KATH’S POV:
Andito na ako sa kwarto ko. Nasa tabi ko si Daniel. Sasamahan niya ako tonight. Nag-aalala siya. Lalo na’t naging saksi siya yung threat sa’kin.
Hiniga na niya ako sa kama ko. Hinaplos niya yung buhok ko at hinalikan yung noo ko.
[Click the external link for the music. She is Love (Acoustic Version) by Parachute. :)]
I've been beaten down, I've been kicked around,
But she takes it all for me.
And I lost my faith, in my darkest days,
But she makes me want to believe.
They call her love, love, love, love, love.
They call her love, love, love, love, love.
She is love, and she is all I need.
She's all I need.
Napatingin ako sa kanya as he sang quietly. I can’t remember the last time he sang with this… This so much feeling… He looked at me. And he caught me staring. Ngumiti na lang siya sa’kin at hinawakan ang pisngi ko.
Well I had my ways, they were all in vain,
But she waited patiently.
It was all the same, all my pride and shame,
And she put me on my feet.
They call her love, love, love, love, love.
They call her love, love, love, love, love.
They call her love, love, love, love, love.
She is love, and she is all I need.
I started to close my eyes. Patuloy pa rin si Daniel sa pagkanta niya sa’kin. Pwede bang kahit ngayong gabi lang? Kahit ngayong gabi lang, isipin kong mahal niya ako?
And when that world slows down, dear.
And when those stars burn out, here.
Oh she'll be here, yes she'll be here,
They call her love, love, love, love, love.
They call her love, love, love, love, love.
They call her love, love, love, love. love.
She is love, and she is all I need,
She is love, and she is all I need,
She is love, and she is all I need.
Nakatulog na ako. At di ko na alam kung anong nangyari pagkatapos nun.
“You are love… And you are all I need…”
“Good morning.” Nakangiting bati sa’kin ni Daniel pagkagising ko. Dito na din pala siya tumulog.
Pinisi niya yung ilong ko. Tatayo na sana ako pero bigla niya akong tinulak pabalik sa kama.
“Wag ka nang tumayo. Dadalhan na lang kita ng pagkain. Anong gusto mo? Eggs? Bacon? Or cereal? Kape? Gatas? Or orange juice?”
“Teka, teka. Bakit ganyan ka?”
“Di mo ako masisisi kung nag-aalala ako ngayon. Nilagnat ka kagabi. I have to lower your body temperature.”
“Pinaliguan mo ‘ko?”
“No. Tinabihan kita. Also, pinainom kita ng gamot.”
“Pano mo ‘ko pinainom? Di ba tulog ako?”
“Simple. Ang pinainom kong gamot sa’yo ay liquid. Nilagay ko na lang sa bibig mo at inintay kong lunukin mo.”
“Kaya pala halos mabulunan na ‘ko kagabi!” hinampas ko balikat niya. “Sana naman ginising mo na lang ako. Hindi ka na sana nahirapan sa sitwasyon.” Niyakap ko yung unan.
“Mukha kasing mahimbing ang tulog mo eh. Kaya hindi na kita inabala pa.” niligpit niya yung mga unan at kumot na ginamit niya kagabi. “So, ano order mo?”
“Order?”
“For breakfast.”
“Hindi ko alam. Ano ba yung menu?”
“Ang nasa menu ko ay ang mga nais mong i-order sa’kin.” Ngumiti siya. “So, ano?”
“Surprise me.” I winked at him at nagsalute naman siya.
“Paki-intay na lang yung pagkain mo!” sigaw niya nang lumabas na siya ng kwarto.
I waited for 5. 10 minutes. 15. 20. Bakit ba ang tagal ni Daniel? Ginugutom na ‘ko! TT3TT
Bigla namang bumukas ang pinto. Lumabas si Daniel na naka-apron. May hawak siya peanut butter. Endorser ang peg? Pfft!
