DANIEL’S POV:
Good day. We would like to invite you to the opening of the Casa de Coches , next Saturday, 3PM. See you there.
Kanina ko pa binabasa yung e-mail na sinend sa’kin ng kaibigan ko. Casa de Coches? Di ba House of Cars ang meaning nun? So, car shop o car museum?
Pre, sama ka ba sa opening? May auction daw. Bring some cash to have some cars.
Auction? Hmmm… Worth a try.
“Casa de Coches, is now open ! “
Pumasok naman kami sa loob pagkatapos ng official na pagbukas ng shop/museum.
“Pare, pare ! I want you to meet the owner of Casa de Coches.” humarap naman sa’kin ang isang lalaking nakasuit and tie.
“Daniel, this is Mr. Patrick Bernardo. The owner. Uncle, this is Mr. Daniel Padilla. Also a car lover.”
“Good afternoon Mr. Padilla. Nice to know we’re sharing the same interests.” nagshake hands kami.
“Good afternoon po Mr. Bernardo. Madami naman pong nahihilig sa kotse ngayon dahil sa mga styles at uniqueness ng mga ito. Yung iba, pangporma lang. They don’t see what’s behind its covers.”
“I agree with you Hijo.” inakbayan niya naman ako. “Let’s discuss more of this matter, shall we?”
Tumango na lang naman ako.
“Are you interested in joining the auction? We’re auctioning the latest brands of Porsches and Ferraris.”
“Opo sana. Pero, wala pa po akong enough na pera. Pero in the future po siguro, makakabili na ‘ko ng sarili kong kotse.”
He patted my back.
“No worries. We’re also auctioning some brands of BMWs. Di nga lang ganun kalatest kaya mura na.”
“Thank you po Sir. Pero next time na lang po siguro.” ngumiti naman ako sa kanya.
“Dad.”
Tumakbo sa kanya ang isang lalaki. Kasing tanda ko lang siguro.
“Magsisimula na daw po yung auction.”
“Nagtour na ba sila?”
“Pagtapos na lang daw Dad.”
Napatingin sa’kin si Mr. Bernardo.”Oh. Sorry. Daniel, this is my son. Ivan Bernardo.”
Nagshake hands kami nung Ivan.
“So, I’ll see you later Hijo. Nice meeting you.”
Tumango naman ako sa kanya bago sila umalis.
KATH’S POV:
“Kitty… Come here Kitty…”
My God. Kanina ko pa hinahanap yung kuting na dala dala ko. Isasauli ko na sana yun sa bahay dun sa baba. Pero biglang tumakbo kasi may nakitang aso. Kaya ayun, hinahanap ko ngayon =_=
“Excuse me?”
“Tita Ella ! “
“Hi Kath. Oh? Bakit gumagapang ka dyan?”
Tumayo naman ako.
“May hinahanap po kasi akong kuting. Yun po bang kulay puti tapos sobrang liit. Yung ganito po.” Pinakita ko naman sa kanya yung size nung kuting. “May nakita po ba kayo?”
“Wala eh. Kakadrive ko lang dito. Sabay ka na sa’kin. Baka andyan lang yun.”
“Nako. Wag na po. Lalo ko pong di makikita yun kung sasakay pa ‘ko. Ok na po ako.”
“Sure ka?”
“Opo. Salamat na lang po.” Ngumiti na lang ako.
“Sige. Tawagan na lang kita pag nakita ko.” Inabot niya sa’kin ang phone niya at tinype ang number ko.
Napalinga na lang ako nang may kuting na umiikot sa paa ko.
“Mimi ! “ niyakap ko naman yung pusa. “San ka ba pumunta? Hay… Buti na lang bumalik ka. Papagalitan ako ni Aling Rosa pag nawala kita ! Hay…” nirub ko naman ang ilong ko sa ulo niya. “Iuuwi na kita sa inyo.” Tumingin naman ako kay Tita Ella. “Thank you po Tita.”
“No problem. Oh siya. I have to go. Ingat ka na lang ha?”
“Sige po Tita. Kayo din po.” Ngumiti naman ako sa kanya nang ipaandar na niya ang kotse niya.
Dear Kuya,
Matagal na ‘kong di nagsusulat dito. Ewan ko ba. Hay… I feel disturbed. Lalo na dun sa sinabi ni Carmen ilang weeks ago. Layuan na daw kita. Kung ayaw kong mapahamak ang mga kaibigan ko. Kahit gano kita kamahal, I’d still choose my friends. Pero, she can’t be serious, right? Siguro threat lang yun. Ewan ko ba. Naguguluhan ako…
“Kath ! Baba ka nga dito ! “
“Daniel, ano ba?! Busy ako ! ”
“Bababa ka ba o aakyat ako dyan?! I need to ask you something ! “
“Ayoko nga ! “
“Baba !"
“Fine, fine ! Bababa na ! Sheez ! “