Pagkauwi ko, inayos ko na agad ang mga damit ko na dadalhin kila Kuya Eren. Habang nagliligpit, multi-tasking naman ako sa pagbabasa about Brachial Neuritis.
Hindi naman nakakamatay or anything yung sakit, yun nga lang parurusahan ka sa sakit. Parang kang sinasaksak pag umatake ito. At pagtapos manghihina ang katawan mo, because of the intense pain na naranasan mo. May time pa na pwede kang maparalyze. Kaya kelangan talaga ng mag-aassists sa pasyente.
Wala namang problema. I guess. Tsaka wala rin namang magagawa si Levi kung ako ang nandon pag inatake siya. I'm in control of the whole situation. Malas niya, ako ang naging PN niya.
I'm 5'6 in height, physically fit at nakasalamin. Mahilig ako sa pants and t-shirt, minsan mga walking shorts din. Pero minsan din, nag-skirt din ako at dress. They said na boyish type ako. I keep it that way para hindi ako mabastos. I have long, dark hair na laging naka-unkept ponytail. Wala lang, nakasanayan ko na. Pero maayos ako manamit kapag kinakailangan. Marami din naman akong naging manliligaw pero si Miguel lang talaga ang napusuan ko sa lahat.
Bukas, magsisimula ang panibagong chapter ko. Well, first time ko lang din naman kasi na maging PN. Mukang mahirap at may challenge. Pero kakayanin ko to, magkaedad naman kami. I just hope makisama rin siya sa'kin. SANA.
Pinagluto ko si kuya Erwin ng kanyang paboritong kare-kare at tuwang-tuwa naman siya.
"I really recommended you kay Eren. Alam ko kakayanin mo si Levi."
"Kuya. Saglit lang ha. Ano bang pagkakakilala mo sa kapatid ni Kuya Eren? Kinakabahan kasi ako sa mga side comments niyo na ganyan eh." Actually, naiirita ako dahil ganun sila palagi.
He smirked. "Dating frat member yan si Levi. You know the kind na mga gang sa school. Walang sinasanto yan, kahit sino, babanatan nila. Nagsimula yun nung mamatay ang nanay nila. Tipong nagrebelde siya. So ayun na nga. One time, napasubo sila. May binugbog silang frat member ng ibang grupo. Binalikan sila. Hinampas siya ng tubo sa balikat, tinamaan yung bandang batok niya. Miraculously, nabuhay naman siya. Maraming pampagamot eh. Kaso, halos kalahating taon din siyang in coma." Uminom muna siya ng tubig at nagpatuloy. "A few months after he woke up, his attacks started. Halos dun na siya tumira sa ospital. Naabutan pa niya ang tatay niya sa ospital. Then, sabay din silang nakauwi. A year after nilang makalabas ng hospital, his father died. Naiwan sa kanilang magkapatid ang lahat ng kayamanan ng parents nila. When I say kayamanan, I mean, Multi-Millionaire for that matter."
Tinignan ko si kuya. Ganun kayaman ang dalawa?
"Yup. Then.. Naging busy na si Eren. Kaya kumuha sila ng makakasama ni Levi. Yun nga lang mahirap talaga pakisamahan yung batang yun. Pinakamatagal na nila yung 1 week. Lahat, hindi kinaya ang pagiging moody ni Levi. But I guess, you can handle him. Di naman kami nagkakalayo ng ugali eh."
"Kuya, ikaw. Moody lang. Siya, suicidal. He has a death wish. How do you think I can handle him? Baka akalaing lalaki ako tas bigla akong buntalin ha."
Natawa si kuya. At nagspray pa ang kanin na nasa bibig niya.
"Ano ba kuya! Kadiri ka!"
He composed himself. "Eh. (lunok) Nakakatawa ka kasi. Pagkaalala ko naman dyan kay Levi, ayos naman siyang kasama."
"Nako kuya. Sana. Kapag hindi ko nagustuhan ugali niyan, lalayasan ko talaga yan."
"Rae. Wag. He's been rejected many times. Kaya kita nirecommend dahil alam kong hindi mo siya susukuan. You never give up on those people who needs your help. He needs serious help Rae."
I was dumbfounded kay kuya. Ganun ba ko? Ganun ba ko sa iba? Eh bat ako? Iniwan? Niloko? Sinaktan?
"I'll.. Try.."
"Kaya mo yan Rae. Ikaw pa ba?"
"Taas din ng expectations mo sa'kin eh no?"
"Siyempre kapatid kita. And besides, malay mo. Makalimutan mo si Miguel." Casual na casual ang pagkakasabi niya.
