A'S POV
Lumipas ang isang linggo na weird sila Dude. I know they're hiding something from me pero ayoko naman magtanong baka mamaya ako lang ang nagiisip non.
Paano naging weird? Halos oras-oras tinetext nila akong tatlo kung nasaan ako at kung sino yung kasama ko. Lakas ng tama diba? Tapos pag hindi kami magkasama ni Dzi ay sinasamahan ako ng isa sa kanila minsan pa nga ay silang tatlo pa. Kagaya ngayon, magkasama kaming tatlo na nakatambay sa GYM. E, diba dapat kasama nila yung mga Girlfriends nila kasi alam ko wala silang klase. Eh si Dzi naman kasi may tinatapos na group report.
"Bakit ang weird nyong tatlo?" Hindi ko mapigilang tanong sa kanilang tatlo.
"H-ha?" Takang tanong ni Ly sakin.
"You're acting weird these past few days. May tinatago ba kayo sakin?" Tanong ko ulit sakanila. Bago sila sumagot ay tinignan pa nila si Gretch na seryoso lang ang mukha.
"A-ah... A-ano ba yang p-pinagiisip mo Dude. G-gusto lang naman namin magbonding. Just like the old times." Sagot ni Marge sakin. May mali talaga.
"Kilala ko alam ko kung kailan nyo ako gusto makabonding at alam ko rin kung may tinatago kayo sakin." Seryosong sabi ko sakanila. Sabay sabay naman silang napalunok at pasimpleng nagsikuhan.
"Uhmmm. Kasi D-dude sh---" Hindi na natapos ni Gretch yung sasabihin nya nung may tumawag sa phone ko. Nagsignal ako sa kanila na wait lang kasi si Dzi yung tumatawag. Baka magpapasundo na and tama nga ako magpapasundo na sya sa library. After non ay binaba ko na yung tawag.
"Mamaya na lang natin pag usapan yan Dude. Sunduin ko lang si Dzi." Sabi ko sakanila at tumayo na. Tumayo na rin sila at malamang ay susunod nanaman sakin pero agad ko silang pinigilan.
"Hep ! Dyan lang kayo. Wag kayong sumunod." Sabi ko sakanila. Tumango naman sila at bumalik na rin sa upuan nila.
Nagmadali akong makalabas sa GYM dahil baka mamaya ay nakasunod nanaman yung tatlong ungas. Para nga akong tanga habang naglalakad kasi palingun-lingon ako pag nararamdaman ko na may sumusunod sakin. Pagkasakay ko sa kotse ko ay doon lang ako nakahinga ng maluwag. Sure na kasi akong hindi ako susundan nung mga yun dahil wala silang dalang kotse.
Pagdating ko sa library ay nagpark na ako atska bumaba. Tinext ko na rin si Dzi na nasa labas na ako.
"Carol?" Tawag nung kung sino pero hindi ako lumingon. Sino ba namang matinong tao ang tatawag sakin ng Carol sa loob ng Campus? May isang tao na tumatawag sayo ng Carol sa Campus dati.... Ha ! Wala na sya. Nasa kung saan lupalop na sya ng mundo.
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Baka naman kasi hindi ako yun. Ang dami kayang Carol sa mundo.
Nakaka ilang hakbang palang ako nung may tumawag ulit sa pangalan ko pero this ay hindi na Carol.
"Nacachi?" Doon ko na nilingon yung tumawag sakin. Nagsisi ako na nilingon ko pa sya. Nakita ko lang naman yung babaeng nanakit at nangiwan sakin. Si Aia, my first love and my first heartbreak.
Gusto kong tumakbo o kaya maglakad palayo sakanya pero ayaw makisama ng mga paa ko. I just stand there.
"Grabi ka. Snob ka pa rin hanggang ngayon." Pagbibiro nya. Which irritates me. Inam ! Parang wala syang ginawang kagaguhan sakin.
"Akala ko kasi kung sino yung tinatawag." Cold na sagot ko sakanya.
