Chapter 10
KATH’S POV
Nakarecieve ako ng email galing kay Mr. Rosales. CGC was requesting daw na ako ang humawak ng project sa Davao para sa darating na festival. It is a 2 weeks event with CGC’s bosses, syempre kasama si Brent at Aria. Kasama ko si Kyle, siya nag may hawak ng events team at si Miles siya naman ang head ng operations team. Hawak ni Miles ang mga taong dinideploy namin. Under sa supervision ko, we need to come up sa isang mall event for a family, couples , kids and friends.
Bukas na ang flight namin paputang Davao.
Kath: So Mr. Kyle Lozano, prepare your team for the big event in Davao.
Kyle: Okay. Nakabuo na ako ng magseset-up para saevent. Gumawa na rin kami ng checklist para sa lahat ng dadalhin. Pinacargo ko na ang mga gamit doon, we will following it up sa coordinator natin sa Davao kung natanggap na ba ang lahat.
Kath: good. And you Miles...ahmm..the girls na dapat humarap sa mga tao doon must be well trained. Dapat fluent sa pag deliver ng spiel. We dont have room for mistakes now.
Tumango ito.
Miles: Nagconduct na kami ng 3 day series of trainings. Lahat ng promodizers ko all over davao ay isinalang ko. Nakapili na ang coordinators natin ng top 20, so by tomorrow, pipiliin natin kung sino ang ten girls na magaling at may face value.
Kath: good. We have to be prepared. We really need to be ready sa lahat aberya. Kailangan natin ng back-up plan palagi. Kyle, you have to make sure for the security of our guest speakers and endorsers.
Kyle: Nakagawa na kami ng plan about that. So by tomorrow, application na lang.
Tumango ako.
Alas onse na ng gabi pero nasa opisina pa rin kami at pinaglalamayan ang trabaho. Isa kasi itong malaking event kaya dapat hindi kami pumalpak. Malaking pera ang nakataya rito, bukod don...ang inaasamasam naming promotion.
8 AM ang flight namin bukas. Nakauwi ako sa bahay ng two o’clock. Halos di na ako natulog dahil tinapos ko pa ang reports na ipapasa ko. Mabuti na lang at may trabaho ako. Dahil minsan sa trabaho ko, nalilimutan ko ang mundo. Nalilimutan ko ang lahat. Siguro kung wala akog trabahong pinagkakaabalahan, nabaliw na ako sa pangungulila.
Nakarating ako sa airport 2 hours before my flight. Nagcheckedc in na muna ako bago pumunta sa malapit na coffeeshop para mag-almusal.
I opened my laptop. Nirereview ko ang ilang mga iprepresent ko mamaya sa client namin ng maymarining akong lalaking may kausap sa phone na nakaupo sa likuran ko.
Lumingon ako dahil mejo hindi ako makapagconcentrate pag ganoong may naguusap sa likuran ko.
Si Daniel este Brent.
Bumalik ako sa ginagawa ko, pero wala reports ko ang isip ko. Nasa lalaking nasa may likuran ko.
Brent: Dad, ako na muna ang mauuna sa Davao. May inaasikaso pa si Aria.
Brent: I am okay Dad. Nagpacheck up kami ni Aria bago ako umalis. I have my medicine din with me.
May sakit siya???? ano naman kaya?? Malala kaya??
Brent: Okay. I will text you time to time. Yeah yeah...hindi ako masyadong magpapakapagod okay???
Brent: Bye Dad. Take care.
Dad?? Siguro nga di siya si DJ. After niyang sagutin ang tawag naramdaman kong umalis na ito. Anong plane kaya ito sasakay???
After kong maubos ang kape ay pumasok na rin ako sa departure area. Umpisa na rin sumakay ang mga pasahero sa eroplano.
Binigay ko ang ticket ko at sumakay na rin.
5A seat.
Hinanap ko ang upuan ko. Buti na lang malapit sa window.
Inilagay ko ang handbag ko sa compartment at umupo na. Sinuot ang seatbelt. Dahil sa wala akong tulog, pagupo ko ay inantok ako kaagad.