“Breakfast is served.” Ngumiti siya at dinala yung isang stroller na may food tray. Nakatakip lahat ng plates.
“Wow. Gourmet restaurant ang peg?”
“Breakfast in bed kamo.”
Sinet-up niya yung mini table sa kama ko. Isa-isa niyang nilagay yung tray sa ibabaw ng table. Tinanggal niya yung mga takip. Napanganga ako.
“Pancakes. With maple syrup kasi gusto mo yun. Eggs Benedict. Mahirap gawin pero kinaya. A nice glass of orange juice. Crumb topped banana muffins, peanut butter sandwich and…” inabutan niya ako ng isang box. “Another dessert.”
Pagkabukas ko nung box, tumingin ako agad sa kanya. Ngumiti lang naman siya.
“Pinagtritripan mo ba ‘ko?” tanong ko sa kanya in a slightly upset tone.
“Hindi.”
Nilagay ko sa table yung box.
“Hindi tayo bati. Ibaba mo na yan. Di ‘ko nagugutom.”
Bigla namang tumunog yung tyan ko. Ano ba naman yan?! Ayaw makisama?!
“Liar.” Tumusok siya ng maliit na piraso ng pancake. “Open your mouth.”
“Oi, tigil-tigilan mo ‘ko dyan ha? Ihahampas ko sa mukha mo ‘to.”
“Bakit ka ba nagagalit?”
“Nakikita mo ba ‘to?!” nilapit ko sa kanya yung box. “Nang-aasar ka ba at cupcake na may baboy pa ang ginawa mo?!”
“Yun lang ba ang ikinagagalit mo?
“Eh iniinsulto mo ‘ko eh! Palibhasa payat ka!” sumandal na lang ako sa headboard at nagcross arms.
“Kath. Ui? Ano ka ba? Pagkain lang yan.” Pinisi niya yung pisngi ko. “Bakit ayaw mong kainin?”
“Kasi offensive.”
“Kahit pinagkahirapan ko?”
Di na lang ako nagsalita. He was right. Pero kasi eh. Nakaka-ugh. Fine.
“Okay. Kakainin ko na.”
Binaba ko na yung cupcake at nagsimula nang kumain ng breakfast ko.
“Oh? Ba’t ganyan ka makatingin?”
“Wala. You just remind me of the cupcake.”
Hinampas ko naman siya ng unan.
“Sinasabi ko na nga bang iniinsulto mo ‘ko eh!”
“Joke lang! Hahaha!”
“Ang bad mo.” Nagpout ako at naiyak-iyakan.
“Shhh… Tahan na baby. Kwekwentuhan na lang kita.”
Humanap siya ng libro dun sa shelf ko at bumalik sa may bedside ko.
“Once upon a time…”
“Corny! Wag yan!”
“Corny ka dyan?! Eh ito nga favorite mo dati eh!”
“Dati yun! Ayaw ko na nyan!” =3=
“Fine, fine!” bumalik siya sa shelf at may kinuha na libro. “The Vow.”
“That’s better in the movie.”
“Ang choosy mo. Hmp!”
“Wag ka ngang mag-inarte na parang bakla dyan. Mamimili ka na nga lang ng libro dyan eh!”
He made a face and returned to the selves.
“The Best of Me.” Lumapit na siya sa’kin. “By Nicholas Sparks.” Umupo na siya sa tabi ko. “For Dawson Cole, the hallucinations began after the explosion on the platform, on the day he should’ve died.”
“The end.”
Nagising naman ako nang magsalita siya.
“Ano?” sabi ko habang kinukusot ang mga mata ko.
“Ano?! Hindi mo ‘ko narinig?! Si Amanda at Cole ay lovers nung high school pa sila! Tapos bumalik yung feelings nila sa isa’t-isa kahit matagal na silang di nagkita!”
“Ah. Okay.”
“WTF?! Halos isang nobela ang binasa ko tapos sagot mo lang ‘Ano?’ o kaya ‘Ah. Okay.’ Seriously? Sinayang mo effort ko.”
