**
"SO, kumusta naman ang bakasyon sa Japey?" Tanong agad sakin ni Japs nang makalabas siya mula sa CR. Expected na agad na uusisain niya 'ko kasi 'yon naman ang sinabi niya pagkapasok na pagkapasok dito sa condominium unit niya.
Ibinaba ko ang phone ko. Pinapanood ko kasi yung mga videos ni Renzel sa phone ko. "Okay naman, nag enjoy naman siya."
Kinuha niya ang dryer at umupo sa gilid ng kama niya. "Eh kayo? Wala bang Nanay-Tatay moment?" Nakangisi pa siya at nagtaas baba ang kilay.
"Wala no. Ano bang klaseng tanong 'yan. Tsaka minake sure ko ngang 3 days lang kasi alam kong awkward." Sabi ko at kinuha yung kumot na nasa upoan. Sa couch kasi ako natutulog. Siyempre nakahihiya naman kay Japs kahit na gusto niyang tabi kami.
"Hay nakooo, ayusin niyo na kasi 'yaaan."
"Ganon lang kadali?" Tumingin ako sakanya bago humiga. "Alam mo Japs. Hindi pa ito yung tamang panahon. Kailangan muna naming mag grow." Umistraight ako ng higa, nakaharap sa ceiling.
"Hindi porket nami-miss mo lang, babalik ka na."
"Awtsuuu. Pero may point ka naman diyan, te. Take your time ganon."
"Talaga." Nakatitig pa rin ako sa ceiling pero naiiyak na naman ako. "Minsan kasi kailangan nating magsacrifice. Kahit na nahihirapan tayo as of now. Magiging worth it din naman lahat, 'diba?" Pinunasan ko ang luhang tumulo galing sa mata ko at tinignan siya. "Ilang years na kaming magkasama eh."
"Oo nga. Siguro masyado rin kayong locked sa isa't-isa. Kailangan niyo mag grow individually. Kaloka naman kasi kayo. Since high school!"
I chuckled. Oo nga no? Sobrang tagal na rin 'yon. Hindi naman ako nagsisi. Pero hindi ko rin alam bakit ganon kaaga. Siguro nga kasi hindi pa kami matured nang magsimula kaya may ugaling nadala naming kahit noong lumaki na kami.
"Hindi ba kayo nakapag-usap?" Nilingon ko siya ulit. "Tungkol samin?"
"Oo?"
"Hindi eh. Pero pinapakita niyang he cares for me. Like kapag kumakain kami, tapos inaalalayan niya ko. Pasimple lang. Parang pinaparamdam niya saking...mahal niya pa rin ako."
"Hindi niya lang kasi masabi." Tinignan ko si Japs na nakahiga na rin at nakatalikod sakin.
"Kasi may mga bagay na mas okay kapag pinaparamdam muna kesa sa sinasabi agad. Kasi ganon tayo eh. Kapag nagsalita yung isa, kapag may sinabing maganda, kapag may sinabing kakilig-kilig, wala na. Bibigay na agad. Okay na rin 'yong ganito. Yung nagpaparamdaman muna kami. Kahit hindi na gaya ng dati basta pinaparamdam pa rin."
"Oo nga. Kesa wala."
"Oo," Natawa ako nang marahan. "Kesa wala."
"Oh tama na 'yan. Matulog ka na. May pasok ka na agad bukas. Hahaha!"
"Hay, bakit kasi ang aga." Mas naiyak tuloy ako nang maalala na may pasok na kami agad bukas. Pagod na pagod na kasi agad ako. May work pa ko. Huhu. Pero everytime naman na naaalala ko si Renzel, nagaganahan akong mag work, mag-aral. Kasi this is all for him.
"Good night, Ate girl."
"Good night, Japs. I love you."
"I love you, too."
--
As usual, medyo sabay kaming nagising ni Japs. May work siya at may work din ako. Mamaya pa ang klase ko kaya magtatrabaho muna ako. Ang hirap nga kasi siyempre may kailangan pang gawin for school pero siyempre din, kailangan ko ng trabaho. Kailangan ko'ng kumita. Tinext nga ako kanina ng boss namin. He reminded us na ngayon ang payday. Buti nga naremind ako eh. Nakalimutan ko pa naman! Haha
Hinatid ako ni Japs sa coffee shop na pinagtatrabahuan ko. Medyo malapit lang ang office niya rito kaya pinrefer niya rin sakin 'tong place. Kaibigan niya rin kasi ang may-ari.
Balak kong bumili ng doughnuts for Renzel. Tapos this Sunday, balak ko siyang itreat sa labas. Hindi naman kalakihan ang sweldo ko pero pagkakasyahin ko basta lang may para sa anak ko. Isa pa, as a scholar, may allowance rin ako kaya okay na 'yon.
