+++++
A little braver
Napakabilis lumipas ng araw. Noon elementary palang ako ngayon, ga-graduate na sa college. And guess what? Magna-Cumlaude ako! Parang gusto kong lumipad sa ere sa sobrang saya! Gosh. It's a dream come true!
"Congratulations bes! I am so proud of you!" bati ni Clarisse sa'kin. Binati ko rin siya kasi academic awardee siya.
"Ikaw din! Congratulations to us!"
Pumunta ako sa Deans Office dahil kakausapin daw ako ng Dean namin regarding this matter. Pagpasok ko palang sa office niya ay ngiti na agad ang iginawad nito sa akin. It's an overflowing feeling kasi sa wakas gagraduate ako with flying colours.
"Congratualations Ms. Torres. You did a great job."
"Thank you Ma'am."
"Naasikaso mo na ba lahat?" she asked about the papers that I need to pass before graduation. That's their protocol for me to become a Magna-Cumlaude. It's not hard to comply it all, so I nodded unto her because I already finished processing it. Inilagay ko lahat ng papers sa table niya bago magsalita.
"Ito na po lahat Dean."
She shifted her sit and asked me again.
"So anong plano mo after graduation?"
I shrugged because literally speaking, I still didn't know what to do after graduation. Maybe, I will go abroad? Or maybe I will travel. Anything. I just need to take a break.
"Hindi ko pa po alam pero siguro magbabakasyon muna bago magtrabaho."
I want to enjoy first before I commit into something, like work. Marami kasing nagsasabi na kapag nakapagtrabaho ka na wala ka nang gaanong time para sa sarili mo. Wala ka ng time magtravel, wala ka ng time magnight out at makipagbonding sa mga friends mo. Kaya gusto kong sulitin muna lahat bago magtrabaho.
"That's good. So, goodluck and godbless!" she aforesaid.
Nagpaalam ako sa kanyang aalis na. Paglabas ko ng office ay nakita ko si Reijan papunta sa gawi ko. May ngiting nakakainis itong dala kaya bago pa siya makalapit sa akin ay tinaasan ko na siya ng kilay at inunahan sa maaaring sabihin niya.
"Anong kailangan mo?"
He smirked.
"Wala naman. Nabalitaan kong Magna-Cumlaude ka daw kaya magpapalibre ako sayo," he said.
I scoffed. Ang lakas rin talaga ng radar nitong lalaking ito. Hindi man lang nagcongrats pero huminge na agad ng libre. Napailing ako.
"Ulol. Wala ng libre sa panahon ngayon!" I retorted bago siya lampasan.
"Grabi ganyanan na. Porket naging Magna-Cumlaude lang hindi na nanlilibre. Sige lang Roiss, ganyan ka naman e."
Aba, pinakosensya pa'ko. Binatukan ko nga ang mokong kasi kung makaemote akala mo naman bagay sa kanya.
"Ouch!" daing nito.
"Tsk. Ewan ko sa'yo!"
Akmang lalampasan ko na sana siya ng magsalita ito ulit.
"Teka lang! Sumama ka muna sa'kin, may pupuntahan tayo!"
"At saan naman?"
"Basta! Sumama ka nalang! Libre ko!"
As if I have a choice? Wala akong nagawa kundi ang sumama sa kanya. And guess what kung saan niya ako dinala? Sa isang bistro at umorder ng sandamakmak na pagkain at kaming dalawa lang talaga ang kakain! Seriously? Hindi ko kayang ubusin itong mga inorder niya. Okay lang sana kung marami kami kaso dalawa lang naman kami!
"Seriously, mauubos ba natin ito?" hindi makapaniwalang sabi ko. Hindi ako matakaw unlike him pero kahit ganoon ay sobra-sobra parin itong inorder niya.
"Kaya yan!"
His fighting spirit huh?! Unbelievable.
Nagsimula akong kumain habang nakikinig sa kantang tinutugtog. Ngayon lang ako nakapunta dito at mukhang bago pa lang itong bistro. Pero in fairness sobrang dami ng tao at ang daming nag-iinuman. Ang galing pa ng kumakanta.
"Okay guys...may nagpaparequest ng kanta para daw kay Roiss Belle Torres. Congratulations daw sa'yo!"
Nagulat ako ng marinig ko ang pangalan ko at ang hiyawan ng tao. Hinahanap kung sino ang tinutukoy ng vocalist. Napaturo naman ako sa sarili ko sabay tingin kay Reijan.
