süzüp herzamanki hareketi göz devirme işleminden yaptı artık adama naptiysam her sabah benimle aynı dramı yaşıyor hadi onuda geçtim şu beş yıl bana göz devirerek geçirdi bian gözleri çıkacak sanıp doktora bile gitmeye teşrif etmiştim ama gitmemişti ehuehuehu.
"Her sabah aynı şekilde kalkıp ve beni delirtmek zorunda mısın? Sen nasıl bir manyaksın kızım!" Diye gürledi çok sevgili Meriçim. Ayakkabımı elimden alarak egilince giymemi işaret etti. Ayakkabımin iplerini bağlayıp yakışıklı kuzenime şöyle gururla bakıp kıkırdadim. Ayağa kalkıp odamın dağınık olduğunu görünce yine gözlerini devirip beni odadan çıkardı.
"Senin yüzünden toplantıya geç kaldım ne pasaklı bir kızsın odandan tiksindim resmen neyse ki bugün gidiyorsun odanı komple ilaçlattircam!"
"Ne demek ilaçlatacam odamda faremi besliyorum, gece hamambocekleriyle partimi yapıyorum ne ilaclatmasi yahu!" Diye cemkirince busefer gülen taraf kuzenim olmuştu.
"Senin ne yapacağın hiç belli olmuyor tatlım kim bile bilir belkide cidden fare ile geceleri dertleşip, hamambocekleriyle parti yapmadığını bak şimdi şüphelendim senden hemen ilaclamalari arayıp senide ortadan kaldirmalarini en büyük tehlikenin sen olduğunu söyleyeceğim." Dedi ve bana göz kırptı. Sabah muhabbetimiz herzamanki gibi böyle dalga geçmekle geçiyor. Meriç holdinge geç kalır sonra amcamdan azar işitir sonra eve gelince hıncını benden çıkarır yani bu koca yıl böyle geçip durmuştu. Bişey demek yerine sadece onu çok özleyeceğim ve sadece gitmeme az bir süre kalmıştı.
"Seni özleyeceğim manda." Diyince şaşkın halde bana bakıp sonra gülümsedi. Konuyu uzatmadigim için şaşırmış olmalıydı. Ee oda napsin her sabah kavga edince bünye ters tepki veriyor bu çok normal bence ama cidden seviyordum kuzenimi beraber büyümüş ve beraber aynı evde yaşamıştık benden sadece iki yaş büyük olmasına rağmen benimle çocuklasir ama uzak insanlara hep olgun gayet ciddi dururdu. O ciddi yüz ifadesini hiç sevmezdim çünkü ben ciddi değilsem kimse ciddi olamaz!
Hiçbirsey demeden evimizin görevlisine odamı temizletmelerini ve valizimi toplamalarini söyleyip beraber kahvaltıya oturduk.
Kahvaltı boyunca sessizce yemek yemiş ve artık gitmem gerektiğini ucağimin kalkmasına sadece bir saat kalmıştı. Valizimi arabaya koyan kuzenim gidince evdeki görevlilerle vedalaşıp evden çıkmıştım. Meriç ne kadar gitmemem için ısrar etsede amcam artık gelmem gerektiğini söyleyip durduğu için itiraz edememişti. Meriç 'te gelmek çok isterdi yanliz gitmemi hiç istemiyordu ama işleri holdingte yoğun olduğu için gelemiyordu. Herkese el sallayıp arabanın ön koltuğunda yerimi aldım. Meriç arabayı çalıştırinca burayı çok özleyeceğimi, ve çokça anımin olduğu duygusu beni içten içe üzuyordu. Kuzenime doğru dönünce onunda üzüldüğünün farkındaydim birbirimizi çok seviyorduk, ayrılmaz ikizler gibiydik başına onca bela açardım ve bana adam akıllı kızamazdi bile ah zaman ne kadar kötüsün ya bi yıla dönemiyor muyuz? Öyle bir şansım olsada dönsem ayrılmak hiç gelmiyor içimden ama amcam ne zaman istersem gidebileceğimi söylemişti oda tabi uslu durursam.
Yol boyunca Meriç ile hiç konuşmadan sessizce geçmişti ve bünye böyle şeylere alışkın olmadığından sessizliği bozan ben olmuştum malesef.
