+++++
Holding Hands
Tumawag si Mama at Tito Kierr bago kami makaalis sa hospital ni Jarell. Ayaw pa nga sanang pumayag ni Mama na lumabas ako kasi nga baka hindi pa daw ako okay but I assured her that I'm perfectly fine now. Konting kirot lang sa tagiliran at noo pero okay naman ako.
Simula ng makalabas ako ng hospital ay pakiramdam ko parang natrauma ako sa nangyari sa akin. Parang ayaw ko na tuloy lumabas ng mag-isa sa gabi. Natatakot ako at baka makaharap ko ulit ang baliw na babaeng iyon. Pero sabi ni Mama hindi na raw mangyayari iyon dahil simula ngayon ay hatid sundo na'ko ni Jarell. Umayaw ako syempre. I don't want to talk to him everyday! Pero ano nga ba ang magagawa ng isang anak kung nagsalita na ang magulang? Wala diba? Wala akong choice kundi ang sundin ang gusto ni Mama. Kung tutuusin para naman ito sa kapakanan ko at para hindi na maulit ang nangyari pero kasi may inaalagaan din akong ayokong ng maulit pang muli. At iyon ang ayaw kong mangyari sa akin dahil baka masaktan lang ako ng husto.
Ihahatid niya ako tuwing umaga at susunduin niya ako sa school pagkahapon. Kung may praktis man ay magtetext lang daw ako fifteen minutes bago ang out ng rehearsal para masiguradong andoon na siya bago ako makalabas. Sumang-ayon siya, no, in fact siya ang nagbigay ng ideyang ito kay Mama. Kahit na ayoko ay wala akong magagawa pero kaya ko naman sigurong pigilan ang sarili kong huwag ulit mahulog sa patibong niya diba?
Talaga ba Roiss? Makakaya mo kaya?
I sighed. I hope so.
"Anong nangyari sa noo mo?" tanong ni Sir Arvin ng makita niya ako sa hallway papuntang auditorium. Lumapit ito at pinakatitigan ako ng mabuti. I shook my head, telling him that it's nothing and I am fine.
"Roiss?"
I smiled to him.
"Wala Sir, may nantrip lang sa akin sa labas ng school noong nakaraang gabi," I said pero lumapit parin ito.
This time sobrang lapit na at nakakailang na. Hindi agad ako nakagalaw sa kinatatayuan ko na para bang naestatwa ako sa presensya niya. Nanlamig ako ng hawakan niya ang noo ko. Teka...
"Sir--"
"Are you okay?" he asked.
Napasinghap ako ng haplusin at hipan niya ang sugat ko sa noo. Goodness! Mukhang mauubusan yata ako ng hininga ngayon. This is not so me! Anong nangyayari sa'kin?
"S-sir."
"Sshh...," he shut me up.
Napaclose fist ako. Sobrang lapit niya na sa'kin at ang kaloob-looban ko ay hindi na mapakali. I'm being paranoid.
What if may gawin siyang masama sa'kin? What if halikan--the hell! Hindi mangyayari iyon. Nasa hallway kayo for goodness sake Roiss!
I breathe in and I breathe out. Okay, calm down self. You just need to step backward and then you will be fine now!
"Roiss, okay ka lang ba talaga? I am so damn worried about you. So, please tell me if you're okay," he said na ikinabitin ng hininga ko sa ere.
Okay? Bakit ganito nalang siya ka worried sa akin? Napapantastikuhang tiningnan ko siya at kasabay din noon ang paglayo niya.
"I-I mean, I'm worried kasi baka hindi ka makapagperform ng maayos sa praktis. Alam mo na, isa ka sa pinakamagaling na singer sa Trubadors kaya nag-aalala lang a-ako." Tumikhim ito.
"Anyway, huwag mo nang isipin iyon. Y-you're okay right?" he said without looking at me.
Nakatalikod ito at nakaharap ang katawan sa auditorium. Ako naman ay nakatayo habang nakatingin sa kanyang likod.