"Para sa'kin? Ikaw nagrequest no'n noh? Ha! Thanks."
Napangiwi ito.
"Hindi ako ah! Wala akong kinalaman diyan."
Tiningnan ko siya ng masama. Kahit kailan talaga Reijan ang lakas mong mabwesit! Hindi ko nalang ito kinulit at nakinig nalang sa kantang para daw sa akin. Kung sino kaman, salamat naman.
"With December comes the glimmer on her face.
And I get a bit nervous. I get a bit nervous now.
In the twelve months on I won't make friends with change.
When everyone's perfect.
Can we start over again?"
Natigil ako sa pagkain at natutop ang bibig dahil sa sobrang pamilyar ng boses na iyon. No. Hindi ako pweding magkamali si Jarell ang kumakanta. Hindi ko gaanong maaninag ang taong nasa harapan pero alam kong sa kanya ang boses na iyon. How can I forget that voice huh? Minsan na akong nahumaling sa boses na iyon. Kaya hindi ako pweding magkamali.
"The playgrounds, they get rusty and your heart beats another ten thousand times before I got the chance to say...I miss you Roiss."
Biglang kumalabog ang dibdib ko at tuluyan ng nabitawan ang kutsara't tinidor na hawak ko. Biglang nangilid ang aking luha dahil sa bigat ng nararamdaman. Damn it Jarell, what are you doing? Why are you making this complicated? Why are you making me confused?
Biglang napatingin si Reijan sa harapan, walang alam sa nangyayari. Pabalik-balik ang tingin nito na parang naguguluhan. Hindi alam kung tama ba ang narinig nito o guni-guni lang niya.
"Roiss?" tawag ni Reijan sa'kin. Pinunasan ko ang luha sa aking mga mata.
"When it gets hard.
I get a little stronger now.
I get a little braver now.
And when it gets dark.
I get a little brighter now.
I get a little wiser now.
Before I give my heart away."
Inayos ko ang sarili ko at nag-excuse na pupunta muna ng comfort room. Gusto niya sana akong samahan pero pinigilan ko ito.
"Well we met each other at the house of runaways.
I remember it perfectly, we were running on honesty.
We moved together like a silver lock and key.
But now that your lock has changed.
I know I can't fit that way."
Kahit sa loob ng comfort room ay rinig ko parin ang boses niya. Napahilamos ako ng mukha. Damn! How can I forget you Jarell when you continued saying you misses me? I am so confused and I don't know what to do. Should I believe him? No. How about Vin? He promised me that he will help me to forget Jarell. I will stick to it.
"The playgrounds, they get rusty and your heart beats another ten thousand times before I got the chance to say...I want you."
Napapikit ako at ibinuhos lahat ng luha at sakit ng loob sa banyo. Hindi ko na alam. Naguguluhan na'ko. Sobrang sikip ng dibdib ko at hindi makapaniwala. Is it really true that you missed me Jarell? What if I tried to risk? What if—no. No, Roiss. Huwag kang maging marupok ulit! Na konting salita niya lang ay mahuhulog kang muli! Na konting ngiti niya lang ay kumikibot ka na agad!
Ilang minuto akong nanatili sa banyo bago kinalma ang sarili at napagpasyahan na bumalik na kay Reijan. Gulong-gulo ang mukha nito at parang tangang nakatingin sa'kin.
"Sino 'yon Roiss? At bakit ka umiyak?" he obliviously asked.
I bitterly smiled at him and acted like there's nothing wrong, even though the truth was I am hurting inside and so confused.
"Kumain ka nalang at ubusin mo lahat 'yan. Gusto ko ng umuwi!"
"Hindi pwedi!"
Tinaasan ko siya ng kilay.
"At bakit?"
"Kakanta ka muna bago tayo umuwi! Pambayad sa lahat ng ginastos ko."
He wickedly smiled at me. Binatukan ko siya kasi ito talaga ang balak niya mula pa kanina. Hindi ko alam kung anong pumasok sa utak niya pero sige pagbibigyan ko siya tutal nandito nalang rin naman kami at saka isa pa gusto kong marinig niya ang kakantahin ko.
"Sige na!"
"Fine!"
I know you're still around Jarell, watching me from afar. And I want you to hear this song. This is for you. For you to stop now. Maybe you shouldn't comeback to me. Because I'm scared that the past will haunt me again. I can't risk, sorry.
.
Ladymania....
Sana matapos ko ito!! #Vomment pleasssseeee!!!