"Ayy içim şişti bune yahu ölüm sessizliği gibi. Alt tarafı şuradan şuraya uçacam ölüme gitmiyorum ya bu ne somurtkanlik bu ne biçimsizlik." Diyince arabayı durdurup inmemi işaret etti. Merak etmeyin filmlerdeki gibi yolun ortasında bırakıp gitme falan yok çünkü havaalanina gelmiştik bile ve biz film cekmıyoruz burda gerçek yaşıyoruz ehehe arabadan inip kuzenimin elinden valizimi alıp trip atacaktım ama bana bu şansı vermeden önden öne yürümeye başladı.
Havaya bak! Görende Cumhurbaşkanı geliyor sanacak.
Bende peşinden yavaşça yürümeye devam ettim. Benim bir kaplumbağa edasıyla geldiğimi farkeden Meriç arkasından bana bakıp bir 'of' çekti. Bu onun dilinde hızlanmam gerektiğini söyleme seklıydi. Meriç görevlilerle ingilizce birşeyler söylerken ben ise etrafa bakınıyordum. Ne çok insan vardı yahu tam o sırada bacağımdan biri tutunca yerimde sıçradım. Tam bağıracakken küçük bir çocuğun bacağımı tutmasiyla gülümseyip ona eğildim.
"Adin ne senin ufaklık." Çocuk bana salakmışım gibi bakarken Türkçe bilmediğini buranın Hollanda olduğu tekrar aklıma dank etti.
"My name is Defne." Onca yıl elin gavur ülkesinde yaşa ingilizce olarak sadece bunu öğren. Yengem ingilizce konuş bizimle derken bile böyle konuşuyordum.
"Jeo." Diyince biri kafamı kaldırıp diyen şahısa baktım galiba babası olmalıydı. Uzun boylu yakışıklı bir adamdı ama duruşları sert ve bir o kadar ciddiydi. Ama Allah için takım elbise yakışmıştı üstünde baya güzel durmuştu. Bunun karısı olsam dışarı kesinlikle bırakmazdım göz hakkı diyip bakarlardi falan katil olurdum. Ne saçmalıyorum ben yahu adam evliyse benim onu süzmem ayıp bence rezil olmadan çekip gitmeliyim.
"Ahaha ne güzel Türkçe biliyosunuz bende memnun oldum gibi bişey oldu neyse oğlunuzun çok tatlıymış Allah bağışlasın." Diyerekten etrafa bakındım. Meriç neredeydi ve beni burda yanliz bırakmıştı.
Sorucam ona ben!
"Sağol." Dedi ve çocuğun elini tutup yanımdan uzayıp gitti. Ne kadar garip bir adam ben insanca konuşurken o sadece soğuk bir tavırla cevap verdi. Aman banane ondan ne hali varsa yaşayıp görsün. Bu biraz beddua gibi oldu ama neyse Meriç hızla yanıma gelince bana sinirle kükredi.
"Kızım bi yerinden kaybolma be seni kaybettim diye nasıl korktum bir bilsen heryerde seni arıyorum baş belası düş önüme ve yanımdan sağ salim gidene kadar ayırmicam seni!" Beni kaybetti diye korkmuş olduğu yüzünün gerilen hatlarından belli oluyordu. Sakinlesmesini beklemeyi düşünüp sadece dediğini yaptım. Aniden gelen tuvaletim ile yerimde durunca Meriç göz ucuyla bana baktı.
"Lavaboya gitmeliyim sanırım su içmeyi fazla kaçırmışım şuan dalak böbrek ne varsa şişti biran önce neyse iğrençlesmeden lavabo nerde?" Diyince gülümser gibi oldu bian sonra eski haline dönünce bunun fazla surmemesi beni üzmüş gibi surat asinca gülümseyip lavabolarin yerini gösterdi. İki dakikaya gelmem gerektiğini söyleyince hemen koşarak lavabolardan birine girdim. İşimi bitirip ellerimi yıkayıp duruladim. Hızla dışarı çıkınca sert bir kayağa çarpan yunus balığı gibi yere düşecekken birinin tutmasını beklediniz dimi ama malesef kıymetlimin üstüne pat diye düştüm ve malesef dizilerdeki gibi belimden tutan sonra gözlerime bakan bir kahramanım olmadı üzüldüm şuan hatta bi yerlerim fazlasıyla sızlar oldu. Kalbim falan değil bildiğiniz kıymetlim sızlıyor. Kafamı kaldırıp sinirlen çarptığım kayaya bakışlarımı çevirdim yine o adamdı. Bana sertçe bakışlar atan adama iyice kıl olmuştum. Burda sert bakan ben olmam gerekirken o bana sert bakışlar ile bakıyordu.
"Önüne bidaha bakmayı denemelisin!" Diye bana çıkışınca tabi bende durur muyum? Tabikide durmam bir Defne Ulusoy olarak bu lafa karşılık veririm.
