MEAGAN'S POV
Pagkatapos na pagkatapos na gamutin ang likod ko, patagilid akong nahiga sa kama.
Nakakapagod na gabi.
Pero...masaya ako dahil pakiramdam ko, medyo ayos na kami ni Van. Konting tiis nalang, magiging okay na kaming dalawa.
Wala pa rin akong balita sa kanya. Alam kong hindi naman ganoon kalala ang nangyari sa kanya pero hindi pa rin ako mapakali.
Puntahan ko kaya siya? >.>
Tama! Pupuntahan ko si Van.
Tumayo ako mula sa pagkakahiga. Dumiretso ako doon sa counter para alamin kung nasaang room si Van.
"Van Alvarez ho."
May tinignang papel yung Nurse doon at saka sinabi ang room na pinaglalagyan niya.
"Room 204 po, Miss."
"Salamat po."
Kaagad akong umakyat sa second floor para puntahan si Van. Hindi na kasi ako binalikan maski isa sa anim. Galit pa siguro sila sakin kaya hindi na nila ako kinumusta.
Habang naglalakad sa hallway, may napansin akong lalaking dahan dahang naglalakad hawak ang tagiliran niya. Wala siyang kasama. Madaling araw na rin kasi kaya naman wala na gaanong tao rito sa hallway. Nagsiuwi na siguro, at ang iba naman ay natulog na sa mga upuan na nandoon.
"Van!" Pabulong na sigaw ko.
Napatingin naman siya sa 'kin. At hindi ko mabasa sa mukha niya kung naiinis ba siya, naguguluhan, o natutuwa. Ang gulo ng ipinapakita niyang hitsura.
Lumapit ako sa kanya at saka siya inalalayan sa paglalakad niya.
"What are you doing here?" Salubong ang kilay na tanong niya.
"Pupuntahan sana kita e. Kaso...ikaw, saan ka pupunta?" Balik na tanong ko sa kanya.
"I am thinking of you for about 2 hours. Then..." Napansin kong napapairap siyang nag-iwas ng tingin sa 'kin.
"Then what?"
"I decided to visit you at your room. But it seemed that, you're too excited to see me."
"H-Hindi a."
He wrapped his right arm on my hips at saka niya inilapit ang mukha niya sa 'kin. Pinaningkitan niya pa ako ng mata at saka ulit nagsalita.
"Really? You're not excited to see me?" Paninigurado niya pa.
"What I mean is, yes I'm excited, but not TOO excited." Sagot kong ganon.
"As if it has a difference." Umirap na naman siya sa'kin.
Ang sungit!
Mas inilapit pa niya ako sa kanya at saka niya isinandal ang ulo niya sa ibabaw ng ulo ko.
"Let's go home. I want to rest."
"Pwede kang magpahinga sa kwarto mo dito sa ospital. Bakit kas—"
"I wanna go home!" Para siyang batang nagmamaktol dahil ayaw siyang bilhan ng kendi ng Mama niya. Ang isip bata naman ni Van ngayon.
"Come on, My lady, let's go home. Now. I want it now." Sabi na naman niya.
"Okay, okay, My Man."
Parang lumundag ang puso ko nang makita kong bahagyang napangiti si Van. Napangiti ko siya. Napangiti ko!
Sabay kaming naglakad pababa sa first floor. Napakamapilit ng unggoy na 'to, pareho lang namang may kama rito na pwedeng mahigaan at mapagpahingahan.
Nagsabi na kami sa Nurse na nasa counter na mag-a-out na kami sa ospital at magbabayad na kami ng bill.
Noong una, ayaw pa kaming payagan nong Nurse dahil nga sa 3am palang, pero wala siyang nagawa nung pinagbantaan siya ni Van.
Oo! Pinagbantaan -.- Grabeng lalake 'to.
Pagkabayad namin ng bill, diretso na kami sa kotse ni Van. Pinauwi niya pala yung apat. Sila Fean at Kurt, nasa loob pa dahil katulad niya, may tama rin ang mga ito.
Umuwi kaming naka-hospital gown. Pati kasi 'to, binayaran na niya -.-
Pagdating sa tapat ng bahay namin, inalalayan ko siya papasok sa bahay niya hanggang sa tapat ng mismong kwarto niya. Mickey Mouse na pala ang bed sheet at blanket niya.
"Magpahinga kana. Goodnight." Kumaway pa 'ko sa kanya.
"Where do you want to take a rest, here..." Inginuso niya ang kama niya "or, at your gate, in this middle of a cold night?" Pinameywangan niya pa ako.
"What do you mean, at our gate?"
"I called Luke a while ago, I told him to have an overnight somewhere and, pumayag siya. Your Mom is with your Dad, sa Japan. So, it only means that nobody's in your house at this time. Sinabi ko kay Luke na i-lock 'yon."
Yung mata ko naman ang pinasingkit ko sa kanya. "Bakit mo naman siya pinag-overnight? Tatay ka niya?"
"I just wanted to make sure that he will become safe until we came home." Hindi niya nakatinging sagot.
Napahalukipkip nalang ako dahil sa ginawa niya. Ayoko ngang mag-isa sa bahay -.- At mas lalong ayokong akyatin ang gate para lang makapasok!
"Come on, let's take a rest together." Hinila niya ako sa braso at saka hinahatak papasok sa kwarto niya.
"Dito ako matutulog?" I asked him.
"Where else do you think?" Walang emosyong sagot niya.