"Good morning, Keish!" Bati sakin ni Rio. 18 pa siya pero hindi siya naga-ate sakin kasi mukha naman daw akong mas bata pa sakanya. "Hi, Rio!"
"Uy, Ate. May naghahanap sayo dito kanina ah."
"Huh? Meron?" Napahinto ako sa paghahanap ng cap sa bag ko. "Sino naman?"
"Ewan. Basta medyo maputi. Basta nakaporma."
Maputi? "Hindi ba si..."
"Yung asawa mong sikat? Sure akong hindi siya 'yon." Oo nga kasi, Akeisha. Hindi naman siya maputi.
"Ano bang sabi?" Sabi ko at sinuot na ang cap na hinahanap ko.
"Tinanong kung asan ka raw. Tapos sabi niya balik nalang daw siya mamaya pag aalis ka na. Haha."
"Hmm, hindi ko naman alam sino 'yon."
"Halaaaa, baka ano gawin sayo nun, ah." Medyo worried siya nang tignan ko kaya napatawa ako. Dumaan ako sakanya bago lumabas. "Wag ka nga."
"Pero mukha naman siyang nag-aaral—ay! Pareho pala kayo ng lanyard!"
Napalingon ako ulit kay Rio. "So same school kami?"
"Malamang, Akeisha?"
"Sino naman 'yon?" Medyo napakamot ako sa ulo. Ang sakit sa kokote manghula ah. "Ikaw haaaa, may jowa ka naaa."
"Weh, issue ka. Bahala ka nga riyan."
"Lagot ka ng as---assistant manager natin. Hehehe."
"La?" Umiling nalang ako at tuluyan ng lumabas.
Nagstart na akong mag work. Isa sa nagustohan sakin ng manager naming ay energetic ako at palangiti. Siyempre, todo bigay ako kasi kailangang kailangan ko ng work. Para sa anak ko 'to kaya dapat ibigay ko lahat. Kahit naman kasi konti lang nabibigay ko para sa tuition niya, okay lang naman daw sabi ni Ramces. But I won't settle for that. I will work and study really hard para mabigay ko lahat ng wants and needs ni Renzel.
"Hi, Miss."
"Your order sir?" Pagkatingala ko nanlaki ang mata ko. "U-uy, Nick?"
Ngumiti siya hanggang mars. "Hi, I just want to remind you na hanggang 12 lang ang work mo at meron pa tayong thesis na tatapusin." Napatingin ako sa wall clock. Oh shoot. 11:58 na pala!
"Ah, sige, sige, wait." Sakto namang dumating si Rheeza. Ang kapalit ko. "Rheeze, ikaw na ah!"
"Yas, bye!" Pumasok na ko at hindi na nga nakapagbihis ng damit, kinuha ko nalang yung bag at tinanggal yung cap. "Andiyan na?" Natatawang tanong ni Rio sakin.
Tumango ako. "Oo, eh. Bye!"
"Bye Akeisha!"
Pagkalabas ko, nakatayo siya sa gilid ng kotse niya. Nakapamulsa pa ang partner ko sa thesis. "Ah, magji-jeep nalang ako." Sabi ko at tipid na ngumiti sabay talikod. Nakahihiya kasi.
"Uy, Keish!" Napahinto ako at lumingon sakanya. "Yeah?"
"Sabay ka na sakin. Ikaw talaga pinunta ko."
"Ha? H-hindi na! Okay lang! Bye!" Nagmadali akong maglakad palayo sakanya at papunta sa kabilang kanto para makasakay ng jeep pero may lahi pala siya ni flash dahil naabutan niya agad ako. "Come on, sasakay ka lang naman, Keish. Tsaka para mas mapabilis tayo." Huminto na rin ako kasi di siya humihinto, lakad pa rin ng lakad.
"Hindi, okay lang talaga. Tsaka di naman masyadong traffic papuntang school." Tumingin ako sa paligid. May iba na kasing nakakikilala sakanya eh. Hay.
"No, traffic kaya. Tsaka mas mabilis kung sakin. Plus, mainit sa jeep. Tara na." Hinawakan niya ko sa palapulsuhan. "let's go." Hihilahin niya na sana ako pero nanatili ako sa kinatatayuan ko.
"I can't."
"Keisha, wala namang masama diba?"
Nag-aalangan pa rin ako. Kinuha ko ang kamay ko sakanya at umiwas ng tingin. "Ayaw ko lang naman kasi—"
"Ano ka ba. Don't mind them. Partners tayo sa thesis. Gagawa tayo ng thesis. Para sa grades natin 'to. Okay? Wag mo nalang pansinin 'yang mga 'yan, tara!" Kinuha niya ang kamay ko at walang pasabing hinila ako papunta sa kotse niya.
**
Sorry for the long wait. At sorry din kasi sembreak na pero busy pa rin ang lola niyo.
Hindi ito edited dahil busy nga at may gagawin pa. Huhu. Sorry