FB GROUP:
https://www.facebook.com/groups/988909977889463/
FB ACCOUNT:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100012628574818
Maraming salamat po sa Inyo May Group po kami You can join if you want.
*********
"Magiging Okay na po ang lahat once the expansion will be done."
"Kaya ako hanga sayo. You are very good in Business. Salamat Ija."
Rinig na rinig ko ang paguusap ni Dad at ni Aubrey ang nakakatandang kapatid ni Ron. Ilang taon lang ang alam kong agwat nila pero sa tono ng pananalita nito at sa istilo niya sa pamamalakad ng kompanya nila ay parang ang tanda tanda na niya. Maganda ang kapatid ni Ron. Elegante manamit at parang high standard sa lahat ng bagay.
Kasalukuyan akong Tinutulungan ng assistant ng may ari ng shop na isuot ang damit ko. Inaayos nito ang likoran ko habang nakatitig ako sa salamin. My dress is very beautiful pero hindi ko magawang ngumiti. Ayaw ko sa kasalan na ito at kahit anong gawin ko mukhang hindi na ako makakatakas dito. Binuksan ng babae ang curtain. I stepped out and I saw all of them who were staring at me. Si Mommy na parang tuwang tuwang makita akong nala bridal gown. Inalalayan ako ng babae sa paglalalad.
Tumayo ako sa maliit na stage sa harapan. Ron is staring at me.
"You are very beautiful Nyda. Pero ayos ka lang ba?" Si Aubrey na nakatitig sa akin.
"No. I'm Not." My words caused the whole silence.
"I'm not okay with this marriage. You cannot use me just to fulfill your agreement." Inalis ko ang headress ko at itinapom sa sahig. Biglang nalunod ang damdamin ko sa sama ng loob. Nagbabadya ang mga luha kong bumagsak.
"Dad I can't do it. "Napailing iling na sabi ko kasabay nun ay ang tuluyang pagtulo ng mga luha ko.
I was crying like a child. "I can't marry Ron."
Nakita ko ang pagtayo ni Dad. Marahan niyang hinawakan ang kamay ko at hinigit palabas. I saw Mom followed us. Hinila ako ako ni Dad papasok sa private room. Kasunod namin si Mom na nagaalala. Agad siyang pumagitna sa amin
"Ano ka ba Henry nasasaktan ang anak mo!" Saway ni Mom sa kanya at nilapitan niya ako.
"How dare you to say that infront of Aubrey! Ipapahiya mo ba talaga ako Nyda? Hiyang hiya na ako sa mga pinag gagagawa mo."
"Ayaw ko pong maikasal. Dad please?" Pagmamakaawa ko rito pero parang walang naririnig si Dad
"You will marry Ron or I'll Disown you as my daughter."
Para akong binagsakan ng buong mundo when dad walked away from me. It was the very first time Dad yelled at me like that. Hindi ordinaryo ang galit na ipinaramdam sa akin ni Dad. Nangulambaba ako sa iyak. Mom pats my back as she cries too. Mom could feel my pain. I can't lose Dad and at the same time I can't lose Luke. If I marry Ron. I lose Luke forever.
"Mom. I can't."I sniffed. Mom caress my face like a child she was crying too "I'm sorry anak hindi ko kayang pigilan ang Dad mo. "
Dad was a scary one. The two men in my life was the same. Nagiiba sila kapag nagagalit.
**************
I took my car and head to the Cafe. Gusto kong makita si Luke. I will convonce him again. Hindi ko alam But I became firm the more Luke pushes me away. Kung may pag asa man akong hindi makasal that will be Luke.
Nang makarating ako ay nagbakasakali ako na baka nandun na sa loob si Luke pero bukod sa baging kahera at iilang crew wala aking makita ni Anino ni Luke. Maggabi na at wala na ring Customers, Panigurado ay dadaan ai Luke rito.
Napatigil ako nang mula sa hagdanan ay nakita ko si Luke na nagmamadaling bumaba. Lalo pang lumakas ang tibok ng puso ko. Tumigil ito at nakipag usap sa Customer. Tamang tama kapag lalabas siya kakausapin ko na siya.
Nang makita kong papalingon si Luke dito ay tumalikod ako kaagad. Naramdaman ko ang pagbukas ng pintoan at ang mga yabag ni Luke papalapit sa kinaroroonan ko
"Why are you here?" Napakaseryoso ng boses nito. Para akong nagdalawang isip na lingonin siya. The moment I stared at him my heary misses him ao much like it has been years since the last time I saw him. Napakalapit lang naman ni Luke sa akin pero ang hirap niyang abutin. He was always making a boundary between us. Nang nagkatitigan kami ay parang nawala bigla ang determinasyon kong kumbinsihin aiya na pigilan niya ang kasal.
I was staring at his face. This is the face of the man I have only loved. Although he can't love me back.