“Wala naman akong sinabing isang nobela ang basahin mo!”
“What do you want me to read?! A fairytale na revised ang ending? No thanks.”
“Hindi revised yun!”
“Revised! Nirevise yung ending ng mga yun nang ipalabas nila sa TV! Alam mo ba yung kwento ng sa The Little Mermaid?!”
“Oo! Sirena siya! Humiling siya dun sa sea witch na maging tao para makasama niya yung prince! Tapos naging pipi siya! The sea witch hypnotized him and made him believe na siya ang sumagip sa kanya sa una! Pero nabreak din ni Ariel yung spell tapos nagkatuluyan na sila nung prince! And they lived happily ever after!”
“Mali! Hindi yan yung story! Hindi totoo ang happily ever after kasi hindi siya ang napakasalan nung prince! Ang pinakasalan niya ay isa dun sa mga babaeng nakakita sa kanya sa shore. Tapos namatay si Little Mermaid kasi hindi niya mapatay yung prince!”
“Bakit niya naman papatayin yung prince?!”
“Kasi hindi nga siya mahal nung prince! At kapag hindi niya pinatay yung prince, hindi na siya magiging sirena ulit at mamatay siya in the form of pagiging sea foam!”
“Waaa! Get away from me! You ruined my childhood!”
“Kasalanan mo eh!”
“Bakit ako na naman?!”
“Hindi mo kasi binabasa yung totoong story!”
“Eh di ikaw na!” nagpout ulit ako. “Ibaba mo na nga ‘tong table. Nahihirapan akong gumalaw kasi nakakulong yung legs ko.”
“Nahiya naman ako sa ‘legs’ mo. Anong ‘legs’ ba ang pinagsasasabi mo dyan? Eh pata yan eh!”
Binatukan ko nga!
“Bakit ba ang hilig mong ipamukha na mataba ako?!”
“Aray naman.” Sabay hawak niya sa batok niya. “Ang sakit na nun ha? Hindi ko ipinapamukha sa’yo. Ang tawag dun ‘being honest and telling the truth’.”
Binatukan ko ulit!
“Ibaba mo na nga lang yung table! Nakakainis ka na eh!”
“Yes boss!”
Nagsalute naman siya at inimis yung mga plato sa la mesa ko.
“Ops!” sabi ko habang hawak ko yung braso niya.
“Bakit?”
“Hindi pa ‘ko tapos uminom nung juice.” Tinuro ko yung baso. “Iwan mo na lang yan.”
Tumango na lang siya. Binaba niya yung baso sa table sa tabi ng kama ko at bumaba na siya. Nang mawala na siya, tumayo agad ako at nilock yung pinto. Kinuha ko kaagad yung notebook kong matagal ko nang hindi nasusulatan.
Dear Kuya, nagsimula na akong magsulat.
Masaya ako. Kasi ngayon, pinapakita mong may malasakit ka sa’kin. Kahit pang kapatid na malasakit ang pinapakita mo sa’kin, masaya na ako dun. Daniel, wag ka nang mag-alala sa’kin. Nagawa ko nang hindi ka mahalin nung mabuhay ako, at siguro, magagawa ko din yun ulit. Hindi ko na ipagsisiksikan ang sarili ko sa’yo Daniel. Dahil sa mga death threats na natatanggap ko, mas nagiging madali sa’kin ang pagbitaw sa’yo. Kasi lumalayo ako para sa kaligtasan mo. Alam ko namang ikaw lang ang kailangan nila sa’kin. At sa oras na bitiwan kita, magiging ligtas ka at tahimik ang buhay ko. Hindi mo na kailangang malaman na minahal kita. Para san pa ba? Eh Malabo namang magkaroon pa ng pag-asa. Makakaget-over din ako sa’yo Daniel. Just wait and see. Kakayanin ko. Promise.
Hindi na kita mamahalin ulit. I give up. And I can move on. Someday…