Şimdi size tüm zamanların en ünlü ve en ürkütücü yaşanmış korku hikayelerinden biri olan "İfadesiz"i anlatacağım. Büyük ihtimal duymuş olabilirsiniz. İyi okumalar, korkulu günler.
1972 Haziranında, Cedar Senai hastanesinde beyaz, kanla kaplı cübbe giyen bir kadın belirdi. Şimdi, bu haliyle pek de şaşırtıcı olmamalı. Sonuçta yakın çevrede insanlar sıklıkla kaza geçirip tıbbi yardım için en yakın hastaneye geliyorlardı. Fakat bu kadında onu görenleri dehşete düşüren ve kusmalarına neden olan iki şey vardı.
İlki, tam olarak insan olmamasıydı. Plastik mankene yakın birşeye benziyordu. Ama normal bir insanın maharetlerine ve akıcılığına sahipti. Yüzü bir plastik mankenin ki kadar kusursuzdu, kaşları yoktu ve makyaja bulanmıştı.
Diğeri ise ağzında sıkışmış bir kedi yavrusu olmasıydı. Ağzı o kadar sıkı bir şekilde kapalıydı ki, hiçbir dişi görünmüyordu ve hala daha cübbesinden yerlere kan fışkırıyordu.
Kadın, daha sonra yavruyu ağzından çıkarıp bir kenara fırlattı ve yıkıldı.
Hastane girişine adım attığı andan, odaya götürüldüğü ve sedasyona hazırlanmadan önce temizlendiği ana kadar tamamiyle sakin, ifadesiz ve hareketsizdi.
Doktorlar, onu yetkililer gelene kadar dizginlemenin en iyisi olduğunu düşündüler ve kadın buna karşı koymadı. Kadından hiçbir şekilde bir cevap, karşılık alamıyorlardı ve çoğu hasta bakıcı birkaç saniyeden fazla doğrudan ona bakamıyor, fazlaca rahatsız hissediyorlardı.
Ancak bir diğer hasta bakıcı ona sakinleştirici vermeye çalıştı. Kadın aşırı bir güçle karşılık verdi. Aynı boş ifadeyle aniden yataktan yükselirken iki çalışan onu tutmak zorunda kaldılar.
Duygusuz gözlerini erkek doktora doğru çevirdi ve alışılmadık birşey yaptı. Gülümsedi. O an, bayan doktor çığlık attı ve şoka girdi. Kadının ağzındakiler insan dişleri değildi. Daha çok uzun, sivri çiviler gibiydi. Ağzının tamamen zararsız bir şekilde kapanması uzun sürdü.
Erkek doktor bir an için gözlerini ona dikti ve sordu, "Nesin sen böyle be?"
Adamı gözlemek için gözlerini ona doğru eğdi, gülümsüyordu.
Uzun bir ara oldu, güvenlik alarma geçirilmişti ve koridordan gelişleri duyulabiliyordu. Yaklaştıklarını duyduğunda ileriye fırladı, dişlerini adamın boynuna geçirdi, şahdamarını söktü ve yere düşmesi için bıraktı. Nefes almaya çalışırken adam, kendi kanında boğuldu.
Kadın, ayağa kalktı ve adamın önünde durdu. Adamın gözlerindeki yaşam belirtisi yok olurken, kadın yüzünü arada neredeyse boşluk kalmayana kadar adamın yüzüne yaklaştırdı.
Daha da yaklaştı ve adamın kulağına fısıldadı:
"Ben...Tanrı'yım..."
Kadın sakince yürüyüp giderken, güvenliği selamlayışını izlerken doktorun gözleri korkuyla doldu. Gördüğü son şeyler, kadının herkesten kendine teker teker ziyafet çıkarmasıydı.
Olaydan kurtulan doktor onu "İfadesiz" olarak isimlendirdi.
Kadını bir daha gören olmadı...
-Alıntıdır-