Naramdaman kong meron na akong katabi. Pero dahil sa antok hindi ko man lang siyang nakuhang tingnan.
Nasa burol........maganda ang panahon. Naabutan kong nakaupo si Dj sa damuhan.
Tumingin siya sa akin at pinauupo ako sa tabi niya. Bumalik na siya???? Siya si Dj...ang DJ na mahal na mahal ko. Nakangiti.
Unti unti akong lumapit. Naupo sa tabi niya at inihilig ang ulo ko sa balikat niya. Naramdaman kong hinawakan niya ang buhok ko. Si DJ...nagagalit yon pag nagpapakulot ako. Mas gusto lang niyang nakalugay ito.
Tumingin ako sa kanya. Nakatingin siya sa akin.
Kath: Isasama mo na ba ako???
Ngumiti lang siya.
Kath: Isama mo na ako. Ayoko ng magisa..please???
Tumayo si DJ. Lumakad.
Hinabol ko siya, pero hindi ko alam kung bakit hindi ko maigalaw ang mga binti ko.
Gusto kong sumigaw para tawagin siya at sabihing wag siyang umalis pero parang walang kahit anong boses ang lumalabas sa mga labi ko.
Nagpupumuiglas ako. Nagpupumiglas! Nararamdaman kong may yumuyugyog sa akin.
Brent: Ms. Bernardo! Ms. Bernardo! You’re dreaming..
Napamulat ako ng marinig ang isang pamilyar na boses.
Kath: Daniel?.................
Naningkit ang mata nito. Shocks nananaginip lang pala ako. Kinusot ko ang mga mata ko.
Kath: Sir Brent???
Brent: Mabuti naman at nakilala mo ako. Masungit na sabi nito.
Kath: Pasensya na po.
Yumuko ako sa sobrang hiya. Hay naku........naalala ko ang panaginip ko. Bakit ganon? Umalis si DJ? Bakit iiwan na naman niya ako???
Brent: You’re dreaming. Dumirecho ito ng upo. Ganon din naman ako.
Brent: Boyfriend mo??
Tumingin ako sa kanya.
Brent: Boyfriend mo nga. Iniwan ka?
Napatingin ulit ako sa kanya. Pano niya nalaman???
Brent: Iniwan ka at sumama sa iba?? No wonder..isang manloloko??
Nagpantig ang tenga ko
Kath: Hindi niya ako iniwan para sa iba.
Brent: So ano? Humingi ng space? Cool off muna??
Bigla akong nakaramdam ng inis. Yung inis na nakakaiyak. Hindi niya kilala si DJ. Hindi niya kilala ang taong yon para sabihin niyang manloloko ito. Si Dj ang pinakperfect na boyfriend sa buong mundo. At ang marining ang masasakit na salitang iyon ay hindi ko matatangap.
Pa landing na ang eroplano. Nakarating narin kami sa Davao Domestic Airpot.
Kinuha ko ang bag ko sa compartment at humarap sa kanya.
Naiiyak ako sa inis.
Kath: Hindi mo siya kilala kaya wala kang karapatan para pagsalitaan siya ng ganon..SIR!
Pagkasabi ko no’y nauna na akong lumabas. Hindi siya pwedeng maging si DJ. Si DJ, hindi ganoong tao. Hindi Judgemental. Seloso pero hindi judgemental. Wala talagang kagandahang asal ang lalaking ito.
BRENT’S POV
Nananaginip siya. Wag mo akong iwan DJ????....isa yata siya sa milyong milyong babaeng iniwan at niloko ng boyfriend. Maganda naman iyong si Ms. Bernardo, bakit hindi na lang siya maghanap ng iba.
Naaalala ko pa rin ang mga mata niya nung tumingin siya sa akin. Galit. Iyon ang bumakas sa magagandang matang iyon. Ano ba si Daniel? Bakit minsan tinawag na rin niya akong Daniel??? Sino ba si Daniel sa buhay ni Ms. Bernardo at anong nangyari sa kanila?? Bakit na offend siya sa sinabi ko?
