++++
Memories
Three weeks ago I was discharged in the hospital. Palagi akong binibisita ni Clarisse sa bahay. Si Mama at Tito ay dito na muna namalagi. Iyong Jarell ay hindi na nagpakita pa sa akin. I was relief at hindi niya iniwan ang resposibilidad niya para bantayan ako despite of what he done. Hindi ko naman siya sinisisi pero kung hindi nila binunggo ng pamilya niya ang sinasakyan ko edi sana hindi ako naospital. Pero wala akong maalala kung ano ba talaga ang nangyari. At hindi ko alam kung ako ba ang may kasalanan o sila.
At unang tapak ko palang sa bahay ay biglang sumakit ang ulo ko. Marami akong naaalala pero lahat ay malabo sa paningin ko. Hindi ko maintindihan.
Pinagpahinga ko ang ulo pero pagkagising ko ay parang naging CD na pirated ang nakikita ko. Sobrang labo ng lahat. Putol-putol at higit sa lahat hindi maintindihan. Bakit ganoon? Bakit wala akong maalala?
Hindi ko sinabi kay Mama dahil baka normal lang ito sa mga taong kakagaling sa aksidente. Baka nanibago lang ako dahil anim na buwan rin akong nakatulog kaya kung ano-ano ang iniisip ko. Naaalala ko naman silang lahat. Si Mama, si Tito at iyong mga kaibigan ko. Lahat sila kilala ko. Pero bakit ganito? Bakit parang may kulang? Ano ba itong nararamdaman ko?
I sighed while lying on the bed, thinking the things I have done before. Ang pagperform ko sa stage, ang mga ibang activities ko, iyong mga nakakasalamuha ko sa classroom. Naaalala ko maliban sa isang mukha ng lalaking sobrang blurred sa paningin ko. I remember the feeling but I don't remember the situation and the person at all.
The person who broke my heart multiple times.
Pero sino iyon? Kailangan ko pa ba siyang alalahanin? Hindi na naman siya nage-exist sa buhay ko. At saka baka may girlfriend na iyon.
"Teka nga...ano ba itong iniisip ko?" I muttered to myself.
Sobrang bored lang siguro ako at mga ganitong bagay ang iniisip ko. I really need to find a job. Napag-iiwanan na'ko ng mga kaibigan ko.
I rested for a month before I decided to find a job. Nakapasok din naman ako agad sa isang Feed Milling company. Pero isang buwan lang ang pagtatrabaho ko ng sinabihan ako ni Mama na kailangan daw ng Finance Manager sa sarili namin kompanya.
I have no choice but to give up that job. Sayang at maganda pa naman ang environment.
And today is my first day in our own company. Nakakakaba and at the same time nakakaexcite. First time kong makaapak sa building na ito. Sa pagkakaalam ko ay anak ni Tito Kierr ang CEO ngayon. Hindi ko nga lang maalala kung sino. Wala akong matandaan kahit na ano sa anak ni Tito Kierr. Nagkita na ba kami noon? Nagkausap?
I really can't remember anything. Katulad nalang ng isang araw, may lalaking tumawag sa pangalan ko pero hindi ko nilingon dahil hindi ko kilala. Familiar pero hindi ko talaga mamukhaan kung sino.
"Good morning ma'am!"
Napabaling ako sa babaeng bumati sa akin. I smiled to her and greeted her back. Malaki ang building at hindi ko alam kung saan pupunta. Pero sabi ni Mama ay kaya ko na raw ito. I want to ask her pero binabaan lang ako ng tawag. Bumalik na kasi ulit sila ng ibang bansa. Ako nalang ulit ang nakatira sa bahay. Well, minsan kasama ko si Clarisse but most of the time si Manang Luz, iyong hired ni Mama na makakasama ko.
"Good morning Ma'am! Kayo po ba si Roissbelle Torres?"
"Yes Miss."
"Ako nga pala si Jessa Maam. Ihahatid ko po kayo sa office niyo and after that I will tour you around the building."
"Oh! Thanks."
Ang bait naman nito.
"I'm Mr. Adverson's Secretary and he asked me to accompany you for awhile. He's in a meeting right now Ma'am and he told me to tell you that to come to his office after one o'clock."
Hindi na ako nagsalita at tumango nalang. The boss wants to meet me huh? Iyong step-brother ko. Ano kaya itsura no'n? I bet he's handsome? Maybe. Gwapo naman kasi si Tito Kierr.
"This way Ma'am."
Pumasok ako sa itinuro ni Jessa and my jaw dropped when I saw my office. So big huh! May sofa pa at refrigerator. Not bad to be here.
"Thank you Jessa."
"No worries Ma'am. I will tour you around po and introduce you to everyone. Especially sa Finance Department."
Gosh ang bait niya talaga. Hindi ko alam kung saan ako pupulutin ngayon kung wala siya.
"Jessa..."
"Good morning ma'am Chesca!" bati nito sa isang matandang babae na kakadating lang yata. Mukhang late pumasok dahil pasado alas otso na.
"Good morning!" bati ko din dito.
"Ikaw na ba si Roiss?"
"Uhh...yes po!"
Ngumite ang matandang babae sa akin.
"Jessa ako ng bahala sa kanya. It's my job to introduce her to everyone!" masayang sabi nito.