"Nyda why are you here." Paguulit nito sa tanong niya. Para akong nabingi at hindi pinakinggan ang sinabi niya.
I stepped forward across him. Without even saying anything, I wrap my arms around his body. Sinandal ko ang tenga ko sa dibdib nito. "I will ask you, All I need is your Yes or no. If Yes remain silent. Of No. Hug me back."
"Ayaw mo na ba akong makita?" Huminga ako ng malalim. I waited for a few seconds but he didn't make any noise.
"Aalis ba ako ulit at magpapakalayo na sayo?" Hindi rin siya umimik. Ano ba ang inaasahan ko. Pero some part of hoped that he would atlist try to talk but he didn't. He was obviously sure with his respond even without thinking
"Gusto mo bang pakasalan ko ba si Ron?" I asks. He stays silent as usual. Though that extremely made me hurt I continue
"Did you love me? Kahit kaunti lang?"
Silence again covered us both. Hindi uli siya umimik. Gustohin ko manh manatili sa pagkakayap kay Luke ay hindi ko na magawa. Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya. He stares at me when I gaze up on him.
"I get it. Don't say anything." Umatras ako sa kanya.
Tinalikuran ko siya at tinungo ang sasakyan ko. Nag drive ako palayo sa Cafe.
Maybe I just have to accept it now that Luke doesn't feel the same way. Hindi lang rin sarili ko ang nasaaaktan ko kundi siya. Maybe this will all end here.
***********
Nakarating ako ng bahay. Pagpasok ko sa gate ay umalingaw ngaw ang boses ni Kuya at Dad sa loob mukhang nagtatalo sila. Ipipihit ko na sana pabukas ang pintoan nang marinig ko bigla ang pangalan ko. I stayed there and try sto listen to them. Dad's voice was very angry and so with Tyron.
"Dad I said I can handle Nyda."
"Handle? Hinayaang mong maging desperada ang kapatid mo sa kaibigan mo! For god's sake Nyda doeasn't deserve that widowed man!"
"Luke is not our problem here. Ang pagpapakasal ng kapatid ko ang pinaguusapan dito kaya labas ang kaibigan ko. Nasan ang konsensya niyo? Nyda is not even your real daughter pero ginagamit niyo siya sa negosyo nyo!"
"Stop saying that! I have treat her as a part of this family!!!"
Tuluyan kong binuksan ang pintuan. Natahimik ang lahat sa pagbukas ko. Nakatulala ako sa kanila. Tumulo ng kusa ang mga luha ko. Hindi ko alam kung saan pa ako huhugot ng lakas but I felt like every part of my body is collapsing.
"What was that?" Garalgal ang boses na pinakawalan ko. Napahimalamos sa mukha si Tyron at akmang lalapitan ako pero napasigaw ako "what was that all about!!" I yelled
"Nyda anak. I'll explain." Naiiyak na saad ni Mommy habang papalapit sa akin. Si Dad ay nakayuko at hindi man lang ako kayang tignan. "Don't call me that! I'm noy your daughter!"
Naninikip ang dibdib ko at parang gusto kong sumigaw para maalis lahat ng pasanin nito. I have grasp a lot of pains today and so far this was the moat painful one. "Nyda. Please listen to me. You are a family." Kalamadong saad ni Tyron. Iniling ilingan lo siya. "My whole life was a lie. You lied to me. Kahit sino sa inyo ay hindi ko kadugo. "
Napatakip sa bibig si Mommy at napahagulgul ito sa iyak. Hindi ko rin matiyak kung ang narinig ko lang ba anh kinasasakit ng dibdib ko o kabilang rin ang mga taong nasa harapan ko.
I loved them and treat them as my family. Never in my life I have imagined that I am adopted. Hindi ko inisip ni minsan na magsisinungaling sila sa akin. Parang pinirapiraso ang dibdib ko. Lahat ng taong mahal ko ay patuloy akong sinasaktan. Lahat ng mga taong pinapahagahan ko ay patuloy akong binabalewala.
I head back to the Door and went outto take my car. Hindi ko sila kayang makausap o makita pa. Narinig ko pa ang pagsigaw ni Kuya mula sa loob. Pinaharurut ko kaagad ang sasakyan ko.
I drive witthout even thinking where will I go. Nakakasilaw ang mga liwanag ng mga sasakyan dahil namumugto ang mata ko sa luha.Mabilis ang pagpapatakbo ko ng sasakyan. Hindi ko mabilang kung ilan na ang naoovertakan ko.
From a far,I saw a truck. Nagbubusina ito. Napansin kong nasa kalagitnaan ako ng tunnel. I knew then It will bumped into my car. May pagkakataon akong Itabi ang sasakyan ko pero hindi ko nagawa. Hinayaan ko ang sasakyan king salubungin ang Truck.
************
Unedited
Itutuloy po