Hindi ko maiwasan na tignan sya. Ang laki ng pinagbago nya. Hindi na sya yung innocent and simpe girl na minahal ko noon. Naging intimidating na sya, revealing ang suot and mukha na syang liberated. Iba talaga ang nagagawa ng America.
"How are you?" Tanong nya sakin.
"Ahmm. I'm pretty good. Ikaw? Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko sakanya.
"I'm following you A. I know nasaktan kita ng sobra pero believe me hindi ko ginusto yun. I'm here 'cause I want to win you back." Sabi nya. Napatulala na lang ako. What the fuck?!
"I'm sorry but you're 3 years late. Masaya na ako sa buhay ko and I don't want you back in my life again." Straightforward na sabi ko sakanya. Ayoko na magpaliguy-ligoy pa. Totoo naman na masaya na ako, masaya na ako kay Dzi. Magsasalita pa sana si Aia nung narinig ko yung boses ni Dzi na tinatawag ako.
"A?" Rinig kong tawag nya kaya napalingon ako sa pinanggalingan ng boses nya. Agad akong lumapit sakanya para bitbitin yung mga dala nya.
Pagbalik namin ay nakita kong nakatingin samin si Aia. Tinignan din ako ni Dzi parang nagtatanong kung sino sya kaya no choice ako kundi ipakilala sakanya si Aia.
"Dzi, This is Aia. Schoolmate ko dati." Pagpapakilala ko kay Aia kay Dzi.
"Aia, This is Dzi Girlfriend ko." Sabi ko naman. Agad namang inabot ni Dzi yung kamay nya kay Aia. Nag dalawang isip pa si Aia kung kukunin nya yun pero in the end ay kinuha nya rin 'to.
"Uhmm, Pano Aia, una na kami." Pagpapaalam ko sakanya.
"Sige. Ingat kayo." Sabi lang nya at ngitian kami. Si Dzi naman ay kinausap pa ng konti si Aia tapos ay sumakay na nga kami sa kotse.
"Babe, bakit mukhang bad vibes ka kay Aia?" Tanong ni Dzi nung nakasakay na kami.
"Hayyy. Okay. Alam mo naman na ayaw kong naglilihim sayo right? Hmm. Si Aia, Hindi ko lang sya schoolmate. She's my ex Dzi." Sabi ko sakanya. I'm waiting for her reaction pero hindi na sya umimik at nanatiling tahimik hanggang sa makarating na kami sa dorm.
Bumaba agad sya ng kotse nung nakapagpark na kami. Agad ko naman syang hinabol.
"Dzi. Let's talk please." Sabi ko sakanya nung nakarating na kami sa dorm. Pero hindi nya ako pinansin at nagdirediretso na sa kwarto.
"Cold war dude?" Tanong nila Marge sakin. Tumango na lang ako at nanatiling tahimik. Mamaya ko na lang kakausapin si Dzi pag malamig na ang ulo nya.
Bakit ba kasi bumalik pa si Aia. Para ano? Para guluhin ako? Para sirain kami ni Dzi? Pagkatapos nya akong iwan sa ere non? Walang pasabi bigla na lang nawala.
2nd year highschool ako nung nakilala ko si Aia. Ahead sya ng 2 years sakin which means ay graduating student na sya. She's so sweet and innocent that time kaya ako nainlove sakanya.
Our relationship is perfect although tago ang relationship namin 'cause ayaw nyang malaman ng parents nya. Baka daw hindi matanggap. So ako, dahil mahal ko sya inintindi ko na lang. Ayos lang sakin na pumunta sa malayong lugar kung saan walang makakakilala samin basta makadate ko lang sya. Tinitiis ko yung sakit everytime na ipinapakilala nya ako sa mga friends nya as her bestfriend.
Tinatanggap ko kapag binibitawan nya yung kamay ko pag may nakita syang kakilala nya. Wala e mahal ko. Naramdaman ko naman na mahal nya rin ako. Masaya naman kaming dalawa e. Sya lang ang meron ako nung time na yun. Akala ko masaya na kami, until her graduation day came.