"O-okay naman ako sir. Hindi naman masyadong malala iyong nangyari sa akin. So, makakapagperform pa rin po ako at saka don't worry, kakanta pa'ko sa next event ng department natin," I said.
Humarap ito at ngumite sa'kin and I smiled back to him also. Now, hindi na ako naiilang. Malayo na kasi ang distansya namin sa isa't isa at ang puso ko kumalma narin for goodness sake. Nagiging abnormal kasi ang beating nito kanina. Parang tambol ng snear drum sa sobrang bilis. Napailing ako.
Magsasalita na sana ulit ito ng biglang nalang nagsidatingan ang mga co-members ko. Napataas lang 'yong kilay ko ng mapansin kong nakangiti ang mga ito at si Reijan sumisipol-sipol pa. Lumapit ako sa kanya at binatukan siya.
"Aray, Roiss!" reklamo nito.
"Anong meron?" tanong ko pero ang dumuho ngumite lang.
"Lets just say na may napanood kaming romantic movie tapos muntik nang magkahalikan iyong dalawang bida kaso 'yong girl ay nailang so iyon hindi natuloy," pagkukwento nito.
Napangiti ako.
"Talaga? Anong title? Sabihin mo, panonoorin ko," I said.
Napakamot ito sa batok niya at bigla nalang itong namutla na ikinataka ko.
"Ano na?" naiinip na sabi ko. Ayaw pa kasing sabihin sa'kin. Pabitin pa siya, alam naman niyang fan ako ng mga romantic movies.
"Kasi..."
"Ano?"
"Guys practice!" sigaw ni Kim na ikinalingon ko.
Napatingin ako sa gawi niya at napakunot 'yong noo kong nag-thumbs up ito sa gawi ko.
Napalingon ako kay Reijan at nahuli ko siyang nagt-thumbs up din. Naningkit 'yong mata ko. Anong meron sa thumbs up nilang dalawa ni Kim?
Well, napakibit balikat nalang ako at hindi iyon pinansin. I don't mind their business anyway.
****
Pagkatapos ng praktis ay nagsiuwian na ang lahat maliban sa'min nina Reijan, Kim at Clarisse na kasalukuyang kasama namin ngayon.
Pinatawag kasi kami ni Dean regarding sa upcoming event. At ngayon, nandito kami sa loob ng office niya dahil nagd-discuss siya.
"Next week na ang TGIF and I am expecting sa performance ninyo. Mag-iinvite din kami ng artista para maging chief judge. And ofcourse maliban doon--by the way Miss Montinola, may contact ka pa ba kay Mr. Jarell Adverson? Siya kasi ang isa sa napili kong magiging judge together with Mr. Lopez," mahabang lintanya ni Dean.
What? Judge? Si Jarell? Hindi nga?
"No, Dean--"
"Naku Dean! Si Roiss may contact iyan kay Jarell! Diba best?"
Tiningnan ko ng masama si Clarisse dahil sa pagkakanulo niya sa akin. Really?!
"Roiss?"
Ngumite ako ng pilit.
"Ah, opo Dean. Step-brother ko po si Jarell."
Ngumite ito na parang nanalo sa lotto.
"That's nice! At least hindi na tayo mahihirapan sa kanya. So, pakisabi nalang sa kanya Miss Torres ha?"
Tumango ako. "Okay Dean."
"By the way, Miss Sepida, pakisabi nalang sa partner mo ang mga pinagsasabi ko dito."
"Okay Dean."
"Okay, dismissed."
Nagsitayuan kaming lahat at sabay-sabay na lumabas. Napatalon pa'ko sa gulat ng bigla nalang sumulpot si Sir Arvin sa harapan ko. Napahawak ako sa dibdib ko.
"Grabi sir, para kayong kabute," I blurted out but he just laughed at me. Pati mga kaibigan ko ay nakitawa din.
"Sorry," he apologized and I just nodded.
"Ano pong kailangan niyo Sir?" I asked.
"Hatid na kita sa inyo," sabi nito.
"Ah, hindi na po--"
"Pumayag kana best para may thrill," Clarisse said na ikinakunot ng noo ko.