Kung hindi ko lang naaalalang may kasalanan ako sa kanya, iisipin ko nang gusto niya lang talaga ako katabi matulog.
Nauna siyang humiga sa kama. Ako naman, iniisip ko kung paano ang magiging pwesto ko. Tiyak, kung hindi nakatagilid, nakadapa. Hanggang ngayon, masakit pa rin ang likod ko syempre.
"Come on, My lady. Come here." Pinagpagan pa niya ang pwestong gusto niyang paghigaan ko.
"Magtatabi talaga tayo?"
"Ofcourse. Alangang palutangin kita dito sa kama." Pilosopong sagot niya.
Tch, pasalamat ka hindi mo pa ako totally napapatawad dahil kung hindi, nabato na kita ng unan.
"How was your back?"
Nakaunan ang ulo ko sa right arm niya. Nakatagilid naman ako sa left side ko.
"Masakit pa rin." Tipid na sagot ko sa kanya.
"Ako, hindi mo tatanungin?"
"Yung sayo, masakit pa ba?"
"The wound, no. But..." Napansin ko ang mapait niyang pagngiti "There is something that still hurting me inside, the day you told me that you're not mine." Napabuntong hininga siya nang malalim. "It feels like, I hoped for something or maybe for someone who can love me back. But, I'm wrong."
Natahimik ako. Hindi ko alam kung anong isasagot ko.
"You know that I really love you..." Inilingon niya ang ulo niya sakin. "Right?"
Napatango ako.
"But...y-you don't love m—"
Tinakpan ko ang bibig niya para pigilin siya sa pagsasalita.
"Hindi yan totoo, Van. Hwag mo 'yang isipin. Hindi ko talaga gustong sabihin sayo 'yon. Alam kong nasaktan talaga kita pero nasaktan rin ako. Nasaktan ako nong sinabi mo sa babaeng nasa locker room na...na malandi ako. Because I know to myself that I am not. Alam ko din na sinabi mo 'yon because nasaktan kita. Ang daming possibilities ang pumapasok sa isip ko nang dahil doon. Bumaba ang tingin ko sayo at sa sarili ko. I realized how stupid I am dahil ipinagtatanggol ko ang maling tao. How I wish that we'll become okay para matapos na dahil hindi na 'ko sanay nang wala ka."
"I'm sorry..." Tumagilid na rin siya at saka siya yumakap sakin. Ikinulong niya ang mukha ko sa kanya. "Let's stop hurting each other, please?"
Napatango nalang ako sa kanya. Naramdaman kong unti unti niya akong iniaangat papaupo. We're face to face at parang nakakandong ako sa kanya nang paharap.
"Let's settle this thing. I want to make it clear." Nakatingin lang siya sa 'kin. Ako naman, nakatitig lang din sa napakagwapo niyang mukha. Napakaswerte ko sa puwestong 'to.
"Meagan Perez..."
"Hmm?"
"Can you be my girlfriend? If yes, kiss me. If not, slap me."
Halos panlakihan ko siya ng mata dahil sa sinabi niya.
Tama ba ang rinig ko na inaalok na niya akong maging girlfriend niya?!
"5 seconds."
"What?!"
"4 seconds."
"Stop counting!" Naiinis na sabi ko sa kanya. Pinepressure niya ako!
"3...2..."
"I said, stop!!"
Tapos bigla ko siyang sinampal.
Gulat din ang mga matang ibinigay niya sakin nang naramdaman niya ang palad ko sa mukha niya.
"Ay shit, mali!"
Kaagad kong hinila ang mukha niya papalapit sa akin at saka inilapat ang labi ko sa labi niya.
It was just a smack.
Mas gulat ngayon ang ekspresyon nh mukha niya.
"I am officially your girlfriend, Van Alvarez, at exactly..." Tumingin ako sa orasan na nasa bedside table niya "3:54am of December 21, 2015."
Hindi ako nakatanggap ng sagot mula sa kanya. Nakatitig lang siya sa'kin. Titig na titig na para bang ito na ang huling araw na makakatitig siya sa'kin. Tapos...
Hinalikan niya ako ulit.
He gave me 3 pecks on the lips tapos unti-unti, naging mas matagal.
Nararamdaman kong mas gusto niya pa nang mas lalim pero...
mukhang narealized niya na...
Na...
"I am glad to know that I am your first kiss, My lady." Parang gusto niyang matawa pero pinipigilan niya para hindi ako ma-offend.
Oo na!
Ako na ang walang experience sa ukininam na halikan!!
Matututo ako, maghintay kayo!
"I am willing to improve your cute kissing skill." Ipinagdikit niya ang mga noo namin at saka ko nakita ang pinakamatamis na ngiti niya. "Your kiss was the most sweetest of all... My girlfriend's lips has the most sweetest taste of them all."
Girlfriend...
WAIT!! KINIKILIG PA AKO!! (*>.<*)
"Iloveyou." He whispered in my ears. Nakapagpatindig ng balahibo ko sa leeg ang mainit na hininga niya.
Shit! Boyfriend ko 'to. Boyfriend ko!!
"Let's sleep."
Dahan dahan siyang humiga. Nasa ibabaw niya ako at ayaw niya akong bitiwan.
Literal na sleep together.
Mukhang #PatiAsinLalanggamin is real! ヽ(^。^)ノ
××
Another update :P Please lang, about sa chapter kayo magcomment. XD Hwag puro "UD ulit" Hahahahaha. Nakakapressure mga bebi.
— Chrispepper
09•25•2016 12:42am