March non, Graduation nya na. So ako pumunta ako don kasama ko sila Dude. Proud girlfriend ako e. Sino naman kasing hindi magiging proud kung yung girlfriend mo ay ggraduate bilang Valedictorian and sinabi nya pang ako daw yung inspiration nya kaya sya naging Valedictorian. Syempre sobrang saya ko non. Hindi ako lumapit sa kanya kasi kasama yung family nya that time. Tinext ko na lang sya na magkita kami sa labas pagkatapos ng ceremony dahil may ibibigay ako sakanyang regalo.
After ceremony ay hinintay ko sya sa labas. Pero walang Aia na dumating. Naghintay ako don sa labas ng almost 6 hours pero hindi sya dumating. Kinabahan ako ng sobra na baka kung ano na ang nangyari sakanya. So after non ay dumiretso ako sa bahay nila. Katok lang ako ng katok hanggang sa lumabas yung maid nila. Tinanong ko kung nasan nga si Aia. Ang sagot nya sakin ay "Ay Iha, umalis na sila 3 hours ago na rin siguro. Pumunta na silang US." That sentence broke my heart. Bakit nya ako iniwan na walang paalam? Bakit nya ako iniwan magisa? May nagawa ba akong mali? Am I not enough? Bakit? For almost 2 years ay puro ganon ang tanong ko sa sarili ko pero wala akong mahanap na sagot. Saan ako hahanap ng sagot e yung taong nakakaalam ng mga kasagutan sa tanong ko ay bigla na lang naglaho ng parang bula. Wala na rin yung mga social media accounts nya.
Dalawang taon din ako umasa na baka sakaling babalik sya. Dalawang taon din akong pabalik balik sa dati naming tagpuan at nagbabaka sakali na dumating sya pero walang Aia na dumating.
Natuto akong maginom para lang mawala yung sakit na nararamdaman ko. Gabi gabi akong umiinom non dahil ayoko na maramdaman yung sakit na nararamdaman ko. Alam kong hindi sagot ang alcohol sa problema pero yun lang yung kailangan ko para kahit papaano ay mamanhid ang puso ko. Halos itapon ko na ang buhay ko nung nawala sya. Napabayaan ko yung pagaaral ko, ilang beses din akong napaaway at ilang beses din akong laman ng guidance office at detentions.
Hanggang isang araw, hindi ko na talaga kaya. Gusto ko na lang mawala, gusto ko na lang mamatay. Pumunta ulit ako sa dati naming tagpuan. Naghintay ako hanggang sa madaling araw, hindi sya dumating. Kinuha ko yung blade na dala ko. Gusto ko na tapusin lahat, gusto ko na mamatay. Sabi nila kung magpapakamatay ka dapat palihis ang hiwa mo sa pulso mo. Para if ever na may makakita sayo at dalin ka sa hospital ay hindi na matatahi yun at dapat daw ay laliman para sure ball. So ganon nga ang ginawa ko. Lalaliman ko na sana nung may tumabig sa kamay ko. Pagtingin ko ay sila Dude pala, they're crying which pains me the most. Ayokong nakikita silang ganon dahil sakin. Natauhan lang ako nung sinabi ni Gretch yung mga linyang:
"Ano?! Sisirain mo na lang ba ang buhay mo dahil sa walang kwentang tao?! A naman ! Hindi lang naman sya ang nagmamahal sayo. Nandito kami, akala mo ba hindi kami nasasaktan na ganyan ka?! Akala mo ba ikaw lang ang nasasaktan simula nung umalis sya?! Nasasaktan din kami A, kasi kasabay ng pagalis nya ay naglaho na rin ang A na kaibigan namin. Yung A na masayahin, yung A na puro positive lang ang iniisip. A naman, nasasaktan kami pagnakikita ka naming nagkakaganyan at wala man lang kaming magawa para iligtas ka sa sakit na nararamdaman mo. Oo, nawala sya pero tangina dude ! Nandito kami, hindi ka nagiisa." Sinabi nya yun habang umiiyak at puno ng galit.