Nagalit siya sa akin. Yon ang alam ko. Bakit anong masama sa sinabi ko? Masyadong sensitive. Papunta ako ng hotel kung san ako nakabook. Bakit ganoon parang naapektuhan na rin ako sa kabaliwan ng babaeng yon?
Alam na alam kong hindi ko siya kilala, pero bakit may isang parte sa loob ko na parang nakikilala siya? Bigla akong nakaramdam ng inis. Ayoko nitong nararamdaman ko.
Ouch!....parang sumakit ang ulo ko. Hindi ako pwede masyadong mag-isip dahil baka sumakit na naman ang ulo ko. Pag kakuha ko ng gamit ko, hinanap ko ang gamot na dala ko. Pain reliever para sa sakit ng ulo ko.
Sabi ng Daddy nakuha ko daw ito nung magkaroon ako ng car accident. Mula noon mahilig ng manakit ang ulo ko.
Dumating na ang susundo sa akin at madali akong nagpahatid sa hotel na tutuluyan ko. Siguro napagod lang din ako.
SETTING: TAGUM HOTEL
KATH’S POV
Kinuha ko na ang door key sa reception. Mamayang tanghali pa ang flight ni Miles at Kyle, may meeting pa kasi sila ngayon. Magpapahinga muna ako, mamaya pa naman ang meeting namin with the clients pagdating nila Mile.
Room 201. 21st floor ito. Pumunta muna ako sa restroom.
Kinuha ko ang perfume ko. Mula nung highschool until now isang brand lang talaga ang ginagamit ko. Ito kasi yung favorite scent ni DJ. Bangong bango yung sakin pag ito ang ginamit ko. DJ na naman.
Kathryn Chandria....diba operation move-on na????
Napabugtong hininga ako. Itinabi ko ang pabango at lumabas na.
Dumerecho na ako sa elevator at sumakay. 21st floor ang desitnation ko. Room 201.
Naglalakad ako ng nakayuko dahil nagtext si Julia. She was reminding me regarding sa kasal nila. Ito talagang bestfriend ko sobrang kulit. Araw araw na lang ata ako nireremind eh.
Walang ano anoy nakita ko na ang room 201...sabay pasok ng susi. Ayaw??? Pinasok ko ulit. Kinalampag ko ang doorknob. Ayaw pumasok?? Baka mali yung susi na binigay sa baba. Tinadjakan ko ang pinto. Ouch! Masakit yon huh.
Brent: Wag mong isisi sa pinto ang katangahan mo.
Grabe yon huh...KATANGAHAN talaga???? Hindi ba pwdeng nagkamali muna?
Tiningnan ko ang taong akala mo kung sino magsalita.
Si Brent Arellano.
Dala dala nito ang bagahe niya.
Tiningnan ko siya sa mata. Tumaas ang kilay nito at iniangat ang dadalang susi kung saan nakalagay ang room number niya na ala keychain.
Binasa ko. ROOM 202
Kath: So?????? Mataray kong tanong. Kahit client pa siya, wala pa naman kami sa trabaho diba? Sabi nag niya noon, wag daw dadalhin ang personal na bagay sa trabaho.
Nginuso niya ang room number na nkalagay sa pinto. Unti unti akong tumingala para tingnan kung anong room number ng pintong pilit kong binubuksan.
ROOM................2 ......................0 ,................................2??????????????????? Room 202??????? Patay!!!!!!
Madali kong binuhat ang bagahe ko at patakbong pumunta sa harap ng pinto ng room 201. Tiningnan ko ulit yung room number baka magkamali na naman ako.
Nakita kong umiiling pa bago pumasok si Brent. Gumagalaw din ang balikat niya. Tumatawa?? Hindi ko alam. Grabe siya. imbis na tulungan ako tama bang sabihan ako ng tanga?? Grabe!!!! Nakakainis naman kasi. Pagkabukas ko ng kwarto madali akong pumunta sa kama. Sumubsob sa unan at nagsisigaw. BRENT ARELLANO!!!!!!!!!! Chandria sa susunod nga magbasa ka pwede????????????????????