"3 years. Mahirap kalimutan."
"Remember. Niloko ka niya." Pag counter ni kuya.
"The hell with you?" Medyo napataas boses ko.
"Don't try to defend him. He cheated on you."
Di na ko umimik pa. Ayokong magkapikunan pa kami ni kuya. I finished my dinner silently. Tahimik lang din si kuya.
Niligpit ko na ang mga pinagkainan namin habang si kuya naman, umupo na sa sala at nanood na ng basketball. I felt guilty, kaya pagkatapos kong maghugas, nilapitan ko siya.
Tumabi ako sa kanya at hindi man lang siya kumibo. Naiiyak ako. Kasalanan ko naman eh. Isinandal ko ang ulo ko sa balikat niya. Agad niya kong inakbayan at hinawakan sa ulo.
"Napakaiyakin mo talaga." He chuckled.
"Ikaw kasi eh!" Mangiyak-ngiyak ako.
Natawa siya. "Ano ka ba. Alam mo namang hindi kita matitiis eh."
Niyakap ko siya. "Sorry kuya."
"Wala yon. Naiintindihan naman kita eh. Nasakatan ka lang. And I hate it. Ayokong may nananakit sa'yo kaya ako galit kay Miguel. I won't let it happen again. Ok?"
Tumango lang ako. Sinilip ako ni kuya. "Tahan na. Tsk. Ano? Pag inaway ka ni Levi, iiyak ka nalang din ba?"
I just smiled.
By 7 am kinabukasan, hinatid na ko ni kuya kila Kuya Eren where I will live 6 days a week. Parang bakasyon ang inisip ko para nalang hindi ako maboring. Magiging babysitter ako ng masungit na binatang si Levi.
"Morning guys!" Bati samin ni Kuya Eren. Sinalubong niya kami sa gate.
"Eren. Ingatan mo 'tong kapatid ko ha." Pabirong sabi ni kuya.
"Oo naman. Baka kamo, ako pa ang mag-ingat sa kanya. Pasok ka muna Win, breakfast muna tayo."
"Ok. Hindi ko tatanggihan yan." Pag ngiti ni kuya.
Inakyat muna namin sa kwarto ko ang maleta ko at bumaba ulit sa dining.
Nakaupo na si Levi at may hawak na siyang tasa. Kakaiba ang hawak niya sa tasa niya. He's been holding it on the top.
Mukang bagong gising pa siya at gulo-gulo pa ang buhok niya at nakasuot siya ng black and white raglan long sleeves.
"Good morning Levi." Nakangiti kong bati sa kanya.
He gave me a stiff nod just enough to recognize my greeting to him. I smiled to myself. At least pala civilized person naman siya.
"Tara, samahan niyo na kaming mag-almusal. Upo ka na Rae." Kuya Eren motioned me to sit beside Levi. Si kuya naman sa left side ni Kuya Eren umupo.
Dahan-dahan akong umupo sa tabi niya. Baka kasi matabig ko siya or something. Tinignan niya ko habang paupo ako. Nginitian ko lang siya.
"Tch." Sabay taas ng kilay niya. Bumalik siya sa pag-inum sa kanyang tasa.
Problema nito? Inaano ko ba siya. Relax. May pinagdadaanan. Ok? Kaya mo yan. First day palang naman. Paalala ko sa sarili ko.
"Levi, iabot mo naman kay Rae yung rice."
Ibinaba niya ang kanyang tasa at kinuha ang bowl ng kanin, he passed it to me na hindi niya ko tinitignan. Nagtitinginan naman ang 2 sa nangyayari samin.
"Thanks." Pag-abot ko ng bowl.
Bumalik siya sa paghigop ng tasa niya. I tried to look kung anong laman nun, hindi kape, dahil hindi naman nito amoy. Ng ibinaba niya ulit, nakita kong tsaa pala ang iniinom niya. Mahilig siya sa tsaa?
I eat silently habang nagkukwentuhan sila Kuya. I never saw Levi eat his food. Andun lang sa plato niya ang bread and bacon. Pangalawang tasa na niya ito simula ng dumating kami. He just sat there with his elbows above the table and silently listening to his brother.
"Rae."
"Po?" Nabigla ako. Ang lalim kasi ng iniisip ko.
"Again with the Po?" Kuya Eren smiled. "Ok ka lang ba?"
"Ai sorry. Oo kuya, ok lang ako. Baket?"
"Lutang ka kasi eh." He chuckled.
Natawa ako.