Don ako nagising. Hindi lang pala ako ang nasasaktan. Nakakasakit din pala ako ng iba. Nasasaktan ko yung mga kaibigan ko pati na rin ang family ko. Nasasaktan ko sila habang nasasaktan ako. Ang selfish ko. Tama nga sila, hindi lang sya ang tao sa mundo. 2 years was enough para hintayin ko pa sya. Tama na yung 2 years na nagmukha akong tanga at tama na rin yung 2 years na nasasaktan ako. Tama na.
So, kinabukasan. Inayos ko na ang sarili ko. Hinabol ko yung mga lessons na namiss ko. Ayokong madisappoint sila Dad. I've let go the pain. Pinatawad ko na rin yung sarili ko. Since that day, I became happier and I've been a better person.
Yung nangyari samin ni Aia ay tinuturing ko na lang na beautiful nightmare. Beautiful Nightmare that made me stronger. Naka move on na ba ako? Definitely Yes, I learned to live with the pain hanggang sa wala na akong maramdaman na sakit. Mahal ko pa ba sya? Hmm. Siguro, hindi naman kasi nawawala yung pagmamahal diba? Nandon pa rin pero mas mahal ko si Dzi ngayon. Now she's back siguro kakausapin ko na lang sya to end kung ano mang meron samin dati. Tutal, wala naman kaming formal closure and gusto ko rin malaman yung reason para kung sakaling may pagkukulang ako sakanya ay hindi ko na magawa kay Dzi. Aia might be my first love but she's not my greatest love.
Makaakyat na nga lang para makausap si Dzi. Pagpasok ko sa kwarto ay busy lang sya sa pagbabasa habang nakahiga.
"Babe, can we talk?" Tanong ko sakanya. Binaba naman nya yung librong hawak nya at tumingin sakin.
"Okay. Tell me everything." Sagot nya sakin. So kinuwento ko na nga sakanya yung nangyari. Nakikinig lang sya sakin all the time.
After ko magkwento ay doon lang sya nagsalita.
"So wala pala kayong closure?" Tanong nya sakin.
"Yes babe." Sagot ko lang sakanya.
"Hmm. Bakit daw sya bumalik ngayon?" Tanong nya ulit sakin.
"Sabi nya, she'll try to win me back na mahal nya pa rin ako." Sabi ko sakanya. Napapikit naman sya at parang nainis dahil sa sinabi ko sakanya.
"Mahal mo pa ba sya? Kasi kung titignan natin yung situation, Hindi pa kayo break, Walang break up na nangyari sainyo. So technically ay kayo pa at kabit mo lang ako." Sabi nya. Nasaktan naman daw ako sa sinabi nya. Seriously Dzi?
"Dzi, mahal kita, mahal na mahal kita. Nung iniwan nya ako, diba understood na yun na wala na kami? Wala naman syang paalam sakin diba? Hindi din sya nagparamdam sakin. Hindi ko na sya mahal and hindi kita kabit Dzi." Sabi ko sakanya. She just closed her eyes again and trying to compose herself.
"Let's end this." Walang emotion na sabi nya sakin. Nakikipag break na ba sya sakin. Wag please, hindi ko kaya.
"A-are you breaking up with me?" Tanong ko sakanya habang pinipilit na hindi maging basag ang boses ko.
"Yes A. I'm breaking up with you... for now. I can't be with you hangga't hindi mo naaayos yung past mo. I want us to last forever kaya ko ginagawa to. It's for us A. You need to fix everything with her and kahit saang angle na tignan. May hold pa rin sya sayo kasi hindi pa naman kayo break." Sabi nya sakin at lumabas na ng kwarto namin. Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako. Mas masakit to kesa nung iniwan ako ni Aia.
Tama sya, I need to fix my past and I'll do it as soon as possible. Hindi ko kaya na mawala si Dzi sakin.
-CUT-
The First cut is the deepest by Sheryl Crow on track.
-ImHopelessNtRomantic