"Ako nga pala si Chesca Marasigan, head of Human Resource Department. I am sorry for being late. May inutos kasi si Boss."
Ngumite na lamang ako dito at nakinig sa kanya. Iniwan ako ni Jessa kay Ma'am Chesca at ipinakilala sa buong office. They were all nice to me. Hindi nila alam na anak ako ng may-ari ng company. Gusto ko nga iyon para hindi sila mailang sa akin.
"Maiwan na kita dito. Just call me if you need anything."
"Thank you Ma'am Che."
She waved his hand before leaving me here in my office. Nagsimula akong mag-ayos, kahit na wala naman akong aayusin. Wala pa akong trabaho sa ngayon dahil i-introduced pa daw ng step-brother ko. He will turn over to me all his works. Yes, siya iyong dating Finance Manager na ngayon ay CEO na dahil ibinigay na ni Tito Kierr sa kanya ang trono.
Mangangapa ako nito siguro.
Umupo ako sa swivel chair at ngumite. I took a picture of me and the whole room. Maganda kasi sobrang laki. Iniisip ko na kung anong ilalagay ko sa pader at table ko. Maybe, I should put a painting? Hmm... a vase on my table? A plant on the edge? Wala kasi talagang mga gamit o dekorasyon man lang.
Just a plain room. Halatang pinagawa para sa akin. At nilagyan lang ng sofa, table at cabinets.
Napatayo ako ng biglang may kumatok sa pinto. Nang bumukas ay pumasok si Jessa. She's really professional. The way she moves and talk.
"Ma'am, maaga pong natapos ang meeting ni Boss. He wants to see you in his office."
"Okay!"
Tumayo ako at sumunod sa kanya. Nang makarating sa isang pinto ay kinabahan ako. Damn! Bakit ba ako kinakabahan?
"Nasa loob po si Boss."
"Salamat Jessa."
Dahan-dahan kong pinihit ang pinto. Kinakabahang pumasok kaya bumuntong hininga ako ng malalim. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko ng inikot ang mata sa kabuuang kwarto. Kung malaki iyong office ko ay mas malaki ito. Pero hindi gaanong nalalayo.
"Good morning!" bati ko sa lalaking nakatalikod. Nakatingin ito sa labas ng bintana at nang lingunin ako ay nanlaki ang mata ko ng sobra.
Wait... is that..
"J-Jarell?"
Siya iyong anak ni Tito Kierr? Pero akala ko siya iyong anak ng taong dahilan kung bakit ako naaksidente? Ano...bakit...hindi ko maintindihan. Gulong-gulo ako dahilan para sumakit iyong ulo ko. Samo't saring ala-ala ang biglang lumitaw sa aking isipan.
I screamed in pain. I can't take this. What is happening to me? Bakit ganito ang lumalabas sa isip ko?
"Roiss?! Roiss?! Are you okay?!"
"Yes Roiss. Until now he is still your f-cking crush! Until now, you still like him! Nawalan ulit ako ng lugar sa iyo ng dahil sa kanya!"
"Until now, I am still left behind because of him."
Halos maiyak ako at unti-unting napaluhod sa sobrang sakit ng ulo ko. What is happening? Ano itong mga boses na naririnig ko? Bakit naririnig ko ang boses ng taong nasa harapan ko?
"Roiss! Roiss!"
"Ikaw iyong babaeng kumanta kanina diba?"
"Ano ngayon?"
"Crush mo iyong kaibigan ko?"
"Sige. Turuan mo'ko! Pero paano?"
"Same school naman tayo kaya magkikita tayo araw-araw simula pasukan."
"Huh?"
"Basta! I'm Jarell by the way."
"I'm Roissbelle."
"I know."
Jarell? The person who broke my heart? No, this can't be happening. My step-brother.
"Friends?"
"There..."
"Ang cute mo Roiss."
"Hindi ako cute! Hmp!"
"Ang cute mo. Kaya nga gusto kita eh."
"Mahal kita. Ikaw lang ang mahal ko."
"Y-you don't. Kasi kung mahal mo ako, hindi mo ako sasaktan ng ganito. Kung mahal mo'ko palalayain mo ako ngayon Jarell. Please let me forget you."
"Don't. I love you Roiss. I love you."
"P-please don't hurt me like this. Tama na ang isang sakit na pinaranas mo sa'kin. Hindi ko kaya, hindi ko kakayanin lalo na itong puso ko."
"Roiss."
"Maybe, not this time Jarell. Please, let me heal my heart first. Let me moved on. Para madali sa ating lahat."
"Papa."
"Hush baby. Hush."
"Hush baby."
"Hush baby. I will bring you to the hospital."
"A-ang sakit."
"I can't breathe."
"Mahal kita anak."
Humagulgol ako sa iyak ng marinig ang boses ng aking Ama.
"Papa! PAPA!" sigaw ko sa sobrang iyak. Naramdaman ko ang pagbuhat ni Jarell sa akin.
"Roiss. Baby... please stop crying."
My father died because of me. He's with me that night. He protected me.
No.
I screamed. The pain is killing me to death. Hindi ko na nakayanan ang sakit at ipinikit ko nalang ang aking mga mata. Nagpaubaya sa sakit na nararamdaman at pighating dulot ng aking mga ala-ala.
.