"Anong thrill--" they cut me out.
"Wala iyon Roiss. Joke lang iyon ni Clarisse. Haha. Diba?" Kim said to my bestfriend.
Another weird scenario. Bakit pakiramdam ko, may hindi sila sinasabi sa'kin?
"Oo best. Haha. Tama iyon! Sama kana kay Sir baka kasi may sumapak na naman sa iyo sa labasan," Clarisse said half laughing but a fake one. I glared at her.
"Tama si Clarisse, Roiss. Sumama kana kay pareng Jim--este Sir pala."
Pareng Jim? Naguguluham ako sa inaasta nilang tatlo. May mali eh. I can't figure it out for now.
"Susunduin ako ni Jarell," I said.
"Ayun lang," they said in unison except for Sir Arvin.
"Jarell," he murmured.
"Una na pala kami Sir, Roiss. Bahala na muna kayo sa problema--aray! Kim naman!" rinig kong daing ni Clarisse dahil binatukan ito ni Kim. Hinila sila ni Reijan na dalawa at patakbong umalis. Napailing ako.
And now, kami nalang ang natira dito. And its creeping me out.
"Sir...," tawag ko dito. Ang dilim kasi ng mukha niya.
"Come," sabi nito sabay higit sa'kin.
"Sir!" sigaw ko dahil nabigla ako sa biglaang paghigit nito.
"Saan tayo pupunta Sir?"
Hindi ito sumagot bagkos ay patuloy lang ito sa paglalakad. Ako naman ay nagpatianod nalang sa kanya. Wala na rin naman kasi akong choice dahil ang higpit ng pagkakahawak nito sa aking kamay--oh shit!
Holding hands while walking? Inilibot ko ang paningin ko kasi baka may makakita sa amin. Mahirap na kasing machismis sa loob ng campus.
I sighed in relief ng makitang kami nalang dalawa ang naglalakad sa hallway.
"Thanks god," I muttered to myself.
Napatingin ako sa mga kamay namin ni Sir. This can't be. To think na dapat kanina pa ako nagwelga dito pero hindi ko ginawa. Hindi ako ito, I'm not used of this things. Hindi ko ugali ang makipagholdings hands kanino man lalong-lalo na sa professor ko.
"Roiss."
Naibaling ko 'yong paningin ko sa taong tumawag sa'kin. At ngayon ko lang napansin na nandito na pala kami sa tapat ng gate.
"Jarell."
Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan ng ganito. Kung bakit ganito nalang bumilis ang tibok ng puso ko. Siguro, dahil sa uri ng pagkakatingin ni Jarell sa'min, sa akin? And If looks could kill baka nakahilata na kaming dalawa ni Sir dito.
"Jarell. Ah...sir Arvin, nandito na pala iyong sundo ko. Ah, ano, iyong kamay ko sir."
Kinuha ko iyong kamay ko dito. Agad naman akong nakahinga ng maluwag dahil hindi na sa mga kamay namin ni Sir Arvin nakatangin si Jarell, kundi sa akin na mismo.
"Roiss...let's go home."
"Okay."
Napatingin ako kay Sir Arvin. He was intently looking at me. And I know, he's so annoyed with Jarell.
"Sir, alis na kami. Salamat sa paghatid."
Ngumite ito sabay gulo sa buhok ko. Napanguso ako dito.
"Take care."
Tumango ako.
"Roiss."
Napairap ako dahilan para matawa si Sir Arvin.
"Sige sir. Mauuna na kami. Ingat sa pag-uwi."
Napamura ako dahil bigla nalang kinuha ni Jarell ang kamay ko. Hinigit niya ako papunta sa kotse niya at malakas na itinulak papasok sa loob.
"What the hell!?" I shouted. Ang sakit nang ginawa niya ha.
Pumasok ito sa driverseat pero bago niya paandarin ang engine ng sasakyan ay bigla nalang may sinabi ito.
"Holding hands huh? Tsk."
The heck!?
.
.
.
.
Ladymania.
#vomment!😭😭 T___T