"Asıl sen önüne bak! Kör falansan gözlük takmayı falan denemelisin!" Diye tersleyince zafer edasıyla ayağa kalkmaya çalıştım ama bakın sadece çalıştım çünkü hala heryerim düşmenin etkisiyle sızlıyordu. Elimden tutup beni zorla kaldıran manda ayisina bir hışımda kükredim.
"Ne acımasız bir adamsın! Aa pardon size adam demeye bin şahit lazım siz adam bile olamazsınız! Önce bana çarpın sonra hiçbir suçunuz yokmuş gibi üste yağ gibi çıkın bide beni zorla ayağa kaldırın sizden yardım isteyende kim be!" Elimi sıkıca tutup sinirle soluyan adama karsi bende sinirle soluyordum elimi çekip hızla olay yerinden ayrıldım. Bu lafimdan sonra polisiye kitaplar okumayı hemen bırakmalıydim. Kiymetlimin sızlamasini umursamadan kuzenimin yanında ilerledim. İnşallah bidaha bu korkunç adamla karşılaşmazdim amin.
Meriç 'in yanına gelince saatimin geldiğini söyledi ve birbirimize sıkıca sarıldık. Saçlarımın arasından bana usulca 'ozlicem seni yaramaz kız' diyince gözlerimin dolduğunu farkettim. Sarılma faslı bitince birbimizden ayrıldık piste doğru yürüyüp Meriç 'e el salladım.
Onun için benim içinde kötü bir durumdu. Ama burda kalıp işleri ayakta tutmak zorundaydı ve bende amcaların yanında kendi ayaklarımın üstünde nasıl duracağımi öğrenmeliydim. Anne babama söz vermiştim onları gururlandiracaktim, kimseye muhtaç kalmadığımi başardığımi herkese gösterecektim. Uçağa biner binmez elimdeki kağıda bakıp koltuk numarama bakındım. Tam yerime geçip otutacakken o tanıdık yüzü görmem ile başıma kaynar su dökülmesi bir olmuştu. Hayal görüyor olabilir miydim? Yoksa evrenin bana yaptığı oyunlardan biri falan mıydı? Gözlerimi kapayıp bes saniye sonra geri açtım evet oydu ve camdan tarafa oturmuş saatine bakıyordu.
"Yok artık bu bir rüya olmalı! Bu sen olmamalısın?" Benim ani tepkimi duyunca gözlerini saatinden çekip yüzüme baktı. Gözlerini büyütüp yüzüme doğru bakınca oda inanamıyor gibi kafasını iki yana salladı.
"Yine mi sen!!" Diyince tatlı kız edasıyla gülecek şirin hareketler edecek değildim ben. Yanımıza hostes görünümlü ki hostesmis ama neden bu kadar kısa bu etek hele üst kısmı ay ne garip giyinme tarzı bu acaba midesi bulanıyor mu sürekli uçmaktan bence ben olsam sürekli uçsam milletin üstüne kusardım açık ve net yani. Konuyu neden hostese getirdim bende anlamış değilim ama araya girmese kesin kan çıkardı. Başta ingilizce birşeyler söyledi ben tabi dinlemedim çünkü dediği tek şey sorun ne? Ve elimdeki kağıdı alıp Türkçe konuşmaya başlayınca adını henüz bilmediğim adam başını tutup sıkıntıyla ofladi.
"Hanımefendi yerinize oturup kemerinizi bağlar mısınız?" Diye minnoş bir ses tonuna kim dayanabilirdi ki? Yerime oturmamak başka boş yere geçmek istediğimi söyleyince hostes ikimize bakıp konuşmaya başladı.
"Malesef efendim bugün Türkiye 'ye giden tek uçak ve bu yüzden tüm koltuklar dolu." Direnmeyi bırakıp adama döndüm bıyık alti gülüş yapıyordu diyemicem hala aynı sertlik.
"Beyefendi bakın beyefendi diyorum cam kenarına ben geçeceğim yoksa yanınıza oturmam!" Dedim ama adamdan tek kıpırdama olmadı. "Size diyorum ben cam kenarına geçecem yoksa dayanamaz üzerinize kusarım valla." Böyle demem işe yaramış olacakki tiksinircesine yüzüme baktı.
"Oturmazsan oturma ayakta bekle ve bana bela olmayı bırak!" Diye tislayinca yerime yavaşça oturdum sen görürsün belayı Türkiye 'ye gidene kadar sana neler yaşatacağım bidaha tövbe edersin...